Het weekend voor mijn knieoperatie heb ik voor het eerste sinds lange tijd weer in mijn boot gezeten. Ik kon het niet verdragen dat ik na de operatie mogelijk nog 6 weken niet zou kunnen varen. De eerste tocht, op zaterdag, was een beproeving. Al na twintig minuten sputterde mijn rug tegen en ook mijn conditie was nog op kerstniveau zal ik maar zeggen.
De zondag daarop hebben we met een man of 4 het Lauwersmeer bezocht. Dat ging al beter, al was het een moeizaam begin. Van dit soort prille voorjaarstochten leer ik vooral dat het nog steeds loont om in de winter door te blijven varen; de conditie gaat in de wintermaanden gierend achteruit.
Na de operatie aan mijn knie is het wandelen een heel stuk slechter geworden. Ik kon hooguit 600 meter lopen en dan moest ik ook echt rust nemen. Net genoeg voor een gang naar de winkel of de kapper. Daar komt langzamerhand verandering in. Vorige week kromp ik nog in elkaar van de pijn bij een zijwaartse tegendruk op de knie (door over een scheef liggende stoeptegel te schuren met mijn schoen). Dat lijkt vandaag ineens een heel stuk minder te zijn. Mogelijk dat dat ook weer ligt aan de extra doorbloeding die ik gisteren heb gegenereerd. Ik zat al drie weken niet meer in mijn boot en wilde het toch maar proberen. De rug hield het aanmerkelijk beter en verder heb ik het slagtempo aangepast aan de toch iets te warme kleding voor dit winterseizoen. Een waterdichte anorak met manchetten om de polsen en de nek is dan misschien wel goed voor het geval je te water zou raken, varend boven water kan ik mijn warmte echter niet kwijt. Al snel ging de muts af en uiteindelijk ook de handschoenen uit om de warmteproductie de baas te blijven.
Over het slagtempo ben ik nog niet helemaal tevreden, maar in de kano heb ik niet echt last van het benodigde herstel na de operatie. Het overdragen van de kano bij de nu afgesloten sluis bij Schaphalsterzijl was daarentegen wel een beproeving voor lijf en leden. Gelukkig vergeet het lichaam snel de pijn en kon ik daarna onder een verkoelend buitje over het Reitdiep naar de Kromme Raken.
Toen ik terug kwam bij de loods trof ik Vincent weer aan. Hij is bezig met het betegelen en het inwassen van de voegen van de doucheruimte en we hadden elkaar voorafgaand aan het tochtje al gesproken. Nadat ik de boot had gestald hebben we in de verblijfsruimte nog even nagepraat. Voor zover ik het kan beoordelen hebben we na de klusdag begin april een prachtige douche en kan het echte seizoen beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten