Dagje water en strand van Noordpolderzijl naar Simonszand met Ben, Hilde, Sonja en Wim. — in Noordpolderzijl.
Vroeg uit de veren voor een lange dag. Op en neer naar Simonszand staat toch al gauw voor 2 keer 2,5 uur varen en een langere pauze op een mooi stukje natuur.
De dag begon met een NW 4 Bft, droog en bewolkt. Bij Noordpolderzijl werden we goed ontvangen door de beheerder van de haven en konden we met de auto het terrein op. Dat scheelde weer een hoop gesleep met kajaks. Daarmee een half uur gewonnen op de planning.
De tocht de haven uit heeft toch altijd wel weer iets aparts voor iemand die steeds vanaf Lauwersoog vertrekt. Een lange geul te volgen langs ook voor een kajak onbevaarbaar water.
De tocht door de ZuidOostLauwers verliep voorspoedig en na een uur konden we het traject tegen de wind in in gang zetten. Eerst nog even een korte pauze op het water, lekker drijven en genieten van een natje en een droogje.
De tocht door de ZuidOostLauwers verliep voorspoedig en na een uur konden we het traject tegen de wind in in gang zetten. Eerst nog even een korte pauze op het water, lekker drijven en genieten van een natje en een droogje.
Tegen de wind in varen viel een enkeling nog zwaar. Niet dat het fysiek moeilijk bleek, het bleek meer een mentale kwestie. Het herbeleven van een lastige kajaksituatie die je helemaal tot het nulpunt heeft gebracht, kan een mens in de daaropvolgende tochten behoorlijk dwars zitten. Ik heb de koers verlegd en we zijn zoveel mogelijk naast de geul gaan varen. Dat scheelt een heleboel golverij maar ook snelheid. Op karakter hebben we de oversteek afgerond, rustig varend, wetend dat je vooruit moet, over de platen de luwte zoekend voor zover aanwezig.
Bij de oversteek naar de Spruit konden we nog even de benen strekken boven de net niet drooggevallen plaat. Daarna nog minstens een uur door gepeddeld naar Simonszand, langs het nieuwe geultje vanaf de EilanderBalg. Dat water bleek dan ook weer onstuimiger te zijn dan op dat moment gewenst.
Met het strand in zicht liet ik een ieder doorvaren totdat er boven de baai geland kon worden. Wim kuste na vier uur varen bij aankomst pauselijk het strand. Snel een sanitaire stop en een verkwikkende duik in het zeewater.
We hadden twee tentjes mee en een visssersparaplu, dus we zaten heerlijk uit de wind op deze vlakke zandvlakte. De zon brandde behoorlijk en dan weet je meteen weer waarvoor je het allemaal doet. Een stukje natuur aan je voeten en het genot van alleen zon, zand en ruimte.
Nadat we de lunch genuttigd hadden en even een oogje dicht hadden gedaan, hebben we de wandelschoenen aangetrokken voor een verkenning van de zandplaat, op zoek naar niets en van alles tegen komend. Je staat er versteld van hoeveel plastic rommel zich op zo'n vlakke plaat weet te verzamelen. Sporen van de mens zijn nooit ver weg. Gelukkig kun je je er wel aan storen, maar was het geen storend element in de beleving van de ruimte.
De weg terug verliep voorspoedig. In de geplande 2,5 uur lieten we ons op ons gemak peddelend door wind en water terug brengen naar de haven van Noordpolderzijl, De entree vanaf de watermassa langs de kwelder is een prachtige beleving, We zijn er! en wat is het hier mooi en vredig! Veel groene, gele en rode tinten die je op het spiegelende water niet hebt gezien en behoorlijk wat leven in de vorm van groepen vogels. Hier voel je de dynamiek van het wad, vanaf het lage zichtpunt vanaf het water en de uitwerking daarvan op het land.
De koffie met Waddengebak in het Zielhoes heb ik me goed laten smaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten