KVW - Lauwersoog - Schiermonnikoog

Schier - Als alternatief voor een afgelast weekend Den Oever werd zaterdag een tocht ingelast vanuit Lauwersoog waarbij de tocht is afgestemd op de deelnemers. Uiteindeiljk hebben we bij een NW 4-5 gekozen voor een oversteek naar de passantenhaven waarbij alternatieven als Engelsmanplaat en Strandhotel nog wel de revue passeerden.
Het was de dag van de Garnaal in de haven van Lauwersoog en bij vertrek zagen we fotografen met de camera in de aanslag. Omdat wij relatief vroeg waren, dacht ik dat ze van ons wel een kiekje zouden maken, maar ze kwamen duidelijk alleen de reddingboot op volle snelheid voorbij te zien stuiven.
Eenmaal de haven uit werden we geconfronteerd met de volle opbouw van de golven bij de NW 5. Het was prachtig water om mijn leenboot in te testen. Voor deze tocht had ik bij het Uilennest in Kloosterburen een Barracuda geleend als alternatief voor mijn Mariner. Bij het inpakken bleek al snel dat de boot veel lichter is dan mijn eigen schip en dat er ook veel minder in past. Met een beetje passen en meten kan er net het spul in dat je om veiligheidsredenen mee moet nemen aangevuld met proviand en kleding voor een dagtocht. Daarbij moet ik de kanttekening maken dat het schot voor het dagluik nog ontbrak waardoor ik veel loze ruimte achter mijn zitje had (ik houd nl niet van losse lading in mijn kuip).
Wat varen betreft, het voelde meteen vertrouwd. De stabiliteit is goed en hij vaart lekker licht. Hij reageert goed op opkanten en een rol is makkelijk uit te voeren. Verder was hij wel erg gevoelig voor de wind, bij zijwaartse wind moest ik de scheg voortdurend aan de kracht van de wind bijstellen, wat uiteindelijk een zwabberende koers tot gevolg had. Gaande de tocht kreeg ik meer en meer last van mijn rug en de plaatsing van mijn voeten. Dit schip had duidelijk pluspunten, maar scoorde niet op alle punten naar verwachting.
Eenmaal in de haven, hebben we ons omgekleed en de lunch tot ons genomen. Daarna hadden we nog 3 uur de tijd voordat we terug konden. De zon was inmiddels gaan schijnen, dus we hebben alles te drogen achter ons gelaten en een mooie strandwandeling gemaakt. Benieuwd naar de golven en de branding in de verte hebben we daarbij de waterlijn opgezocht en geconstateerd dat we best varend het Strandhotel hadden kunnen bereiken. Met die constatering hebben we een duik in het zeewater genomen, waarna we onze tocht naar de koffie met koek hebben voortgezet.
Het Strandhotel heeft heerlijke chocolade gebak en een eerste bak koffie smaakt prima zo vroeg in de middag, zeker voor een koffie-adept als ik. Na de koffie zijn we terug gewandeld naar de haven en hebben we ons klaargemaakt voor de terugreis; omkleden, het thuisfront een nieuwe verwachting afgegeven, een laatste sanitaire stop. Het water stond nog lager dan bij aankomst,
waardoor we meer gedwongen werden de betonning te volgen. De wind was afgenomen en de zon scheen uitbundig. Met de lage waterstand is het veel mooier wadvaren dan de heenreis. Genietend van opvliegende lepelaars en de bewegingen van de bruine vloot, peddelden we in een heel rustig tempo huiswaarts. Dit zijn de mooie momenten; modderplaten, water, manoevrerende schepen, vogels, wijdsuitzicht en de stilte van de ruisende wind om je heen. Dit keer iets beter de lijn langs het Roode Hoofd gevolg en vervolgens via de Zoutkamperlaag weer terug. Aan het eind heb ik nog een rol gemaakt en genoten van het opkanten van de Barracuda. Helaas schoot ik er een keer doorheen en wilde de rol toen niet lukken. Dat gaf nog een aardige zwempartij waarop de groep niet direct reageerde. Een re-entry zonder een schot achter het zitje wilde maar niet lukken; zodra ik zelf in de boot hing, liep de ruimte achter het zitje vol met water waardoor de boot zo scheef kwam te liggen dat ik geen richtingsgevoel meer over had. Zelf reddend achter op het dek klimmen wilde ook niet, omdat het schip al beladen was, drukte ik met mijn 85 kilo het achterschip zover naar beneden dat het water in mijn kuip liep, zo de ruimte voor het dagluik in en ik er een onderzeeboot van maakte. Uiteindelijk hebben we het schip weten te legen en ben ik er met een Kiwi-rol weer in geklommen; met de pomp heb ik een deel van het restant weten te lozen. De laatste meters gingen vervolgens weer snel, het schip lag diep door het extra water en ging als een speer vooruit (wind en stroom mee). Het extra water zorgde wel voor minder stabiliteit, maar dat is verder geen probleem geworden.
Al met al zat het schip op de terugweg ook lekkerder en heb ik minder problemen gehad met mijn voeten en mijn rug. Nu duurde de terugtocht ook een uur korter, dus dat kan zeker een rol gespeeld hebben.

Alles bij elkaar was het een zeer geslaagde en ontspannen vaardag, die alleen qua tijdsplanning een beetje uit de hand liep. De geplande 17.00 uur aankomst werd 19.00 uur en als ik dan nog zeker een uur reken voor de tocht naar huis (incl afladen en afspuiten van het materiaal) dan wordt niet iedereen daar gelukkig van. Dat kan ik wel begrijpen, maar het varen in een groep onder condities die je niet kunt plannen maakt nu eenmaal dat het soms anders loopt dan anders.
De tocht werd afgesloten in het Pierenend, voor mij met een bak koffie, voor anderen met een maaltijd en mooie verhalen.

Met dank aan Dick en Els voor de Barracuda en Herman en Friedeke voor de zeer geslaagde dag.