Wordle

 

KVW 21 september - 4e slenk

Er hangt een scheiding in de lucht en na een dag van rouw, moest ik gaan varen om mijn hoofd weer leeg te krijgen.

Een uitnodiging op de mail voor een tocht naar de 4e slenk van Schiermonnikoog, leverde een drietal deelnemers op.

Om 9.00 uur stonden we klaar voor vertrek in de loods en om 09.50 lagen we in het water. Een groepje van de Futen zou ons op afstand volgen, zij hadden een kleintje Schier op het programma (dan sleep je je boot door het duin van Schier naar het Noordzeestrand en ga je vandaar verder ipv de Eilanderbalg te ronden).

Het water lag er vlak bij, het was bewolkt en dat gaf wel een mooi beeld van het wad.
De heenreis over de Oordt verliep met al die stroom heel voorspoedig en met een beetje doorpeddelen op het niet-betonde deel stonden we na een goed uur bij de ingang van de slenk.

Eenmaal de drempel over gewandeld, voeren we genietend van de natuurlijke en landelijke omgeving door de slenk. Bij het bruggetje van het kwelderpad zijn we uitgestapt voor de lunch.

Kanovaren heeft ook iets met wandelen, dus de wandelschoenen weer aan en onze weg gezocht naar het Noordzeestrand, wederom op zoek naar water.

Het is een mooi wandelgebied, met veel wisselingen in het landschap en het gevoel dat het er even voor jou alleen is neergelegd.

De pauze heb ik bij nader inzien iets te kort gehouden en op THW Lauwersoog liepen we al weer terug naar de kajaks. Drie kwartier laten zaten we weer in de boot en voeren langzaam door de kwelder en langs de fouragerende vogels naar buiten.

De terugweg zou volgens plan het tegenovergestelde van de heenreis zijn geweest, maar ik dacht dat het geen kwaad kon om Brakzand over te steken. Helaas, de Oostkant is hoger dan de westzijde en daarmee dreigden we vast te lopen. Uiteindelijk toch maar weer de Oordt opgezocht en met de stroom afgezakt naar de haven.

 

Ik had mezelf iets minder op tijd moeten zetten om met meer rust van de pauze te kunnen genieten, maar verder een prima dagtocht. Voor herhaling vatbaar.

KVW 15 september - rondje binnendijks: van Winsum over Garnwerd, van Starkenborgkanaal, Aduarderzijl en Schaphalsterzijl

Van de vier tochtleiders blijken er drie een tijdje niet aanwezig. Ik ga niet als enige alle weken een tocht organiseren mailde ik nog. Maar elk weekend kriebelt het wel weer en dus ook nu maar een bericht op de mail gezet voor een tochtje binnendijks. Het weer was te gortig voor een dagtocht Borkum en bovendien had ik vrijdag een zak bloed achter gelaten bij Sanquin en dan wil het lijf vooral rustig aan doen.

Ik trof het dat een aantal mensen in training zijn voor de Veluwe rally. Verder meldden ook Jan en Willy zich, na hun zojuist afgesloten kanovakantie in Friesland, om aan te sluiten bij de groep. Het viel mooi samen met hun wekelijkse tocht op zondag. Werkt varen verslavend? Sommigen denken het.

 

Ik wilde eerst over het van Starkenborgkanaal en dan na twee uur pauzeren in Garnwerd. Ik had daarbij mijn eigen tempo genomen als basis voor het plan en dat bleek niet goed uit te pakken. Het tempo lag iets lager en daarmee was Garnwerd een halte te ver. Halverwege het Aduarderdiep hebben we een drijfpauze gehouden en wat geimproviseerd om een sanitaire stop te kunnen doen. Dat moet een volgende keer dus anders. Verder rustig afgezakt naar het van Starkenborgkanaal en daarna met wind en minimale stroom mee, terug naar het Noorden.

Bij het Waterboargje in Garnwerd nog een chocomel en een tosti gescoord om de lange zit even te breken. Uiteindelijk pas om 16.30 in de loods terug, waar ik van 14.00 uur was uitgegaan. Gelukkig stond niemand op tijd en hebben we die onderweg ook genomen.

KVW 7 september - met de toergroep naar Schier Passantenhaven

Door een fout van mijn kant, heb ik met Bram een zeetocht gepland naar de oostpunt van Schiermonnikoog, op de zaterdag in plaats van de zondag. Daarmee viel de tocht samen met een tocht Zoutkamperril – Winsum van de toergroep. Bij aankomst bij de loods bleek een deel van de toervaarders die ook regelmatig op zee te vinden is, de rest te kunnen overtuigen van een dagje Schiermonnikoog. Wind zou er niet of nauwelijks zijn, stroming is geen bedreiging bij het varen en het was voor de toervaarders een kans die zich maar een of twee keer per jaar voordoet.

Aldus geschiedde, zwemvesten werden verzameld en de trailer beladen. Als groep te water in de haven van Lauwersoog en bij opkomend water overgestoken over Brakzand.

Aanvankelijk was het water als een spiegel, de enige rimpeling die je zag kwam van een passerend zeilschip.

Voor Jack (wordt dit jaar 80!) was het na een paar jaar afwezigheid op het wad, een mooie ervaring, temeer omdat hij als zeevaarder meer gedaan heeft in zijn leven dan ik tot nu toe aan wilde dingen heb meegemaakt. en Frits hebben we bij de Brakzand 10 op de foto gezet, als bewijs dat hij toch echt midden op het wad is geweest.

In de haven van Schiermonnikoog werden we (inmiddels onder kanovaarders) 'traditioneel' verwelkomd, wat ons heeft doen besluiten de lunch buiten te nuttigen en ons vertier in het dorp te zoeken. Het blijft een rare zaak dat een gastvrouw van een publieke haven de elementaire behoeften van een reiziger weigert te erkennen.

De koffie met appelgebak bij het hotel smaakten er daarom zeker niet minder om. 

Bram scoorde nog snel even een kaartje voor onze vriend Dick, die getroffen door een hartstilstand er niet bij kon zijn. Gelukkig gaat het weer goed met hem, klein kaartje, groot plezier.

Bij aankomst in de haven, bleek de wind iets aangewakkerd te zijn. Het mocht echter geen naam hebben, de zee scoorde nog steeds een 0 denk ik volgens de indeling voor zeevarenden. We voeren wederom over Brakzand terug.

De aankomst bij de haven verliep wat rommelig. De groep bleek toch vooral uit zichtvaarders te bestaan en lag ver uit elkaar na de rustige oversteek van de plaat. Het idee van stroming en hoe hier op te anticiperen had ik bij de koffie beter nog een keer uit kunnen leggen. Er is niets raars gebeurd verder, dus daar geen klachten over.

Het spontane karakter van deze tocht was toch wel het belangrijkste element. Voor Jolien, een volgende keer doen we een laag water tocht en houden we het (qua regen) droog!

KVW 31 augustus - Simonszand

Dagje water en strand van Noordpolderzijl naar Simonszand met Ben, Hilde, Sonja en Wim. — in Noordpolderzijl.

Vroeg uit de veren voor een lange dag. Op en neer naar Simonszand staat toch al gauw voor 2 keer 2,5 uur varen en een langere pauze op een mooi stukje natuur.

De dag begon met een NW 4 Bft, droog en bewolkt. Bij Noordpolderzijl werden we goed ontvangen door de beheerder van de haven en konden we met de auto het terrein op. Dat scheelde weer een hoop gesleep met kajaks. Daarmee een half uur gewonnen op de planning.

De tocht de haven uit heeft toch altijd wel weer iets aparts voor iemand die steeds vanaf Lauwersoog vertrekt. Een lange geul te volgen langs ook voor een kajak onbevaarbaar water. 

De tocht door de ZuidOostLauwers verliep voorspoedig en na een uur konden we het traject tegen de wind in in gang zetten. Eerst nog even een korte pauze op het water, lekker drijven en genieten van een natje en een droogje.

Tegen de wind in varen viel een enkeling nog zwaar. Niet dat het fysiek moeilijk bleek, het bleek meer een mentale kwestie. Het herbeleven van een lastige kajaksituatie die je helemaal tot het nulpunt heeft gebracht, kan een mens in de daaropvolgende tochten behoorlijk dwars zitten. Ik heb de koers verlegd en we zijn zoveel mogelijk naast de geul gaan varen. Dat scheelt een heleboel golverij maar ook snelheid. Op karakter hebben we de oversteek afgerond, rustig varend, wetend dat je vooruit moet, over de platen de luwte zoekend voor zover aanwezig.

Bij de oversteek naar de Spruit konden we nog even de benen strekken boven de net niet drooggevallen plaat. Daarna nog minstens een uur door gepeddeld naar Simonszand, langs het nieuwe geultje vanaf de EilanderBalg. Dat water bleek dan ook weer onstuimiger te zijn dan op dat moment gewenst.

Met het strand in zicht liet ik een ieder doorvaren totdat er boven de baai geland kon worden. Wim kuste na vier uur varen bij aankomst pauselijk het strand. Snel een sanitaire stop en een verkwikkende duik in het zeewater.

We hadden twee tentjes mee en een visssersparaplu, dus we zaten heerlijk uit de wind op deze vlakke zandvlakte. De zon brandde behoorlijk en dan weet je meteen weer waarvoor je het allemaal doet. Een stukje natuur aan je voeten en het genot van alleen zon, zand en ruimte.

Nadat we de lunch genuttigd hadden en even een oogje dicht hadden gedaan, hebben we de wandelschoenen aangetrokken voor een verkenning van de zandplaat, op zoek naar niets en van alles tegen komend. Je staat er versteld van hoeveel plastic rommel zich op zo'n vlakke plaat weet te verzamelen. Sporen van de mens zijn nooit ver weg. Gelukkig kun je je er wel aan storen, maar was het geen storend element in de beleving van de ruimte.

De weg terug verliep voorspoedig. In de geplande 2,5 uur lieten we ons op ons gemak peddelend door wind en water terug brengen naar de haven van Noordpolderzijl, De entree vanaf de watermassa langs de kwelder is een prachtige beleving, We zijn er! en wat is het hier mooi en vredig! Veel groene, gele en rode tinten die je op het spiegelende water niet hebt gezien en behoorlijk wat leven in de vorm van groepen vogels. Hier voel je de dynamiek van het wad, vanaf het lage zichtpunt vanaf het water en de uitwerking daarvan op het land.

De koffie met Waddengebak in het Zielhoes heb ik me goed laten smaken.

KVW 24 augustus - Dagtocht Schier Passantenhaven

Tochtje naar Schier onder leiding van Herman. Hij zou twee collega's meenemen, maar die hebben er toch van afgezien. Hilde had wel een schoolvriendje mee. Kan natuurlijk niet, voor het eerst in een kayak en dan meteen de zee op, maar de omstandigheden waren zeer gunstig. Bijna geen wind, warm water en mooi weer.

Bij hoog water zijn we overgestoken, hebben een lange wandeling gemaakt langs het duin en het strand van de Passantenhaven westelijk tot ver voorbij het badhotel. Daarna i.v.m. het getij terug naar het dorp voor koffie met Apfelstrudel en snel naar de boot. De geul was nog net bevaarbaar voor een kano.

Met laag water dus terug langs Rode Hoofd. Onderweg mossel- en oesterbanken, een drooggevallen wad met een enkele zeehond, een paar lepelaars en verder prachtig zicht. Voor de liefhebbers stond er ook nog een stukje wadlopen op het programma.

KVW 18 augustus - Holwerd - Nes

Ik had me voorbereid op een lange dag met heel veel wind. De verwachtingen lagen al dagen in de buurt van een straffe 5 tot 6 Bft en de bestemming vanaf Holwerd zou Ameland west zijn. Het viel allemaal reuze mee, de wind was om 8.00 uur al onder de 6 Bft gezakt en toen wij op de kade stonden was er nog slechts een 4 Bft van over. En de bestemming bleek niet Ameland west te zijn maar Nes.

 

Dus belading aangepast en met een goed gemoed ingestapt in Holwerd. Herman leidde de tocht al was daar als koppel tochtleiders nauwelijks sprake van. De wind gaf wel wat werk aan de winkel en halverwege kregen we nog een straf buitje te verwerken, verder hebben we genoten van het water, het licht en de ruimte.

 

In Nes liepen we Govert Plugge tegen het lijf, hij bleek net geland en afkomstig van Terschelling, een kleine 4 uur varen met de wind in de rug. Na de verkleedpartij was het tijd voor koffie en in afwachting van een grote bui schuilden we nadien nog even  bij de haven met de laatste boterhammen. Vervolgens scheidden onze wegen, Govert plande nog een doorsteek naar Schiermonnikoog vandaag en wij gingen het dorp in. Het zag er vertrouwd uit en bij de Hekseketel hebben we een mosterdsoep genomen als aanvulling op de broodlunch.

Nadien nog even naar het Noordzeestrand gewandeld en bij terugkomst bleek het al weer tijd om te gaan varen. Het water lag er vredig bij, de onrust van de ochtend was compleet verdwenen. Om 15.45 uur lagen we al weer te water en zetten we, eenmaal de haven uit, op zicht koers naar Holwerd. De wind bleek sterker gedraaid dan voorspeld en kwam uit NW waardoor we rustig surfend en een enkele keer met heel weinig water de weg naar huis hebben volbracht.

 

Al rijdend nog even een zwaai moment met Paul de Haas nabij Dokkum, die voer vandaag bij Engelsmanplaat, zo bleek uit het telefoongesprek van Govert bij de koffie. En omdat alle goede dingen in drieën komen, parkeerde mijn college Dick in Holwerd net zijn auto voor een peuk, toen ik de kajak uitstapte. Grappig dat je niet herkend wordt als collega zodra je nog in vakantiestemming een ritje toert en iemand in een ander 'kostuum' tegen het lijf loopt.

 

Een mooie dag ter afsluiting van de vakantie.

KVW Avondtocht - 25 juli

Piraat. 

De werkweek afgesloten met een tocht over het wad. Het warme weer bracht een zestal mensen in de verleiding om mee het wad op te gaan in een kajak. Wij voeren over een kalme zee westwaarts vanuit Lauwersoog net voorbij GVS en hielden een drijfpauze aan de zuidkant van het droogvallende deel van Kuipersplaat. Op een afstand konden we de zeehonden zien liggen, helaas is de doorgang te nauw om de groepen te passeren zonder ze het water in te jagen. 

Hoe vredig kan het wad dan zijn, de wind die gaat liggen, de zon die onder gaat, de regenbuien die zich boven het land ontwikkelen en misschien ook wel neerkomen, op zee bleef het in elk geval droog. 

Terug naar de haven leken we iets meer vaart te ontwikkelen, de dreiging van onweer gaf toch iets meer schwung aan het slagtempo. 

Bij aankomst in de haven een kort en verfrissend buitje dat al weer voorbij was voordat we ons gingen omkleden. 

Prima afsluiting van de week, het vrije gevoel van de wijdsheid van het wad en het navigeren tussen de platen. 

Nu nog even nagenieten met een Piraat die ik voor mijn verjaardag mocht ontvangen.

KVW 14 juli - Lauwersoog - Noordpolderzijl

Na al mijn vaaractiviteiten met de kanogroep was het tijd voor een tocht met de club. Dick belde en zocht deelnemers voor zijn tocht naar Noordpolderzijl, een klassieker vanaf Lauwersoog, lange zit, veel water, een 30 kilometer peddelen volgens plan.

Zaterdag had ik de auto al bij het eindpunt gezet en met de fiets toog ik zondag ochtend naar de loods. Dick stond er al en vlug laadden we mijn XP op zijn auto en reden naar de haven. Marcel stond ons daar al op te wachten, zittend op een bankje in de zon. Een korte Groningse groet en het drietal ging aan het werk, omkleden, afladen, inladen, auto wegzetten, de gebruikelijke drill voorafgaand aan een tocht.

Dick deelde een keurig met de hand geschreven tochtplan uit, een om in te lijsten. Om 10.15 uur voeren we de haven uit en er stond al een mooie stroom mee. Met een uur waren we bij Lutjewad en op het wantij namen we een korte pauze.
Marcel liet nog even zien hoeveel water er bij zijn Lutjewad 30 staat, een mooie plek om over te steken richting Simonszand.

Daarna hadden we even stroom tegen, even in kaarttermen dan, want op het water duurt die tijd veel langer dan de afstand op de kaart doet vermoeden. Uiteindelijk voeren we al ruim voor de Spruit 9 het Groninger wad op en kwamen uiteindelijk ter hoogte van de ZOL11 uit. Aldaar een drijfpauze gehouden om de restanten van de lunch te verorberen. De batterij raakte een beetje leeg, met de stroom mee ging ook het tempo naar beneden, mijn GPS viel uit.

De ZuidOostLauwes blijft een raar gat om te bevaren, stroom in Oost-West richting en de wind als ik er vaar, meestal vanuit het Noorden, de favouriet voor iedere kanovaarder, schuin van achteren :(

Al met al legden we na 4,5 uur de kajaks op de kade van Noordpolderzijl.

Een mooie tocht, enkele zeehonden, mooie platen en heel veel rust met weinig koffie, veel zon en nu, een zwaar rozig gevoel.

Picasa: https://plus.google.com/photos/108022008067107956570/albums/5901645808201399473

Kanoweek - Oostelijk wad van 29 juni tm 5 juli

Afgelopen week heb ik een groep van 9 (onderling) vrienden/collega's mogen begeleiden voor een kennismaking met het kajak varen op het Oostelijk deel van het wad. Vanaf camping Lauwersoog voeren we dagtochten over het Lauwersmeer en het wad.

De opbouw was bedacht als invaren op zaterdagavond, een dagtocht op het Lauwersmeer, Lutjewad vanaf Lauwersoog haven, dagtocht naar Schiermonnikoog via de zeehonden nabij Kuipersplaat, rustdag (werd camping – Zoutkamp), Holwerd – Nes v.v. en een tocht door de Dollard vanaf Nieuwe Statenzijl naar Termunterzijl.

Het weer hielp uitstekend mee, niet te warm, voldoende wind en soms net iets aan of over de grens van het vermogen van de groep.

Het varen op het Lauwersmeer bleek gesneden koek, al was het voor sommigen even wennen aan het geleende materiaal en de golven.

De tocht naar Lutjewad begon met een goede 4 Bft uit het Westen, wat een lekkere surf naar het oosten opleverde. Het bleek toch net aan de grens als eerste zeetocht. In rustiger vaarwater was het genieten van het wad en de enkele zeehonden die we op een afstand hebben kunnen bekijken. De pauze op het Lutjewad was relatief kort omdat de heenreis meer tijd had gevergd dan gepland. De stroom kwam door de verhoging van 20 cm al snel in rap tempo opzetten en dat bleek net teveel voor het vermogen van de groep. Met een tweetal sleeplijnen hebben we de klus geklaard. Het groepsgedrag en de saamhorigheid tussen de deelnemers hielpen daarbij enorm. Petje af voor de wijze waarop de tocht is volbracht.

De tweede zeetocht moest meer ontspannen van aard zijn. Gelukkig zou de wind ook afzwakken en was de tocht geheel met de stroom mee gepland. Mooie tocht langs de zeehonden van Kuipersplaat, zonder noemenswaardige golven of deining. Het meer ervaren deel van de groep splitste af voor een enkele surf in de smalle branding boven Schiermonnikoog. Lange pauze met koffie, appeltaart en voor sommigen zelfs een pannenkoek.

De weg terug gaf een heel korte branding te overwinnen en dat ging zonder problemen. Daarna met volle stroom mee rustig op de haven aan.

Woensdag was in mijn ogen een rustdag en zou veel regen en wind geven. Regen werd miezer en de wind bleef uit. Desondanks hebben we een rustig tochtje gevaren met een tweede ronde koffie (na zondag) in Esonstad. De lunch bij Stropersgat overgeslagen in de miezer en vervolgens meest droog door gevaren naar Zoutkamp.

Donderdag naar Ameland, begon bewolkt met een WZW 3 Bft. Goed bevaarbaar water vanaf Holwerd. Een vrije navigatie over de plaat leidde al snel tot een korte wadloop actie, een leuke onderbreking na een drie kwartier varen. Eenmaal terug in de geul spoelden we eenvoudig langs de droogvallende platen naar Nes. Mooie en lange pauze in het dorp met voor de meesten een broodje Hekseketel. Daarna splitste de groep zich. Zelf bracht ik de pauze door met een korte zwempartij aan het Noordzeestrand en liet ik me door de zon drogen in de luwte achter het duin. Terug naar de haven voelden we de kou en de opstekende wind. De voorspelde 5 Bft rond 1700 uur bleek er te staan. We hebben nog geprobeerd om de oversteek per kano te maken maar al snel besloten om toch de veerboot te nemen. Veiligheid voor alles en het moet ook leuk blijven.

De week afgesloten met een tocht over de Dollard. Ik had graag later willen vertrekken, maar dan had ik de tochten in de week anders moeten plannen. Een goede 2 uur  na hoog water verlieten we Nieuwe Statenzijl. De platen vielen net droog en de zon zorgde voor een prachtige nevel. Na een uur varen geen nevel meer, wel wind en water. De stroom trok goed aan en voorspoedig voeren we als groep over de Dollard naar Termunterzijl. De kelen werden nog even geschraapt voor enkele liederen, de zeehonden hoorden het op een afstandje aan of doken onder. Ik heb er maar weinig gezien (relatief dan).

Al met al een prima vakantie met goed weer en een groep gezellige mensen in een ontspannen sfeer.

Met dank aan Bram, Dick en Andre voor hun steun bij de tochten naar Lutjewad en Schiermonnikoog en rederij Wagenborg voor de reis naar Holwerd.

KVW 16 juni Nieuw Staten Zijl - Punt van Reide

Het is al weer even geleden dat ik een dagtocht met de KV Winsum heb gevaren. Gisteren kwam ik er als tochtleider niet onder uit :) en had ik een tocht voorbereid over de Dollard




.

Normaal varen we in die buurt vanaf Termunterzijl naar Ditzum of Emden, gisteren wilde ik de modderbanken bij laag water zien en vertrokken we van Nieuw Staten Zijl.

Ik had enthousiaste verhalen gehoord over geluiddempende kloven en vluchten ganzen zo groot als een tapijt bommenwerpers van weleer. Om dit allemaal mee te maken stonden we al om 8.00 uur klaar voor vertrek vanaf de loods van KV Winsum. Iets na negenen troffen we Ben bij NSZ en was de groep compleet. In alle rust hebben we ons vaar-klaar gemaakt  en ons af laten zakken met het afgaande water door de geul en tussen de modderplaten door.

Het zag er idylllisch uit en ik keek uit naar het deel waar ik oevers van twee tot drie meter mocht verwachten.

Volledig gespitst op al het moois dat komen zou was het een aangenaam begin. Ben begon al van meet af aan te zoeken naar een mooi plekje om bij springtij met zijn dochter en vriend in de modder te spelen. Hoe zachter de blubber hoe beter. Feit is dat die natte blubber van boven af zacht lijkt, maar op veel plaatsen toch gewoon keiharde zeeklei is en we hebben het tot de D17 volgehouden om te peilen hoeveel blubber er stond. Dat gaf aardig wat vertraging, maar dat gaf natuurlijk niets omdat we absoluut niet op tijd stonden.

De wind wakkerde wat aan, de bewolking nam toe en eenmaal bij de bocht in het Groote Gat besloten we niet langer tegen de ZW 5 Bft in te peddelen en het er maar van te nemen. Ben zocht de geul uit om in te landen en ik verzamelde de groep. Ietwat onwennig keken we rond en uiteindelijk zetten Ben en ik de kajak op de plaat. Bram en Hilde zochten nog wat hard en droog zand maar kwamen onverrichterzake terug. De lunch werd genoten met de kajak als zitje en de voeten 10 cm in de blubber. Blijven staan is geen optie, je zakt weg of raakt erin vastgezogen, de ervaren wadlopers zullen de gevaren van het slik herkennen.

 

Een rondje over de slikplaat wist een enkeling toch nog te verrassen. Net iets te lang stilgestaan voor het maken van die ene foto of geschrokken omkijkend naar de herkomst van een kreet van een vallende man en voor je het weet val je zelf vierkant voorover. Gelukkig was er genoeg water in de buurt om eenmaal terug bij de boot het ergste vuil van ons af te spoelen.

De terugweg verliep minder relaxed dan heen. Nu niet wind en stroom mee, maar wind tegen en de stroom licht mee. Wind tegen stroom geeft korte golven en klapperende schepen op het water. De rust van de lange golven tijdens de heenreis werd ingewisseld tegen windruis, opspattend water en hard werken. Kortom, alle elementen van het zeevaren waren ineens aanwezig. De reis verliep voorspoedig en net na tijdstip laag water lagen we weer in het interessante gebied. Wat duidelijk opviel is dat de waterstand na TLW snel hoger wordt, zelfs zo hoog dat het idee van een diepere geul tussen rustgevende modderbanken al niet meer in te denken is bij het vlakke landschap dat wordt geboden.

 

De weg terug viel me daarmee iets tegen en de slinger naar de haven van Nieuw Staten Zijl leek veel langer dan de slinger er vandaan. Leerpunt is dus dat je qua planning voor het laagwater moment en liefst bij springtij op zoek moet naar het beloofde schouwspel. Gelet op het verhaal van die ganzen, zal het ook nog in het voor- of najaar moeten zijn.

Verder is het een prima beginnerstocht en ik zal het zeker bij niet teveel wind op een mooie zonnige dag nog een keer proberen.

KVW open dag - foto's van Frits Huisman

https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=116799102271087257004&target=ALBUM&id=5881926574325031969&authkey=Gv1sRgCOa15qCVgoHh5AE&invite=CNuly60P&feat=email

KVW 11 mei : Lauwersoog - Schier Passantenhaven

Grijze dag. De hele week wordt er flinke wind voorspeld en regen voor het weekend, maar steeds veranderen de snelheden.

Op de dag zelf geeft Windguru nog een 4 met stoten van 6 Bft waar de kustwacht een steady 4-5 geeft. Het blijkt niet meer dan 4 te worden en soms ook minder.

We stappen in bij de Dageraad en varen in alle rust naar Schier, recht over Brakzand. De veerboot geeft nog wat golfjes als we de haven uitvaren, verder is het een beetje op gevoel naar Schier varen, het ligt net buiten het zicht.

Het inkomende water en de wind zetten ons iets weg naar het Oosten. Het water staat hoog, het hoogste punt dat ik meet is nog altijd 1.60 m aan water.

Eenmaal bij Schier begint het te regenen wat de lust om te gaan wandelen en passagieren in het dorp doet verminderen. We vinden nog net toegang tot de faciliteiten van de jachthaven voordat de beheerder na ons de deur op slot doet 'tegen de wadlopers'. Geen wadloper gezien, wellicht zagen wij er wat verlopen uit en brachten we wat (ongewenst) schoonmaakwerk mee?

We hebben ons voor het fatsoen omgekleed en daarna in de uitspanning koffie met taart genoten. Je moet het zelf tot een feestje maken niet waar? Het was tenslotte ook de eerste oversteek van Jolien.

Na een uur de regen uitgezeten te hebben, besloten we terug te keren naar de vaste wal. De reis verliep wederom rustig en droog. Aan het eind stond er toch al een redelijke uitgaande stroom voor de haven die we goed hadden gepareerd door hoog op te varen over Brakzand. Het omkleden verliep helaas weer in de regen. Eenmaal in de auto heb ik voorgesteld een visje te gaan eten en op te warmen in een lokale uitspanning. Dat vond gretig gehoor en we lieten ons de kibbeling smaken.

Al met al een prima hernieuwde kennismaking met het wad dit jaar; een volgende keer graag met laag water en een lekker zonnetje.

NZKV Anglesey 2013 - Point Lynas / Porth Ejlian – Porth Wen v.v.

3 mei :

Laatste dag, Piet, Axel en Saskia blijven op het kamp. Verwachte WZW 6 – 7 Bft.

We kiezen voor een stevige tocht langs de noordkust van Anglesey. Redelijk beschermd door de kustlijn kunnen we dan zonder golfopbouw genieten van de kustlijn, de stevige wind en mogelijk een race.

Vandaag vaar ik in de boot van Axel, een NDK Explorer. Heerlijke schuit, met rugband en voetensteun, laat zich goed sturen en ligt lekker op het water. Ik vaar bijna schegloos, hetgeen voor mij met al die wind ongekend is.

Bij het ontbijt schiet het in mijn rug, zou ik toch bijna de slottocht moeten missen en daarmee mijn kans om in de NDK Explorer te varen. Ik besluit mee te rijden, de boot te testen in de baai en beter nog, te beoordelen of het verstandig is om met deze wind met mijn rug te gaan varen. Alle bewegingen in de boot kan ik probleemloos en pijnloos maken. Ik besluit de zee op te gaan.

Chris krijgt als voorvaarder maximaal het laatste restje stroom te pakken. Hij kiest er echter voor om de kust maximaal te volgen en te genieten van de boeiende scheidslijn tussen land en water. We vertrekken om 11.30 uur vanaf Porth Ejlian met een westelijke koers. De laatste stroom mee mag geen naam hebben en de wind is fors. De keus van Chris om dicht onder de kust te varen houdt ons uit de wind. Des te groter is dan ook de overgang en de inspanningspiek als we twee baaien moeten oversteken tegen de wind in. Niemand komt in de problemen, maar het blijkt wel flink werken te worden om de overkant te halen. De NDK voelde goed en vertrouwd en ik kon de hele wereld wel aan. De oversteek van Porth Wen gaf echter ook aan dat ik met een vertrouwd schip alle zeilen bij moest zetten om koers en vaart te houden. Gelukkig lag de focus vooral op vaart en dan is het vooral een kwestie van een slagkracht en –ritme vinden dat je voldoende lang kunt volhouden. Daarvoor bleek ik de afgelopen maanden genoeg getraind te hebben.

De baai wordt beheerst door de ruine van een oude steenfabriek waar we de lunch genoten. Tegen 14.30 uur liggen we weer in het water en krijgen we nog een korte instructie hoe te varen met zijwind. Van belang is de knie aan de aflandige zijde op te trekken en in de wind te gaan hangen met lijf en schip. De vlagen kunnen je dan niet omgooien en bovendien ga je op deze manier het oploeven van het schip tegen. Het bleek een waardevolle tip toen we de twee grotere baaien moesten oversteken met de wind meer van opzij dan van achteren en de golven die eveneens schuin van achteren onder ons door liepen.

De oversteek voelde niet geheel vertrouwd, de windvlagen waren daarvoor te sterk en niet voorspelbaar genoeg. Dankzij schip en instructie verliep het echter zonder problemen. Tussen de baaien door voeren we langs de kust, zoekend naar keerwaters (schui aansnijden en op tempo!). Op de terugweg deden we de East Mouse aan, een deel van de groep bleef in het keerwater liggen waar anderen (ZVE+) wind en stroom trotseerden door één of twee keer deze rots te ronden.

Als voor(uit)vaarder voer ik de groep met een koers 120 weer terug naar Point Lynas en liet ik me soms even gaan door flink door te trekken. Een heerlijke winderige dag om de laatste energie die er nog in het lijf zat uit te persen.

Eten: Paddlers Burger in de Paddlers return.

De dag en de week werden tot slot nog geevalueerd in het bunkhouse onder het genot van een kop thee en wederom cheesecake!

Met dank aan Nico, Karien en de deelnemers voor deze prachtige week.

NZKV Anglesey 2013 - Porthdafarch Road – Rhoscolyn v.v.

2 mei:

We hebben de hele week al het vooruitzicht op drie dagen mooi weer. We zullen de week afsluiten met opnieuw een ZW 5 of hoger. Derhalve vandaag gekozen voor een toertocht met wat speelse elementen en instructies voor navigeren op zee.

Zelf had ik deze week wel oren naar het lenen van een boot van Rockpool of NDK. Om de een of andere reden is die belofte niet goed in te lossen geweest en start ik vandaag in de boot van Nico, een speelse NKD Romany, zonder voetsteunen of rugband. De zit was duidelijk actiever dan in mijn eigen Barracuda, het schip is goed te besturen en ligt lekker op het water. Nico had duidelijk minder zin in mijn krappe schap, de zit te ver naar achteren wat een actieve houding onmogelijk maakt en verder lag het hem denk ik te diep in het water. Ik heb hem er verder niet meer over gehoord, het ging uiteindelijk om mijn ervaringen in de Romany.

De zon scheen krachtig, wederom een variabele wind, kracht 3 - 4 Bft. De tocht begon in alle rust, rock hoppend (zonder golven weinig hoppen dus) zakten we de kust af en zochten een weg zoveel mogelijk langs en tussen rotsen. Het tempo ligt laag en als je dit eenmaal even gedaan hebt, dan ontstaan er kriebels om er weer even vaart in te zetten. Aldus geschiedde, en Saskia werd aangesteld als voorvaarder om in transito richting het baken van Rhoscolyn te varen. We hadden iets stroom tegen, direct onder de kust bleek er minder te staan. Maar welllicht dat de eigenzinnigen ook iets meer in hun eigen tempo hun slag konden slaan en alleen al daardoor voor ons aan bij het einde van de baai kwamen. Dat had wel een prijs. De dolfijnen / tuimelaars / … zwommen langs de groep die de oversteek wel maakte. De dieren leken als het ware door de kustvaarders uit de baai gejaagd te worden en ze zwommen voor een deel recht op ons af. Een ander groepje, met jong, zwom met de stroom mee naar het Westen, zodat we van twee kanten werden benaderd door dolfijnen. Een cadeautje voor de belevenisvaarder.

We hielden eerst pauze in de baai van Rhoscolyn waarbij Bram zijn pomp verkocht aan een van de schilders die daar actief was met het onderhoud van de buitenhuizen. Na de lunch betrok ieder weer zijn eigen schip en voeren we naar de tidal races rondom het baken van Rhoscolyn Head. Mijn rug had deze week toch het een en ander te verduren gekregen en begon te sputteren tijdens de versnellingen om in een goede surf te komen. De beleving van de races was goed vandaag en dat gaf me een extra goed gevoel. Desondanks ben ik niet vol in de race gedoken om mijn rug te sparen en heb ik deels de activiteiten van de andere deelnemers op een afstandje gevolgd.

Er viel redelijk te surfen, maar ik vond de wals bij Vlieland, zoals ik hem beleefd heb met Nico als instructeur bij een ZVE groep, mooier. Maar het geheugen is niet echt betrouwbaar.

De tocht werd vervolgd met wederom een mooie tour langs de kust, zoekend tussen rotsen, wanden en arches naar een mooie pauzeplek. Uiteindelijk vonden we er een met een soort van lokaal regenwoudje aan de rotswand. Als je maar niet naar de aangespoelde rommel keek, zag het er paradijselijk uit. Peddelaars poetsen platen, dat zouden we ook in Wales een keer moeten doen.

Na een korte pauze werd de reis terug ingezet in de vorm van een oversteek zover de baai in, dat we het vermoedelijke eindpunt in zicht zouden hebben waarna we, met Bram als voorvaarder, in transito de tocht zouden beëindigen.

Het was wederom een prachtige dag, heerlijke tocht, zonder druk of snelheid en vooral gericht op genieten.

Eten: Bring Your Own (Alcohol) bij een Indisch restaurant in Valley. Prima keus en heerlijk heet, ook al was het mild, eten.

De eerste bezoekers / deelnemers van het symposium melden zich.

NZKV Anglesey 2013 - Porthdafarch Bay – Penrhyn Mawr – South Stack en North Stack v.v.

1 mei :

Mooie tocht. De dag begon met stromend water en een warrige tidal race bij Penrhyn Mawr. Ik werd ingedeeld bij de ervaren groep om te spelen in het water, maar bleek er mentaal nog niet aan toe en ben teruggekeerd naar mijn clubje. S-jes maken en traverseren op zee, in de praktijk brengen wat we eerder geoefend hadden in Menai Strait. Het mooiste vond ik nog de zeehond die verschillende vissen ving en tussen de wachtende kayaks zijn vangst verorberde.

Na het spel werd het tour-element weer ingebracht. We voeren langs de kust naar het Noorden in de richting van South Stack en vonden een geschikte baai voor een lunchpauze. Nadien verder langs de kust  waarbij de steile wanden van South Stack hoger werden en de Alken massaal van de rotsen wegvlogen toen wij naderden. Het broedseizoen was nog niet begonnen, we mochten er nog net langs. De wanden werden op plekken waar niet werd gebroed op flink wat plekken beklommen (of afgedaald) door avonturiers die liever tussen hemel en aarde verbleven. Ook mooi.

Onder de brug door bij South Stack voeren we langs rotsen, grotten en spelonken naar North Stack in een rustig tempo, genietend van het rustige water, het briesje en de doorgekomen zon. Als lid van een groep en zonder een duidelijke rol kan de aandacht wat verslappen. Zo kon het mij gebeuren dat ik door een onverwachte weerstand op het peddelblad bij het uithalen van de peddel een duikeling maakte die ik niet kon pareren met een steun of rol. Totaal verrast lag ik in het water, deze week al vaker dan in mijn hele kayak-leven tot dan toe. Volgen vergt soms meer concentratie dan leiden J.

We waren ruim op tijd voor de tidal race bij North Stack. Het lange wachten bracht niet wat we gehoopt hadden, het bleef een matte bedoening en ook een passerende Ferry wilde de tidal race niet echt op gang brengen. Na een kleine opleving stierf de race een zachte dood.
De terugtocht verliep even door ruiger water om vandaag nog even iets van het lokale karakter van het water te ervaren en al snel werd het weer rustiger en voeren we op een bijna vlakke zee met zeker 3 knoop stroom mee richting Penrhyn Mawr.
Op transito voeren we richting het spookhuis van Trearddur Bay om later bij te draaien naar Porthdafarch road.

Zoals gezegd, het was een schitterende dag qua weer met een mooie toertocht en hoewel ik mijzelf behoorlijk ben tegen gekomen in de stroming van PM hebben anderen er vol van genoten.

Henk heeft o.a. de hele dag met een verjaardagshoedje op zijn helm gevaren, is vanmorgen opgewacht en toegezongen, heeft heerlijke cheesecake uitgedeeld bij de luch, heeft zijn eigen verjaardagslied nog een keer ingezet in de Paddlers Return en getracteerd op een rondje. Een prachtige dag om je 60^e verjaardag mee te vieren. Nogmaals, gefeliciteerd Henk!

Eten: Makreelsalade en een Apple crumble toe.

NZKV Anglesey 2013 - Skerries

30 april : Skerries

Prachtige dag. Veel zon, weinig wind of golven en een toertocht van Church Bay naar de Skerries v.v.  De tochtleiding lag in handen van Lianna.

Church Bay is een kleine baai halverwege Holyhead en de Skerries. Je benadert de baai van boven uit over een geasfalteerd pad. De auto's staan nabij op een parkeerplaats met openbare voorzieningen. Het uitzicht vanaf de weg was veelbelovend.

Vanuit Church Bay zette Lianna ons op een westelijke koers totdat Skerries en de boeienlijn op een lijn van 30o zouden komen te liggen. Henk voer voorop in zijn nieuwe boot, de richting aangevend voor de groep. Die keuvelde rustig kletsend achter Henk aan. Het werd spannender toen een ieder zich ging bemoeien met de vraag of we het punt al bereikt hadden waarop we recht op de Skerries af konden gaan of niet. Twee instructeurs, een dagleiding, een voorvaarder, eigenwijze deelnemers, er waren duidelijk veel kapiteins op het schip. Het commando Hoofd der kolonne rechts, voorwaarts mars! werd uiteindelijk gegeven en we voeren met de stroom mee recht op de Skerries aan. In het hoofd zat ik al aan de lunch, nog afgezien van de plaspauze. De Skerries vormen een eilandengroep ('zijn' in de vorm van 'vertaald vanuit het Engels'), en deze groep ligt dan ter hoogte van Carmel Head, het noordwestpuntje van Anglesey. 

Ergens heb ik zitten slapen en de voortekenen gemist, maar plotseling zaten we met zijn allen in een stroomversnelling voor de eilandengroep langs en de eenvoudige landing werd opeens een flink gevecht om een keerwater te vinden. De groep sloeg uit elkaar, van mij uit gezien was het ieder voor zich totdat ik in het keerwater lag. Het resultaat was gunstig, slechts een zwemmer die vakkundig was gered en het bleek uit te maken waar je precies in de stroomversnelling was gedoken. 

Graag had ik een filmopname gemaakt of instructie vooraf gehad, want nu heb ik eigenlijk nog niets anders geleerd dan dat als Nico roept Peddelen! Dat je daar dan ook uit alle  macht gehoor aan moet geven. Eenmaal in het keerwater, een korte drijfpauze en brachten we Henk met lichte verschijnselen van zeeziekte naar veilige plek. De rest van de groep bleef wachten en we voeren om het feest compleet te maken, nog een rondje scherp langs de voorste rotsen om uiteindelijk in een rustige stroom het gat te vinden waardoor we ook hadden kunnen landen op het hoofdeiland.

De pauze was goed getimed. Tijd voor de lunch na twee uur varen, prachtige rotsen hoog boven het water, een vuurtoren, mooie zon, weinig wind. De zeehonden zwommen onder ons tussen de rotsen of lagen in de zon. Veel meeuwen aan de overkant. Onder ons een tapijt van konijnekeutels. Nico had een brander mee en pannenkoekbeslag, dus dat werd smullen. Eén van de deelnemers had zijn lunch in de tent laten liggen en werd overvoerd met het eten dat vanuit de groep werd aangeboden. Zo heeft er altijd wel iemand in de groep iets over of mee waar een ander in geval van nood of gebrek op terug kan vallen.

Nico gaf een rondleiding langs de vuurtoren en liet ons de genummerde nestplaatsen zien waar spoedig een hele kolonie puffins zich zal melden. Overal konijneholen of door de mens gemaakte hokjes/overkappingen waar de puffins zich kunnen nestelen.

De weg terug voer ik als voorvaarder voorop en soms ook vooruit.
Er stond op een enkel punt nog een stevige stroom rond de eilanden en die moesten we door om uiteindelijk tussen andere eilanden door geconfronteerd te worden met de eerste voorbij vliegende puffins en alken.
De bedoelde oversteek naar Carmel Head en toeristische route langs de kust hebben we door de sterke stroom niet gehaald. De tochtleider beoogde ons te behoeden voor een tidal race maar de stroom zette ons er middenin en uiteindelijk bleken we er precies noord-zuid doorheen gepeddeld te zijn waar we hadden beoogd er ten Noorden langs te varen. Altijd benedenstrooms passeren is mij verteld, maar ik had dan ook het oorspronkelijke vaarplan al laten vallen. Na de passage door dit stukje soppige water, veroorzaakt door een lokale ondiepte, voeren we met zicht op de kust terug naar de baai.

Tot slot een fotoshoot van de binnenkomende groep en ter afsluiting nog even een paar keer rollen om het zout van me af te spoelen en een punt te zetten achter deze gevarieerde en zonovergoten vaardag.

De dag werd afgeblust met een oranjebitter en een zwakke aanzet tot het Wilhelmus, gevolgd door een Ale met gevulde kippenborstfilet en apple crumble toe.

Het leven is goed.