3 mei :
Laatste dag, Piet, Axel en Saskia blijven op het kamp. Verwachte WZW 6 – 7 Bft.
We kiezen voor een stevige tocht langs de noordkust van Anglesey. Redelijk beschermd door de kustlijn kunnen we dan zonder golfopbouw genieten van de kustlijn, de stevige wind en mogelijk een race.
Vandaag vaar ik in de boot van Axel, een NDK Explorer. Heerlijke schuit, met rugband en voetensteun, laat zich goed sturen en ligt lekker op het water. Ik vaar bijna schegloos, hetgeen voor mij met al die wind ongekend is.
Bij het ontbijt schiet het in mijn rug, zou ik toch bijna de slottocht moeten missen en daarmee mijn kans om in de NDK Explorer te varen. Ik besluit mee te rijden, de boot te testen in de baai en beter nog, te beoordelen of het verstandig is om met deze wind met mijn rug te gaan varen. Alle bewegingen in de boot kan ik probleemloos en pijnloos maken. Ik besluit de zee op te gaan.
Chris krijgt als voorvaarder maximaal het laatste restje stroom te pakken. Hij kiest er echter voor om de kust maximaal te volgen en te genieten van de boeiende scheidslijn tussen land en water. We vertrekken om 11.30 uur vanaf Porth Ejlian met een westelijke koers. De laatste stroom mee mag geen naam hebben en de wind is fors. De keus van Chris om dicht onder de kust te varen houdt ons uit de wind. Des te groter is dan ook de overgang en de inspanningspiek als we twee baaien moeten oversteken tegen de wind in. Niemand komt in de problemen, maar het blijkt wel flink werken te worden om de overkant te halen. De NDK voelde goed en vertrouwd en ik kon de hele wereld wel aan. De oversteek van Porth Wen gaf echter ook aan dat ik met een vertrouwd schip alle zeilen bij moest zetten om koers en vaart te houden. Gelukkig lag de focus vooral op vaart en dan is het vooral een kwestie van een slagkracht en –ritme vinden dat je voldoende lang kunt volhouden. Daarvoor bleek ik de afgelopen maanden genoeg getraind te hebben.
De baai wordt beheerst door de ruine van een oude steenfabriek waar we de lunch genoten. Tegen 14.30 uur liggen we weer in het water en krijgen we nog een korte instructie hoe te varen met zijwind. Van belang is de knie aan de aflandige zijde op te trekken en in de wind te gaan hangen met lijf en schip. De vlagen kunnen je dan niet omgooien en bovendien ga je op deze manier het oploeven van het schip tegen. Het bleek een waardevolle tip toen we de twee grotere baaien moesten oversteken met de wind meer van opzij dan van achteren en de golven die eveneens schuin van achteren onder ons door liepen. 
De oversteek voelde niet geheel vertrouwd, de windvlagen waren daarvoor te sterk en niet voorspelbaar genoeg. Dankzij schip en instructie verliep het echter zonder problemen. Tussen de baaien door voeren we langs de kust, zoekend naar keerwaters (schui aansnijden en op tempo!). Op de terugweg deden we de East Mouse aan, een deel van de groep bleef in het keerwater liggen waar anderen (ZVE+) wind en stroom trotseerden door één of twee keer deze rots te ronden.
Als voor(uit)vaarder voer ik de groep met een koers 120 weer terug naar Point Lynas en liet ik me soms even gaan door flink door te trekken. Een heerlijke winderige dag om de laatste energie die er nog in het lijf zat uit te persen.
Eten: Paddlers Burger in de Paddlers return.
De dag en de week werden tot slot nog geevalueerd in het bunkhouse onder het genot van een kop thee en wederom cheesecake!
Met dank aan Nico, Karien en de deelnemers voor deze prachtige week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten