KVW Rondom Schier

Herman de Win - Voor de gevorderden had de zeesectie afgelopen zaterdag een tocht Rondje Schier gepland. Van de vier gegadigden hebben uiteindelijk twee mensen de stoute schoenen aangetrokken en zo komt het dat ik met Herman de Win (tochtleider) een rondje Schier heb gevaren.

De windverwachting was fors, Zw 4-5, later afnemend naar drie; Meteonet had het nog over 6, afnemend naar 4-5 en buien met kans op onweer in de vroege avond. Deze keer hebben we vertrouwd op Windguru en dat heeft ons een mooie tocht opgeleverd.

Om 9.30 uur vertrokken we gelijk met de veerboot uit de haven. Met een stevige wind in de rug voeren we 6 knopen en in anderhalf uur zaten we al bij EilanderBalg 10, een uur voor het geplande tijdstip voor de drijfpauze op het wantij. We hebben rustig doorgesurft naar EB 12A en zijn daar aan land gegaan op Schier voor een korte pauze waarbij we even de benen konden strekken. We zijn daarbij een geultje ingevaren dat ons bijna tot aan de Noordzeekant van Schier bracht.

Na de pauze, via de zuidkust van Schier verder de EilanderBalg afgevaren langs Simonszand. Het plan was om hier nog even voet aan wal te zetten op de zuidelijke plaat. Uiterlijk 14.45 hadden we hier moeten zijn. Om 13.42 uur lagen we al voorbij EB 28, het eindpunt van de betonning, te genieten van het zicht op zonnende zeehonden op Simonszand. Om de dieren niet in hun rust te verstoren hebben we de tocht onmiddellijk westwaarts voortgezet, de start van de lange tocht boven langs het eiland. Aanvankelijk hadden we nog forse stroom mee tot een vaart van 6 knopen, maar dit werd op den duur minder. Niet alleen de stroom viel langzaam weg, ook mijn batterij liep langzaam leeg en het lichaam begon tegen te sputteren. Tegen 15.30 uur zijn we aan de Noordkant op Schier geland (6 19' E), precies tegenover het punt waar we even na 12.00 uur gepauzeerd hadden. Een wandeling naar het duin bracht ons hetzelfde uitzicht op het schip Orpheus, zoals we dat bij de middagpauze hebben gehad; we hadden ons zeg maar nog geen 400 m in Noordelijke richting verplaatst via een lange omweg.

Rond 16.00 uur gingen we verder en we probeerden wat verder op de Noordzee meer stroom mee te pakken. De teller bleef steken op 4 knopen, dus 4 zeemijl per uur. Een vlugge afschatting van de afstand tot Engelsmanplaat bracht me op 9 mijl, dus om 18.30 uur moesten we ons kamp kunnen opslaan voor het avondeten.

Herman had me al eerder verteld dat het een eindeloos lang stuk leek, die tocht langs de Noordkant. En dat is het ook gebleken. Niet alleen bleef het zicht op de vuurtoren voortdurend hetzelfde van een afstandje, later toen hij goed in beeld was en de kleur bepaald kon worden, bleef hij maar op dezelfde plek liggen (relatief dan t.o.v. de vaarrichting). We moesten er in een grote boog omheen en dan blijft het centrum alsmaar links van je liggen zeg maar. Dat begon dus al bij de PL1 en bleef zo tot PL9A, 3 zeemijl die ons toch maar een uur peddelen kostten. Eigenlijk hadden we gewoon de tijd moeten nemen voor een bak koffie bij het Strandhotel. We peddelden namelijk nog tegen het uitgaande water in en de tijd die we hadden verloren aan het tegenstroomse peddelen hadden we makkelijk kunnen nemen om met een heerlijke bak koffie en een goed stuk gebak te genieten van de middagzon. Punt van aandacht voor een volgende keer.

Uiteindellijk belandden we om 20.00 uur op Engelsmanplaat. Vier uur in de boot, mijn lijf is in tijden niet zo stram geweest.

Met buien op komst en door het late tijdstip heb ik er van afgezien om de pannenkoeken voor de avondmaaltijd te bakken. We hebben de laatste resten proviand in de vorm van repen, worst, broodjes etc. verorberd en de zaak afgeblust met een restje koffie en "warme" chocolademelk.

Om 20.30 uur gingen we wederom te water om nog voor het donker binnen te zijn. Met een forse stroom mee en een klein windje in de rug voeren we uiteindelijk om 21.30 uur de haven binnen .

Het was een mooie tocht, we hadden prima wind en mooie golven. Niet teveel zon, bijna geen regen, het zat allemaal goed mee. Conditie speelt hier wel een rol; alleen tochtjes van één/twee uur enkele reis bieden onvoldoende voorbereiding voor een tocht als deze. 66 Kilometer stond er op de teller van Herman, dat is dan best fors.

Vermoeidheid maakt ook dat ik in mijzelf gekeerd raak, ook eigen keuzes ga maken over vaarrichting en zo. Dat kon gelet op de omstandigheden geen kwaad, maar mag in een groep niet voorkomen. De wil reageert op het lichaam, de geest bepaalt dan meer vanuit zichzelf het gedrag. Herman heeft dit alles, getraind als hij is (hij heeft dit jaar 2* zoveel kilometers gemaakt als ik) goed verdragen en we zijn er goed uit gekomen. Een volgende keer zal ik meer gehoor moeten geven aan de leiding. Waarvan akte.