Engelsmanplaat - Op 29 april hebben we een ingelaste avondtocht gevaren. Eigenlijk vooral omdat mijn geheugen me in de steek liet en ik het idee had dat ik twee weken achter elkaar de eerste 2 avondtochten zou leiden. Woensdag gingen Herman, Steven en Dik en Herman mee, een redelijk vaste bezetting. Het was mooi weer, de bewolking trok op, een hooguit 3Bf uit het Noorden die nog afzwakte. Omdat het tegen kwart voor negen TLW Lauwersoog zou zijn, zou dat ook het kentermoment bij Engelsmanplaat kunnen zijn.
Ik heb er op gegokt om van deze getij onafhankelijke avondtocht een dagtocht / nachttocht te maken. De meesten hadden afdoende verlichting mee, dus konden we in het donker terug keren. Vorige week had ik immers op mijn kop gehad dat we om 20.30 uur al weer op de kant stonden, dat wilde ik me deze keer niet laten gebeuren.
Gelukkig was er alle ruimte voor en met gezwinde spoed hebben we de tocht ingezet naar Engelsmanplaat. Aanvankelijk wilde ik de Kuipersplaat ronden, maar dat zou toch wat veel van het goede zijn; een terugkeer van 23.00 uur kon natuurlijk best; de volgende dag zou Koninginnedag zijn en niemand had verplichtingen. Alleen zijn we als club nou ook weer niet gewoon om op dit soort avonden ongepland een dagtocht te varen en zo laat in het donker terug te keren. Iets voor later wellicht.
Het was een mooie goed verlichte avond. We hadden weinig stroom mee waardoor de heenreis niet echt lekker verliep. De rust op Engelsmanplaat gaf ons alle tijd om even thee te drinken, iets droogs aan te trekken en de verlichting voor de terugweg in orde te maken. Terwijl we bezig waren werden we nog even aangesproken. Een vogelaar (liefhebber dus!) had op de veranda van het vogelwachtershuisje geconstateerd dat er een BBQ gehouden was waarbij de wegwerp-BBQ een stevige brandplek in het hout had achtergelaten. Dat kon natuurlijk niet. En een vogelaar zou geen vogelaar zijn als hij tijdens de wacht niet allerlei theorien zou ontwikkelen over wie dit gedaan kon hebben. 'Zeilers' doen zoiets niet en wadlopers hebben er geen tijd voor. Dan moesten het zeekanoërs zijn geweest en wij waren toevallig het aanspreekpunt. Neem 5 willekeurige kanovaarders op een doordeweekse avond op Engelsmanplaat en spreek ze aan op het gedrag van mensen die daar mogelijk tot wel 2 weken daarvoor geBBQed kunnen hebben. En het moeten wel haast mensen van onze soort zijn geweest. Ik weet het niet. In principe zijn de wadvaarders bekend met de erecode en handelen ze daar ook naar. Dat geldt voor zeilers, bruine vloot, wadlopers en zeker ook voor kanovaarders; want die hebben bij natuurwatchers toch al de naam dat ze de rust- en stiltegebieden wel eens willen negeren.
Wat er gebeurd is, is fout. Maar om daar a priori een schuldige groep voor aan te wijzen en daar willekeurige exemplaren op aan te spreken, tja wat kun je daar mee? Lezers, kanovaarders, houdt u aan de erecode. Meer kan ik er hier niet van zeggen.
De terugreis verliep voorspoedig, een enkele keer opgehouden door een zich tot fotograaf ontpoppende kanovaarder. Verder bleek het een stuk minder duister te zijn dan ik dacht toen ik eenmaal mijn bril had afgezet. Ik denk dat we een mijl of 2 voor de haven de betonning pas zagen flikkeren, waarna we tegen duisternis rond 22.00 uur de haven invoeren. Dat de late avondlucht de gedachten bij een enkeling op hol doet slaan, bleek wel toen Herman de verlichting van de Veerhaven op Schiermonnikoog aanzag voor een cruiseschip en zich helemaal verloor in de geneugten van zo'n bootreis. Dat dit afbreuk doet aan het respect in de groep voor zijn zee-ervaring, heeft hij ergens toch nog meegekregen al denk ik dat hij dat in de roes van de cruise snel zal vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten