KVW - Formidollar promotie

FORMIDO - Vandaag hebben Jan en ondergetekende, bijgestaan door Willy, een paar uur in de Formido doorgebracht. Om 9.00 uur hebben we bij de loods wat materiaal opgehaald zoals een kano, peddel, beach flag, flyers en wat stickers voor de kinderen. Vervolgens zijn we naar de Formido in Winsum getogen en hebben daar onze waar uitgestald. Aanvankelijk dachten we dat het rond een uur of 10 zou gaan lopen en dat bleek ook het geval. Het bleef vandaag echter erg rustig. Bob stelde dat hij de 600 klanten vandaag niet ging halen en dat zou zo maar eens kunnen.

We hebben hier en daar kijkers gehad, een praatje gemaakt, folders en stickers uitgedeeld. Aan het eind van de dag zat de muntenbuis voor de KVW meer dan gemiddeld vol met Formidollars, dus het heeft uiteindelijk best effect gehad. Bij de afronding van de actie, gaan we met Bob op de foto. En ook dan nemen we natuurlijk de kano mee. Met dank aan Jan voor de aangename dag en de medewerkers van Formido voor de koffie en de medewerking.

Wintervaren

Baflo - De KVW vaart in de winter in het weekend volgens een wat ingewikkeld schema. De toervaarders varen op zaterdag om de week, de zeesectie in principe wekelijks op zondag, maar dat hebben ze omgezet naar om de week op zaterdag (als de toervaarders niet varen) en de andere week op zondag.

 

Ondanks het feit dat ik elk weekend dus om 10.00 uur kan gaan varen, lukt het niet altijd om dat te doen. Daarom vaar ik ad hoc wanneer het zo uitkomt met gezin en werk. Zo wil ik wel eens op donderdagmiddag aansluiten bij de veteranen, waaronder vorige week. Toen hebben de Jannen de nieuwe duo-boot uitgetest. Het was eerder dat Jack en ondergetekende als volgschepen werden uitgetest. Want hoe lomp een PE duo-boot er ook uit moge zien, met twee man aan slag kun je dat in je zeekano moeilijk bijhouden. Dus qua snelheid en wendbaarheid is de boot een groot succes. Ik begrijp wel dat je er in moet leren zitten. Dat ga ik een volgende keer zelf ondervinden.

 

Zelf draai ik ook wel eens een rondje. Soms alleen natte oefeningen in het dorp, anders ook een rondje Baflo (via Onderdendam, langs Tinallinge, Baflo, Eenrum en Mensingeweer naar Winsum) afwisselend met de klok mee of er tegen in. De eerste keer dat ik die ronde maakte met mijn Barracuda, bleek de zit verre van optimaal en had ik 3,5 uur nodig voor 22 km. Nu ik daar een aanpassing in heb gedaan, lukt het al aardig sneller (getest met Steven) en afgelopen zondag heb ik die afstand ook nog maar eens in mijn Point65 afgelegd. Die is groter en ruimer en in principe sneller. Deze keer had ik 2h40 nodig waarbij ik in het laatste deel toch wel aan het eind van mijn Latijn was. De conditie van de rug moet dus nog wat opgeschroefd worden.

 

De KVW heeft een draaibare peddel gekocht, de hoek tussen de bladen is instelbaar voor links- en rechtshandigen per 15 graden. Gisteren peddelde ik vooral op 45, 60 vereiste teveel draaiing van de pols en 30 is vooral prettig bij een vlakke insteek. Het toeval wil wel dat deze peddel blaren trekt en dat is niet zo mooi. Mogelijk dat mijn rugklachten voortkwamen uit het gebruik van deze peddel.

 

Verder heb ik mijn nieuwe uitrusting getest; een nieuw zwemvest en een broek van Kokatat (www.zeekajak.nl). Beide zitten als gegoten en houden me goed warm. Zonder neopreen heb ik heerlijk gepeddeld en het nog behoorlijk (te) warm gehad. Dat kan ik in de toekomst beinvloeden door minder warme shirts te dragen, waardoor ik mijn warmte huishouding beter onder controle kan houden. Het steunkous effect van mijn neopreen is daarmee verholpen en dat maakt het varen een stuk relaxter.

Bij het zwemvest hoort ook een waterzak (met slang) zodat ik verlost ben van los slingerende flessen in en op mijn boot. Die zal ik een volgende keer testen.

 

Al met al vaar ik dit jaar 40% meer kilometers dan vorig jaar, en toen voer ik al 25% meer dan in 2007. Ik begrijp dat bij de kanoclub in het Belgische Schoten/Antwerpen, een stand wordt bijgehouden wie de meeste kilometers draait. Daar hoor je bij de top vanaf 1.000 km. Om dat te halen zal ik volgend jaar echt vaker mijn rondjes moeten maken en/of de afstanden moeten verlengen. En zo kun je jezelf altijd weer een doel stellen.

Formidollars (vervolg)

Winsum - De lokale Formido van Bob Sennema heeft een actie, waarbij we als sportvereniging meedoen. Eerst hebben we de selectieronde doorlopen, waarbij op basis van een populariteitspoll (of was het meer behendigheid in het omgaan met internetstemmen?), de 10 verenigingen werden verkozen die mee kunnen doen aan het spel. Met dank aan de volhardende steun van leden, verwanten, vrienden en kennissen en collegae hebben we 11% van de stemmen gewonnen, goed voor een 6e notering.

 

Nu we daar als kanovereniging door heen zijn, dingen we mee naar een deel van de prijzenpot van 5.000 euro. Klanten krijgen voor elke 10 euro een Formidollar en kunnen die bij de kassa in de bus deponeren van een vereniging naar keuze. Tot op heden zitten we op 8% dacht ik, en dat is niet slecht voor een dorp met twee grote voetbalverenigingen. Ook de andere kleinere verenigingen doen nog goed mee. De actie loopt tot eind januari, dus er kan nog van alles gebeuren. Als club ontvangen we een deel van de 5.000 euro naar rato van de aan ons gedoneerde Formidollars.

Het onderhoud van de loods en de privé-aanschaf van spaarlampen gaan (en gingen altijd al) via de Formido. Verder hebben we flyers gemaakt (zie eerdere blog) en willen we nog een keer een presentatie organiseren voor de winkel. Je moet het lot een handje helpen niet waar?

 

Nog los van het prijzengeld, merk ik dat er een spontane actie ontstaat bij een aantal leden die verbindend werkt. Wellicht is die winst in een dorp in deze tijd belangrijker dan het geld dat uiteindelijk bij de verschillende verenigingen in de kas stroomt. Als ons deel groot genoeg is, dan kunnen we een van de drie aanwinsten van afgelopen week, wellicht omdopen tot Formido, Sennema of wel zo krachtig: BOB.

KVW - zaterdagvaren voor de zeesectie

Baflo - Vandaag hebben we de aftrap gegeven voor het zaterdagvaren van de zeesectie. Ik had één aanmelding en nat weer voor de boeg. We hebben in onderling overleg besloten binnendijks te varen en voor het gemak voor de loods maar in te stappen. Steven heeft de nieuwe Aquanaut LV van het rek gepakt die we afgelopen woensdag bij Arend Bloem hebben gekocht en zelf heb ik op aangeven van Jan (onze loodsbeheerder) een paar kleine aanpassingen aan mijn Barracuda gedaan die ik vandaag wilde proberen.
De vorige week duurde een rondje Baflo 3,5 uur, over 22 km, waarbij ik na 10 min. slapende benen had en er elk uur minstens een 15 minuten uit moest. Nu hebben we er ook 3,5 uur over gedaan, met een ruime pauze in Onderdendam, waarbij we in 2 uur ononderbroken 17 km hebben afgelegd. Wat dat betreft beloven de aanpassingen veel goeds. Jan, alvast bedankt voor de tips en Steven bedankt voor de gezellige middag.

KVW - Wintertocht

Stropersplaat - Vandaag hebben we de aftrap gegeven voor het wintervaren. Afgelopen week was het nog zo zacht dat ik in hemdsmouwen een rondje Baflo gevaren heb over de Groninger maren, vandaag was de termperatuur al weer een eind gezakt en met de mist die het zicht aanzienlijk beperkte, heb ik alles maar weer eens aan gedaan. In een flink tempo zijn we van start gegaan richting Stropersplaat. Na een korte pauze hebben Bert en ik de boten verwisseld en even ervaren wat het verschil is tussen een Point65 XP en een P&H Cetus. 

Vervolgens hebben we de terugtocht ingezet om voor de storm weer binnen te zijn. Met een lekkere wind 4 Bf in de rug zijn we terug gevaren naar de oude haven naast het Booze wijf. Het was mijn eerste tocht weer op groter water na het Vlielandkamp en de conditie bleek al aardig weggezakt. Daar zal ik de komende weken wat meer tijd in steken. 

Flyer voor de KVW tijdens de Formido actie

 

KVW Branding varen

Callantsoog - Zondag 4 oktober hebben we in verband met de wind een alternatief gezocht voor een rondje Rottumer Oog en -Plaat vanaf Noordpolderzijl. De daglengte zat overigens ook niet mee, het is toch meer een tocht voor het vroege voorjaar.

Het alternatief is een dag brandingvaren geworden. De voorspelde wind WNW 6 en de aanhoudende 7 op de dag ervoor, heeft wellicht het animo onder de leden laag gehouden. Uiteindelijk hebben drie mensen besloten om de golven op te zoeken.

Bij aankomst woei het zand je recht in de ogen zodra je je hoofd over het duintop stak. Het was een prachtig schouwspel om te bekijken, maar ik had zo mijn bedenkingen om er ook daadwerkelijk in te duiken. Met het materiaal op het strand, hebben we eerst de stroming gecontroleerd. Het was afgaand water met aanlandige wind. Je wilt toch wel zeker zijn dat je de weg terug kunt maken naar het strand als je eenmaal in een zwempartij bent beland. Dat leek goed te gaan, al zou het een harde dobber kunnen worden als je wat verder weg om zou gaan.

We gingen om de beurt. Herman had zijn wildwater boot bij zich, Jasper en ik hadden onze zeekano en een poloboot mee. Herman had duidelijk het betere materiaal voor deze omstandigheden en we hebben daar dan ook om de beurt in gevaren. De poloboten zonken (of gaven dat gevoel) zodra je een beetje het water op was. Bovendien bleek het verenigingsmateriaal dat we hadden uitgekozen onvoldoende houvast te geven aan voeten en heup om bij echt ruwe omstandigheden ons goed klem te zetten. Prachtige golven, flinke wash, dubbele branding, veel water geweld. We lagen om 12.20 in het water en tegen 14.30 zaten we aan onze koffie met taart en een pannenkoek voor Herman. Daarna nog een heat waarbij we onze zeekano voor de dag haalden, maar dat werd geen succes. Het bleek al moeilijk om het strand af te komen, verder is de wendbaarheid zeer beperkt als je net uit een polo/ww-boot bent gestapt.

Al met al hebben we een paar leuke surfs gemaakt en heb ik Herman nog een figuur zien maken waarvan ik de naam vergeten ben. Ik vond het vooral hard werken met die kleine bootjes en moet dit soort water toch nog beter leren lezen. Telkens als ik dacht dat er een grote golf uit de eerste branding aan kwam, viel die dood neer voor de tweede branding of liep achteloos onder mij door.

Maar de kiem is gelegd, volgend jaar doen we dit nog een keer.

Met dank aan Herman, Jasper, de weergoden en Neptunus voor deze prachtige dag.

NKB Zeekamp Vlieland 2009

Vlieland - Dit jaar is het de vierde keer dat ik aan het zeekamp heb deelgenomen. De voorgaande jaren heb ik nog een week na kunnen zinderen van het zorgeloze weekje kanovaren op de Wadden, dit jaar zal de napret een stuk minder zijn. Om te beginnen was het kamp al een dag korter dan anders, omdat op Vlieland een festivalexperiment heeft plaatsgevonden. We waren als NKB op zaterdag niet welkom, en gelet op het doorgaande feest t/m maandagochtend, op zondag eigenlijk ook niet.
Zelf had ik koorts van donderdagavond t/m zaterdagochtend en zag ik af van de heenreis op zondag. Ik heb maandag de boot genomen en kunnen genieten van een goede nachtrust.

Eenmaal op het kamp heb ik mijn oude maten opgezocht en vervolgens mijn tent op een vrij plekje opgezet. 's Avond is er centraal diner en de kok moest overduidelijk nog even wennen aan de maatvoering bij het bereiden van het eten voor een naar opgave 52 mensen. De hartige hap viel desondanks goed en legde een goede bodem voor de komende dagen.
Na de debriefing van de groepsactiviteiten van maandag, heb ik me aangemeld voor een tochtleidersrol voor de dinsdag. Samen met Michel heb ik een tocht voorbereid van Vlieland over de Engelschehoek naar West-Terschelling, om vervolgens onderlangs via de kardinalen terug te varen. Dinsdagochtend mocht ik de aftrap nemen. Na een toelichting op het plan, de te hanteren handsignalen en het formatievaren zijn we van wal gegaan. Helaas had ik de warming-up vergeten, al wist Karien dat goed op te vangen door heel relaxed te starten. Mijn plan was gebaseerd op de stromingen en de grondkoersen die ik wilde varen. Dat leverde een 'onaangename' oversteek op met wind (en golven) schuin van achteren. Een volgende keer zal ik mijn plan ter plekke bijstellen en afwisselend ruimte geven voor een goede surf en dit vervolgens te corrigeren door dwars op de wind te gaan varen.
Later kregen we van Nico alle ruimte om te surfen in de golven boven de Engelsche hoek. Ik kon duidelijk het verschil voelen tussen hoe ik in de boot zat en hoe mijn groepsgenoten de wave ondergingen. Het was mij niet helemaal duidelijk waar dat door werd veroorzaakt. Eerst dacht ik dat het te maken had met mijn toch wel akelig sombere stemming van de afgelopen weken, maar een belangrijk deel werd ook veroorzaakt door het gebrek aan controle. Dit was de tweede keer dat ik met mijn nieuwe schip/kajak in woelig water terecht was gekomen en het voelde allemaal vreselijk instabiel. Mijn hoofd en lijf waren duidelijk ingespeeld op het vaargedrag van mijn Mariner en nog zeker niet op de vaareigenschappen van mijn nieuwe XP.

Tijdens de surferij hebben we nog wat geoefend met omgaan als noodstop (en daaropvolgend eskimoteren) en het redden van mensen die dat laatste niet tijdig lukt. Bij een van die reddingen heb ik mijn vingers flink opengehaald aan een scherpe kuiprand en dat zou de rest van de dag mijn stemming stevig beinvloeden. Ik zat toch al niet lekker in mijn vel (mentaal niet) en door de instabiliteit ook fysiek niet, met een hevig bloedende wond had ik mijn aandacht niet meer bij het groepsgebeuren. Daar was ondertussen een arm-uit-de-kom situatie gaande en ik moest daar leiding aan geven. Toen bleek overduidelijk dat ik me niet echt op het zeekamp heb voorbereid; mijn incidentmanagement kwam zeg maar niet uit de verf. Voor mij hoefde die spelerij ook niet, ik kwam ten slotte om te varen (en Noordzee ervaring op te doen). Laten we zeggen dat ik uit deze situatie erg veel geleerd heb en vooral ook weet dat ik nog veel te leren heb.

Deze dag gaat verder door het leven als de dag van het zeehondjes incident. Door gebrek aan (in-)zicht heb ik de afstand tot een groep rustende zeehonden verkeerd ingeschat en kwamen we veel te dichtbij. Ik ben daarop meerdere malen geattendeerd door onze zeehonden expert (maar dat wist ik toen nog niet) en heb dat genegeerd / onderschat. Vanuit de lessituatie wilde ik direct aan land om de gewonde te verzorgen, maar dat land had achteraf gezien best wel een kilometer verderop kunnen liggen dan waar ik op aan liet koersen. Enfin, het komt erop neer dat zeehonden op je achterdek mogen springen en naar je peddel mogen happen (in het water zijn zij immers vrij en thuis), op het land moet je ze op een afstand van 1200 meter weten te houden, anders raken ze in de stress en verlaten ze hun rustplaats. Laten we zeggen dat ik nu meer respect heb voor deze regel uit de ere-wad-code dan voordat ik naar dit zeekamp ging. 's Avonds bleek dat er mensen zijn geweest die gezien hebben dat wij op dezelfde plaat waren als waarop eerder zeehonden lagen te rusten en dat die zeehonden te water zijn gegaan. Niemand heeft het de beestjes gevraagd, maar er is een statistisch verband dat onze aanwezigheid op de plaat voor de zeehonden op meer dan 200 m afstand aanleiding is geweest om de plaat te poetsen (bij n=1). Op Schiermonnikoog lagen ze er het weekend daarvoor op 25 m nog heel gezellig bij en maakten ze geen enkele aanstalten om voor wandelaars of kanoers in beweging te komen. Het kan verkeren.

We hebben de lessituatie afgerond met delen uit de cursus EHBO (volgens de kano veiligheids test en ZV) en vervolgens een pauze gehouden. Omdat we door het spelen in de golven en de lessituaties waren afgeweken van ons oorspronkelijke plan, hebben Michel en ik voor de terugweg een aangepast vaarschema opgesteld. De tocht verliep onder leiding van Michel voorspoedig en we waren keurig op tijd weer thuis voor ons korvee.

Het onervaren varen in mijn nieuwe boot en de al maar doorgaande evaluatie van het zeehonden incident maakten niet dat ik erg veel zin kreeg in een volgende tocht. Toch heb ik geopteerd om in de groep te blijven en de volgende dag weer mee te gaan. Annet nam een rustdag en gaf daar een motivatie aan die ook voor mij had kunnen gelden. Gelukkig werd het geplande vaarschema omgegooid en vervangen door branding varen aan het strand en 's middags de wals. Dat gaf me in elk geval de opties om gedurende de dag alsnog te besluiten mijn schip op de kant te leggen. Ik heb daar met Karien (als leider van de dag) over gesproken en ook tijdens het brandingvaren wel melding van gemaakt. Uiteindelijk veranderde de stemming tijdens het branding varen. Ik ging bij de tweede surf weliswaar onderuit, maar dat deerde me ineens niet meer. Ik had inmiddels geaccepteerd dat ik soms de golven moet laten winnen en na een paar rondjes in en uit de branding kreeg ik er weer zin in. En zowaar, zat ik na weer opgewarmd te zijn tijdens de lunch op een beschut plekje in de brandende zon, 's middags in de wals.
Het was hard werken, de XP is 25 cm langer, heeft minder zeeg en heeft een geringere beginstabiliteit. In de klotsbak van de wals kostte het erg veel moeite om het schip een koers te geven en ik kreeg de indruk dat als de voorkant eindelijk de smaak van het surfen te pakken had, er aan de achterkant een enorme trap op de rem werd gegeven. Desondanks heb ik een paar leuke surfs gemaakt en ook een keer een redding uitgevoerd. Dat ging verder prima.
Een leermomentje had ik bij een vrijwillige eskimorol die maar niet wilde lukken. Door te opteren voor de goede chocolade kant zeg maar, had ik niet door dat ik tegen de stroom in onder mijn boot langs wilde draaien. En dat kan niet. Dus dat werd een redding.
Helaas moest er daarna iemand gered worden die bij het verlaten van zijn schip bleef haken en daardoor te lang onder water is gebleven. Uiteindelijk niets ernstigs, maar wel een serieus geval van NO-PLAY waar direct op gehandeld moest worden. Lianna had dat goed in de gaten en heeft daar zeer adequaat op gereageerd. Pluim daarvoor. Uiteindelijk hebben we de ongelukkige naar de kant gesleept en met behulp van een vriendelijke omstander met een auto naar de camping kunnen laten transporteren, incl. kano.

De tweede dag was een enerverende dag die veel krachten heeft gekost en veel belangrijker nog, me de zin in het varen heeft terugbezorgd.

De derde dag, donderdag, was een relaxte vaardag. Weliswaar met allerlei incidenten als vergeten zwemvest, weggespoeld luik en een gat in de boot, maar ik werd door Nico en de aspirant ZVE-ers redelijk in de luwte gehouden. Ook nu vanaf Vlieland naar West-Terschelling en daarna via de wals weer terug. Lekker varen, veel tochtleiding en incidentmanagement, een enkele surf op de terugweg en spelen in de wals. Het komt goed tussen mij en de XP en voor volgende jaar heb ik duidelijk voor ogen waar ik me op moet voorbereiden. Nu maar hopen dat The Great Wide Open niet samenvalt met het gunstige tij voor het Vlielandkamp.

KVW - Rondje Schier met de klok mee

Schier - Het jaarlijkse hoogtepunt qua duurtocht is binnen de KVW zeesectie toch wel het rondje Schier. Een zestigtal kilometers peddelen en je stukbijten op het lange rechte eind boven langs. Gisteren verliep voor mij de tocht wel anders. Na een paar dagen van W6 stond er behoorlijk wat deining aan de noordzijde en stond er een golfopbouw van 2.10 - 2.40. Zo op het land gemeten lijkt dat goed te doen maar mijn maag denkt daar anders over.

Bij het begin beginnen, zeg maar. Dit jaar waren we ineens met 8 mensen, 6 van de KVW en 2 ex-Futen. Dat is een behoorlijke groep voor onze doen. Om 7.45 uur vertrokken we vanuit Lauwersoog Haven en redelijk voorspoedig kwamen we bij Schier West. Er stond minder wind dan de verwachte W4-5 en de Waddenzee lag er rustig bij. Vanaf Schier West hadden we zicht op een stukje branding boven het plaatje naast het WestGat. Om er een echte zeetocht van te maken hebben we dat maar even aan gedaan, zo vaak komen we daar immers niet. Nou, dat kunnen we volgend jaar wellicht beter wel doen om meer speelervaring op te doen.

Het ging er rustig te keer, al weet je in zo'n tobbe nooit van welke kant je nu weer opgepakt wordt en soms interfereren de golven tot een heuse heksenketel. Ik ging er zelf al niet lekker in. Mijn nieuwe schip had nog geen golf gezien en voelde ook als een enorme lange plank waar van alle kanten aan getrokken werd. Ik kon er mijn draai niet echt in vinden. De heenreis ging goed, de terugreis leverde een zwempartij op. En dan blijk eskimoteren op kalm water heel anders dan in een wastobbe. Eenmaal zwemmend, werd ik weer in de boot geholpen door Dick en nadien heeft Michiel de boot nog geleegd. Bij het strandhotel zijn we even geland na wederom een ritje door de branding. Dat leverde een drietal rechtstandige landingen op, Dick viel daarbij plat voorover met zijn snufferd in het zand. Dat zal Aquaman wel niet in zijn hoofd gehad hebben toen hij zich bekeerde tot de kanosport. Het liep allemaal gelukkig af, al spoelde er wel wat materiaal de zee in.

Na de pauze voeren we de branding weer door en maakten we ons op voor het lange rechte eind richting Willemsduin. Er stond een flinke deining die op zich geen "gevaar" inhield, maar ik blijk er niet van te houden. Het zilte water van de eerste zwempartij nog in mond en maag hielpen daar niet bij en ik ging steeds meer in mezelf gekeerd peddelen. Uiteindelijk heb ik geaccepteerd dat ik dit op deze manier niet wilde afronden en besloot naar het strand te gaan. Dat leek me ook veiliger en leuker voor de groep, een half zeezieke in je groep die er mentaal niet meer bij is, daar heb je in dit soort omstandigheden alleen maar last van.

De reis naar de kant leverde voor velen een zwempartij op, die ik ze graag had bespaard. Maar het zou voor hen toch een dag van zwemmen en flinke golfpartijen en dito sterke verhalen worden.

Eenmaal op de kant heb ik de wieltjes eronder gezet en verder de amfibische eigenschappen van mijn kano getest. Die vielen best mee, al is 4 km wandelen met een vol bepakte kano toch een hele opgave. En zo komt de aap toch nog uit de mouw, en is nu de mol bekend. Want het hele jaar door gonst het al binnen de club, de KVW is toch geen wandelvereniging? En ja, nu valt moeilijk te ontkennen dat ik toch ook graag een stukje loop tussen het kanoen door :) .

Afijn, eenmaal in de jachthaven heb ik het spul weer vaar gereed gemaakt en ben ik met laagwater vertrokken. Er stond een flinke wind, maar aan deze kant van Schier heb je daar eerder als een fietser last van zeg maar, het landschap krijgt er niet een extra glooiend karakter van zoals aan de noordkant.

Al met al was het een fijne dag met veel zon (en regen), heb ik lekker gepeddeld en ook mindere ervaringen opgedaan. Het ontzag voor de watermassa aan de zeezijde is weer even toegenomen en nu zit ik met de vraag: Neem ik naar Vlieland de Mariner of de XP mee? Ze toeren allebei lekker, de XP vaart sneller/lichter, maar in de grotere golven voel ik me nog niet helemaal prettig in mijn nieuwe boot.

KVW - Delfsail

Delfsail – Afgelopen zaterdag startte Delfsail. Met de KVW zijn we in alle vroegte in de Eemshaven te water gegaan. Aldaar hebben we een rondje door de haven gevaren om de tall ships vanaf het water te beleven. Het viel qua grootte reuze mee en er was nog weinig bedrijvigheid. Tegen half 10 zijn we de haven uitgevaren in de verwachting dat om 10.00 uur de parade opgezet zou worden en dat we dan onderweg konden aanhaken.
Niets bleek minder waar. De tall ships gingen op eigen kracht op een door hun zelf gekozen moment de haven uit. Allemaal op de motor, geen zeil te bekennen. En sporadisch kwam je onderweg een schip tegen. Wij hebben vooral enkele begeleidende zeilschepen kunnen bewonderen.
De haven van Delfzijl is vrij lang en voor een kano moet je daar zeg maar flink voor om varen (van Noord naar Zuid om de ingang te bereiken en vervolgens weer terug naar Noord om bij de tall ships te komen, nadien te herhalen om weer thuis te kunnen komen). De leiding had ’s ochtends dan ook bedacht dat we de haven zelf niet in zouden varen. Dat was voor mij een tegenvaller omdat ik onderdeel van de parade had willen zijn met bollende zeilen in de wind en mensenmassa’s aan de kant. Afijn, we zijn in Delfzijl gestrand en dat heeft ons een route langs het industriecomplex bespaard, hebben we ons omgekleed en een wandeling over het Delfsail terrein gemaakt. Ingeklemd tussen de kade en de tenten met friet, worst, drank, etc. liepen we tussen mensen die zich beklaagden over de prijzen van de versnaperingen. Voor mij een grote deceptie, de have nots die de grandeur van de schepen komen bewonderen en zich vervolgens beklagen over de horeca. Dat is een totaal ander beeld dan TV Noord ons voorspiegelt over de grandeur van deze happening.
Voor mij staat de volgende keer gewoon het tochtje Willemsduin weer op het programma, van de natuurlijke rust en schoonheid kan ik geen genoeg krijgen.

Qua varen was het een rustdag zeg maar. Toeren door de Eemshaven en vervolgens langs de Hondpaap afzakken naar Delfzijl. Daar wordt een mens niet moe van en de wind was ons goed gezind (W3 en flink wat zon). Toch had ik ’s avonds flink wat spieren die lieten weten dat ze er waren, dat zal het wennen aan de boot en de nieuwe peddel zijn (hoop ik), anders krijg ik het nog zwaar binnenkort op Vlieland.

KVW - Doop in zout water (16 juli)

Schiermonnikoog - Dinsdag kreeg ik een telefoontje, het was een opgetogen Steven. Hij had net een nieuwe boot aangeschaft, een Northshore Shoreline. Dat is altijd een felicitatie waard. Met Steven heb ik op het Lauwersmeer een proefvaart gemaakt in een Barracuda, Point65 XP en een Tahe Marine Reval en heb zelf snel besloten om de XP en de Barracuda onderdeel van mijn vloot te laten zijn.
Afgelopen donderdag hebben we dan de aanschaf gevierd met een tochtje in het zoute water van Lauwersoog naar uiteindelijk Schier.
Gelet op de tijd hadden we geen lange tocht gepland, maar het weer was uitstekend, het tij goed en het voer lekker in een nieuwe boot. Ik heb me niet moe gemaakt en in alle rust hebben we de oversteek gemaakt. Mijn schip is zonder meer sneller, met minder kracht goed voort te bewegen. De windgevoeligheid is wel erg groot. De stand van de scheg kwam nogal nauw, ik lag aardig te zwalken over het water. Heb ik een lichte boot, moet ik hem waarschijnlijk zwaarder gaan beladen om hem enigzins koersvast te krijgen. Maar ja, het is dan ook een hoog volume boot, dus daar mag wel wat in liggen.
Onderweg nog even een sanitaire stop en een reentry geprobeerd. Achter op het dek klimmen wordt wel weer even een opgave met een schip dat smaller is en daardoor van zichzelf minder stabiliteit geeft. 's Avonds had ik last van bepaalde arm en rugspieren. Het lijkt me dat het varen in de XP nog enige oefening en finetuning vergt alvorens ik me weer net zo vrij en zeker voel als in mijn Mariner. Dan neem ik de XP mee op vakantie en ga ik bij thuiskomst een rondje in de Mariner maken. Daarover later meer.

KVW - Dinsdagavondvaren

Aduarderzijl - Afgelopen dinsdag heb ik ingevallen voor Jan die als vaste begeleider van de beginnersgroep tijdens de clubavond verstek moest laten gaan. Het was prima weer en met een flinke groep zijn we gaan varen. Jan en Willy waren al weer terug uit Duitsland en hadden de kilometers in de getrainde armen. Koers werd gezet naar Aduarderzijl. In vergelijking met de avondtochten van de afgelopen weken was dit echt van een andere orde. Varen tussen het riet met prachtige wolkenpartijen, het had qua tempo meer weg van een theekransje. Jan was de thermoskan vergeten en had duidelijk meer zin in varen. Zelf heb ik onderweg nog wat foto's geschoten en mijn XP met een enkel sprintje aan het zoete water laten wennen. De boot is smaller en iebeliger en hoewel het maar twee centimers zijn maakt dat toch een wereld van een verschil. Zondag had ik bij het uitstappen al een nat pak opgelopen, daar moet ik de komende weken maar eens wat meer aandacht aan gaan besteden. Verder is het een leuke groep om mee te varen en een prima onderbreking van de week met het voordeel dat ik nu 2 uur eerder thuis ben dan wanneer ik naar zee zou zijn gegaan.

KVW - Avondtocht 1 juli

Schiermonnikoog - De inmiddels zo goed als wekelijkse avondtocht over het wad ging afgelopen woensdag weer naar Schier. Met hoog water onder de kiel zijn we recht overgestoken en in binnen 5 kwartier stonden we aan de steigers van de passantenhaven. De NO 4 had ons niet echt in de weg gezeten om er te komen. Na een korte pauze en wat gekkigheid op de dijk zijn we in dezelfde tijd ook weer teruggevaren. Het water stond inmiddels al wat lager en we hadden de stroom fors tegen aan het eind. AL met al een prima tocht waarin ik heerlijk peddelde. Het is lang geleden dat ik zo vrij en krachtig in de boot heb gezeten. Het is net alsof mijn Mariner wist dat deze avond mogelijk de laatste avondtocht voor hem zou kunnen zijn nu ik van plan ben om een ander schip te kopen. Ik heb genoten van het varen en het heeft me niet weerhouden van de aanschaf van een Point65 XP. Daarnaast heb ik een optie op een Barracuda van Dick Streefkerk / Uilennest, maar die volgt wellicht pas aan het eind van het seizoen.

Ik kan het wel waarderen, dat we groeien in onze sport. Enkele jaren geleden was 21.30 uur een latertje, dit jaar zijn we voor 22.00 uur niet binnen gekomen, of het moet de eerste keer zijn geweest met een N5 vroeg in het seizoen met koud water. Nu varen we dagtochten in een avond alsof het niets is. En het voelt ook als niets, maar mooi is het zeker. 

KVW - Zwem-4-daagse

Hoge Vier - Jaarlijks bieden we als kanovereniging een demonstratie en een uurtje kanovaren aan als tegenprestatie voor een avond beginnerscursus in het zwembad. En het gebruik is dat we daarmee de zwem-4-daagse opleuken. Dit jaar deden zeker 50 kinderen mee aan het spelevaren en dat kunnen we rustig als een succesje zien. Maar het was niet alleen voor de kinderen! Jacques, als 76-jarige ons oudste actieve lid heeft het ook nog geprobeerd; de glijbaan. En ook hij ging als een speer naar beneden en wist zich staande te houden bij de landing. Goede actie Jacques! Ik hoop het volgend jaar weer te kunnen zien.

Proefvaart

Lauwersmeer - Na de proefvaart met de Barracuda kon een tocht met andere modellen niet uitblijven. Els beloofde me dat Dick een middag wilde varen met een Tahe Marine Reval en een Point65 XP. Zelf zou hij de Barracuda meenemen. Ik besloot Steven ook te vragen, die is als eigenaar van een Meridian immers ook op zoek naar een ander schip dat minder klapt op de golven om daarmee meer snelheid te behouden.

Zaterdag om 14.00 uur stonden we bij het Uilenest in Kloosterburen en niet veel later zijn we met de vermelde modellen op pad gegaan. Er stond een NO tot Oostenwind, aanvankelijk 3, later aantrekkend tot 4. Eerst heb ik de laadruimte van de schepen nog eens bekeken, de XP heeft duidelijk meer ruimte dan de Barracuda maar de Reval kan wel door voor een High Volume.

We zijn aan de oostzijde ingestapt, Dick had immers al een tijde geen golf meer gevoeld en voeren richting Hoek van de Bant. Steven zat in de XP, zelf zat ik dus in de Tahe Marine. Het schip voelde licht en snel aan en ik kon hem goed in bedwang houden. De golven liepen er van alle kanten mooi onder door en hij liet zich slecht van koers brengen.

Eenmaal op de wal, heb ik nog vlug een klein spurtje met de Barracuda gemaakt. Die is qua maatvoering een beetje kleiner, maar zit daardoor meer als gegoten. Voor veel tochten heb je namelijk geen hoog volume boot nodig en dan is een klein, licht, snel en wendbaar schip een prima vaarmiddel.

Ook nu voelde de boot prima en vertrouwd aan, het kon nog maar eens een moeilijke keuze worden. De terugreis heb ik in de XP gemaakt, heerlijk licht zoefde het schip over het water, snel, wendbaar en alles goed onder controle. Ook een rol was geen enkel probleem, ik bleef prima contact houden met het schip. Dick had wat modificaties aangebracht aan dit exemplaar, het nieuwe zitje zat als gegoten.

Het is wel wat vreemd varen met deze nieuwe modellen. De cockpit ligt iets naar achteren, het achterschip is lager. Vooral de Tahe Marine leek een enorm voorschip te hebben, hoog ook. Mede daarom beviel de XP beter, omdat ik dan mijn knieen minder hoog op hoefde te trekken. De voetsteunen in de XP, zelfs onder het varen goed verstelbaar, zaten ook veel beter dan de standaardsteunen in de Tahe Marine. Het blijft een wat bolle sigaar die voor me uitsteekt. Ook de rechte lijnen, zweeds design? hadden van mij wat ronder gemogen.

Qua afwerking zagen de boten er allemaal goed uit. Het grote voordeel, bijna 10 kilo lichter dan mijn eigen Mariner, hadden ze alle drie. Qua maatvoering gaat mijn hart uit naar de Barracuda, maar voor kampeer- en langere dagtochten met uitjes op het land, kies ik liever voor meer volume. Ik heb een prima ervaring gehad met de schepen, ik zal er een nachtje over slapen voor ik mijn keuzes maak.

KVW - Lauwersoog - Schiermonnikoog

Schier - Als alternatief voor een afgelast weekend Den Oever werd zaterdag een tocht ingelast vanuit Lauwersoog waarbij de tocht is afgestemd op de deelnemers. Uiteindeiljk hebben we bij een NW 4-5 gekozen voor een oversteek naar de passantenhaven waarbij alternatieven als Engelsmanplaat en Strandhotel nog wel de revue passeerden.
Het was de dag van de Garnaal in de haven van Lauwersoog en bij vertrek zagen we fotografen met de camera in de aanslag. Omdat wij relatief vroeg waren, dacht ik dat ze van ons wel een kiekje zouden maken, maar ze kwamen duidelijk alleen de reddingboot op volle snelheid voorbij te zien stuiven.
Eenmaal de haven uit werden we geconfronteerd met de volle opbouw van de golven bij de NW 5. Het was prachtig water om mijn leenboot in te testen. Voor deze tocht had ik bij het Uilennest in Kloosterburen een Barracuda geleend als alternatief voor mijn Mariner. Bij het inpakken bleek al snel dat de boot veel lichter is dan mijn eigen schip en dat er ook veel minder in past. Met een beetje passen en meten kan er net het spul in dat je om veiligheidsredenen mee moet nemen aangevuld met proviand en kleding voor een dagtocht. Daarbij moet ik de kanttekening maken dat het schot voor het dagluik nog ontbrak waardoor ik veel loze ruimte achter mijn zitje had (ik houd nl niet van losse lading in mijn kuip).
Wat varen betreft, het voelde meteen vertrouwd. De stabiliteit is goed en hij vaart lekker licht. Hij reageert goed op opkanten en een rol is makkelijk uit te voeren. Verder was hij wel erg gevoelig voor de wind, bij zijwaartse wind moest ik de scheg voortdurend aan de kracht van de wind bijstellen, wat uiteindelijk een zwabberende koers tot gevolg had. Gaande de tocht kreeg ik meer en meer last van mijn rug en de plaatsing van mijn voeten. Dit schip had duidelijk pluspunten, maar scoorde niet op alle punten naar verwachting.
Eenmaal in de haven, hebben we ons omgekleed en de lunch tot ons genomen. Daarna hadden we nog 3 uur de tijd voordat we terug konden. De zon was inmiddels gaan schijnen, dus we hebben alles te drogen achter ons gelaten en een mooie strandwandeling gemaakt. Benieuwd naar de golven en de branding in de verte hebben we daarbij de waterlijn opgezocht en geconstateerd dat we best varend het Strandhotel hadden kunnen bereiken. Met die constatering hebben we een duik in het zeewater genomen, waarna we onze tocht naar de koffie met koek hebben voortgezet.
Het Strandhotel heeft heerlijke chocolade gebak en een eerste bak koffie smaakt prima zo vroeg in de middag, zeker voor een koffie-adept als ik. Na de koffie zijn we terug gewandeld naar de haven en hebben we ons klaargemaakt voor de terugreis; omkleden, het thuisfront een nieuwe verwachting afgegeven, een laatste sanitaire stop. Het water stond nog lager dan bij aankomst,
waardoor we meer gedwongen werden de betonning te volgen. De wind was afgenomen en de zon scheen uitbundig. Met de lage waterstand is het veel mooier wadvaren dan de heenreis. Genietend van opvliegende lepelaars en de bewegingen van de bruine vloot, peddelden we in een heel rustig tempo huiswaarts. Dit zijn de mooie momenten; modderplaten, water, manoevrerende schepen, vogels, wijdsuitzicht en de stilte van de ruisende wind om je heen. Dit keer iets beter de lijn langs het Roode Hoofd gevolg en vervolgens via de Zoutkamperlaag weer terug. Aan het eind heb ik nog een rol gemaakt en genoten van het opkanten van de Barracuda. Helaas schoot ik er een keer doorheen en wilde de rol toen niet lukken. Dat gaf nog een aardige zwempartij waarop de groep niet direct reageerde. Een re-entry zonder een schot achter het zitje wilde maar niet lukken; zodra ik zelf in de boot hing, liep de ruimte achter het zitje vol met water waardoor de boot zo scheef kwam te liggen dat ik geen richtingsgevoel meer over had. Zelf reddend achter op het dek klimmen wilde ook niet, omdat het schip al beladen was, drukte ik met mijn 85 kilo het achterschip zover naar beneden dat het water in mijn kuip liep, zo de ruimte voor het dagluik in en ik er een onderzeeboot van maakte. Uiteindelijk hebben we het schip weten te legen en ben ik er met een Kiwi-rol weer in geklommen; met de pomp heb ik een deel van het restant weten te lozen. De laatste meters gingen vervolgens weer snel, het schip lag diep door het extra water en ging als een speer vooruit (wind en stroom mee). Het extra water zorgde wel voor minder stabiliteit, maar dat is verder geen probleem geworden.
Al met al zat het schip op de terugweg ook lekkerder en heb ik minder problemen gehad met mijn voeten en mijn rug. Nu duurde de terugtocht ook een uur korter, dus dat kan zeker een rol gespeeld hebben.

Alles bij elkaar was het een zeer geslaagde en ontspannen vaardag, die alleen qua tijdsplanning een beetje uit de hand liep. De geplande 17.00 uur aankomst werd 19.00 uur en als ik dan nog zeker een uur reken voor de tocht naar huis (incl afladen en afspuiten van het materiaal) dan wordt niet iedereen daar gelukkig van. Dat kan ik wel begrijpen, maar het varen in een groep onder condities die je niet kunt plannen maakt nu eenmaal dat het soms anders loopt dan anders.
De tocht werd afgesloten in het Pierenend, voor mij met een bak koffie, voor anderen met een maaltijd en mooie verhalen.

Met dank aan Dick en Els voor de Barracuda en Herman en Friedeke voor de zeer geslaagde dag.

KVW - Avondtocht 17 juni

Brakzand - Er waren veel aanmeldingen voor deze avond maar de uiteindelijke groep bleek een stuk kleiner dan aanvankelijk verwacht. Hiermee werden ook de ervaringsgraad en het conditiie niveau hoger zodat we hebben gekozen voor een rondje Brakzand.

Tegen de klok en stroom in vertrokken we vanuit Lauwersoog. Om het effect van de tegenstroom te temperen, kozen we voor een route net over de rand van de plaat. Naarmate we noordelijker kwamen, bleek het ook ondieper te worden. Uiteindelijk hebben we even moeten zoeken naar bevaarbaar water, Noordelijk van de Oort 11 in de Schildknoopen. Toen we uiteindelijk het geultje hadden bevonden, zijn we van daaruit langs Sprutel richting de veerhaven van Schier gevaren om vervolgens bij Groote Siege 9A een zuidelijke koers te volgen. Naarmate het later werd, liep er ook steeds meer water van de plaat en bij de oversteek van Brakzand werden we gedwongen de loopschoenen aan te trekken. Het waren twee flinke wandelingen waarbij we met de kano's over het wad hebben moeten zeulen. Gelukkig stond er enig water zodat de schepen relatief soepel over en door de modder getrokken konden worden.

Aan het eind van de tocht hebben we nog een spurt gemaakt naar de haven, waarbij de Cetus de Mariners achter zich liet. Het is dan nog maar de vraag of dit aan de conditie van de vaarders ligt of aan de rompsnelheid van het schip.

Al met al een leuke tocht met allerlei zee elementen in zich; platen, afgaand water met de wind mee, wind tegen stroom, een weg zoeken over het leeglopende wad, wadlopen en een conditionele spurt.

KVW - Avondtocht 10 juni

Kuipersplaat - Als ik een keer een avondtocht overslaat, lijkt het de volgende keer net alsof ik in geen tijden gevaren heb. De sfeer bij de avondtochten ervaar ik zelf toch als veel gemoedelijker dan een dagje op het wad. Zodra ik op de dijk sta ben ik de werkdag al weer vergeten en met een prachtige zon bij laag water, hadden we bovendien een mooi zicht op de platen.
Het was rustig weer en We kwamen net de drempel over en vervolgens voeren we met opkomend water door het geultje terug. De zeehonden die langs de rand van het water lagen te rusten, vonden onze aanwezigheid dit keer aanleiding om ons te begroeten in de geul. Vol belangstelling volgden ze de groep rare snuiters. Steven wilde nog een foto maken, maar had de pech dat het koord losschoot van het toestel en dat toestel en andere attributen voor het ruime sop kozen. Jammer, want hoe waterdicht en stootvast het toestel ook moge zijn, Olympus heeft nog geen drijvend apparaat op de markt gebracht. Ik zal het eens voorstellen.
Verder hebben we nog lekker gevaren op weg naar de haven van Lauwersoog. Een leuk tochtje voor een doordeweekse avond.
Met het avondrood in de rug voeren we rond 21.30 uur de haven in.

EMJAK - Borkum (Pinksteren)

Borkum - Afgelopen weekend hebben we vanuit de KVW deelgenomen aan een kanotreffen op Borkum. Het bleek een eerste opzet te zijn voor een kamp in samenwerking tussen NKB (Hans Heupink) en Emjak, een lokale vereniging in het Noorden van ons buurland.

Vanuit diverse havens werd de oversteek gemaakt; de kortste was van de GKV vanuit de Eemshaven, verder ook uit Noordpolderzijl, Lauwersoog, Emden, Nock en zelfs Termunterzijl. Een veertig-tal zeekajakers verzamelden zich in de loop van vrijdagavond in de haven van Borkum. De dagen erna zouden enkelen zich nog bij de groep aansluiten.

Het weer was deze dagen overdonderend gunstig gestemd, een flinke wind, veel zon en vooral droog. De zaterdag hebben we gebruikt voor verkenning en ontmoeting (incl BBQ en bier), de zondag hebben we gebruikt voor een rondje Borkum (sommigen deden het dorp aan, anderen voeren een rondje om het eiland) en maandag ging een ieder weer naar huis.

Omdat wij pas vrij laat weg konden voor de terugreis hebben we een alternatief gevaren; via Rottumerplaat naar Simonszand en daarna naar Noordpolderzijl. Het was een flinke omweg om een uur of twee eerder thuis te komen, maar zeker de moeite van het varen waard.

De vrijdag hebben we als groep nog even aan de samenstelling moeten wennen, evenals het varen met vol beladen boot met deklast. Dat ging niet altijd even makkelijk en de communicatie over en weer hebben we weer even opnieuw moeten definieren en uitvinden. Zaterdag was voor menigeen een rustdag, in elk geval voor mij, waarbij twee clinics gevolgd konden worden in peddeltechniek en rollen. Ik heb voornamelijk gewandeld en de horeca goed bezocht omdat ik niet al te veel verwachtingen had van de culinaire resultaten op een 1-pits gasbrandertje. De zondag kwam moeizaam op gang en kreeg allengs meer vaart nadat de grote groep naar Borkum-dorp zich had gesplitst in een groep voor een rondje om het eiland en de rest. Met veel pijn en moeite hebben we de NoordWest punt al overdragend afgesneden, waarna we de NNW 5 op het Noordzeestrand weerstand konden bieden. Helaas heb ik in de haast op het strand mijn dagluik niet goed dichtgedaan, dus dat leverde flink wat extra ballast op (en stabiliteit) wat ik heb moeten bekopen met kapotte electronica die weliswaar spatwater dicht is maar niet houdt van een zwempartij van 1,5 uur.

We hebben op de noordpunt van het strand een pauze gehouden tot ongeveer 15.15 uur en zijn daarna doorgepeddeld naar de haven. Het laatste stuk hebben we rustig surfend afgelegd, voortgestuwd door de wind en een beetje geremd door opkomend water. De dag werd afgesloten met een opgewarmde noodle en restanten die de volgende dag niet meer mee naar huis hoefden, dus een feestmaal met bier, worst, pannenkoeken met kaas, appel, jam, pasta en soms in combinatie.

Na het eten hebben we nog een rondleiding gehad over de reddingsboot. De schipper had ons vrijdag zien varen op weg naar Borkum en was daarbij verrast door het feit dat hij ons pas (mede door het zonlicht) enkele honderden meters van tevoren zag peddelen in de geul. Een lesje in veilig varen was in zijn ogen op zijn plaats; maar goed dat we hem al eerder hadden aangesproken op hetgeen die vrijdag heeft gespeeld.

Zondag hebben we snel ingepakt en waren als eerste groep al om 9.30 uur op pad. We hebben genoten van een lange en mooie terugtocht, waarbij we voor de natuurbeleving iets te ver van de kust zijn afgebleven. Het was wel beter voor het meepikken van de uitgaande stroom. Na een rustige lunch en zwempartij op de plaat onder Simonszand, zijn we huiswaarts gegaan. Inmiddels vertrouwd met het water en met elkaar bleken de eerder gemaakte afspraken in vaargedrag voor het gevoel niet meer nodig of op hun plaats.

Al met al hebben we een goed weekend gehad. Drie dagen varen achter elkaar en het is net alsof ik in geen tijden anders gedaan heb. Dit soort evenementen / tochten mogen vaker op de agenda.

KVW Avondtocht 27 mei - Tochtleider gestrand

Brakzand - Met een goede windkracht 5 in de voorspelling en een 7 volgens de verkeerspost Schiermonnikoog hebben we gisteren een rondje gepeddeld vanaf Lauwersoog. Westwaarts de Zoutkamperlaag af, de ZuidWesten wind tegemoet. Het woei flink, maar de golven vielen mee door de lage waterstand.

Het water uit het Lauwersmeer werd gespuid, je kon zo een grote boog van schuim zien die steeds verder de Waddenzee op trok. Zoals bijna iedere week kwamen we ook nu bij vertrek uit de haven net de veerboot weer tegen. Vervolgens overgestoken naar de Z18 en achter Herman aan. De wind was fors en Vincent had moeite om zijn schip op koers te houden. Maar dat heb je met nieuwe schepen, man en schip moeten nog op elkaar ingespeeld raken.

We hebben een kleine stop gemaakt onder de Z7 en daarbij hebben we voor de vorm de schepen geruild. Ik zat nu in een Nordkapp waarvan de voetsteunen niet helemaal op maat stonden. Het werd een vervelende tocht. Een Nordkapp is nu niet voor mij weggelegd, dat moet ik opbouwen.

Vanaf Brakzand hebben we weer teruggeruild en het voelde heerlijk in mijn vertrouwde duwboot, een Mariner die toch wel 8 kilo zwaarder is dan de gemiddelde kano, maar hij ligt daardoor als een huis in de golverij.

Het was een lastige tocht, veel wind en regen. En een Nordkapp is onder windkracht 6 toch nog een hele klus. Daar zal ik niet snel meer voor kiezen.

KVW - Beginnerscursus begint in het zwembad

Hooge vier - Vandaag startte de beginnerscursus met een zwembadtraining. De instructie begon met een uitleg over het gebruik van de peddel en de voorwaartse peddelslag. Vervolgens kwamen het in- en uitstappen aan bod, waarna 8-tjes gevaren moesten worden. De deelnemers zaten in polo boten, dus het kwam nu vooral aan op koers houden.

Na de 8-tjes vooruit en achteruit, werd het tijd voor steunen, vooral de lage steun. Een enkeling wilde ook de hoge steun al eens proberen. Er waren twee mannen en 6 vrouwen. Met name de vrouwen hadden de heupbeweging goed door. Max was duidelijk verslingerd aan het proberen en heeft vol enthousiasme steeds nieuwe en leuke dingen gedaan.

Zelf heb ik naast begeleiding bij de instructie ook nog even in een Nordkapp gezeten en het eskimoteren geoefend. Dat ging als vanzelf. Ik hoop de boot ook nog eens onder winderige condities op zee te mogen proberen.

Al met al een geslaagde avond waarbij we in gemoedelijke sfeer 8 mensen hebben laten kennis maken met technieken, nat worden en onder water uitstappen. Eerst de veiligheid, dan komt de snelheid later vanzelf wel.

KVW - open dag

Winsum - 16 mei is de gewestelijke kano instapdag georganiseerd door de Groninger Kanoverenigingen. Zo hebben we ook in Winsum alle deuren open gezet en leden en belangstellenden ontvangen. Er was alle tijd voor een rondleiding, een korte kennismaking, koffie met koek en spekkies met sap voor de kinderen.

Er is vanaf het begin van de dag veel gebruik gemaakt van de mogelijkheid om te gaan varen. Er zijn steeds leden van de vereniging op het water geweest om belangstellenden te laten kennis maken met het varen.
Daarnaast was er ook een uitstalling met wat er zoal bij een zeekanotocht mee kan en moet en zijn er kleine demonstraties gegeven in eskimoteren. Al met al een geslaagde dag die ook een vijftal mensen enthousiast heeft gekregen voor de beginnerscursus die dinsdag a.s. begint. Om 20.00 uur is het zwembad de Hooge vier voor beginnende kanovaarders. Ik kijk er al naar uit.

KVW - Avondtocht 13 mei

Kuipersplaat - Een mooie lentedag, veel zon en een stevige wind kracht 5 uit ONO. Tijdstip laag water Lauwersoog op 20.00 uur. Dat moest een mooie tocht kunnen worden.

Met 4 man sterk stonden we op het Pierenend. Ik had één afmelding ivm de wind. Jammer, het had goed gekund. Om 18.30 uur hebben we het water verkend en vlug besloten voor het zoute water. Binnen een half uur lagen we in het water, een beetje dollend met Marcel, voor hem was het al weer een tijdje geleden.

Eenmaal de haven uit moesten we direct aan de slag. Eerst ruimte maken voor een aankomend schip en dan verder de geul over, dwars door de golverij voor de havenmond. Het was prachtig water en de wind was niet vervelend, lekker krachtig en aanhoudend van sterkte.

Vanaf de Z18 zijn we verder met de wind in de rug en de stroom volgend de Zoutkamperlaag afgezakt. Onder de Glinder ligt nog een plaatje, waar we aan zuidzijde voorbij trokken. Van daaruit zijn we dwars op de wind overgestoken naar de Kuipersplaat, ter hoogte van G4 hebben we het land opgezocht. Dat was een uur rustig peddelen door mooie golven.

Na een droog hemd en een anorak aangetrokken te hebben, zijn we oostwaarts gegaan richting Rode Hoofd. Het nam wat tijd omdat een van ons zijn schip niet op koers kon houden in deze woelige baren. Geen nood, tijd genoeg. Aangekomen bij Brakzand, hebben we vervolgens om wat krachten te sparen de kustlijn gevolgd richting de haven van Lauwersoog. Om 22.00 uur waren we weer binnen en kon ik me afmelden bij de vuurtoren.

Ik heb heerlijk gevaren. Rustig tempo, lekker safe in de golven. Als je je maar veilig voelt, dan scheelt dat al een heleboel energie. Ook mijn oude peddel geeft me meer kracht. Een groter blad, maar vooral ook stijver van vorm. Ik had ook geen last van de wind die onder het blad had kunnen slaan. Kortom, qua beleving een prima tocht.

KVW - Rottumerplaat OZ - Simonszand

Simonszand - Afgelopen zaterdag alweer hebben we als KVW een mooie tocht gevaren. Het weer was optimaal, veel zon en wind in de rug bij de start, 's avonds windstil en in alle rust met een laag hangende zon naar Noordpolderzijl.

Ik heb voor mijn gevoel vooral veel gevaren. Het is een mooie tocht, maar ik stond er niet helemaal voor open. Uiteindelijk hebben we de zeehonden 'gemist' omdat we te hoog uitkwamen onder Rottumeroog. Verder hebben een aantal mensen de branding opgezocht op de kop van Rottumerplaat, waar anderen kozen voor een risicolozere en vooral drogere optie.

Leermoment van vandaag is wel dat de stroom direct langs Rottumerplaat heel stevig is en dat je daar rustig een half uur kunt peddelen zonder een steek vooruit te komen. We hebben toen twee opties in de praktijk gebracht; één heel dicht langs de kust zuidwaarts en dan oversteken, naast direct oversteken langs de boeien en dan in de luwte van Simonszand weer afzakken naar het Zuiden. Qua tijd maakte het niets uit.

Qua organisatie en uitvoering van het groepsgedrag verdient deze dag geen schoonheidsprijs, qua beleving is het zeker een topper geweest.

We zijn 1,5 uur voor THW Noordpolderzijl vertrokken, dat is qua aqua goed te doen zeg maar, al is het lastig met dat baggermateriaal dat in de weg ligt. Na 4,5 uur peddelen heb ik Simonszand bereikt en mijn tentje opgezet, waarna een frisse duik volgde om al het zweet en neopreenvocht van me af te spoelen. De straffe wind kon ik met het tentje redelijk bedwingen, de zon hield me goed warm. Bert had een prima oplossing tegen deze plaat-selijke omstandigheden; een thermarest matje tegen de optrekkende kou uit de grond en een skibroek van 10 euri. Dat ga ik onthouden.

Op den duur moest ik toegeven aan de factor tijd en me in mijn neopreen hijsen om verdere afkoeling te voorkomen. Had ik dan toch mijn TPA in gebruik moeten nemen?

Om 17.00 uur kwamen de brandingvaarders aan wal. Na een korte wandeling hebben we vervolgens tegen 19.00 uur het ruime sop gekozen dat er vlak als een spiegel bij lag. De wind was ondertussen gaan liggen en in een oorverdovende stilte zijn we huiswaarts gevaren.

In de haven van Noordpolderzijl stond bij aankomst net genoeg water. Vlak voor het einde moesten we dan toch nog door de modder om over de baggerslangen heen te klunen. Het slik zit nog in mijn materiaal, daar kan mijn wasmachine niet tegen op.

Op het eind tegen 21.30 uur hebben we nog even geevalueerd met stroopkoeken en een sapje. Uiteindelijk ging ik voldaan en met een kop als een boei terug naar huis.

KVW Holwerd - Nes

Nes - Vandaag zou ik een TVTAS rijtje afmaken. Ameland was het laatste waddeneiland dat ik nog moest bezoeken en dat stond vandaag te gebeuren. In alle vroegte vertrokken we iets na 6.30 uur vanuit Winsum naar Holwerd. Onderweg hebben we Bert in Lauwersoog opgehaald en in Holwerd voegden we ons bij Dik en Herman. Om 8.30 uur lagen we in het water en begon de tocht. Het water was vlak en het zicht was slecht. Rustig peddelden we de vaargeul voor de veerboot naar Ameland af. Onderweg trok de wind iets aan en even dreigde de zon door te breken. Het mocht zover niet komen.

Op Ameland hebben we de boten gestald aan het begin van de jachthaven. Het begon net te regenen toen we ons wilden omkleden, dus dat hebben we in versneld tempo uitgevoerd. Bert leidde ons daarna door de mooiste straatjes van Nes en we hebben ons daarna tegoed gedaan aan een grote koffie met appelgebak op een mooi terras met gas- en straalkachels.

Eenmaal warm hebben we het op een loopje gezet; eerst door het dorp, vervolgens door het bos en zo naar het Noordzee strand. Daar begon het echt te regenen en hebben we de route door het bos terug genomen naar de haven. Iets vroeger dan gepland besloten we maar weer terug te keren naar Holwerd. Wachten in de regen is niets, dan kun je maar beter goed aangekleed in je kano zitten. En zo geschiedde. In de kleedruimtes van het havengebouw hebben we onze natte pakken weer aangetrokken en om 13.10 uur lagen we al weer reisvaardig in de jachthaven van Nes.

De wind was aangetrokken tot tegen de 5 Bf en kwam uit het zuidwesten - westen. We hebben menig bui over ons heen gekregen en een half uur voor de haven van Holwerd brak ineens de zon door. Met de peddel in de lucht hebben we nog even gezeild richting de haven van Holwerd, alwaar net weer voldoende water stond om uit te stappen. Vertrek en aankomst 3 uur voor tijdstip laag water resp na tijdstip laag water is dus goed te doen in Holwerd, als je met een kano vaart.

Gevleugelde uitspraken zijn er niet of nauwelijks geweest; iets als "Zeikerd op een Zandplaat" heb ik voorbij horen komen en dat triggerde bij mij weer de uitspraak "Zonnen tussen de Zerken", wat gekoppeld is aan een zonnige pauze bij het kerkje van Garnwerd tijdens de zomer jazz fietstoer van 2008. Verder heb ik mopperende geluiden gehoord over een oude mannentocht (van de jongste deelnemer) en dat de kanovereniging meer op een wandelvereniging begon te lijken (mede refererend aan onze apriltocht naar Schiermonnikoog).

Het wad is iedere keer weer anders en zo wordt iedere tocht uniek; al vaar je hem 10 keer achter elkaar. Voor een volgende keer Ameland eens kijken of het mogelijk is om niet naar Nes te varen, maar naar de Westpunt of wellicht de camping aan het Noordzee strand.

PS: Op het terras zat ook Michel (door mij in naam verward met Herman) die ik nog ken als ijzervreter van de Vlielandkampen in de voorbije jaren. De wereld is klein, ook op Ameland.

KVW - Avondtocht 29 april

Engelsmanplaat - Op 29 april hebben we een ingelaste avondtocht gevaren. Eigenlijk vooral omdat mijn geheugen me in de steek liet en ik het idee had dat ik twee weken achter elkaar de eerste 2 avondtochten zou leiden. Woensdag gingen Herman, Steven en Dik en Herman mee, een redelijk vaste bezetting. Het was mooi weer, de bewolking trok op, een hooguit 3Bf uit het Noorden die nog afzwakte. Omdat het tegen kwart voor negen TLW Lauwersoog zou zijn, zou dat ook het kentermoment bij Engelsmanplaat kunnen zijn.

Ik heb er op gegokt om van deze getij onafhankelijke avondtocht een dagtocht / nachttocht te maken. De meesten hadden afdoende verlichting mee, dus konden we in het donker terug keren. Vorige week had ik immers op mijn kop gehad dat we om 20.30 uur al weer op de kant stonden, dat wilde ik me deze keer niet laten gebeuren.

Gelukkig was er alle ruimte voor en met gezwinde spoed hebben we de tocht ingezet naar Engelsmanplaat. Aanvankelijk wilde ik de Kuipersplaat ronden, maar dat zou toch wat veel van het goede zijn; een terugkeer van 23.00 uur kon natuurlijk best; de volgende dag zou Koninginnedag zijn en niemand had verplichtingen. Alleen zijn we als club nou ook weer niet gewoon om op dit soort avonden ongepland een dagtocht te varen en zo laat in het donker terug te keren. Iets voor later wellicht.

Het was een mooie goed verlichte avond. We hadden weinig stroom mee waardoor de heenreis niet echt lekker verliep. De rust op Engelsmanplaat gaf ons alle tijd om even thee te drinken, iets droogs aan te trekken en de verlichting voor de terugweg in orde te maken. Terwijl we bezig waren werden we nog even aangesproken. Een vogelaar (liefhebber dus!) had op de veranda van het vogelwachtershuisje geconstateerd dat er een BBQ gehouden was waarbij de wegwerp-BBQ een stevige brandplek in het hout had achtergelaten. Dat kon natuurlijk niet. En een vogelaar zou geen vogelaar zijn als hij tijdens de wacht niet allerlei theorien zou ontwikkelen over wie dit gedaan kon hebben. 'Zeilers' doen zoiets niet en wadlopers hebben er geen tijd voor. Dan moesten het zeekanoërs zijn geweest en wij waren toevallig het aanspreekpunt. Neem 5 willekeurige kanovaarders op een doordeweekse avond op Engelsmanplaat en spreek ze aan op het gedrag van mensen die daar mogelijk tot wel 2 weken daarvoor geBBQed kunnen hebben. En het moeten wel haast mensen van onze soort zijn geweest. Ik weet het niet. In principe zijn de wadvaarders bekend met de erecode en handelen ze daar ook naar. Dat geldt voor zeilers, bruine vloot, wadlopers en zeker ook voor kanovaarders; want die hebben bij natuurwatchers toch al de naam dat ze de rust- en stiltegebieden wel eens willen negeren.

Wat er gebeurd is, is fout. Maar om daar a priori een schuldige groep voor aan te wijzen en daar willekeurige exemplaren op aan te spreken, tja wat kun je daar mee? Lezers, kanovaarders, houdt u aan de erecode. Meer kan ik er hier niet van zeggen.

De terugreis verliep voorspoedig, een enkele keer opgehouden door een zich tot fotograaf ontpoppende kanovaarder. Verder bleek het een stuk minder duister te zijn dan ik dacht toen ik eenmaal mijn bril had afgezet. Ik denk dat we een mijl of 2 voor de haven de betonning pas zagen flikkeren, waarna we tegen duisternis rond 22.00 uur de haven invoeren. Dat de late avondlucht de gedachten bij een enkeling op hol doet slaan, bleek wel toen Herman de verlichting van de Veerhaven op Schiermonnikoog aanzag voor een cruiseschip en zich helemaal verloor in de geneugten van zo'n bootreis. Dat dit afbreuk doet aan het respect in de groep voor zijn zee-ervaring, heeft hij ergens toch nog meegekregen al denk ik dat hij dat in de roes van de cruise snel zal vergeten.

KVW - Marifoon examen en natte oefeningen

Zwolle - VAMEX neemt examens af voor o.a. het vaarbewijs en Marifonie. Als gebruiker van de marifoon hebben we als club wel een aantal gecertificeerde mensen nodig om niet in administratieve problemen te komen. Een aantal leden van de club hebben het idee opgepakt om zich dit jaar op het examen voor te bereiden. Ik heb het zelf gedaan in samenwerking met de Groninger Kano Verenging die daarvoor Ted van der Zee, vuurtorenwachter van de verkeerspost Schiermonnikoog, als trainer hadden aangetrokken. Ted kan leuk vertellen en heeft een schat aan ervaring opgedaan die we als kanovaarders goed kunnen gebruiken. Hij heeft een drietal boeiende avonden bezorgd waarbij in elk geval de essentie van het gebruik van een marifoon en wat het betekent voor de veiligheid op zee, goed zijn blijven hangen.

En een cursusavond geeft meteen een stok achter de deur om me er ook daadwerkelijk op voor te bereiden en uiteindelijk ook als eerste van de groep examen te doen. Voor zover ik het kan overzien, wist ik genoeg regels en feiten over het onderhouden van loodaccus, vervangen van zekeringen en de reglementen waarin het een en ander geregeld is. Toch grappig dat ze me met dit soort vragen van mijn stuk weten te brengen, omdat ik denk dat het over het juiste gebruik van een marifoon (handheld portofoon in mijn geval) gaat. Gelet op de examenvragen mag ook de ANWB haar cursusboek wederom wat bijwerken, omdat een aantal vragen op basis van gezond verstand beantwoord moesten worden.

 

Zaterdag had ik dus examen in Zwolle. Ik arriveerde er om 14.15 en verliet het weer om 15.15 uur. Het examen werd afgenomen om 14.50 uur. Het is erg dol dat je voor 15 minuten examen 55 euri examengeld betaalt, twee keer anderhalf uur in de trein zit (voor nog eens 25 euro), een boek aanschaft en 3 avonden training volgt (70 euro). Waar zijn we in dit land helemaal mee bezig?

 

Zaterdag was de vaardag, dus ik heb de oefentocht aan mij voorbij moeten laten gaan. Gelet op het weer en de nagezonden foto's heb ik een mooie tocht over het wad gemist. Geen nood, komende woensdag heb ik (per ongeluk) een nieuwe tocht ingelast om bij laag water over het wad te varen. Ik hoop dat het weer een beetje droog blijft, dan kunnen we een mooie tocht varen.

 

Zondag heb ik nog wat natte oefeningen gedaan in het Winsumerdiep. Hoge steun en eskimoteren in het zoete water. De kou is er wel van af en mijn jack houdt me goed droog. Omdat ik niet echt veel lucht in mijn lijf heb, heb ik nog eens geoefend met een tweede poging na een eerste mislukte eskimorol. Dat viel niet mee en het werd een zwempartij. Als je alleen bent is dat toch altijd weer meer werk dan ik eigenlijk wil. Even naar de kant, boot legen, een praatje met een bezorgde buurtbewoner die het allemaal had gadegeslagen en dan weer in de boot. Nog een setje steunen en een rol en toen maar weer naar huis. Het gaat allemaal nog niet genoeg vanzelf, dus dat ga ik vaker doen.

KVW - Avondtocht 22 april

Brakzand - De eerste avondtocht van het seizoen zit er weer op. In een perfecte periode met mooi en rustig weer, had ik vandaag met een groep het wad op willen gaan. Net vandaag trok de wind aan en een straffe 5 blies over de dijk bij het Pierenend. Na overleg hebben we besloten bij het strandje naast de haven van Lauwersoog te water te gaan, over te steken naar Brakzand en verder eerst maar eens flink tegen de NNW wind in (stroming van opzij door het opkomende water).

 

Het gaf rare golven en Steven die toch al lang geen golf meer gezien had, moest toch echt wel even wennen aan het geklapper van zijn schip op de golven. Het haalde alle snelheid eruit en maakte dat hij in de staart van de groep bleef. Na 3 kwartier tegen de wind in gevaren te hebben, ben ik westwaarts, tegen de stroom in gaan varen. Zo krijgen we de golven ook nog eens van opzij (stuurboord) te verwerken. Niet iedereen houdt van dit gedoe in de wind en daarom besloten we rond 20.00 uur om de terugweg te aanvaarden. Met de wind in de rug en het opkomende water, gaf het maar rare golven. Echt lekker surfen was er niet bij, maar we waren snel weer aan land. Binnen een kwartier!

 

Dat leverde me nog wat rake opmerkingen en ik hoop dat ik de diehards onder ons een volgende keer wel tot 21.00 uur of langer kan laten doorvaren. Bij hoog water is het wat lastig pauzeren op het wad, drijven kan natuurlijk altijd, maar daar is het wad niet bijzonder in. Je wil kunnen droog vallen op een plaat, zoeken naar oesters, zeehonden zien en vogels spotten. De zon moet laag hangen, en je wil lange golven (wind en stroom in dezelfde richting) waarop je kunt surfen.

 

Het was wel een mooie tocht na de vier bijna vlakke tochten van de afgelopen weken. We hebben het droog gehouden en de wind nam wat af naar 4. De temperatuur op het water was goed te doen, ondanks al het overslaande water waarvan het zout me nog op de huid zit. Tijd voor een warme douche en een korte nacht.

KVW Oefentocht - Lauwersmeer werd Schier Passantenhaven

Schiermonnikoog - Vandaag hebben we prachtig weer gehad, Oost 3-4 en een strak blauwe lucht. Het zicht op Schiermonnikoog was haarscherp vanaf de wal.

Het begon deze ochtend vroeg, we verzamelden om 8.00 uur bij de loods. De laatste komt dan natuurlijk 20 minuten te laat om 8.35 uur maar dat mag de pret niet drukken. Eenmaal in de vissershaven, bleek de TKBN er ook een tocht te varen; 15 deelnemers en twee man begeleiding. Met de acht van de KVW zou het druk worden op het wad. Dat viel best mee, de TKBN had een tocht over Engelsmanplaat in gedachten en dan via Schier West terug. Wij zouden slechts naar de passantenhaven van Schier varen voor een cappucino en een stuk appelgebak in het dorp.

En zo geschiedde. Onder een heerlijke zon gingen we minder dan 2 uur voor TLW Lauwersoog te water. Eenmaal bij de geul naar de passantenhaven van Schier bleek het een tikkeltje aan de late kant voor een onbelemmerde doortocht. Volgens goed Fries gebruik zijn we gaan klunen door het slik; wadlopen voor kanovaarders zeg maar. Vaste grond, slik en oesters is wat we tegenkwamen. Met name die oesters zijn vlijmscherp, goed dat ik dikke zolen onder mijn schoenen heb al heb ik de pleisters voor de dag moeten halen en het verband om een flinke jaap in de hand van Friedeke af te kunnen dekken. Venijnig spul, die oesters. Van mij mogen ze in de grond blijven liggen.

Eenmaal in de haven (die was wel uitgebaggerd) hebben we onze burgerkleren aangetrokken en zijn we gaan passagieren. Een heerlijke wandeling langs het duin over het strand, en dat is werkelijk heel breed en loopt aan de horizon over in Engelsmanplaat en Rif. Die vier kilometer zeegat daartussen kon je nauwelijks zien. Na het wandelen is het goed toeven op het terras. Waaiden we in de haven zowat van de pier, in het dorp was geen zuchtje wind en liep de termperatuur flink op. Een cappucino met appelgebak en een enkel biertje maakten dat het net als op vakantie was. En dat waren we eigenlijk ook wel.

