KVW - Wintertochtje in de mist

Soms moet je je kans pakken. Gisteravond werd ik gebeld door Dick om met de 8 van weeronline voor het weer van zaterdag een tochtje over het Lauwersmeer te maken. Zondag zou het gaan waaien, ik hoorde vandaag voor Rottum zelfs 9 Bft over de marifoon voorbij komen. Dus heb ik vanochtend mijn spullen gepakt, niet voor het geplande tochtje over de maren maar voor het Lauwersmeer.

De ochtend begon mistig en omdat ik verder naar boven kon kijken dan vooruit, leek het erop dat de zonkracht de mist weldra zou doen laten verdwijnen. Vol goede moed gingen we op pad. Voor de zekerheid kompas, kaart, GPS en marifoon mee. Eenmaal op het water bleek de mist hardnekkiger dan gedacht. We voeren door de Zoutkamperril met vaag uitzicht op de wal. Eenmaal op het meer hadden we in het begin nog houvast aan de boeien. Toch verloren we die op een gegeven moment uit het oog. Je kon niet van boei tot boei kijken, dus schatten van koersen en uitvoeren daarvan kwam nauw. Uiteindelijk verloren we vanaf de S20 al de aansluiting met de boeienlijn en na wat discussie en wat proberen vonden we de STG3. Blijkbaar hadden we alleen kaarten bij ons waar met moeite een STG1 op ingetekend stond (samenvallend met de S10), maar daar konden we nog niet zijn. STG moest wel staan voor Stropersgat, dus in dat opzicht was het weer geruststellend.

Koppig als ik soms kan zijn, voer ik niet de besproken koers maar vervolgde met een iets westelijker koers de zoektocht naar de boeienlijn. Net voordat de groep uit elkaar dreigde te vallen (op zicht dan) vond ik 'de volgende' en heb ik de groep laten verzamelen en de afgelegde koers doorgezet.

De oversteek naar Oostmahorn hebben we maar laten zitten. Op zicht en koers zijn we om de Ballastplaat gevaren met de klok mee, uiteindelijk uitkomend bij de vluchthaven. Aldaar hebben we de lunch genuttigd en het zonnetje voelen doorbreken. De laatste etappe leek de zon definitief door te komen, maar voor we goed en wel weer voet aan wal hadden gezet, was ook de zonkracht alweer zodanig afgezwakt dat het weer even mistig was als bij vertrek.

Mist verkleint de ruimte, geeft een diepe rust in het landschap en heeft een onvoorstelbare onmetelijkheid in zich op het moment dat je je koers en positie kwijt raakt. Vooral dat laatste is wel mooi om te ervaren op een goed navigeerbaar water als het Lauwersmeer. Op het buitenwater lijkt het me geen eenvoudige opgave om met een groep door de mist te moeten varen en vol te moeten houden dat je nog precies weet waar je bent en heen moet.

Maar de mistervaring zelf is ongekend.