Reitdiep – vandaag een extra rondje gevaren, 26 km over het Reitdiep, afzakkend naar het van Starkenborgkanaal en vervolgens via het Aduarderdiep weer terug naar Aduarderzijl.Opde kop van het Aduarderdiep vond ik op de heenweg een tas in het water. Hij dreeef nog en het zag er niet naar uit dat hij er al heel lang in had gelegen. Ik ben terug gepeddeld en heb hem aan boord gehesen. Er kwamen geen afzichtelijke dampen vanaf zodat ik eerst naar Garnwerd ben doorgevaren en daar bij een steiger de inhoud heb gescand. Bovenop lagen creditcard-formaat kaarten van IKEA, de voetbalbond, een rijbewijs en een zorgpas. Serieus genoeg voor een aan- en afgifte bij de politie, dus tas onder het luik en de tocht voortgezet.
Tegen de stroom in, wind tegen, zon laag voor me, peddelend langs de heropende afslag naar Sauwerd, de Wetsingersluis, Wierumerschouw, Gaarkeuken, Steentilbrug. Het glijdt allemaal aan mij voorbij, zelf associeer ik vrij over de geschiedenis van die tas.
Nadat ik zelf het Aduarderdiep in was geslagen, had ik de wind in de rug en de stroom mee. Het tempo liet ik wat varen, met grote rustige halen gleed het landschap aan mij voorbij. Ik had meer oog voor mijn omgeving, nu ik de laag hangende zon achter me had gelaten en het strijklicht het landschap kleurde.
Groepen vogels die zich gescheiden naar soort verzamelen op het grasland. Eenden, ganzen, waterkippen en een enkele zwaan. De winter brengt ze samen, de soorten stellen zich gescheiden op. Eenmaal de brug naar Feerwerd voorbij heb ik navraag gedaan of er mensen bekend waren met een Portugese bewoner van een van de woonschepen. Bij de laatste groep schepen nabij Aduarderzijl wist iemand me wel te vertellen dat er wel eens een Nederlander heeft gelegen die ook in Portugal woont. Na de tocht even langs de Koning en de Dame, dat van die Portugees klopte, een leeftijdsverschil van zeker 50 jaar deed vermoeden dat het toch om iemand anders ging. Dan maar naar Zuidhorn. Marga speelde tomtom aan de telefoon en leidde me naar het politiebureau. De tas werd in ontvangst genomen omdat het gemeentehuis toch dicht was; de politie doet niet meer in gevonden voorwerpen. Met de handschoentjes aan zou ze de zaak onderzoeken. Naam en telefoon achterlatend heb ik koers gezet naar huis.
Onderweg nog even gestopt bij Dick. Dick zit al ruim anderhalf jaar in de lappenmand en heeft sindsdien niet meer gevaren. Eén van de kanjers van het zeevaren, ex-marathonzwemmer, man met inhoud zeg maar en goed voor de vrolijke noot onderweg. Ik trof hem thuis en onder het genot van een bak koffie hebben we wat bijgepraat over wat je al niet mee kunt maken in een jaar. Vorig jaar trof ik hem herstellend van een carpaaltunnelsyndroom, daarna arm gebroken, operatie aan de rug om een beknelde zenuw te bevrijden en nu toe aan de behandeling van een hernia. Je kunt het maar treffen, zo peddel je de zwaarste elfstedentocht ooit, een paar jaar later kom je haast niet van de bank. Een boom van een kerel, een dijk van een vent, blik op de toekomst, haast niet stuk te krijgen. Ik mag hopen dat na de hernia het leed is geleden, de pijn is verdreven en het leven weer een normale wending zal nemen.
We hebben het niet voor het kiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten