KVW open dag - foto's van Frits Huisman

https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=116799102271087257004&target=ALBUM&id=5881926574325031969&authkey=Gv1sRgCOa15qCVgoHh5AE&invite=CNuly60P&feat=email

KVW 11 mei : Lauwersoog - Schier Passantenhaven

Grijze dag. De hele week wordt er flinke wind voorspeld en regen voor het weekend, maar steeds veranderen de snelheden.

Op de dag zelf geeft Windguru nog een 4 met stoten van 6 Bft waar de kustwacht een steady 4-5 geeft. Het blijkt niet meer dan 4 te worden en soms ook minder.

We stappen in bij de Dageraad en varen in alle rust naar Schier, recht over Brakzand. De veerboot geeft nog wat golfjes als we de haven uitvaren, verder is het een beetje op gevoel naar Schier varen, het ligt net buiten het zicht.

Het inkomende water en de wind zetten ons iets weg naar het Oosten. Het water staat hoog, het hoogste punt dat ik meet is nog altijd 1.60 m aan water.

Eenmaal bij Schier begint het te regenen wat de lust om te gaan wandelen en passagieren in het dorp doet verminderen. We vinden nog net toegang tot de faciliteiten van de jachthaven voordat de beheerder na ons de deur op slot doet 'tegen de wadlopers'. Geen wadloper gezien, wellicht zagen wij er wat verlopen uit en brachten we wat (ongewenst) schoonmaakwerk mee?

We hebben ons voor het fatsoen omgekleed en daarna in de uitspanning koffie met taart genoten. Je moet het zelf tot een feestje maken niet waar? Het was tenslotte ook de eerste oversteek van Jolien.

Na een uur de regen uitgezeten te hebben, besloten we terug te keren naar de vaste wal. De reis verliep wederom rustig en droog. Aan het eind stond er toch al een redelijke uitgaande stroom voor de haven die we goed hadden gepareerd door hoog op te varen over Brakzand. Het omkleden verliep helaas weer in de regen. Eenmaal in de auto heb ik voorgesteld een visje te gaan eten en op te warmen in een lokale uitspanning. Dat vond gretig gehoor en we lieten ons de kibbeling smaken.

Al met al een prima hernieuwde kennismaking met het wad dit jaar; een volgende keer graag met laag water en een lekker zonnetje.

NZKV Anglesey 2013 - Point Lynas / Porth Ejlian – Porth Wen v.v.

3 mei :

Laatste dag, Piet, Axel en Saskia blijven op het kamp. Verwachte WZW 6 – 7 Bft.

We kiezen voor een stevige tocht langs de noordkust van Anglesey. Redelijk beschermd door de kustlijn kunnen we dan zonder golfopbouw genieten van de kustlijn, de stevige wind en mogelijk een race.

Vandaag vaar ik in de boot van Axel, een NDK Explorer. Heerlijke schuit, met rugband en voetensteun, laat zich goed sturen en ligt lekker op het water. Ik vaar bijna schegloos, hetgeen voor mij met al die wind ongekend is.

Bij het ontbijt schiet het in mijn rug, zou ik toch bijna de slottocht moeten missen en daarmee mijn kans om in de NDK Explorer te varen. Ik besluit mee te rijden, de boot te testen in de baai en beter nog, te beoordelen of het verstandig is om met deze wind met mijn rug te gaan varen. Alle bewegingen in de boot kan ik probleemloos en pijnloos maken. Ik besluit de zee op te gaan.

Chris krijgt als voorvaarder maximaal het laatste restje stroom te pakken. Hij kiest er echter voor om de kust maximaal te volgen en te genieten van de boeiende scheidslijn tussen land en water. We vertrekken om 11.30 uur vanaf Porth Ejlian met een westelijke koers. De laatste stroom mee mag geen naam hebben en de wind is fors. De keus van Chris om dicht onder de kust te varen houdt ons uit de wind. Des te groter is dan ook de overgang en de inspanningspiek als we twee baaien moeten oversteken tegen de wind in. Niemand komt in de problemen, maar het blijkt wel flink werken te worden om de overkant te halen. De NDK voelde goed en vertrouwd en ik kon de hele wereld wel aan. De oversteek van Porth Wen gaf echter ook aan dat ik met een vertrouwd schip alle zeilen bij moest zetten om koers en vaart te houden. Gelukkig lag de focus vooral op vaart en dan is het vooral een kwestie van een slagkracht en –ritme vinden dat je voldoende lang kunt volhouden. Daarvoor bleek ik de afgelopen maanden genoeg getraind te hebben.

De baai wordt beheerst door de ruine van een oude steenfabriek waar we de lunch genoten. Tegen 14.30 uur liggen we weer in het water en krijgen we nog een korte instructie hoe te varen met zijwind. Van belang is de knie aan de aflandige zijde op te trekken en in de wind te gaan hangen met lijf en schip. De vlagen kunnen je dan niet omgooien en bovendien ga je op deze manier het oploeven van het schip tegen. Het bleek een waardevolle tip toen we de twee grotere baaien moesten oversteken met de wind meer van opzij dan van achteren en de golven die eveneens schuin van achteren onder ons door liepen.

De oversteek voelde niet geheel vertrouwd, de windvlagen waren daarvoor te sterk en niet voorspelbaar genoeg. Dankzij schip en instructie verliep het echter zonder problemen. Tussen de baaien door voeren we langs de kust, zoekend naar keerwaters (schui aansnijden en op tempo!). Op de terugweg deden we de East Mouse aan, een deel van de groep bleef in het keerwater liggen waar anderen (ZVE+) wind en stroom trotseerden door één of twee keer deze rots te ronden.

Als voor(uit)vaarder voer ik de groep met een koers 120 weer terug naar Point Lynas en liet ik me soms even gaan door flink door te trekken. Een heerlijke winderige dag om de laatste energie die er nog in het lijf zat uit te persen.

Eten: Paddlers Burger in de Paddlers return.

De dag en de week werden tot slot nog geevalueerd in het bunkhouse onder het genot van een kop thee en wederom cheesecake!

Met dank aan Nico, Karien en de deelnemers voor deze prachtige week.

NZKV Anglesey 2013 - Porthdafarch Road – Rhoscolyn v.v.

2 mei:

We hebben de hele week al het vooruitzicht op drie dagen mooi weer. We zullen de week afsluiten met opnieuw een ZW 5 of hoger. Derhalve vandaag gekozen voor een toertocht met wat speelse elementen en instructies voor navigeren op zee.

Zelf had ik deze week wel oren naar het lenen van een boot van Rockpool of NDK. Om de een of andere reden is die belofte niet goed in te lossen geweest en start ik vandaag in de boot van Nico, een speelse NKD Romany, zonder voetsteunen of rugband. De zit was duidelijk actiever dan in mijn eigen Barracuda, het schip is goed te besturen en ligt lekker op het water. Nico had duidelijk minder zin in mijn krappe schap, de zit te ver naar achteren wat een actieve houding onmogelijk maakt en verder lag het hem denk ik te diep in het water. Ik heb hem er verder niet meer over gehoord, het ging uiteindelijk om mijn ervaringen in de Romany.

De zon scheen krachtig, wederom een variabele wind, kracht 3 - 4 Bft. De tocht begon in alle rust, rock hoppend (zonder golven weinig hoppen dus) zakten we de kust af en zochten een weg zoveel mogelijk langs en tussen rotsen. Het tempo ligt laag en als je dit eenmaal even gedaan hebt, dan ontstaan er kriebels om er weer even vaart in te zetten. Aldus geschiedde, en Saskia werd aangesteld als voorvaarder om in transito richting het baken van Rhoscolyn te varen. We hadden iets stroom tegen, direct onder de kust bleek er minder te staan. Maar welllicht dat de eigenzinnigen ook iets meer in hun eigen tempo hun slag konden slaan en alleen al daardoor voor ons aan bij het einde van de baai kwamen. Dat had wel een prijs. De dolfijnen / tuimelaars / … zwommen langs de groep die de oversteek wel maakte. De dieren leken als het ware door de kustvaarders uit de baai gejaagd te worden en ze zwommen voor een deel recht op ons af. Een ander groepje, met jong, zwom met de stroom mee naar het Westen, zodat we van twee kanten werden benaderd door dolfijnen. Een cadeautje voor de belevenisvaarder.

We hielden eerst pauze in de baai van Rhoscolyn waarbij Bram zijn pomp verkocht aan een van de schilders die daar actief was met het onderhoud van de buitenhuizen. Na de lunch betrok ieder weer zijn eigen schip en voeren we naar de tidal races rondom het baken van Rhoscolyn Head. Mijn rug had deze week toch het een en ander te verduren gekregen en begon te sputteren tijdens de versnellingen om in een goede surf te komen. De beleving van de races was goed vandaag en dat gaf me een extra goed gevoel. Desondanks ben ik niet vol in de race gedoken om mijn rug te sparen en heb ik deels de activiteiten van de andere deelnemers op een afstandje gevolgd.

Er viel redelijk te surfen, maar ik vond de wals bij Vlieland, zoals ik hem beleefd heb met Nico als instructeur bij een ZVE groep, mooier. Maar het geheugen is niet echt betrouwbaar.

De tocht werd vervolgd met wederom een mooie tour langs de kust, zoekend tussen rotsen, wanden en arches naar een mooie pauzeplek. Uiteindelijk vonden we er een met een soort van lokaal regenwoudje aan de rotswand. Als je maar niet naar de aangespoelde rommel keek, zag het er paradijselijk uit. Peddelaars poetsen platen, dat zouden we ook in Wales een keer moeten doen.

Na een korte pauze werd de reis terug ingezet in de vorm van een oversteek zover de baai in, dat we het vermoedelijke eindpunt in zicht zouden hebben waarna we, met Bram als voorvaarder, in transito de tocht zouden beëindigen.

Het was wederom een prachtige dag, heerlijke tocht, zonder druk of snelheid en vooral gericht op genieten.

Eten: Bring Your Own (Alcohol) bij een Indisch restaurant in Valley. Prima keus en heerlijk heet, ook al was het mild, eten.

De eerste bezoekers / deelnemers van het symposium melden zich.

NZKV Anglesey 2013 - Porthdafarch Bay – Penrhyn Mawr – South Stack en North Stack v.v.

1 mei :

Mooie tocht. De dag begon met stromend water en een warrige tidal race bij Penrhyn Mawr. Ik werd ingedeeld bij de ervaren groep om te spelen in het water, maar bleek er mentaal nog niet aan toe en ben teruggekeerd naar mijn clubje. S-jes maken en traverseren op zee, in de praktijk brengen wat we eerder geoefend hadden in Menai Strait. Het mooiste vond ik nog de zeehond die verschillende vissen ving en tussen de wachtende kayaks zijn vangst verorberde.

Na het spel werd het tour-element weer ingebracht. We voeren langs de kust naar het Noorden in de richting van South Stack en vonden een geschikte baai voor een lunchpauze. Nadien verder langs de kust  waarbij de steile wanden van South Stack hoger werden en de Alken massaal van de rotsen wegvlogen toen wij naderden. Het broedseizoen was nog niet begonnen, we mochten er nog net langs. De wanden werden op plekken waar niet werd gebroed op flink wat plekken beklommen (of afgedaald) door avonturiers die liever tussen hemel en aarde verbleven. Ook mooi.

Onder de brug door bij South Stack voeren we langs rotsen, grotten en spelonken naar North Stack in een rustig tempo, genietend van het rustige water, het briesje en de doorgekomen zon. Als lid van een groep en zonder een duidelijke rol kan de aandacht wat verslappen. Zo kon het mij gebeuren dat ik door een onverwachte weerstand op het peddelblad bij het uithalen van de peddel een duikeling maakte die ik niet kon pareren met een steun of rol. Totaal verrast lag ik in het water, deze week al vaker dan in mijn hele kayak-leven tot dan toe. Volgen vergt soms meer concentratie dan leiden J.

We waren ruim op tijd voor de tidal race bij North Stack. Het lange wachten bracht niet wat we gehoopt hadden, het bleef een matte bedoening en ook een passerende Ferry wilde de tidal race niet echt op gang brengen. Na een kleine opleving stierf de race een zachte dood.
De terugtocht verliep even door ruiger water om vandaag nog even iets van het lokale karakter van het water te ervaren en al snel werd het weer rustiger en voeren we op een bijna vlakke zee met zeker 3 knoop stroom mee richting Penrhyn Mawr.
Op transito voeren we richting het spookhuis van Trearddur Bay om later bij te draaien naar Porthdafarch road.

Zoals gezegd, het was een schitterende dag qua weer met een mooie toertocht en hoewel ik mijzelf behoorlijk ben tegen gekomen in de stroming van PM hebben anderen er vol van genoten.

Henk heeft o.a. de hele dag met een verjaardagshoedje op zijn helm gevaren, is vanmorgen opgewacht en toegezongen, heeft heerlijke cheesecake uitgedeeld bij de luch, heeft zijn eigen verjaardagslied nog een keer ingezet in de Paddlers Return en getracteerd op een rondje. Een prachtige dag om je 60^e verjaardag mee te vieren. Nogmaals, gefeliciteerd Henk!

Eten: Makreelsalade en een Apple crumble toe.

NZKV Anglesey 2013 - Skerries

30 april : Skerries

Prachtige dag. Veel zon, weinig wind of golven en een toertocht van Church Bay naar de Skerries v.v.  De tochtleiding lag in handen van Lianna.

Church Bay is een kleine baai halverwege Holyhead en de Skerries. Je benadert de baai van boven uit over een geasfalteerd pad. De auto's staan nabij op een parkeerplaats met openbare voorzieningen. Het uitzicht vanaf de weg was veelbelovend.

Vanuit Church Bay zette Lianna ons op een westelijke koers totdat Skerries en de boeienlijn op een lijn van 30o zouden komen te liggen. Henk voer voorop in zijn nieuwe boot, de richting aangevend voor de groep. Die keuvelde rustig kletsend achter Henk aan. Het werd spannender toen een ieder zich ging bemoeien met de vraag of we het punt al bereikt hadden waarop we recht op de Skerries af konden gaan of niet. Twee instructeurs, een dagleiding, een voorvaarder, eigenwijze deelnemers, er waren duidelijk veel kapiteins op het schip. Het commando Hoofd der kolonne rechts, voorwaarts mars! werd uiteindelijk gegeven en we voeren met de stroom mee recht op de Skerries aan. In het hoofd zat ik al aan de lunch, nog afgezien van de plaspauze. De Skerries vormen een eilandengroep ('zijn' in de vorm van 'vertaald vanuit het Engels'), en deze groep ligt dan ter hoogte van Carmel Head, het noordwestpuntje van Anglesey. 

Ergens heb ik zitten slapen en de voortekenen gemist, maar plotseling zaten we met zijn allen in een stroomversnelling voor de eilandengroep langs en de eenvoudige landing werd opeens een flink gevecht om een keerwater te vinden. De groep sloeg uit elkaar, van mij uit gezien was het ieder voor zich totdat ik in het keerwater lag. Het resultaat was gunstig, slechts een zwemmer die vakkundig was gered en het bleek uit te maken waar je precies in de stroomversnelling was gedoken. 

Graag had ik een filmopname gemaakt of instructie vooraf gehad, want nu heb ik eigenlijk nog niets anders geleerd dan dat als Nico roept Peddelen! Dat je daar dan ook uit alle  macht gehoor aan moet geven. Eenmaal in het keerwater, een korte drijfpauze en brachten we Henk met lichte verschijnselen van zeeziekte naar veilige plek. De rest van de groep bleef wachten en we voeren om het feest compleet te maken, nog een rondje scherp langs de voorste rotsen om uiteindelijk in een rustige stroom het gat te vinden waardoor we ook hadden kunnen landen op het hoofdeiland.

De pauze was goed getimed. Tijd voor de lunch na twee uur varen, prachtige rotsen hoog boven het water, een vuurtoren, mooie zon, weinig wind. De zeehonden zwommen onder ons tussen de rotsen of lagen in de zon. Veel meeuwen aan de overkant. Onder ons een tapijt van konijnekeutels. Nico had een brander mee en pannenkoekbeslag, dus dat werd smullen. Eén van de deelnemers had zijn lunch in de tent laten liggen en werd overvoerd met het eten dat vanuit de groep werd aangeboden. Zo heeft er altijd wel iemand in de groep iets over of mee waar een ander in geval van nood of gebrek op terug kan vallen.

Nico gaf een rondleiding langs de vuurtoren en liet ons de genummerde nestplaatsen zien waar spoedig een hele kolonie puffins zich zal melden. Overal konijneholen of door de mens gemaakte hokjes/overkappingen waar de puffins zich kunnen nestelen.

De weg terug voer ik als voorvaarder voorop en soms ook vooruit.
Er stond op een enkel punt nog een stevige stroom rond de eilanden en die moesten we door om uiteindelijk tussen andere eilanden door geconfronteerd te worden met de eerste voorbij vliegende puffins en alken.
De bedoelde oversteek naar Carmel Head en toeristische route langs de kust hebben we door de sterke stroom niet gehaald. De tochtleider beoogde ons te behoeden voor een tidal race maar de stroom zette ons er middenin en uiteindelijk bleken we er precies noord-zuid doorheen gepeddeld te zijn waar we hadden beoogd er ten Noorden langs te varen. Altijd benedenstrooms passeren is mij verteld, maar ik had dan ook het oorspronkelijke vaarplan al laten vallen. Na de passage door dit stukje soppige water, veroorzaakt door een lokale ondiepte, voeren we met zicht op de kust terug naar de baai.

Tot slot een fotoshoot van de binnenkomende groep en ter afsluiting nog even een paar keer rollen om het zout van me af te spoelen en een punt te zetten achter deze gevarieerde en zonovergoten vaardag.

De dag werd afgeblust met een oranjebitter en een zwakke aanzet tot het Wilhelmus, gevolgd door een Ale met gevulde kippenborstfilet en apple crumble toe.

Het leven is goed.

NZKV Anglesey 2013 - Menai Strait Bridge

29 april : Menai Strait Bridge

Het was een winderige nacht geweest. De tent flapperde flink en hoewel het lijf na de eerste dag varen me in een diepere slaap had gebracht, begon ik niet geheel fit aan de tweede dag en wilde ik er eigenlijk niet echt uit. Ruim op tijd wakker startte ik toch al vroeg met het ritueel. Tanden poetsen, water halen en kleren nog een keer verhangen om het droogproces te vervolmaken, koffie en heet water maken voor het ontbijt resp. voor onderweg, broodje smeren voor ontbijt en lunch, Brinta en sap mengen in mijn waterflessen als extra energie tussendoor. Tegen de tijd dat Bram zich meldt ben ik paraat. Voor het vertrek van de groep rijden we nog even langs de Tesco voor de vergeten boodschappen. Een gastank, Hollands model camping gaz met prikmechanisme is hier nergens te vinden. Later op de terugweg vind ik het nog in een outdoor store in Betsw-y-coed voor 8 pond per blik. Nederlanders in het buitenland kunnen beter overstappen op benzine.

De groep vertrekt op deze tweede winderige dag naar Menai Strait Bridge. Menai Strait vormt de scheidslijn tussen het vaste land van Wales en Anglesey en er staat een flinke getijdestroom. Na de golven van zondag, komt vandaag een training in stromend water aan bod. We oefenen dit bij de peilers van de brug. Oversteken van het ene keerwater naar het andere, in de vorm van traverseren (insteken op 30 tot 60 graden, opkanten naar de kant waar de stroom vandaan komt, boogslagen aan de afstromende kant) en er met snelheid invaren (opkanten naar instromende zijde, steun aan de afstromende zijde) en zodra je het keerwater bereikt met een boogslag aan de afstromende zijde erin en dan de steun omdraaien. De stroom moet je plat gezegd onder je kont door laten gaan.  

De groep is gesplitst zodat een ieder genoeg ruimte heeft voor de oefeningen. De pauze vieren we aan de wal, met uitzicht op een visval midden in de Strait; een mooi wit huis met een enorme boog eraan gemetseld waar het water nog doorheen stroomt. Als het water eenmaal zakt, dan zullen er  vissen achterblijven. Het water komt flink op gang tijdens de pauze, je ziet de stroming rond het bouwwerk opbouwen.

Na de pauze laat Axel zien hoe de traverse naar het bouwwerk ingezet moet worden. Het is een redelijke oversteek en blijkt nog goed te doen. De groep splitst zich wederom in ervaren en minder ervaren en elk pakt een zijde van de visval. De energie in het water is fors meer dan wat we bij de brug ervaren hebben. Het is wederom opkanten, traverseren en S-jes maken. Op aangeven van Nico vaar ik steviger de stroom in, maar het is net als bij hoogspringen, soms kom je niet goed uit met je slag. Tot drie keer toe pakt de stroom me gevoelsmatig te laat waardoor ik in de verleiding kom om die extra slag wel te maken, verkeerd uit te komen en dan onvoldoende opkantend met de peddel aan de verkeerde kant door de stroom gepakt te worden. Het water is onverbiddelijk en trekt je om. De eerste keer werd ik volledig verrast, de tweede en de derde keer wilde ik nog wel een paar keer een steun inzetten, maar ook hier is rust en timing belangrijk. Een succesvolle rol heb ik wel gemaakt. Het zwemmen spoelde ook vandaag de aanvankelijke aarzeling wat van me af, het meerdere malen omgaan deed ook een angstig ontzag voor de kracht van het water postvatten. Ondanks het droogpak, kost zwemmen en rollen veel energie wat samen met de mentale dip me uitnodigde het actieve deel van de dag te willen beeindigen. De groepsleiding was in elk geval zo attent toe te geven dat de vermoeidheid toesloeg en besloot een pauze in te lassen.

Nu moesten we de traverse naar de kant maken en dat leek goed te doen. Ik ging als eerste en lag met enige moeite keurig te wachten voor de lunchplek. De tweede redde het echter niet en dreef met de stroom af naar de 2^e brug die was afgeschilderd al no go area voor deze dag. Nico was erbij en bracht de deelnemer aan de kant. In mijn overmoed besloot ik te kijken of ik kon helpen en ging achter het tweetal aan. Er moest immers nog een flink eind tegenstrooms gevaren worden om bij de afgesproken plek te komen. De stroom dreef me teveel naar het midden waardoor het voor mij uiteindelijk een hele tour werd om het keerwater te bereiken, zodat ik niet zelf de no go area in zou stromen. Uiteindelijk lukte dat door me iets verderop het keerwater in te laten gaan, te vroeg erin en je wordt door het keerwater teruggezet in de stroom in plaats van opgenomen te worden in het keerwater. De kick dat het me gelukt was kwam niet door, het bleef bij een zucht van verlichting dat ik niet onder de brug was weggespoeld. De kracht van het water bleek wederom sterk genoeg om vraagtekens te zetten bij de expeditie die ik was begonnen.

De pauze bracht de nodige rust. Extra energie in de vorm van appeltaart van de C1000 van Nico, geeft de burger weer moed.

Henk gaf nog een paar rek- en strekoefeningen voor de rug en de zon liet zich even zien. 


Tegen de tijd dat we begonnen af te koelen zaten we al weer in de boot en togen op huis aan. De stroom was nog in alle hevigheid aanwezig en we moesten via de keerwaters terug naar boven. Soms ook letterlijk. Achterover hangend, boeg naar boven, scherp een kribje pakken. Het bleek aan het eind van de dag nog een hele tour. We hebben het een paar keer gedaan en hebben vervolgens de dag rustig peddelend afgesloten.

Het was al met al een goede vaardag. Veel geleerd, ook al voelde ik me daar niet steeds happy bij. Voor morgen een dag met stroom en golven, het weer wordt beter.

Eten: Porc stack (gehakt, bloedworst, bacon, … ) met prei/wortelen en chocolate warme sponge, ice-cream, sauce & crisps toe.

NZKV Anlgesey 2013 - Trearddur Bay

28 april :

Om 9.30 uur scherp staat een ieder klaar voor de aftrap van de week. We rijden in kolonne naar Trearddur Bay, een baai die redelijk beschut ligt tegen de heersende wind. Het voelt als een straf begin, volle wind, redelijke golven en white horses (de schuimkoppen op de golven). Er zijn meerdere groepen actief op het water.  Axel heeft zich bij de NL groep aangesloten en dat geeft de groep wat meer ruimte om te spelen en de onzekerheden te managen.

Nico geeft opdracht om een rondje te varen,  de baai over te steken, tegen wind en golven te varen, terug varen zonder surf en terug varen met surf in de herhaling(en). Tevens wil hij ons laten proeven met de stroming die er rond de rotsen staat. We nemen wat meer ruimte dan hem voor ogen stond en ik raak daarbij in een surf. Chris wist ik ternauwernood te ontwijken en om de nieuwe boot van Henk niet te torpederen moest ik helaas om. De bedachte rol kwam tot drie keer toe niet goed uit de verf en de eerste redding was een feit. Geen probleem, met het zwemmen spoelt ook de aanvankelijke aarzeling van me af.

Nadat de boot leeg gepompt is, zoeken we een pauzeplek. Hiervoor verlaten we de baai, draaien we om de rotskust een volgende baai in en vinden in een hoekje een verborgen strandje, lekker uit de wind. Snel onder de poncho en tijd voor een hapje.  De zon laat zich zelfs even zien!

Na de lunch beginnen we wederom met een technische slalom-opdracht en Chris zal ons voordoen hoe tussen de ballonnen/boeien te manoeuvreren. Het leidt de aandacht af van de wind en de golven en geeft wederom een schepje extra vertrouwen. Nadien verlaten we onze vluchthaven en varen naar buiten om terug te keren naar de eerste baai. Aanvankelijk zonder surf en later juist de surf zoekend, varen we de baai weer in (en uit en in).

De laatste oefening betreft het kijken naar het water en het inschatten waar de stroming het hardst en de golven het venijnigst zijn bij een tweetal rotsen.  Uiteindelijk varen we eerst tegen het woeste water tussen de rotsen in en later draaien we de vaarrichting om om met wind en golven in de rug tussen de twee rotsen door te peddelen. Een ieder doet dit een aantal keren. De sessie wordt beëindigd als een van de deelnemers de rotsen raakt omdat hij zijn baan niet helemaal goed had ingeschat. Na de redding keren we terug naar het strand. Een korte evaluatie volgt waarna we de spullen opladen op zoek naar een welverdiende warme douche ter afsluiting van deze hernieuwde kennismaking met het golvende water.

De dag wordt afgerond in de Paddlers Return met een Paddlers Burger en een Apple crumble als toetje.