WSV - Zeekanokamp in de golf van Morbihan

Sarzeau – Domaine le Bohat 

Om eens wat anders te varen dan Vlieland heb ik me dit jaar aangemeld voor het zeekanokamp in de golf van Morbihan (Zuid-Bretagne). Ik had er goede verhalen over gehoord en ook enkele clubgenoten zouden acte de presence geven. Op vrijdagochtend alles ingepakt en vervolgens naar Belgie gereden. Aldaar werd ik hartelijk ontvangen door Yves en zijn vriendin Katrien. Na een echte tripel (West vleteren?) en een laatste mail naar de KVW voor de aankondiging van een alternatieve avondtocht tijdens mijn afwezigheid ging al vroeg het licht uit nadat de Engelsen de Zweden hadden verslagen. De volgende dag in alle vroegte opgestaan, de spullen overgeladen in mijn auto en de reis naar Frankrijk aangevangen. Om 8.30 uur reden we nabij Lille en na een voorspoedige reis zochten we vanaf 17.00 uur naar goed Frans gebruik naar de camping. Helaas ontbrak het lokaal aan de vereiste borden en zat mijn navigatie al zonder stroom of afdoende detail van dit gebied. Het geoefende oog van de agent heeft Yves uiteindelijk toch geleid tot een aanwijzing opdat wij drie rotondes verderop de juiste afslag konden nemen.

Om 17.15 uur waren we present en arriveerden gelijktijdig met Nico.

De organisatie stond al voor ons klaar en binnen no time hadden we kennis gemaakt, de regels uitgelegd gekregen en een kampeerplek uitgezocht. Snel nog even de tent opgezet en vervolgens een maaltijd genuttigd alvorens de kick-off zou beginnen. Die stond geplant voor 20.00 uur en kon met enige vertraging worden ingezet. In het kort werd nog even mondeling toegelicht wat we al op schrift toegezonden hadden gekregen. De volgende ochtend om 9.30 uur verzamelen voor de eerste tocht.

Een eerste tocht bevat vooral elementen om te kijken hoe mensen in hun boot zitten en bevat ook oefeningen om te peilen hoe vertrouwd een ieder is met redden en gered worden. Walter gaf instructie in de hiel-haak-redding en Eric demonstreerde het in het water. Na de oefeningen redden en slepen, was er tijd voor de lunch en het inhalen van de slaap. Daarna keerde de groep olv Arie terug van Ile aux Moines naar Le Logeo en hebben we een beetje kennis gemaakt met het snel stromende water tussen de eilanden in de golf.

De tweede dag bood ons het vertrek vanaf St Jacques aan de baai van Quiberon en bracht ons langs een zuid-kardinaal waar even tijd was om op het overigens vlakke water een surfgolfje te pakken. Na een korte pauze trokken we verder richting Port Navalo. De kust ziet er mooi uit. Strand, lage duinen of rotspartijen, dun bebouwd en hier en daar wat bomen. Het ultieme vakantiegevoel mocht komen. Bij Port Navalo stond een flinke ingaande stroom en  we hebben wat gespeeld met het keerwater achter de (ex?)kardinaal. Vervolgens met de volle stroom mee terug naar Le Logeo en aldaar nog wat natte oefeningen gedaan om weer een beetje fris te worden.

Vervolgens de dril die de komende dagen steeds sneller zou gaan: auto's halen, omkleden, inpakken, naar de camping, spoelen, eten maken, afwassen, kop koffie/biertje, een warme douche en vanaf een uur of tien naar bed.

De derde dag bracht ons tussen de eilanden door naar LocMariaquer en beloofde een hernieuwde kennismaking met het snel stromende water in dit gebied met overheerlijke crepes tijdens de lunch. In een rustig tempo voeren we tussen de eilanden door, helaas zonder kaart waardoor de groep als een stel jonge ganzen / makke schapen achter de vaarleiding aan moest varen. De voorspelde stroom stond er niet en de bootramp nabij de creperie bleek onbereikbaar. Een half uur pauze werd ons gegund voor de lunch. Die bleek voor sommigen later tot een uur verlengd te zijn, waardoor een wandeling naar het dorp zelf ten onrechte niet is gemaakt. Een gemiste kans voor enkelen, een les in communicatie voor allen. Nadien tegen het inkomende water in naar buiten. Als leerelement werd de hele groep vol in de stroom gezet bij Port Navalo. Hard doorpeddelen bracht je ten opzichte van de kade geen steek verder. De groep kwam er uiteindelijk goed doorheen; een sleepje en verder vooral de truc om een keerwater of de kant op te zoeken. Iets buiten de ingang van de golf zochten we een strandje op om op verhaal te komen. Vervolgens door diezelfde stroom weer naar binnen, midden in de geul. Het inkomende verkeer zou immers het midden van de geul verkiezen, het uitgaande verkeer zou vooral de keerwaters opzoeken om niet tegen de stroom in te hoeven varen. We spoelden nu hard door de ingang van de golf, geen ongelukjes en werden door Arie langs een keerwater geleid alwaar we een paar keer ons door de stroom lieten meesleuren om vervolgens via het keerwater weer terug te kunnen komen. Leuk spelletje. Nadien via een eilandje met menhirs afgezakt naar Le Logeo. De natte oefeningen en vervolgens de dagelijkse drill.

Door een misverstand in de communicatie voorafgaand aan het kamp, hadden een aantal mensen het idee gekregen dat de kaarten zouden worden verstrekt. Nu dit niet het geval bleek en er toch behoefte aan was, heeft de leiding dit rechtgezet en voor een ieder die daar nog behoefte aan had een/meerdere kaarten verstrekt. Waarvoor dank.

Binnen de groep ontstond ook wat commotie over het varen achter de vaarleiding aan; meer inbreng vanuit de groep bleek gewenst. Prompt hebben we de dinsdagavond gebruikt om plannen te maken en tochten te verzinnen. Later schoof Arie aan om met zijn kennis van de mogelijkheden in het gebied, de punten op de i te zetten. Besloten werd om de geplande rustdag ivm de weersvoorspellingen een dag te verschuiven en vervolgens een tocht te varen van Port Navalo naar Trinité sur Mer en dan via het vogeleiland terug. 


Herman leidde de oversteek van de vaargeul en de eerste kilometers tussen het zeewier en de droog gevallen rotsen. Daarna ging het ietwat vrijblijvend richting Trinité sur Mer waarbij in de haven de organisatie weer wat strakker werd. Na een korte lunch in de haven van het meegebrachte brood, werd door velen nog een Gateau au chocolat genuttigd onder het genot van een bakje koffie. Zelf heb ik bewust afgezien van de gateau, anderen mochten bij de terugreis afzien omdat het gebakje toch minstens als twee stenen op de maag bleek te vallen. De tocht naar het vogeleiland werd ingeleid door Eric. Met een goede organisatie voeren we de haven uit en later strak in cadans richting vogeleiland. De slag zat er goed in en uiteindelijk had een ieder een heel goed gevoel over gehouden aan deze vaardag.

De rustdag beloofde regen, wind West, kracht 6 Bft met stoten 8 en golfopbouw tot 3 meter. Dus, uitslapen, rondje met de auto naar het historische deel van Vannes en verder werd het groepsgewijs ingevuld. Zelf heb ik met een clubje warm gegeten in Vannes, zijn we daarna het lokale naatuurgebied ingetrokken, hebben we aanvullend nog wat kaarten en vaarmateriaal gekocht, het strand van Pen Vins bekeken (en het water aldaar). Er stond een goede 5 denk ik, maar de beloofde golven waren niet te vinden. Wellicht ligt de baai toch erg beschut achter de eilanden voor de kust.

Vrijdag beloofde een surfdag te worden. In de dromen van de vaarleider kon het wel eens een surf van 1 km geven bij golven van 3 meter. Gelukkig kwamen de verwachtingen niet uit en konden we als groep gezamenlijk te water. De golven bedroegen hooguit een meter, een enkeling daargelaten en er waren geen brekers. Arie leidde de groep vakkundig van St Jacques naar Pen Vins (lunch) en vervolgens naar Pen Lan. Er kon goed worden gesurfd en Nina bleek na haar snelle capsize en daaropvolgende zwempartij, helemaal vrij van alle schroom en schoot als een vis in het water met haar bootje tussen de golven door. Ook Claudine, voor wie de omstandigheden wel te doen maar op de grens lagen, toonde zich steeds vrijer en eindigde uiteindelijk in de eerste groep in Pen Lan. Een mooie dag op zee, moe en voldaan togen we op huis aan.

De laatste dag bleek een echte vakantiedag te worden. Nauwelijks wind, boven de 20 graden, tussen de eilanden door in de golf van Morbihan van Le passage naar Le Logeo  achter Ile d'Arz om. Heleen leidde de groep vandaag goed langs de geplande route. De lunch kwam voor een enkeling wellicht wat vroeg maar verder was het een heerlijke dagtocht om een zeer geslaagde week mee af te sluiten.

Willem en Jan hadden ondertussen de voorbereidingen getroffen voor een afsluitende BBQ. Na de dagelijkse drill konden we de week dan ook goed afsluiten met champagne, calvados, oesters en makreel voor de liefhebbers en worst en bier voor de minder ontwikkelden (qua smaak dan).

De avond werd op tijd afgesloten voor degenen die vroeg weer op wilden voor de terugreis in één dag. Anderen schoven nog eens lekker bij elkaar bij een 'kampvuurtje' voor herinneringen uit de oude doos. Een prachtige week, waarin alles meezat qua organisatie, weer en stroming. Petje af voor de organisatie te land en te water, de groep deelnemers en het geluk met het weer.