De weg terug verliep voorspoedig, strak oversteken over Brakzand alsof er geen zandbank zou liggen. Een enkele peddelslag hebben we nog wel de grond geraakt, maar verder verliep het voorspoedig. In de geul werd het 'spannend'; de wind had aardig vrij spel op het Wad en het water werd mede door de diepte wat onstuimiger. Stroom tegen wind, geeft altijd een kortere en steilere golf. Ik heb lekker gevaren, al liep mijn schip als een mammoettanker over de ondiepten. Onhandelbaar zigzaggend en nauwelijks te besturen, het zal de belading geweest zijn. Na de vlakke Kajet van gisteren, liep het duidelijk wat moeizamer; meer diepgang, meer lengte en meer kiel.

Ik gloei nog na van de zon en kijk al weer uit naar onze volgende tocht, woensdag a.s.

KVW openingstocht

Kromme Raken - Vandaag stond de openingstocht op het programma. Een rondje Kromme Raken met als afsluiting een koffie/thee met kruimeltaart. Jan en Willy hadden Middelstum ontvlucht met Sunsation in de achtertuin en Steven voer een rondje Kromme Raken met de concullages van de Futen, dus de groep was iets kleiner dan ik had verwacht.
8 Mensen voeren vandaag het lokale trainingsrondje in alle rust. Zelf heb ik mijn zeeboot laten liggen en een Kajet van Stip Yaks uit het rek getrokken. Ik had nog nooit in een vlakwaterboot gevaren en wilde dat wel eens beleven. Verder heb ik een Bracsa IV peddel geprobeerd. Die vlakke Kajet is me goed bevallen. Bij een stevige wind laat het schip zich makkelijk wegzetten, maar daar staan snelheid en wendbaarheid tegenover. Mijn eigen Mariner ligt dieper, heeft een langere lijn en is in het bochtenwerk een stuk moeilijker te hanteren. Die peddel zag er bijzonder eigenwijs uit en heeft ook zo zijn gebruiksaanwijzing. Het duurde even voor ik het door dacht te hebben, al zal het niet mijn favoriet worden. Ik moet steeds mijn handen dichtknijpen om het peddelblad in de goede stand te houden, ontspannen van de vingers in de strek beweging zat er niet in. Verder wil het blad je bij bepaalde standen omtrekken, hetgeen bij een kanotocht nou niet direct de bedoeling is.
Ik zal morgen mijn Mariner lichter beladen en verder houd ik de vaareigenschappen van de Kajet even in mijn achterhoofd voor het geval ik me later dit jaar op een ander schip tracteer.

KVW Oefentocht - Lauwersmeer

Stropersplaat - Vandaag hebben we in een kleinere setting genoten van het mooie weer. Niet te warm, een enkel buitje en verder een vlak Lauwersmeer dat enkel door de veerboot van Esonstad en een exemplaar van de bruine vloot een rimpeling mocht ondergaan.

We zijn rustig van start gegaan bij Steile oevers II en via Oostmahorn naar de vluchthaven bij Stropersgat gevaren. Vincent was voor het eerst sinds lange tijd weer op groter water en Henk kreeg vandaag in de Selkie de slag te pakken. Hij zat duidelijk beter in het ruimere schip en op de terugweg had hij zijn slag helemaal door. Als een jonge hond trok hij voor de roedel uit. Dat woord "huiler" uit het verslag van vorige week zal hem niet welgevallig zijn geweest.

Het was een mooie dag en ik ben weer op en top rozig. Jammer dat Vlielandkamp voor mij niet door gaat, maar op deze manier wordt het een heel mooi kanoseizoen.

KVW Oefentocht - Engelsmanplaat werd Rif

RIF - Vandaag hebben we de kans genomen om te genieten van het mooie weer. Hoewel het er in de ochtend nogal mistig uit zag, bleek op het moment van samenkomst dat dit de dag moest zijn. Alsof je als een stal koeien na een lange winter weer de wei in mag, zoiets dus. En dus gingen de heren als schoolkinderen zo blij met de auto naar het Pierenend en bereidden zich voor op de eerste zeetocht van het jaar.

En het was werkelijk een heerlijke dag. Een koel briesje uit het Noorden en verder veel zon. Een zee zo vlak als een spiegel, zeehonden in de verte en zwemmend om ons heen, ganzen en de uitgestrektheid van het Rif. Verder was het prachtig om te zien hoe de wolken zich boven land vormden en daar ook bleven hangen. Je kon zo zien waar Ameland, Schier, en Rottumerplaat moesten liggen. En zo zag je ook de wolken boven het vaste land zich ontwikkelen. Op zee was er geen vuiltje aan de lucht.

Tijdens de wandeling hebben we nog een schedel gevonden, vermoedelijk van een bruinvis. Hij gaat mee naar een school in Leens.

Voor Henk, onze huiler zeg maar als nieuw lid van de zeesectie, was het een mooie kennismaking met de pracht van het Wad.

KVW Oefentocht - Lauwersmeer

Hoek van de Bant - De kop is er af. De eerste "april"-tocht van het nieuwe vaarseizoen is gemaakt. Ter voorbereiding van de tochten op zee, varen we in april onze conditie ronden over het Lauwersmeer. Even weer wennen aan de boot en mogelijk de golven.
Gisteren was het echter erg rustig met de wind. Op een vlak meer vertrokken we vanaf de Hoek van de Bant met een groep van in totaal 7 personen. Dit jaar hebben we al vast één nieuwe enthousiaste aanwinst in de zeesectie die er helemaal voor wil gaan. Henk!
Het was nog even wennen op het grote water in een geleende boot. Verder zullen we Henk naast de zwembadtraining gericht op reddingen ook nog wat andere technieken moeten bijbrengen om hem een efficiente slagtechniek eigen te maken.
De regen maakte wel al meteen duidelijk dat een t-shirt onder een anorak niet voldoende is. De eerste lessen zijn geleerd zeg maar op een overigens rustig en leeg vaarwater. Op de terugweg hadden we een N3 tegen. Het mag geen naam hebben maar voor een huiler, zoals ze dat bij Natsec zeggen, toch nog even lastig, zeker als de voetsteunen niet gelijk staan.
Voor mijzelf was het weer een weerzien van bekende gezichten en het opnieuw beleven van het buiten leven. Het voorjaar komt eraan en alles staat op springen om daar aan deel te nemen.
Mijn knie heeft tijdens het varen geen krimp gegeven. Wel vernam ik de belasting al direct bij thuiskomst en ook vandaag tijdens het autorijden en de wandeling door het Dwingelderveld. Dat heeft dus nog wat tijd nodig.

Thermal Protective Aid

Onlangs heb ik bij GKV een informatieavond bijgewoond over het effect van koude op het menselijk lichaam, over kleding (voor varen boven water) en over kleding in het geval je te water raakt.

Ik wil niet overal op ingaan, maar er is die avond een leuk alternatief geboden voor de overlevingszak de Thermal Protective Aid, kortweg TPA.

Het leuke van zo'n TPA is dat het een rits en een capuchon heeft. Verder is het even ruim als een overlevingszak en zijn er verschillende uitvoeringen van (Stearns, Ascotherm, ... ).

In de professionele scheepvaart wordt een TPA bijgeleverd bij een reddingsvlot, zodat je je daar in kunt opwarmen resp. kunt voorkomen dat je snel je warmte kwijt raakt.

Het idee achter deze zak is dat het verwarmen van natte kleding van 5 tot zeg 33 graden, een zesde van de energie kost die je nodig hebt om water te laten verdampen uit je natte kleding. Hij is winddicht en daarmee een ideale "overjas" voor een winderige plaat.

KVW - zaterdagvaren

Het weekend voor mijn knieoperatie heb ik voor het eerste sinds lange tijd weer in mijn boot gezeten. Ik kon het niet verdragen dat ik na de operatie mogelijk nog 6 weken niet zou kunnen varen. De eerste tocht, op zaterdag, was een beproeving. Al na twintig minuten sputterde mijn rug tegen en ook mijn conditie was nog op kerstniveau zal ik maar zeggen.

De zondag daarop hebben we met een man of 4 het Lauwersmeer bezocht. Dat ging al beter, al was het een moeizaam begin. Van dit soort prille voorjaarstochten leer ik vooral dat het nog steeds loont om in de winter door te blijven varen; de conditie gaat in de wintermaanden gierend achteruit.

Na de operatie aan mijn knie is het wandelen een heel stuk slechter geworden. Ik kon hooguit 600 meter lopen en dan moest ik ook echt rust nemen. Net genoeg voor een gang naar de winkel of de kapper. Daar komt langzamerhand verandering in. Vorige week kromp ik nog in elkaar van de pijn bij een zijwaartse tegendruk op de knie (door over een scheef liggende stoeptegel te schuren met mijn schoen). Dat lijkt vandaag ineens een heel stuk minder te zijn. Mogelijk dat dat ook weer ligt aan de extra doorbloeding die ik gisteren heb gegenereerd. Ik zat al drie weken niet meer in mijn boot en wilde het toch maar proberen. De rug hield het aanmerkelijk beter en verder heb ik het slagtempo aangepast aan de toch iets te warme kleding voor dit winterseizoen. Een waterdichte anorak met manchetten om de polsen en de nek is dan misschien wel goed voor het geval je te water zou raken, varend boven water kan ik mijn warmte echter niet kwijt. Al snel ging de muts af en uiteindelijk ook de handschoenen uit om de warmteproductie de baas te blijven.

Over het slagtempo ben ik nog niet helemaal tevreden, maar in de kano heb ik niet echt last van het benodigde herstel na de operatie. Het overdragen van de kano bij de nu afgesloten sluis bij Schaphalsterzijl was daarentegen wel een beproeving voor lijf en leden. Gelukkig vergeet het lichaam snel de pijn en kon ik daarna onder een verkoelend buitje over het Reitdiep naar de Kromme Raken.

Toen ik terug kwam bij de loods trof ik Vincent weer aan. Hij is bezig met het betegelen en het inwassen van de voegen van de doucheruimte en we hadden elkaar voorafgaand aan het tochtje al gesproken. Nadat ik de boot had gestald hebben we in de verblijfsruimte nog even nagepraat. Voor zover ik het kan beoordelen hebben we na de klusdag begin april een prachtige douche en kan het echte seizoen beginnen.