Winters tafelen in Keramiekmuseum Princessehof

Leeuwarden – Vandaag met Marga een dagje uit naar Leeuwarden. Eerst een Cafe Latte met een broodje in de Stadswaag en vervolgens Winters tafelen in het Keramiekmuseum. Een mooi gebouw, veel variatie in de stukken en fraai belicht. De bijzonder gedekte tafels waren aangekondigd als 'over the top'  en bleken ook elk veel verrassende elementen te hebben. Voor mij zeker het bezoeken waard.

KVW - met een rondje Garnwerd - Cafe Hammingh het jaar uit

Aduarderzijl – Op zaterdag 29 december hebben we de laatste tocht van dit jaar gevaren. Op verzoek van Dick met een alternatieve start in idyllische Garnwerd; het Reitdiep af, via Van Starkenborgkanaal en Aduarderdiep naar Aduarderzijl en over Reitdiep weer terug naar Garnwerd. Ik schat een goede 18 km.

De tocht begon met een mooi zonnetje. Er stond een stevige zuidenwind kracht 5 en soms ook meer en dat gaf het eerste uur aardig wat werk te verzetten toen we het Reitdiep tegenstrooms opvoeren richting Groningen. Eenmaal in het van Starkenborgkanaal, kozen we voor de lage wal en konden we rustig voortpeddelen. Bij de Steentilbrug sloegen we het Aduarderdiep op, waarna de tocht in een heerlijk ontspannen slag werd voortgezet.

Het zwart-witte beeld van de omgeving tijdens het Noord-Zuid varen werd veel kleurrijker toen we de zon eenmaal in de rug hadden en het Aduarderdiep afvoeren.

Halverwege het diep moest ik ergens de 1.000 km grens voor dit jaar passeren. Friedeke heeft er foto's van gemaakt en deze later via Facebook gedeeld. Die duizend km is natuurlijk nooit een doel op zich geweest, maar meer het resultaat van wekelijks een rondje varen, al moet ik toegeven dat het me wel motiveerde om ook op de minder mooie dagen van oktober en november nog een stukje te gaan peddelen. Ik was er in mijn loopbaan nog niet eerder zo dichtbij geweest.

Het idee van die 1.000 km heb ik overigens geleend van de kanoclub uit het Antwerpse Schoten, daar houden enkele leden jaarlijks de stand bij. Ik vermoed overigens dat er binnen de KVW meer mensen zijn die de 1.000 km ruim gepasseerd zijn, maar daar ging het zoals gezegd mij niet echt om.

Na 2,5 uur ongeveer, legden we de boten op de kant bij de camping van Aduarderzijl. Eenmaal op de kant bleek het in de wind een stuk kouder aan te voelen dan varend in de boot. Gelukkig werden we uitgenodigd plaats te nemen in de gemeenschappelijke ruimte van de camping. Aldaar hebben we uit de wind, maar met de jas aan, de verlate lunch genuttigd en de wereld via Facebook kond gedaan van het bereiken van deze mijlpaal. Het aantal reacties stond binnen 5 minuten al op 3, dus er lagen een paar mensen aan het mobiele infuus zeg maar. Dank daarvoor.

De laatste loodjes bleken het zwaarst. Dat moet ook wel, het eerste stuk had van menigeen wel wat geeist en na een luxe pauze binnen, is het buiten dan snel weer koud en moeilijk opstarten. De aanvang gaf de burger nog moed, een restje wind mee, het laatste licht scherend over het landschap. Eenmaal de laatste meander door voorbij Koepon, was het even flink doorscheppen om het eindpunt gemarkeerd door de rode lamp op de hefbrug van Garnwerd te halen.

Net voor het vallen van het duister hadden we de spullen in en op de auto, waarna we nog een laatste ronde hebben genomen in Cafe Hammingh om het vaarseizoen en een mooie en verfrissende tocht af te sluiten.

Op naar de 1.000

Reitdiep – vandaag een extra rondje gevaren, 26 km over het Reitdiep, afzakkend naar het van Starkenborgkanaal en vervolgens via het Aduarderdiep weer terug naar Aduarderzijl.

Opde kop van het Aduarderdiep vond ik op de heenweg een tas in het water. Hij dreeef nog en het zag er niet naar uit dat hij er al heel lang in had gelegen. Ik ben terug gepeddeld en heb hem aan boord gehesen. Er kwamen geen afzichtelijke dampen vanaf zodat ik eerst naar Garnwerd ben doorgevaren en daar bij een steiger de inhoud heb gescand. Bovenop lagen creditcard-formaat kaarten van IKEA, de voetbalbond, een rijbewijs en een zorgpas. Serieus genoeg voor een aan- en afgifte bij de politie, dus tas onder het luik en de tocht voortgezet.

Tegen de stroom in, wind tegen, zon laag voor me, peddelend langs de heropende afslag naar Sauwerd, de Wetsingersluis, Wierumerschouw, Gaarkeuken, Steentilbrug. Het glijdt allemaal aan mij voorbij, zelf associeer ik vrij over de geschiedenis van die tas.

Nadat ik zelf het Aduarderdiep in was geslagen, had ik de wind in de rug en de stroom mee. Het tempo liet ik wat varen, met grote rustige halen gleed het landschap aan mij voorbij. Ik had meer oog voor mijn omgeving, nu ik de laag hangende zon achter me had gelaten en het strijklicht het landschap kleurde. 

Groepen vogels die zich gescheiden naar soort verzamelen op het grasland. Eenden, ganzen, waterkippen en een enkele zwaan. De winter brengt ze samen, de soorten stellen zich gescheiden op.

Eenmaal de brug naar Feerwerd voorbij heb ik navraag gedaan of er mensen bekend waren met een Portugese bewoner van een van de woonschepen. Bij de laatste groep schepen nabij Aduarderzijl wist iemand me wel te vertellen dat er wel eens een Nederlander heeft gelegen die ook in Portugal woont. Na de tocht even langs de Koning en de Dame, dat van die Portugees klopte, een leeftijdsverschil van zeker 50 jaar deed vermoeden dat het toch om iemand anders ging. Dan maar naar Zuidhorn. Marga speelde tomtom aan de telefoon en leidde me naar het politiebureau. De tas werd in ontvangst genomen omdat het gemeentehuis toch dicht was; de politie doet niet meer in gevonden voorwerpen. Met de handschoentjes aan zou ze de zaak onderzoeken. Naam en telefoon achterlatend heb ik koers gezet naar huis.

Onderweg nog even gestopt bij Dick. Dick zit al ruim anderhalf jaar in de lappenmand en heeft sindsdien niet meer gevaren. Eén van de kanjers van het zeevaren, ex-marathonzwemmer, man met inhoud zeg maar en goed voor de vrolijke noot onderweg. Ik trof hem thuis en onder het genot van een bak koffie hebben we wat bijgepraat over wat je al niet mee kunt maken in een jaar. Vorig jaar trof ik hem herstellend van een carpaaltunnelsyndroom, daarna arm gebroken, operatie aan de rug om een beknelde zenuw te bevrijden en nu toe aan de behandeling van een hernia. Je kunt het maar treffen, zo peddel je de zwaarste elfstedentocht ooit, een paar jaar later kom je haast niet van de bank. Een boom van een kerel, een dijk van een vent, blik op de toekomst, haast niet stuk te krijgen. Ik mag hopen dat na de hernia het leed is geleden, de pijn is verdreven en het leven weer een normale wending zal nemen.

We hebben het niet voor het kiezen.

KVW wintervaren - rondje baflo

Winsum - Het tochtje over het Lauwersmeer werd vandaag niet gedragen door de beoogd tochtleider. Derhalve heb ik een tocht aangeboden op zaterdag waarop twee mensen intekenden. Een derde kon ook op zondag en had die dag ook vrijgehouden. Aldus de tocht verschoven naar zondag. Vanmorgen belden twee deelnemers echter af, december als feestmaand zullen we maar zeggen.
Op weg naar de loods kreeg ik een fikse bui op de kop. Eerst maar een kopje thee, de buienradar had al aangegeven dat het na 10.30 uur droger zou zijn. Na de thee nog even de opties besproken; Schiermonikoog, Lauwersmeer of gewoon een lokaal rondje? Het is een rondje Baflo geworden. Een kleine 21 kilometer in een zondags tempo, ik kreeg het er wel warm van zonder er echt voor te hoeven werken.
De wind viel mee en de ZZW konden we vooral in de rug houden, verder voeren we over de Groninger maren op de andere stukken in de luwte. Een rietkraag biedt de kanovaarder de nodige beschutting. Binnen 3 uur stonden we weer op de kant, een lager tempo maakt ook dat je niet hoeft te pauzeren onderweg en verdient zichzelf zo makkelijk terug.
Inmiddels zit ik lekker warm op de bank. Bakje zalmsoep stond al klaar bij thuiskomst, warm broodje erbij uit de oven en zo geniet ik op een winterse zondag van het goede van buiten en van binnen. Nog een kleine 60 km te gaan en ik passeer dit kalenderjaar voor het eerst de 1.000 grens varend in mijn kayak. Zou het lukken tussen de eindejaars borrels en partijen door?

KVW 8 december - winterweer

Eenden hebben zich verzameld in het wak bij de overloop van de waterzuiveringsinstallatie. Tocht afgeblazen wegens ijsgang en als alternatief de wandelschoenen aangetrokken voor een rondje dorp.

Trainingsrondje Baflo - 2 december

Gisteren heb ik de verenigingstocht voorbij laten gaan en die bleek niet gevaren te worden (onstuimige verwachtingen en een deelnemer die daar niet zoveel trek in had). 's Avonds hebben we het programma voor komend jaar in elkaar gezet. Beginnend met de tochten die we in elk geval willen varen, kijkend naar de condities (warm water, zwemmen, lang verblijf op een plaat) en daar vervolgens de gebruikelijke korte dagtochten tussendoor gepland.

Het resultaat mag er zijn, nu nog wat mensen vinden die de kleinere tochten en de avondtochten mee willen invullen als tochtleider of tochtleider in spe.

Vandaag was het aanmerkelijk rustiger. Vanaf een uur of 11 bleef het droog en ook de buienradar gaf geen waarschuwingen. De zon scheen in het Oosten dus heb ik het wolkendek achter me gelaten en het rondje Baflo vanuit Winsum weer eens tegen de klok in gevaren. Ik stond niet op tijd en ben rustig begonnen, onderweg nog wat kiekjes nemend van het winterse veld. Bij thuiskomst stond oma's groentesoep al klaar en heb ik de laatste oliebol verorberd. Dat wat je eraf vaart moet ook weer gecompenseerd worden zeg maar. Het lijf geeft al weer aan dat het gewerkt heeft vandaag, ik doe het verder maar rustig aan. Kan ik even broeden op een paar functies binnen GasTerra. Zien er uitnodigend uit.

KVW - Wintertochtje in de mist

Soms moet je je kans pakken. Gisteravond werd ik gebeld door Dick om met de 8 van weeronline voor het weer van zaterdag een tochtje over het Lauwersmeer te maken. Zondag zou het gaan waaien, ik hoorde vandaag voor Rottum zelfs 9 Bft over de marifoon voorbij komen. Dus heb ik vanochtend mijn spullen gepakt, niet voor het geplande tochtje over de maren maar voor het Lauwersmeer.

De ochtend begon mistig en omdat ik verder naar boven kon kijken dan vooruit, leek het erop dat de zonkracht de mist weldra zou doen laten verdwijnen. Vol goede moed gingen we op pad. Voor de zekerheid kompas, kaart, GPS en marifoon mee. Eenmaal op het water bleek de mist hardnekkiger dan gedacht. We voeren door de Zoutkamperril met vaag uitzicht op de wal. Eenmaal op het meer hadden we in het begin nog houvast aan de boeien. Toch verloren we die op een gegeven moment uit het oog. Je kon niet van boei tot boei kijken, dus schatten van koersen en uitvoeren daarvan kwam nauw. Uiteindelijk verloren we vanaf de S20 al de aansluiting met de boeienlijn en na wat discussie en wat proberen vonden we de STG3. Blijkbaar hadden we alleen kaarten bij ons waar met moeite een STG1 op ingetekend stond (samenvallend met de S10), maar daar konden we nog niet zijn. STG moest wel staan voor Stropersgat, dus in dat opzicht was het weer geruststellend.

Koppig als ik soms kan zijn, voer ik niet de besproken koers maar vervolgde met een iets westelijker koers de zoektocht naar de boeienlijn. Net voordat de groep uit elkaar dreigde te vallen (op zicht dan) vond ik 'de volgende' en heb ik de groep laten verzamelen en de afgelegde koers doorgezet.

De oversteek naar Oostmahorn hebben we maar laten zitten. Op zicht en koers zijn we om de Ballastplaat gevaren met de klok mee, uiteindelijk uitkomend bij de vluchthaven. Aldaar hebben we de lunch genuttigd en het zonnetje voelen doorbreken. De laatste etappe leek de zon definitief door te komen, maar voor we goed en wel weer voet aan wal hadden gezet, was ook de zonkracht alweer zodanig afgezwakt dat het weer even mistig was als bij vertrek.

Mist verkleint de ruimte, geeft een diepe rust in het landschap en heeft een onvoorstelbare onmetelijkheid in zich op het moment dat je je koers en positie kwijt raakt. Vooral dat laatste is wel mooi om te ervaren op een goed navigeerbaar water als het Lauwersmeer. Op het buitenwater lijkt het me geen eenvoudige opgave om met een groep door de mist te moeten varen en vol te moeten houden dat je nog precies weet waar je bent en heen moet.

Maar de mistervaring zelf is ongekend.

KVW Wintervaren - rondje binnendijks

De KVW vaart in de winter door, tweewekelijks ook op zaterdag om de conditie op peil te houden. Het gat in het voorjaar is anders voor de zeevarenden erg groot voor de grotere tochten die we dan nog mogen maken voordat Natura2000 gebieden gesloten worden voor het broed- en jongseizoen van vogels en zeehonden.

Dat doen we door een rondje binnendijks in te plannen waarbij ook mensen van de toersectie meevaren; de verbroedering zien we in de zomer minder vaak, maar in de winter en bij klusdagen blijkt de club toch meer te verbinden dan je op een mooie zomerdag zou denken.

Vandaag is een groep van 7 liefhebbers ingestapt tijdens een regen/hagelbui terwijl de eerste aangevroren sneeuw nog op de steiger lag. Gelukkig hield de neerslag het na 5 minuten voor gezien en konden we in een aardig tempo richting sluit van Schaphalsterzijl. Dat geeft altijd een pauze, omdat de kanosluis niet altijd even vriendelijk is voor je kayak als het hoogteverschil wat groter is. Na de sluisdoorgang snel een foto genomen van het licht aan de einder en vervolgens met de groep naar Garnwerd.

Aldaar troffen we de Hydrograaf die net 'onder' de brug doorvoer. De terugweg gaf vooral veel zon en het werd redelijk warm in het pak. Het tempo gaat langzaam naar beneden, er werd nog net geen thee geschonken onderweg. Heerlijk ontspannen voeren we dezelfde weg terug, aangezien de Wetsingermaar nog zeker een maand niet bevaarbaar is.

Bij aankomst bleken Jan en Willy nog present en tafelden we nog wat na met koffie en speculaas, met dank aan de Scoutinggroep van Stiens.

KVW Wintervaren - Appeltaart

De vuurtoren van Schiermonnnikoog gaf op 21 oktober een 6 Bft af voor district Rottum en als actuele wind om 11.00 uur. Derhalve met het reglement in de hand uitgeweken naar het Lauwersmeer. De ONO 5 Bft hebben we daar niet vernomen, een 4 Bft als uitschieter zat er wel in. Een kleine domper was het wel, de groep had zich voorbereid op een exclusieve zeetocht naar Schier.

Op aangeven van de tochtleider zijn we ingestapt aan de Zoutkamperril en zo overgestoken naar Oostmahorn. Lekkere wind van opzij en beter nog, voor een groot deel ook in de rug. Minieme surfjes, maar wel heel ontspannen gepeddeld naar Esonstad. Aldaar werden we door Dick getrakteerd op koffie en appeltaart omdat hij voor de 4e keer zeg maar grootvader is geworden.

Een prima actie die gevolgd werd door een tweede ronde warme chocomel met slagroom en een enkele tosti. Wie denkt dat kanovaren alleen is ter verbetering van de conditie, komt soms bedrogen uit.

Waar de rest van NL zich kon laven aan de warmste oktoberdag aller tijden, hadden wij hooguit 13 graden en een grauwe dag. De vakantiegangers in Esonstad hadden er ook zo hun gedachten bij en toen we die eenmaal gedeeld hadden, de worst en het brood nog waren verorberd want ja, daar kun je niet mee thuis komen, trokken we onze natte en koude spullen weer aan voor de terugtocht.

De terugweg (ver)leidde ik de groep iets te hoog op maar wel mooi tegen de wind in naar de noordelijke ingang naar Stropersplaat. Vervolgens de kanosteigers nog even bekeken en een pluim uitgedeeld aan de Marrekrieten en Lieuwe Blanksma die dit voor elkaar hebben gekregen. Vervolgens zakte het tempo m.i. redelijk weg en peddelde de groep terug naar de auto. Een elleboogje hier, een schouder daar, de pijntjes aan het eind van het seizoen lieten zich voelen.

Vergeten was de aanvankelijke teleurstelling over het skippen van de zee, het varen is qua beleving toch het mooist op de scheiding van land en water en dat is er genoeg.

Rust + Leerlingen te water

Het is de afgelopen weken rustig geweest op het blog. Deels ontbreekt het een mens soms aan de tijd om verslag te doen van zijn activiteiten en soms ontbreekt het aan de activiteiten zelf.

September is na het rondje Rif zonder al te veel varen verlopen. Tochten werden afgelast of vielen samen met andere activiteiten.

Vanaf eind september heb ik assistentie verleend bij het kennis maken met kanovaren voor een groep VMBO leerlingen. Een veertiental jongeren, waarvan er 12 kwamen opdagen en er 10 gillende exemplaren meegingen. Vier hadden een soort van natuurtalent, zaten goed in elke boot, konden koers houden en een constant slagritme aan de dag leggen. Voor dit viertal bestaat hoop in hun verdere kayakcarriere.

De rest had het kanovaren gekozen omdat ze niets anders wisten te kiezen, of gewoon daarom. Je kent dat wel, dat jeugdige enthousiasme.

Voor hen was het doen varen en het te water laten van de boot, het in- en uitstappen, liefst met hakken aan, mobiel op zak, kettingen etc om, uitgaanskleren aan, een heuse ervaring. Veel gegil, ze moesten alleen, dat is Gronings voor we varen niet in een canadees! Veel gewiebel, kayaks kriskras over het water, alle richtingen uit, niet luisteren, gewoon doorvaren, oefeningen doen? wat dan?, je kent het wel.

Voorwaartse slag, remmen, boogslag. Basale zaken die elke beginnerscursus de revue laat passeren, de dames waren hun eigen publiek.

Aan het eind nog even 360 graden draaien, voor de grap natuurlijk voorgedaan als eskimorol, dat leverde helemaal grote consternatie op.

Volgend jaar iets meer overleg met de docent over hoe de lessen in te vullen. Van de netto twee uur bleef uiteindelijk nog geen 45 minuten varend over. Dat is erg weinig, maar wellicht wil ik ook wel teveel :).

KVW 8 september - Rondje Rif

Rif – Het programma vermeldde een op en neer naar Schiermonnikoog. Daar was ik vorige week al geweest, dus ik wilde de deelnemers de ruimte laten om iets anders te doen. Nadat ik aanvankelijk de uitnodiging voor deze dag naar het verkeerde e-mailadres had gestuurd en dit pas laat corrigeerde, had ik een beperkt aantal aanmeldingen. Halve toezeggingen van de weken ervoor werden ingetrokken en uiteindelijk had ik drie gegadigden waarvan twee voor een Rondje Rif / vroeg beginnen en een lange dag en een voorzichtige met het verzoek zo laat mogelijk te vertrekken. Tja, dan wordt het drie tegen een en plan ik een rondje Rif in.

Vrijdagavond meldt Sonja zich vervolgens met de vraag of ik het zie zitten dat ze mee de zee op gaat. Ik denk dat ze het binnen de verwachte omstandigheden kan en we treffen elkaar de volgende dag om 6.45 uur bij de loods. Ben komt ook en gezamenlijk laden we de spullen op de trailer en rijden naar Lauwersoog. Om 7.30 uur komt Oege door de sluis en is de groep compleet. We kleden ons om, beladen de schepen, nemen nog snel een bak koffie en gaan te water.

De Dageraad en de veerboot verlaten net voor ons de haven, een andere veerboot komt er net in als wij naar buiten willen.

Aanvankelijk wilde ik met achterop komend verkeer in de vorm van een kotter eerst over rood varen. De kotter blijft echter in de haven en we gaan over groen. Het water ligt er rustig bij, er staat een zwakke wind kracht 3 Bft en we zitten op het eind van de afgaande stroom. Rustig varend benaderen we Kuipersplaat en zoeken de engte op die de plaat doorsnijdt. Een prachtige manier om het wad te beleven, zo vaar je in een watervlakte, en het ander moment zit je tussen de platen met daarop vogels in de vorm van meeuwen en lepelaars en zeehonden. Aan het eind zoeken we nog een uitgang tussen de (het mag geen naam hebben) branding door en maken de oversteek naar het Rif. De zon is af en toe aanwezig en verdwijnt ook regelmatig voor langere tijd achter het wolkendek. De Noordzee boven het Rif ligt er rustig bij, de branding ligt een paar kilometer van de waterlijn. We varen door tot 10.30 uur en leggen de schepen op het noordelijkste puntje op het strand.

Eerst is er tijd voor koffie en een broodje. Daarna worden de schepen al iets hoger gelegd nu het water zo duidelijk opkomt en is er een uur de tijd voor een ieder om te genieten van deze prachtige plek. Alleen op een onbewoond eiland met drie mannen riep Sonja nog, wie had dat gedacht? Nou, de eerste ging een dutje doen, de tweede een wandeling maken en met de derde werd het lunchgesprek voortgezet. Na een fotoshoot van deze plek en een korte wandeling, heb ik een bad genomen in het zeewater en vervolgens bij de inmiddels sterk brandende zon een tweede wandeling gemaakt over het strand om op te drogen en op te warmen.

Net voor twaalf uur gingen we weer te water en dat lag er even iets anders bij. Bij de ingang van het Smeriggat stond duidelijk meer golf en rolden er mooie korte golven naar het strand. Een enkele steun was wellicht nodig, verder was het met rustig peddelen goed te doen. Een prima eerste kennismaking met bewegend water.

Binnen een kwartier lagen we in het Snmeriggat en daar nam de stroom het over en voeren we over een vlakke zee langs de zeehondenpopulatie links en rechts van het vaarwater. Het nam een uur om de scheidingston van het Wierumerwad te bereiken en spoedig daarna keerde onze vriend de stroom zich tegen ons. Ik besloot niet via de geul maar over de plaat boven Paesensrede te gaan varen (minder stroom tegen) en te bekijken of we bij de Z4 (2,3 meter droogvallend) nog op de Kuipersplaat konden landen. Daar zag het vanaf de scheidingston Z3-PR8 niet naar uit en toen hebben we maar een drijfpauze ingelast.  Nabij de Z5a hebben we koers gezet naar Lauwersoog. De zit bleek te lang voor de mannelijke blazen en we hebben dan toch maar (voor mijn doen heel ongebruikelijk) een natte pauze gehouden.

Nabij de spilsluizen stond de familie van Sonja al op de dijk om mama te verwelkomen en op te halen van haar eerste grote zeetocht. Een mooi gebaar en je zag de (ont)spanning op het gezicht van de kinderen.

Eenmaal in de haven heb ik snel een kaart voor het sanitair gekocht en wederom een pauze ingelast. Vervolgens de dril van omkleden, auto halen, boten ontladen en opladen en weer naar huis. Daar zou ik wel wat meer rust in kunnen brengen, zeker als afsluiting van een mooie tocht. Met dank aan de deelnemers: Ben, Oege en Sonja.

Statistieken: lengte 34,5 km; 7,5 uur onderweg waarvan 5,5 uur 'varend'. Bewegend gemiddelde van 6,3 km/u en een maximum van 15 km/u.

KVW 1 september - Rondje Brakzand

Brakzand – De tocht voor zondag 2 september door de Slenk van Schiermonnikoog kon door gebrek aan tochtleiders niet door gaan. Eenmaal terug van een vakantie zonder varen had ik echter wel zin in een tochtje. Derhalve zaterdag een tocht gepland als alternatief voor de zondag, wel rond Brakzand maar dan zonder Slenk. We hadden er een mooie dag voor. Met weinig wind en een gunstige getijdestroom peddelden we over de Zoutkamperlaag naar Schildknopen en aan de top van de Oordt-betonning volgden we een noordelijke koers. We hebben nog een poging gedaan om te landen, maar daar leent het natuurgebied zich niet voor. Aldus na een korte drijfpauze weer enig bevaarbaar water opgezocht en koers gezet naar de jachthaven.

In de jachthaven had ik wel behoefte aan een sanitaire stop en heb die genoten gebruik makend van de voorzieningen die daarvoor zijn ingericht. Direct daarna werd ik echter weer gevolgd en aangesproken door de beheerder, dat dit toch echt niet kon. Ik heb haar uitgelegd dat het na drie uur varen ik mijn prioriteiten even moest stellen. Ik kan natuurlijk op het strand een plekje kiezen volledig in het zicht van het publiek op het terras, of handelen zoals gedaan. Verder wilde ik me eerst omkleden en de kans krijgen me te melden voor de bak koffie, voordat ik een verhaal over de slechte moraal van kanovarend Nederland over me heen wenste te krijgen gecombineerd met de lastige taak van het innen van de toeristenbelasting (waar kanovarend Nederland zich blijkbaar massaal aan onttrekt). We hebben het gesprek goed afgerond.

Vervolgens terug naar de boot, omkleden, zakcentje mee en op naar de koffie. We bestelden een cappuccino en kregen die bij aflevering aangeboden door het huis. De vredespijp hebben we aanvaard.

De pauze beviel ons goed en we besloten een tweede ronde voor eigen rekening te bestellen en verder te genieten van de zon, het uitzicht en het gesprek. Twee uur na hoog water zaten we weer in de boot en we konden nog net varend over Brakzand (en voor een deel door de geul van) de weg terug naar Lauwersoog vinden.

Het was een mooie dag, actief op het water, met mooie natuur aan de wal, eidereenden en een zeehondje onderweg, ontspannen varen in rustig vaarwater en een goed gesprek op een prachtige plek. Ideaal.

Rondje Reitdiep - Aduarderdiep

Steentil – Vandaag voor het eerst het van Starkenborgkanaal bevaren. En dat in 8 jaar varen, het duidt op de focus op het zeevaren zeg maar. Ook deze keer zocht ik de uitdaging in de lengte van de tocht en in een stukje onbekend vaarterrein met scheepvaart. Hoewel ik het dacht rustig aan te doen, bleek ik toch de 8 km / uur te benaderen (wind en stroom (als het een naam mag hebben in het Reitdiep) tegen). Blijkbaar werd ik opgejaagd door een vrachtschip, want vanaf dat moment ging ik sneller varen. En het aduarderdiep af had ik de wind in de rug, dat bracht me tegen de 9 km / uur aan met een top van 11,2. De dips zijn de drinkpauzes en de sluis van Schaphalsterzijl. Aan het eind van de drie uur kreeg ik regelmatig kramp in mij lies/dijbeen en heb ik maar een appeltje voor de dorst genomen. De halve liter had ik halverwege het aduarderdiep al geleegd. Lekker tochtje en het hoofd is weer leeg. De GPS geeft een plaatje, de player laat zien hoe het in zijn werk ging. Vraag blijft hoe een GPS die hoogteverschillen meet, die moeten in elk geval met een korrel zout genomen worden.

KVW verenigingsavond - Rode Haan

Gisteren nog een rondje met de club gevaren nu ik de avondtochten op het wad heb beëindigd. Prompt was het natuurlijk een schitterende avond om echte beginners bij heerlijke temperaturen en weinig wind de zee op te krijgen tussen de eilanden. Als het volgende week ook zo mooi is, dan plan ik wellicht nog wat in. Nu rustig door het Groninger land met af en toe een frisse duik. De foto's zijn van Frits Huisman.

Rondje Lauwersmeer - op de fiets

Zondag lekker de fiets genomen in het Friese en Groninger Land. Nadat Marga en ik donderdag op de Veluwe waren weggespoeld en dit op vrijdag nog deels hebben goedgemaakt, togen we zondag onder een schitterende zon met een lekkere bries naar het Lauwersmeer. Auto achtergelaten bij de parkeerplaats langs de Kollumerwaard en een rondje met de klok mee. Een lekker broodje tonijn op het terras van Esonstad, een volgende keer gaan we voor het uitzicht naar het 'oude' restaurant langs de dijk. Daarna boven langs naar Zoutkamp (daar weten ze een visje wel te bakken) en als laatste etappe langs de proefboerderij terug naar de auto. 5 km meer dan de route ons van te voren had opgegeven, maar dat mocht de pret niet drukken. Een mooie tocht, de moeite van een herhaling waard.

KVW Avondtocht - Surfend richting Oordt

Oordt – Het beloofde dinsdag mooi weer te worden, een NW5, halverwege opkomend tij en droog. Het zag er vanaf de kant rustig uit maar het bleek toch een mooie avond te worden voor de surf (windfinder). De eerste twee boeien in 20 minuten, tegen 10 km/uur en met een max van 18,9 km/uur. Daarna terug voor een tweede run. Het was stevig werken tegen wind en stroom in en na 40 minuten lagen we krap op de hoogte van ons vertrekpunt. Hilde had het knap moeilijk met haar klapperende sigaar, die viel steeds dood neer in de golven. Ook in een treintje kon ze de groep met moeite bijhouden. Een tweede run zat er voor haar niet in. Voorgesteld en besloten om het moeilijke stuk te verlengen en dan surfend terug naar de haven te varen om met een goed gevoel af te kunnen sluiten. Na 20 minuten lagen we ter hoogte van de Z14 en de Z12 kwam maar niet dichterbij. Toen maar vanaf Brakzand naar Z14 en van daaruit oversteken naar de haven. Pal zuid varend zou je nog moeite hebben om de haven in te komen. Het is gelukt en na een korte pauze trok een deel van de groep nog een keer naar buiten om de haven voorbij te surfen zodat ik ze later op kon pikken op de oostelijke hoek bij de dijk.  Dat laatste is gelukt, de vaart bleek echter uit de surf nu de wind iets was gaan liggen. Een mooie afsluitende avondtocht.

KVW 4 juli - Avondtocht Oude Wal

Oude Wal - De avondtocht van deze week vond tegen de weersverwachtingen in plaats bij prachtig weer. Een NO 3 Bft en veel zon in plaats van een stortbui voor de hele avond. Het was een uur na TLW Lauwersoog toen we van wal staken. Rustig de haven uit en omdat er schietoefeningen waren had ik het doel verlegd van Oost naar West. Een van de leden vond het ook beter zo, liever met de stroom mee de terugweg aanvangen dan met de stroom tegen.

Jammer, want ik had zelf wel weer een keer richting Lutjewad willen varen. Dat kan dan waarschijnlijk over 2 weken wel.

Overigens Brakzand opgezocht en langs de geul gevaren om zo min mogelijk tegenstroom te pakken. De oversteek naar Kuipersplaat die we in gedachten hadden verliep tegen de verwachting in wat steiler en na 1,5 uur lagen we net ten zuiden van de Oude Wal van Schiermonnikoog. Doorvaren zou nog een 20-tal minuten kosten en ik besloot dan maar even op Schiermonnikoog de benen te strekken.

De groep zeehonden waar ik omheen had willen varen was ondertussen te water gegaan en bleef nieuwsgierig voor de kust liggen. Veel tweetallen, dus moeder met jong vermoed ik zo. Mooi gezicht.

Na een korte pauze konden we weer op huis aan. Maximaal stroom pakken was het devies, wat toch tot verschillende interpretaties leidde. De snelheid met stroom mee kwam nu beduidend hoger uit en in de helft van de tijd waren we terug in de haven. Nog snel even een verfrissende rol en hop, weer naar huis.

Een volgende keer toch even uitzoeken hoe het werkt met de sanitaire voorzieningen bij het havenkantoor, dat geeft ook wel enig comfort tijdens de tocht en de terugreis.

KVW 30 juni - Rondje rif

Rif – Het rondje Rif heeft geen lange traditie binnen de KVW. Voor zover ik weet stond gisteren de 2e editie op het programma en dan meet ik vanaf 2005. Het is zeker een mooie tocht die ruimte biedt voor ontdekken en genieten van het wad bij laag water. De tocht stond aangekondigd als rondje rif met de klok mee, maar we hebben hem na wat plannen uitgewerkt te hebben gevaren tegen de klok in. Dat gaf de meeste zekerheden (als je te laat bent staat er hooguit teveel water) en de minste verplichte pauzetijden.

Na twee weken zonder dagtocht en met slechts één geimproviseerde avondtocht had ik een grote opkomst verwacht. Uiteindelijk voeren we met zijn vieren, vakantietijd en blessures waren debet aan een grote groep thuisblijvers.

Om 11.30 uur staken we van wal nabij het havenkantoor van Lauwersoog. In een rustig tempo voeren we over rood, en uiteindelijk tussen de twee delen van het droogvallende deel van Kuipersplaat door. Daar lagen toen veel zeehonden aan beide zijden van het vaarwater te genieten van de zon. Een enkeling volgde ons nog tot ver voorbij Kuipersplaat.

Na een korte drijfpauze was het tijd voor de oversteek. De verwachte ZW 5 was afgezwakt naar 3-4 en het was stil op het water. Een enkel zeilschip voer door het gebied of lag voor anker bij Engelsmanplaat, verkeer was er nauwelijks. Met het zicht op het booreiland nabij Ameland staken we over de geul van het Westgat en eenmaal boven het Rif volgden we de waterlijn voor een twintigtal minuten.


Aldaar zetten we de schepen twee uur na vertrek op het strand. Toen gebeurde er iets wonderlijks, de een trok de kleren uit voor een zwempartij, een ander trok trui, jas en muts aan om zich te beschermen tegen zon en wind. Ik moet zeggen dat het tussentijds zwemmen verfrissend werkt. Het warm gestoomde lijf even bevrijd van het neopreen, het lichaam de ruimte geven om te ademen. Vervolgens tijd voor de lunch. De wind blies stevig, inmiddels aangetrokken tot ZZW 5 Bft het droge zand over het strand. Een beetje beschut achter de kano kon ik het zand nog uit de lunch houden, aan de andere zijde van het schip hoopte het zand zich aardig op. Na de lunch was er tijd voor het knappen van een uiltje en het maken van een kleine wandeling over het strand.

Drie uur na vertrek stapten we weer in de boot, westwaarts naar Smeriggat. Onderweg voeren we een ploegje van de GKV voorbij die zich al duidelijk aan het klaar maken waren voor hun vertrek. Ze zouden ons wel inhalen en dan was er nog alle tijd voor een praatje. Het Smeriggat invarend lag er opnieuw een grote groep zeehonden op de plaat aan de zuidkant van het Rif en verderop zagen we aan de westzijde nog een groep en een kleiner groepje halverwege de geul. Aan leven geen gebrek vandaag. Bij laag water liggen er ook altijd wat schepen op het wad en dat gaf een mooie tekening aan het landschap.

Tijdens dit deel van de tocht bleek toch wel dat niet iedereen heel goed toegerust was voor deze tocht. Een pols- en een armblessure maakten dat bij twee deelnemers het tempo niet al te hoog kon of dat ze moesten werken om het tempo van de ander bij te houden. Onregelmatig eten leek ook een rol te spelen. Het was een mooi stukje peddelen, stevig tegen de ZW5 in. Al met al een goed half uur, stroom mee en de afstand was goed te doen. Toen de koers eenmaal in zuidoostelijke richting werd verlegd, ging het allemaal een stuk soepeler. 

Mijn grote vraag bij de tochtplanning was of er wel voldoende water zou staan om de geul van het Wierumerwad te kunnen bevaren. Om 16.00 uur, 2,5 uur na TLW Lauwersoog en de kentering bij het Rif zeg maar, bleek er voldoende water te staan. Deels jammer, omdat we hierdoor de geplande pauze onbewust voorbij lieten gaan en dat zou een enkeling later opbreken. We werden aan het begin van het Wierumerwad ingelopen door de GKV ploeg en lieten ons vrolijk over het Wierumwad spoelen. Eenmaal bij Paesensrede lieten we de GKV gaan en namen de tijd voor een drijfpauze om wat extra energie naar binnen te werken.

De stroom was goed op gang gekomen en ik besloot buiten de geul te gaan varen. In oostelijke richting voeren we naar Lauwersoog maar ik zag dat de schuin van achter opkomende golven het relaxte varen bij een paar mensen onmogelijk maakte. Dan maar het roer om, met de wind in de rug naar de geul (surfend voor zover mogelijk) en daarna met de maximale stroom mee naar de haven. Het plan werkte, uiteindelijk waren we nauwelijks later dan de GKV weer terug in Lauwersoog.

Het tweede deel van de tocht bleek voor deze groep toch te lang, 3,5 uur achtereen in de boot. Dat zal ik een volgende keer anders moeten plannen en uitvoeren. Overigens een geweldig mooie dag (zon en genoeg wind) met leuke elementen gedurende de tocht (veel en meerdere keren zeehonden, zwemmen, zonnen, relatief onbekend gebied verkennen) en ook wel werken (langdurig doorpeddelen op weg naar huis ) en ook spannende elementen (zeilboten die buiten de geul om varen en zwabberend varend de groep lijken te negeren en er overheen dreigen te varen). Maar wat wil je, het is tenslotte vakantie.

WSV - Zeekanokamp in de golf van Morbihan

Sarzeau – Domaine le Bohat 

Om eens wat anders te varen dan Vlieland heb ik me dit jaar aangemeld voor het zeekanokamp in de golf van Morbihan (Zuid-Bretagne). Ik had er goede verhalen over gehoord en ook enkele clubgenoten zouden acte de presence geven. Op vrijdagochtend alles ingepakt en vervolgens naar Belgie gereden. Aldaar werd ik hartelijk ontvangen door Yves en zijn vriendin Katrien. Na een echte tripel (West vleteren?) en een laatste mail naar de KVW voor de aankondiging van een alternatieve avondtocht tijdens mijn afwezigheid ging al vroeg het licht uit nadat de Engelsen de Zweden hadden verslagen. De volgende dag in alle vroegte opgestaan, de spullen overgeladen in mijn auto en de reis naar Frankrijk aangevangen. Om 8.30 uur reden we nabij Lille en na een voorspoedige reis zochten we vanaf 17.00 uur naar goed Frans gebruik naar de camping. Helaas ontbrak het lokaal aan de vereiste borden en zat mijn navigatie al zonder stroom of afdoende detail van dit gebied. Het geoefende oog van de agent heeft Yves uiteindelijk toch geleid tot een aanwijzing opdat wij drie rotondes verderop de juiste afslag konden nemen.

Om 17.15 uur waren we present en arriveerden gelijktijdig met Nico.

De organisatie stond al voor ons klaar en binnen no time hadden we kennis gemaakt, de regels uitgelegd gekregen en een kampeerplek uitgezocht. Snel nog even de tent opgezet en vervolgens een maaltijd genuttigd alvorens de kick-off zou beginnen. Die stond geplant voor 20.00 uur en kon met enige vertraging worden ingezet. In het kort werd nog even mondeling toegelicht wat we al op schrift toegezonden hadden gekregen. De volgende ochtend om 9.30 uur verzamelen voor de eerste tocht.

Een eerste tocht bevat vooral elementen om te kijken hoe mensen in hun boot zitten en bevat ook oefeningen om te peilen hoe vertrouwd een ieder is met redden en gered worden. Walter gaf instructie in de hiel-haak-redding en Eric demonstreerde het in het water. Na de oefeningen redden en slepen, was er tijd voor de lunch en het inhalen van de slaap. Daarna keerde de groep olv Arie terug van Ile aux Moines naar Le Logeo en hebben we een beetje kennis gemaakt met het snel stromende water tussen de eilanden in de golf.

De tweede dag bood ons het vertrek vanaf St Jacques aan de baai van Quiberon en bracht ons langs een zuid-kardinaal waar even tijd was om op het overigens vlakke water een surfgolfje te pakken. Na een korte pauze trokken we verder richting Port Navalo. De kust ziet er mooi uit. Strand, lage duinen of rotspartijen, dun bebouwd en hier en daar wat bomen. Het ultieme vakantiegevoel mocht komen. Bij Port Navalo stond een flinke ingaande stroom en  we hebben wat gespeeld met het keerwater achter de (ex?)kardinaal. Vervolgens met de volle stroom mee terug naar Le Logeo en aldaar nog wat natte oefeningen gedaan om weer een beetje fris te worden.

Vervolgens de dril die de komende dagen steeds sneller zou gaan: auto's halen, omkleden, inpakken, naar de camping, spoelen, eten maken, afwassen, kop koffie/biertje, een warme douche en vanaf een uur of tien naar bed.

De derde dag bracht ons tussen de eilanden door naar LocMariaquer en beloofde een hernieuwde kennismaking met het snel stromende water in dit gebied met overheerlijke crepes tijdens de lunch. In een rustig tempo voeren we tussen de eilanden door, helaas zonder kaart waardoor de groep als een stel jonge ganzen / makke schapen achter de vaarleiding aan moest varen. De voorspelde stroom stond er niet en de bootramp nabij de creperie bleek onbereikbaar. Een half uur pauze werd ons gegund voor de lunch. Die bleek voor sommigen later tot een uur verlengd te zijn, waardoor een wandeling naar het dorp zelf ten onrechte niet is gemaakt. Een gemiste kans voor enkelen, een les in communicatie voor allen. Nadien tegen het inkomende water in naar buiten. Als leerelement werd de hele groep vol in de stroom gezet bij Port Navalo. Hard doorpeddelen bracht je ten opzichte van de kade geen steek verder. De groep kwam er uiteindelijk goed doorheen; een sleepje en verder vooral de truc om een keerwater of de kant op te zoeken. Iets buiten de ingang van de golf zochten we een strandje op om op verhaal te komen. Vervolgens door diezelfde stroom weer naar binnen, midden in de geul. Het inkomende verkeer zou immers het midden van de geul verkiezen, het uitgaande verkeer zou vooral de keerwaters opzoeken om niet tegen de stroom in te hoeven varen. We spoelden nu hard door de ingang van de golf, geen ongelukjes en werden door Arie langs een keerwater geleid alwaar we een paar keer ons door de stroom lieten meesleuren om vervolgens via het keerwater weer terug te kunnen komen. Leuk spelletje. Nadien via een eilandje met menhirs afgezakt naar Le Logeo. De natte oefeningen en vervolgens de dagelijkse drill.

Door een misverstand in de communicatie voorafgaand aan het kamp, hadden een aantal mensen het idee gekregen dat de kaarten zouden worden verstrekt. Nu dit niet het geval bleek en er toch behoefte aan was, heeft de leiding dit rechtgezet en voor een ieder die daar nog behoefte aan had een/meerdere kaarten verstrekt. Waarvoor dank.

Binnen de groep ontstond ook wat commotie over het varen achter de vaarleiding aan; meer inbreng vanuit de groep bleek gewenst. Prompt hebben we de dinsdagavond gebruikt om plannen te maken en tochten te verzinnen. Later schoof Arie aan om met zijn kennis van de mogelijkheden in het gebied, de punten op de i te zetten. Besloten werd om de geplande rustdag ivm de weersvoorspellingen een dag te verschuiven en vervolgens een tocht te varen van Port Navalo naar Trinité sur Mer en dan via het vogeleiland terug. 


Herman leidde de oversteek van de vaargeul en de eerste kilometers tussen het zeewier en de droog gevallen rotsen. Daarna ging het ietwat vrijblijvend richting Trinité sur Mer waarbij in de haven de organisatie weer wat strakker werd. Na een korte lunch in de haven van het meegebrachte brood, werd door velen nog een Gateau au chocolat genuttigd onder het genot van een bakje koffie. Zelf heb ik bewust afgezien van de gateau, anderen mochten bij de terugreis afzien omdat het gebakje toch minstens als twee stenen op de maag bleek te vallen. De tocht naar het vogeleiland werd ingeleid door Eric. Met een goede organisatie voeren we de haven uit en later strak in cadans richting vogeleiland. De slag zat er goed in en uiteindelijk had een ieder een heel goed gevoel over gehouden aan deze vaardag.

De rustdag beloofde regen, wind West, kracht 6 Bft met stoten 8 en golfopbouw tot 3 meter. Dus, uitslapen, rondje met de auto naar het historische deel van Vannes en verder werd het groepsgewijs ingevuld. Zelf heb ik met een clubje warm gegeten in Vannes, zijn we daarna het lokale naatuurgebied ingetrokken, hebben we aanvullend nog wat kaarten en vaarmateriaal gekocht, het strand van Pen Vins bekeken (en het water aldaar). Er stond een goede 5 denk ik, maar de beloofde golven waren niet te vinden. Wellicht ligt de baai toch erg beschut achter de eilanden voor de kust.

Vrijdag beloofde een surfdag te worden. In de dromen van de vaarleider kon het wel eens een surf van 1 km geven bij golven van 3 meter. Gelukkig kwamen de verwachtingen niet uit en konden we als groep gezamenlijk te water. De golven bedroegen hooguit een meter, een enkeling daargelaten en er waren geen brekers. Arie leidde de groep vakkundig van St Jacques naar Pen Vins (lunch) en vervolgens naar Pen Lan. Er kon goed worden gesurfd en Nina bleek na haar snelle capsize en daaropvolgende zwempartij, helemaal vrij van alle schroom en schoot als een vis in het water met haar bootje tussen de golven door. Ook Claudine, voor wie de omstandigheden wel te doen maar op de grens lagen, toonde zich steeds vrijer en eindigde uiteindelijk in de eerste groep in Pen Lan. Een mooie dag op zee, moe en voldaan togen we op huis aan.

De laatste dag bleek een echte vakantiedag te worden. Nauwelijks wind, boven de 20 graden, tussen de eilanden door in de golf van Morbihan van Le passage naar Le Logeo  achter Ile d'Arz om. Heleen leidde de groep vandaag goed langs de geplande route. De lunch kwam voor een enkeling wellicht wat vroeg maar verder was het een heerlijke dagtocht om een zeer geslaagde week mee af te sluiten.

Willem en Jan hadden ondertussen de voorbereidingen getroffen voor een afsluitende BBQ. Na de dagelijkse drill konden we de week dan ook goed afsluiten met champagne, calvados, oesters en makreel voor de liefhebbers en worst en bier voor de minder ontwikkelden (qua smaak dan).

De avond werd op tijd afgesloten voor degenen die vroeg weer op wilden voor de terugreis in één dag. Anderen schoven nog eens lekker bij elkaar bij een 'kampvuurtje' voor herinneringen uit de oude doos. Een prachtige week, waarin alles meezat qua organisatie, weer en stroming. Petje af voor de organisatie te land en te water, de groep deelnemers en het geluk met het weer.

KVW - Avondtocht 14 juni -Schiermonnikoog

Schier – Hoewel ik het behoorlijk druk heb gehad in de aanloop naar een zeekanokamp in Frankrijk, heb ik voor Dick besloten de avondtocht door te laten gaan. We hadden de tijd en het getij mee (lang licht, mooi weer en prima kentering). Op de valreep sloot Bart zich aan en voeren we in een lekker tempo op naar de jachthaven. Na een korte pauze weer retour om ruim voor de geplande tijd weer binnen te zijn.

KVW 6 juni - Avondtocht Engelsmanplaat

Engelsmanplaat – Gisteren met een zacht en warm windje het wad opgezocht. Een aanmelding voor deze avond en daarnaast een afmelding. Rondje om Kuipersplaat of Engelsmanplaat v.v. had ik als plan, afhankelijk van onze vaarsnelheid en de ontwikkeling van de wind. Er zat een rare dip op het eind van de middag, 's avonds zou de wind flink aan kunnen trekken tot 6 a 7 op vrijdag. De kustwacht hield het op 4 a 5 in de verwachting, dus daar heb ik in eerste instantie maar op ingezet.

Om 19.00 uur staken we van wal, TLW zou rond 19.51 zijn en dat levert dan rond 20.00 uur een kentering op bij de monding van de Paesensrede. Daar werd het water knobbeliger en leek het je schip alle kanten op te willen duwen. De voorwaartse snelheid viel aanmerkelijk terug in de beleving, de Z2 wilde maar niet echt dichterbij komen.

Tussen 20.10 en 20.30 uur pauzeerden we en bij vertrek hebben we ons nog even gemeld bij de vuurtoren. Met de nieuwe weerberichten van 20.30 uur besloot ik toch maar over de Zoutkamperlaag terug te gaan en niet achter de Kuipersplaat langs de Oude wal. De stroom leek nog niet echt op gang te zijn gekomen en de wind kwam uit het oosten, dus ik verwachte dat de vaart iets minder zou worden dan op de heenweg. En om voor het donker weer in de haven te zijn moesten we geen detour meer inplannen. Het eerste deel wind en golven schuin van voren, dat gaf een leuk speels element na de kalme heenreis. Daarna kregen we te maken met de golfopbouw in de Zoutkamperlaag en klotsten we regelmatig op en in de golven. Uiteindelijk bleek dat we ondanks de rust in de slag volgens GPS ruim boven de 8 km/uur wisten te halen. Dat was een kleine verrassing. Het plaatje bij de Coastal Explorer bleek al weer ondergelopen en onze vriend de zeehond hield het voor gezien. Ook geen lepelaars vanavond, het was er te grauw en druilerig voor denk ik. Onderweg werden we nog gepasseerd door schepen van de thuiskomende vissersvloot. Flink op stoom en mooie golven achter latend. Al met al een geslaagde en gemoedelijke tocht en ik hoop op iets meer zon bij een volgende keer.

KVW 2 juni - Engelsmanplaat wordt solo Zoutkamp v.v

Zoutkamp – Zaterdag stond een tocht van Lauwersoog naar Engelsmanplaat en via Schiermonnikoog – West weer terug naar Lauwersoog op het programma. Een mooie tocht voor beginners en gevorderden. Helaas had ik uiteindelijk geen aanmeldingen en heb ik de tocht afgelast (voor hen die zich niet aanmelden en toch mee willen). Dat geeft ruimte voor uitslapen, rustig in huis wat dingen aan kant doen en dan alsnog te besluiten om zelf een stukje te gaan varen. Om 12.00 uur pakte ik mijn spullen en lag om 12.30 uur te water. Een beetje eten en drinken mee, een NW4 en veel zon. Ik wilde meer varen dan mijn rondje Baflo van ruim 20 km en dacht er aan om daar wat aan toe te voegen. Al varende heb ik het plan omgedraaid en besloten het Reitdiep af te zakken en dan na verloop van tijd te besluiten een keer om te keren. Ik voer langs Schaphalsterzijl, Roode Haan, Electra uiteindelijk naar Zoutkamp. Geen vuiltje aan de lucht, wel veel wind tegen op een aantal stukken en verder soms ook sneller dan een sloep of zeilboot op de motor. De grotere motorboten voeren natuurlijk weer harder dan mijn 8 km/uur, vooral Duits of Zeeuws.

Na een korte lunch heb ik mijn rug gestrekt en een 5-tal minuten op het tallud gelegen. Vervolgens de terugtocht aanvaard. Wederom over het Reitdiep, zoveel mogelijk wind mee pakkend voer ik terug. Het varen voelde veel lichter aan dan op de heenreis en dat was een goed teken, het lijf begon toch al aan te geven dat het ingezette plan wellicht wat veel van het goede is geweest. Wederom langs Electra, Roode Haan en Schaphalsterzijl toog ik op huis aan. Kramp in mijn bovenbenen en boven in de rug zijn zaken die ik niet eerder heb meegemaakt. Is vlakwater varen dan echt anders dan op zee? Daar is een retourtje Simonszand qua varen gelijkwaardig qua af te leggen afstand en vaartijd. Misschien pauzeren we langer op een plaat en nemen we meer eten mee. Rust doet wonderen uiteindelijk. Verder ligt het tempo bij varen op zee vaak wat lager om wat over te houden voor onvoorziene situaties. Een idee van iemand die ik later tijdens de Nacht van de Kunst en de Wetenschap trof, wellicht maken de golven op zee ook wel dat je meer spieren inzet en dus ook vaker de spanning van je spieren afhaalt. Ik zal het gaan ervaren bij het kanokamp in Morbihan, daar zijn in elk geval golven en ik hoop maar dat ik ondertussen voldoende kilometers in mijn lijf heb om mijzelf daar niet tegen te komen. Wellicht dat ik meer golven had moeten opzoeken? De voorbereiding voor een kamp is in zekere mate het gevolg van ervaringen uit eerdere kampen. Ben benieuwd waar de nieuwe accenten zullen komen te liggen.

KVW 30 mei - Avondtocht wordt Rondje Baflo

Baflo – Deze week één aanmelding voor een avondtocht. Het getij stond op hoog en afgaand water vanaf Lauwersoog en er stond geen wind. Ik heb voorgesteld dan maar niet te gaan rijden en deze avond te benutten voor een langere tocht, dus autokilometers omzetten in vaarkilometers en een uur eerder thuis. Hilde had net een nieuwe peddel gekocht en wilde die vanavond eens testen. We hebben rustig doorgevaren, 21 km in 3 uur en ondertussen de tijd genomen voor de omgeving, de beslommeringen binnen de vereniging, peddeltechniek en de toepassing daarvan. Na drie uur varen stapten we uit met het idee dat varen op zee, zonder de kaders van de rietkragen toch ook wel iets extra's heeft. Dat nemen we mee voor de volgende keer.

Pinksteren - familieweekend

Arnhem – Geen Emjak op Borkum dit jaar maar een goed alternatief in Arnhem. De jaarlijkse familie bijeenkomst in het voorjaar viel dit jaar met Pinksteren in het centrale Arnhem; door Leon berekend tussen Maastricht, Groningen, Amsterdam en Middelburg. We hebben het prima getroffen, mooi droog weer en lange en droge avonden. Overdag goed beschut tegen de zon onder de bomen. Een erg grote camping, maar daar hadden wij in onze hoek niet veel van gemerkt. En een treffen heeft natuurlijk onderdelen als doen en zijn. Even uit de hektiek van het dagelijkse, in een andere omgeving, buiten, wandelen, fietsen, een ijsje tussendoor en verder veel tafelen en natafelen.

KVW 22 mei - Avondtocht naar Kuipersplaat

Lauwersoog – Afgelopen dinsdag met een groep van uiteindelijk 5 man naar de haven getogen. Aldaar werden we bij wijze van spreken al opgewacht door de havendirecteur om iets af te spreken over het veranderde parkeerbeleid en wat dat voor ons kon betekenen. We hebben afspraken gemaakt en zullen daar in de toekomst verder invulling aan geven. Deze avond toch maar weer bij de Dageraad ingestapt met 5 man en naar de Kuipersplaat getogen. Het tijdstip laag water waren we al gepasseerd en we besloten om zo min mogelijk tegenstroom te ontmoeten. Daarbij voeren we langs de rand van Brakzand, met zicht op lepelaars en een enkele zeehond als begeleiding in het water.

Bij de Kuipersplaat hebben we iets droogs en ook iets warmers aangetrokken en na een kort pauzemoment van rust en genieten van wolken en de zon, gingen we weer te water. Het scheelt met stroom mee toch al gauw een half uur op goed 7 kilometer en net voor 22.00 uur stonden we weer op de wal. Een mooie avond op het wad. Kort maar krachtig genieten van het licht, de rust en de ruimte. Ik kan het een ieder aanbevelen.

KVW Hemelvaart kampeerweekend _ t Ol Gat in Zoutkamp

T Ol Gat – Vandaag hebben we drie gezinnen uitgeleide gedaan die met kinderen wilden gaan kamperen in Zoutkamp. Een tocht van goed 16 km naar camping t Ol Gat voerde ons langs de moeizame sluis van Abelstok en vandaar via Wehe den Hoorn naar de borg Verhildersum. Aldaar hebben we de lunch gebruikt en heb ik de groep verlaten. De temperatuurregeling in mijn lijf is ontregeld, alles doet zeer en de hoofdpijn wil maar niet weg. Het is onduidelijk of het iets heeft te maken met de kou in het openluchtzwembad gisteravond, waar we in ons natte pak de beginnerscursus zijn gestart. Ik kon het in elk geval maar niet behaaglijk krijgen en heb me teruggetrokken uit het peloton.

Na een middagje op de bank heb ik vanavond het gezelschap op de camping bezocht en het zag er prachtig uit. Mooie camping aan het water, de tenten en campers staan langs en onder grote treurwilgen, een prachtige grote open blokhut ingericht als huiskamer annex keuken. Het lijkt me een heerlijke camping om eens een avond onder te duiken. Na een bak koffie te hebben gedeeld heb ik afscheid genomen om weer op temperatuur te komen.

KVW 9 mei - Avondtocht Kuipersplaat

Kuipersplaat - Gisteren hebben we bij een westenwind kracht 2 het wad bezocht. Het water lag er vlak bij en zat in het laatste uur van de afgaande stroom.

Varend naar Kuipersplaat heb ik nog wat zeehonden gezien en verder hebben we rustig genoten van het wad, de wolkenpartijen en de doorbrekende zon.

Na een korte pauze op de plaat voeren we met wind en stroom mee terug naar Lauwersoog. Het klinkt als eenvoudig recht op en neer naar een plaat, maar voor de liefhebbers heeft het toch heel wat te bieden.

KVW 6 mei - Dagtocht Schiermonnikoog

Lauwersoog – De eerste waddenzeetocht van het jaar stond voor vandaag op de planning. Vol goede zin togen we naar Lauwersoog. Helaas is daar de laatste weken wat veranderd aan het parkeerbeleid, het is overal maximaal 2 uur parkeren en dat is wat kort voor een dagtocht. Verder zijn de lang parkeervelden voor Schiermonnikoog voorzien van slagbomen, dus ook daar konden we de auto niet kwijt. Wat te doen?

Uiteindelijk een opening gevonden in een hek om een nog niet geclaimd grasveld en daar de voiture maar geparkeerd. Deze week maar eens contact opnemen met de havendienst of er niet iets te regelen valt na 30 jaar gebruik van de havenfaciliteiten.

Dus met enige vertraging ingestapt bij de steiger van de Dageraad en vervolgens het water op. Een test met de radar leverde als resultaat dat we als groep niet op de radar zichtbaar zijn voor de vuurtoren, visueel was het contact blijkbaar goed. De NNO 4 Bft gaf een wat lastige golfslag, de geul volgend naar de Geul van Brakzand. Daarom maar direct proberen over te steken naar de jachthaven. Er stond echter een fikse afgaande stroom en de wind joeg de bovenlaag van het water nog harder van het wad af. Het verzet was dan ook groot en we moesten flink bijsturen om een transitokoers vol te kunnen houden.

De tocht verliep vaartechnisch zonder incidenten en na 1,5 uur zetten we de schepen op  de wal in de haven van Schiermonnikoog. Even omkleden uit de wind, daarna een soepje en vervolgens op voor de appeltaart in het dorp. Heerlijk uit de wind, zaten we op het terras van het hotel in de zon ons te verbazen over de rust op het eiland. Verder is het natuurlijk op en top genieten in de zon met een stukje appeltaart of een kop mosterdsoep. We komen er graag nog een keer terug.

De terugweg leek een weg met hindernissen te worden. Het liep inmiddels tegen 2 uur voor TLW en de boeien van de vaargeul lagen reeds op hun kant. Toch maar ingestapt en er het beste van gehoopt. Hier en daar schrapend over een mosselbank konden we onze tocht via Harm geultje naar de Groote Siege volbrengen. Toch weer een mooie ervaring, het wad bij laag water, varend tussen de platen in plaats er over heen. Vervolgens met de wind in de rug en de volle stroom mee naar de Glinder afgezakt en bij GL13 de bocht proberen af te steken om zo dicht mogelijk op het Roode Hoofd varend uiteindelijk zo min mogelijk tegen de stroom in te hoeven peddelen. Aldus geschiedde en haalden we binnen de geplande tijd Lauwersoog.

Het was een mooie tocht met verrassende elementen en prachtig weer. Voor dit soort dagen zoek je het wad op. Nu nog even langs de havendienst om dat ook in de toekomst mogelijk te maken.

KVW - Lauwersmeer afsluitende tocht

Esonstad – Deze week werd ik gebeld door de tochtleider van de afsluitende oefentocht op het Lauwersmeer. Hij had een uitnodiging voor een bruiloft en zocht vervanging. Ik wilde toch gaan varen dus dat was snel bezegeld.

Ik kreeg een opstapper van hem over maar deze belde later af in verband met een vervelende armblessure die wellicht langer gaat duren dan goed is voor zijn voorgenomen deelname aan het zomerkamp in Morbihan. We hopen er maar het beste van.

Later in de week maakten twee andere leden bekend dat ze graag mee wilden. Snel even het weer gecontroleerd en ik had toch wel mijn twijfels. Het zou hard gaan waaien en zaterdag leek de rustigste en meest droge dag te worden van het lange weekend. Daar heb ik dus op ingezet, maar ondertussen vertraagde de weersverwachting niet maar verliep sneller dan oorspronkelijk gedacht.

De rust van de zaterdag overdag verschoof naar de nacht van vrijdag op zaterdag. De zon van vrijdag maakte plaats voor een flinke regenbui die (bleek later) gelukkig tegen een uur of 12.00 het Groninger land weer had verlaten.

In de voorbereiding heb ik dus rekening gehouden met een aantrekkende wind  tot NO 6, met windstoten 7 Bft tegen 15.00 uur en daarom heb ik de tocht wat vervroegd. Een van de deelnemers wilde een boot testen van een ander om te kijken of de grote Buccaneer dezelfde vaareigenschappen heeft als zijn kleinere broertje de Polar, die we als verenigingsboot in de loods hebben liggen.

Om 10.00 uur regende het flink en zag het er deprimerend slecht uit. Desondanks hebben we het materiaal opgeladen en zijn we naar het Lauwersmeer getogen.

Een van de deelnemers heeft in de stromende regen aan de kant toch bedankt voor de eer en ik denk dat hij daar achteraf gezien goed aan heeft gedaan.

Niet veel later zijn we redelijk droog ingestapt bij Steile oevers II, dus de grote parkeerplaats naast de jachthaven naast de camping bij Lauwersoog.

Het was van meet af aan wennen voor mijn maat in die grote Buccaneer maar het zag er allemaal goed uit. De grotere versie bleek een stuk hoger te liggen en enorm windgevoelig.

Nu hadden we vanaf het begin zijwind dus die windgevoeligheid zou afzakkend naar Oostmahorn wel meevallen. Verder heeft die boot volume genoeg, dus moest er goed gesurft kunnen worden.

Het surfen verliep goed. Lekkere wind in de rug, haalden we naast de gewone vaart van 8 km/uur een top van 14,8 km/uur in de surf.

Omdat we met zijn tweeen waren en het er nog een beetje onwennig uit zag, heb ik defensief gevaren en ondanks dat mooie surfmomenten beleefd.

Mijn maat heeft lekker gevaren en goed gesurfd. Het was nog wat voorzichtig allemaal, naast het relatief onbestuurbare karakter van het schip met deze wind zat hij met het vaste schot ook wat krap in de boot.

Door mijn defensieve varen bleef ik relatief vaak achter mijn maat varen om in geval van een zwempartij snel ter plekke te zijn. Dat leidde uiteindelijk tot een capsize! en een swimmer! juist omdat hij regelmatig om zich heen keek om mijn positie te bepalen.

We hebben de redding ingezet en dat verliep soepel. Jammers was alleen dat bij het instappen er toch weer water in de kuip liep. Dat hebben we erin gelaten en dat is wellicht een onhandige keuze geweest.

Het schip werd nu wat instabieler en dat voelt natuurlijk niet goed als het zich ook al niet lekker laat besturen. De zwempartij was net ten Noorden van Oostmahorn  en we hebben ons door de wind en de golven naar de haven laten brengen.

Aldaar hebben we de boten op de kant gezet en in een hoekje uit de wind de lunch genuttigd. We hadden toen een uur gevaren tegen gemiddeld iets meer dan 6 km/uur, maar ja, een redding kost dan ook vooral tijd en dat drukt de gemiddelde snelheid flink.

Na de lunch hebben we twee pogingen gedaan om de wind en de golven te trotseren. Met de wind van voren werd de Buccaneer nog sneller uit koers geslagen en ook dat leidde uiteindelijk weer tot een capsize! en een swimmer!.

Vervolgens heb ik besloten een taxi te bestellen en hebben we het handeltje op het droge gelegd en zijn we gaan koffie drinken in Esonstad.

Bij een bak koffie met taart en een warme chocolademelk met slagroom keken we terug op het verloop en onze handelingen.

Jammer dat die windvoorspelling niet uitkwam, als ik dat van tevoren had vermoed/geweten, dan hadden we de tocht verschoven naar de zondag (afnemende wind en waarschijnlijk droog).

Een mooie ervaring rijker gingen we later op huis aan.