Na twee weken zonder dagtocht en met slechts één geimproviseerde avondtocht had ik een grote opkomst verwacht. Uiteindelijk voeren we met zijn vieren, vakantietijd en blessures waren debet aan een grote groep thuisblijvers.
Om 11.30 uur staken we van wal nabij het havenkantoor van Lauwersoog. In een rustig tempo voeren we over rood, en uiteindelijk tussen de twee delen van het droogvallende deel van Kuipersplaat door. Daar lagen toen veel zeehonden aan beide zijden van het vaarwater te genieten van de zon. Een enkeling volgde ons nog tot ver voorbij Kuipersplaat.
Na een korte drijfpauze was het tijd voor de oversteek. De verwachte ZW 5 was afgezwakt naar 3-4 en het was stil op het water. Een enkel zeilschip voer door het gebied of lag voor anker bij Engelsmanplaat, verkeer was er nauwelijks. Met het zicht op het booreiland nabij Ameland staken we over de geul van het Westgat en eenmaal boven het Rif volgden we de waterlijn voor een twintigtal minuten.
Aldaar zetten we de schepen twee uur na vertrek op het strand. Toen gebeurde er iets wonderlijks, de een trok de kleren uit voor een zwempartij, een ander trok trui, jas en muts aan om zich te beschermen tegen zon en wind. Ik moet zeggen dat het tussentijds zwemmen verfrissend werkt. Het warm gestoomde lijf even bevrijd van het neopreen, het lichaam de ruimte geven om te ademen. Vervolgens tijd voor de lunch. De wind blies stevig, inmiddels aangetrokken tot ZZW 5 Bft het droge zand over het strand. Een beetje beschut achter de kano kon ik het zand nog uit de lunch houden, aan de andere zijde van het schip hoopte het zand zich aardig op. Na de lunch was er tijd voor het knappen van een uiltje en het maken van een kleine wandeling over het strand.
Drie uur na vertrek stapten we weer in de boot, westwaarts naar Smeriggat. Onderweg voeren we een ploegje van de GKV voorbij die zich al duidelijk aan het klaar maken waren voor hun vertrek. Ze zouden ons wel inhalen en dan was er nog alle tijd voor een praatje. Het Smeriggat invarend lag er opnieuw een grote groep zeehonden op de plaat aan de zuidkant van het Rif en verderop zagen we aan de westzijde nog een groep en een kleiner groepje halverwege de geul. Aan leven geen gebrek vandaag. Bij laag water liggen er ook altijd wat schepen op het wad en dat gaf een mooie tekening aan het landschap.
Tijdens dit deel van de tocht bleek toch wel dat niet iedereen heel goed toegerust was voor deze tocht. Een pols- en een armblessure maakten dat bij twee deelnemers het tempo niet al te hoog kon of dat ze moesten werken om het tempo van de ander bij te houden. Onregelmatig eten leek ook een rol te spelen. Het was een mooi stukje peddelen, stevig tegen de ZW5 in. Al met al een goed half uur, stroom mee en de afstand was goed te doen. Toen de koers eenmaal in zuidoostelijke richting werd verlegd, ging het allemaal een stuk soepeler.
Mijn grote vraag bij de tochtplanning was of er wel voldoende water zou staan om de geul van het Wierumerwad te kunnen bevaren. Om 16.00 uur, 2,5 uur na TLW Lauwersoog en de kentering bij het Rif zeg maar, bleek er voldoende water te staan. Deels jammer, omdat we hierdoor de geplande pauze onbewust voorbij lieten gaan en dat zou een enkeling later opbreken. We werden aan het begin van het Wierumerwad ingelopen door de GKV ploeg en lieten ons vrolijk over het Wierumwad spoelen. Eenmaal bij Paesensrede lieten we de GKV gaan en namen de tijd voor een drijfpauze om wat extra energie naar binnen te werken.
De stroom was goed op gang gekomen en ik besloot buiten de geul te gaan varen. In oostelijke richting voeren we naar Lauwersoog maar ik zag dat de schuin van achter opkomende golven het relaxte varen bij een paar mensen onmogelijk maakte. Dan maar het roer om, met de wind in de rug naar de geul (surfend voor zover mogelijk) en daarna met de maximale stroom mee naar de haven. Het plan werkte, uiteindelijk waren we nauwelijks later dan de GKV weer terug in Lauwersoog.
Het tweede deel van de tocht bleek voor deze groep toch te lang, 3,5 uur achtereen in de boot. Dat zal ik een volgende keer anders moeten plannen en uitvoeren. Overigens een geweldig mooie dag (zon en genoeg wind) met leuke elementen gedurende de tocht (veel en meerdere keren zeehonden, zwemmen, zonnen, relatief onbekend gebied verkennen) en ook wel werken (langdurig doorpeddelen op weg naar huis ) en ook spannende elementen (zeilboten die buiten de geul om varen en zwabberend varend de groep lijken te negeren en er overheen dreigen te varen). Maar wat wil je, het is tenslotte vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten