KVW Avondtocht 28 augustus 2008

Lauwersoog - Vanavond voer ik de tweede avondtocht onder mijn eigen leiding. Dat bleek knap lastig. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Ik had 4 aanmeldingen en twee halve. Die halve kwamen niet opdagen, dus konden we met 5 man op weg. THW 21.45 uur en daardoor zaten we bij vertrek met een forse stroom tegen. Bovendien stond er een forse westenwind, 4 BF, maar tegen de 5 aan. Wind en stroom in dezelfde richting, dus rustige golven.
Mooi, want ik had twee relatief onervaren zeekayakers erbij en ik kon dan wel een beetje rust in de tent gebruiken. Verder had ik twee zeer ervaren mensen erbij, dus de groep kon het wel aan.
Meteen bij het begin ging het eigenlijk al mis. De opdracht was naar Hoek van de Bant, waarbij we eerst de geul over zouden steken. Even direct een spannend stuk voor Bram, die zijn eerste zeetocht in dit soort zee sinds tijden maakte. De voorvaarder ging voor en vooral voortvarend.
Met de veerboot op komst wilde ik recht oversteken naar de Z18, maar de koers werd door de voorvaarder op de Z16 aangehouden. Dat zou een krappe oversteek worden, als we het al zouden halen zonder in de koers van de veerboot terecht te komen. Eenmaal overgestoken, langs de rode boeien, hadden we de wind en de stroom fors tegen. Op zich is het dan een goed besluit om over de plaat te gaan varen, dan neemt de invloed van de stroom immers af. De afstand tussen de varenden was echter te groot voor verbale communicatie en daardoor had ik geen enkel stuur meer op het verloop van de tocht. Zelfstandig kon ik niet besluiten de koers te verleggen zonder de uiteen gevallen groep nog verder uiteen te laten drijven.
Na drie kwartier hebben we een eerste pauze gegund gekregen; wat mij betreft aan de late kant voor een eerste kennismaking met het wad onder deze omstandigheden.
Vervolgens hebben we de tocht voortgezet tot 20.15 uur om op tijd voor de duisternis weer in de haven te zijn. Hier ben ik zelf ook te optimistisch geweest en heb de jonge honden van het stel door laten varen. Om 20.20 uur kreeg ik van Mathilde het verzoek te keren en nadat de voortvaarders de gele ton gerond hadden konden we terug.
Helaas bleek de wind snel te gaan liggen en bleef er van de verwachte surf weinig over. Tegen 21.00 uur waren we terug in de haven, met dit wolkendek hadden we zonder verlichting eigenlijk eerder terug moeten zijn.

Nadien hebben we bij de loods nog even geevalueerd. Ik had er eigenlijk al geen zin meer in, maar Bram vond het een goed idee om zijn eerste ervaringen even neer te leggen. En gelijk heeft hij. Hij had een duidelijk punt ten aanzien van groepsgedrag en communicatie. Onder deze omstandigheden had hij een strakker regime / sociale controle verwacht ten aanzien van elkaar. En ik geef hem daar volledig gelijk in. Een ervaren vaarder kijkt naar de groep, niet vooral naar zichzelf.
Zelf speelde ik hier ook een duidelijke rol in; ik was zelf vandaag mentaal en ook fysiek niet bij machte om de groep bij elkaar te houden. En dat in combinatie met twee jonge honden in hun eigen achtertuin, die hebben geen tochtleider nodig. Een prima recept voor de vandaag geconstateerde tekortkomingen.
Als tochtleider kan ik dan wel overal een oogje in het zeil houden, ik had eventuele problemen liever niet alleen willen oplossen.

Daar kan ik een volgende keer weer mijn voordeel mee doen. Meer taken bedenken en toewijzen en de groep daarop aanspreken. Verder zouden we aan het begin van een tocht meer de kat uit de boom moeten kijken en vanuit groepsdiscipline de teugels moeten laten vieren en niet achteraf constateren dat er geen groepsdiscipline is waar die door sommigen wel was gewenst. Ook bij de keuze van de route moet ik duidelijker stelling nemen en dit ook afdwingen.

Ook nu blijkt weer dat individuele ervaring telt bij de beoordeling van de situatie en de beleving van de gebeurtenissen op zee. Ervaren vaarders denken relatief licht over zwaardere omstandigheden (en daarbij passend gedrag) en als ze dan weer eens in hun boot zitten, dan willen ze ook vooruit. Ik vind het wat te makkelijk om op deze manier de organisatie en de risico's aan de tochtleider te laten. Ga dan alleen varen, dan hebben we als groep er ook nog plezier aan. Nu ervaart de achterblijver een groot (niet te dichten) gat en beleeft daarmee geen lol aan deze tocht. En omdat ik zelf ook van achteren zat vanavond, kan ik dat dubbel en dwars onderschrijven.