Harm Lammers: NZKV Anglesey 2013 - Menai Strait Bridge

29 april : Menai Strait Bridge

Het was een winderige nacht geweest. De tent flapperde flink en hoewel het lijf na de eerste dag varen me in een diepere slaap had gebracht, begon ik niet geheel fit aan de tweede dag en wilde ik er eigenlijk niet echt uit. Ruim op tijd wakker startte ik toch al vroeg met het ritueel. Tanden poetsen, water halen en kleren nog een keer verhangen om het droogproces te vervolmaken, koffie en heet water maken voor het ontbijt resp. voor onderweg, broodje smeren voor ontbijt en lunch, Brinta en sap mengen in mijn waterflessen als extra energie tussendoor. Tegen de tijd dat Bram zich meldt ben ik paraat. Voor het vertrek van de groep rijden we nog even langs de Tesco voor de vergeten boodschappen. Een gastank, Hollands model camping gaz met prikmechanisme is hier nergens te vinden. Later op de terugweg vind ik het nog in een outdoor store in Betsw-y-coed voor 8 pond per blik. Nederlanders in het buitenland kunnen beter overstappen op benzine.

De groep vertrekt op deze tweede winderige dag naar Menai Strait Bridge. Menai Strait vormt de scheidslijn tussen het vaste land van Wales en Anglesey en er staat een flinke getijdestroom. Na de golven van zondag, komt vandaag een training in stromend water aan bod. We oefenen dit bij de peilers van de brug. Oversteken van het ene keerwater naar het andere, in de vorm van traverseren (insteken op 30 tot 60 graden, opkanten naar de kant waar de stroom vandaan komt, boogslagen aan de afstromende kant) en er met snelheid invaren (opkanten naar instromende zijde, steun aan de afstromende zijde) en zodra je het keerwater bereikt met een boogslag aan de afstromende zijde erin en dan de steun omdraaien. De stroom moet je plat gezegd onder je kont door laten gaan.

De groep is gesplitst zodat een ieder genoeg ruimte heeft voor de oefeningen. De pauze vieren we aan de wal, met uitzicht op een visval midden in de Strait; een mooi wit huis met een enorme boog eraan gemetseld waar het water nog doorheen stroomt. Als het water eenmaal zakt, dan zullen er vissen achterblijven. Het water komt flink op gang tijdens de pauze, je ziet de stroming rond het bouwwerk opbouwen.

Na de pauze laat Axel zien hoe de traverse naar het bouwwerk ingezet moet worden. Het is een redelijke oversteek en blijkt nog goed te doen. De groep splitst zich wederom in ervaren en minder ervaren en elk pakt een zijde van de visval. De energie in het water is fors meer dan wat we bij de brug ervaren hebben. Het is wederom opkanten, traverseren en S-jes maken. Op aangeven van Nico vaar ik steviger de stroom in, maar het is net als bij hoogspringen, soms kom je niet goed uit met je slag. Tot drie keer toe pakt de stroom me gevoelsmatig te laat waardoor ik in de verleiding kom om die extra slag wel te maken, verkeerd uit te komen en dan onvoldoende opkantend met de peddel aan de verkeerde kant door de stroom gepakt te worden. Het water is onverbiddelijk en trekt je om. De eerste keer werd ik volledig verrast, de tweede en de derde keer wilde ik nog wel een paar keer een steun inzetten, maar ook hier is rust en timing belangrijk. Een succesvolle rol heb ik wel gemaakt. Het zwemmen spoelde ook vandaag de aanvankelijke aarzeling wat van me af, het meerdere malen omgaan deed ook een angstig ontzag voor de kracht van het water postvatten. Ondanks het droogpak, kost zwemmen en rollen veel energie wat samen met de mentale dip me uitnodigde het actieve deel van de dag te willen beeindigen. De groepsleiding was in elk geval zo attent toe te geven dat de vermoeidheid toesloeg en besloot een pauze in te lassen.

Nu moesten we de traverse naar de kant maken en dat leek goed te doen. Ik ging als eerste en lag met enige moeite keurig te wachten voor de lunchplek. De tweede redde het echter niet en dreef met de stroom af naar de 2^e brug die was afgeschilderd al no go area voor deze dag. Nico was erbij en bracht de deelnemer aan de kant. In mijn overmoed besloot ik te kijken of ik kon helpen en ging achter het tweetal aan. Er moest immers nog een flink eind tegenstrooms gevaren worden om bij de afgesproken plek te komen. De stroom dreef me teveel naar het midden waardoor het voor mij uiteindelijk een hele tour werd om het keerwater te bereiken, zodat ik niet zelf de no go area in zou stromen. Uiteindelijk lukte dat door me iets verderop het keerwater in te laten gaan, te vroeg erin en je wordt door het keerwater teruggezet in de stroom in plaats van opgenomen te worden in het keerwater. De kick dat het me gelukt was kwam niet door, het bleef bij een zucht van verlichting dat ik niet onder de brug was weggespoeld. De kracht van het water bleek wederom sterk genoeg om vraagtekens te zetten bij de expeditie die ik was begonnen.

De pauze bracht de nodige rust. Extra energie in de vorm van appeltaart van de C1000 van Nico, geeft de burger weer moed.

Henk gaf nog een paar rek- en strekoefeningen voor de rug en de zon liet zich even zien.

Tegen de tijd dat we begonnen af te koelen zaten we al weer in de boot en togen op huis aan. De stroom was nog in alle hevigheid aanwezig en we moesten via de keerwaters terug naar boven. Soms ook letterlijk. Achterover hangend, boeg naar boven, scherp een kribje pakken. Het bleek aan het eind van de dag nog een hele tour. We hebben het een paar keer gedaan en hebben vervolgens de dag rustig peddelend afgesloten.

Het was al met al een goede vaardag. Veel geleerd, ook al voelde ik me daar niet steeds happy bij. Voor morgen een dag met stroom en golven, het weer wordt beter.