Door een fout van mijn kant, heb ik met Bram een zeetocht gepland naar de oostpunt van Schiermonnikoog, op de zaterdag in plaats van de zondag. Daarmee viel de tocht samen met een tocht Zoutkamperril – Winsum van de toergroep. Bij aankomst bij de loods bleek een deel van de toervaarders die ook regelmatig op zee te vinden is, de rest te kunnen overtuigen van een dagje Schiermonnikoog. Wind zou er niet of nauwelijks zijn, stroming is geen bedreiging bij het varen en het was voor de toervaarders een kans die zich maar een of twee keer per jaar voordoet.
Aldus geschiedde, zwemvesten werden verzameld en de trailer beladen. Als groep te water in de haven van Lauwersoog en bij opkomend water overgestoken over Brakzand.
Aanvankelijk was het water als een spiegel, de enige rimpeling die je zag kwam van een passerend zeilschip.
Aanvankelijk was het water als een spiegel, de enige rimpeling die je zag kwam van een passerend zeilschip.
Voor Jack (wordt dit jaar 80!) was het na een paar jaar afwezigheid op het wad, een mooie ervaring, temeer omdat hij als zeevaarder meer gedaan heeft in zijn leven dan ik tot nu toe aan wilde dingen heb meegemaakt. en Frits hebben we bij de Brakzand 10 op de foto gezet, als bewijs dat hij toch echt midden op het wad is geweest.
In de haven van Schiermonnikoog werden we (inmiddels onder kanovaarders) 'traditioneel' verwelkomd, wat ons heeft doen besluiten de lunch buiten te nuttigen en ons vertier in het dorp te zoeken. Het blijft een rare zaak dat een gastvrouw van een publieke haven de elementaire behoeften van een reiziger weigert te erkennen.
De koffie met appelgebak bij het hotel smaakten er daarom zeker niet minder om.
Bram scoorde nog snel even een kaartje voor onze vriend Dick, die getroffen door een hartstilstand er niet bij kon zijn. Gelukkig gaat het weer goed met hem, klein kaartje, groot plezier.
Bij aankomst in de haven, bleek de wind iets aangewakkerd te zijn. Het mocht echter geen naam hebben, de zee scoorde nog steeds een 0 denk ik volgens de indeling voor zeevarenden. We voeren wederom over Brakzand terug.
De aankomst bij de haven verliep wat rommelig. De groep bleek toch vooral uit zichtvaarders te bestaan en lag ver uit elkaar na de rustige oversteek van de plaat. Het idee van stroming en hoe hier op te anticiperen had ik bij de koffie beter nog een keer uit kunnen leggen. Er is niets raars gebeurd verder, dus daar geen klachten over.
Het spontane karakter van deze tocht was toch wel het belangrijkste element. Voor Jolien, een volgende keer doen we een laag water tocht en houden we het (qua regen) droog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten