KVW - Rottumerplaat OZ - Simonszand

Simonszand - Afgelopen zaterdag alweer hebben we als KVW een mooie tocht gevaren. Het weer was optimaal, veel zon en wind in de rug bij de start, 's avonds windstil en in alle rust met een laag hangende zon naar Noordpolderzijl.

Ik heb voor mijn gevoel vooral veel gevaren. Het is een mooie tocht, maar ik stond er niet helemaal voor open. Uiteindelijk hebben we de zeehonden 'gemist' omdat we te hoog uitkwamen onder Rottumeroog. Verder hebben een aantal mensen de branding opgezocht op de kop van Rottumerplaat, waar anderen kozen voor een risicolozere en vooral drogere optie.

Leermoment van vandaag is wel dat de stroom direct langs Rottumerplaat heel stevig is en dat je daar rustig een half uur kunt peddelen zonder een steek vooruit te komen. We hebben toen twee opties in de praktijk gebracht; één heel dicht langs de kust zuidwaarts en dan oversteken, naast direct oversteken langs de boeien en dan in de luwte van Simonszand weer afzakken naar het Zuiden. Qua tijd maakte het niets uit.

Qua organisatie en uitvoering van het groepsgedrag verdient deze dag geen schoonheidsprijs, qua beleving is het zeker een topper geweest.

We zijn 1,5 uur voor THW Noordpolderzijl vertrokken, dat is qua aqua goed te doen zeg maar, al is het lastig met dat baggermateriaal dat in de weg ligt. Na 4,5 uur peddelen heb ik Simonszand bereikt en mijn tentje opgezet, waarna een frisse duik volgde om al het zweet en neopreenvocht van me af te spoelen. De straffe wind kon ik met het tentje redelijk bedwingen, de zon hield me goed warm. Bert had een prima oplossing tegen deze plaat-selijke omstandigheden; een thermarest matje tegen de optrekkende kou uit de grond en een skibroek van 10 euri. Dat ga ik onthouden.

Op den duur moest ik toegeven aan de factor tijd en me in mijn neopreen hijsen om verdere afkoeling te voorkomen. Had ik dan toch mijn TPA in gebruik moeten nemen?

Om 17.00 uur kwamen de brandingvaarders aan wal. Na een korte wandeling hebben we vervolgens tegen 19.00 uur het ruime sop gekozen dat er vlak als een spiegel bij lag. De wind was ondertussen gaan liggen en in een oorverdovende stilte zijn we huiswaarts gevaren.

In de haven van Noordpolderzijl stond bij aankomst net genoeg water. Vlak voor het einde moesten we dan toch nog door de modder om over de baggerslangen heen te klunen. Het slik zit nog in mijn materiaal, daar kan mijn wasmachine niet tegen op.

Op het eind tegen 21.30 uur hebben we nog even geevalueerd met stroopkoeken en een sapje. Uiteindelijk ging ik voldaan en met een kop als een boei terug naar huis.