Zoeken in deze blog

zondag 31 augustus 2008

Zomer Jazz Fiets Tour

Adorp / Garnwerd - Zaterdag hebben Marga en ik voor het eerst deelgenomen aan de ZJFT. Het bleek er een prima dag voor, schitterend fietsweer en goed georganiseerde ronde (voor zover wij daaraan hebben deelgenomen). In de kerkjes van Adorp en Garnwerd hebben we genoten van Saxofoon-gitaar en een Saxofoon quartet. Geheel verschillende stijlen die in de entourage van de oud-groninger kerken heel mooi ter ore gebracht werden. Het was een puur genot. In Garnwerd hebben we twee sessies van hetzelfde quartet beluisterd; de laatste sessie heb ik buiten via het openstaande kerkraam gevolgd, met een fles bier en een overheerlijke salade bij de hand. Later ging ik er lekker bij liggen hetgeen de voorbijgangers de zinsnede 'Zonnen tussen de Zerken' heeft ontlokt. Die zal ik voorlopig niet meer vergeten.

Oma Flat Dag



Fitland - Jaarlijks komt de familie van mijn moederszijde bij elkaar ter nagedachtenis aan opa en oma en ter versterking van de band tussen kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ditmaal in Mill, waar we in een sportcomplex de beschikking hadden over de accommodatie, van zwemmen, badminton, springkussens, klimwand, adventure trail, tot beach vollye, trikke steps, jeux de boules en tapas toe, er was van alles mogelijk.


Onder het genot van een prachtige zon zijn we aldaar voorzien van een natje en een droge en hebben we onder een gemoedelijke sfeer elkaar weer eens de hand geschud.

KVW Reparatie tokkels

Winsum - De afgelopen week heb ik besteed aan de reparatie van de tokkels van mijn kayak. Vorig jaar september was er één bevestigingspunt afgebroken en bij de laatste nachttocht brak hij wederom af.

Ik heb de punten van mijn kayak gevuld met een halve liter polyester reparatiemiddel en vervolgens een gat geboord, aluminium buisje geplaatst en daar de nieuwe bevestigingslijnen door heen gevoerd. Leuk klusje, waarbij ik en passant mijn haardos ook in de hars heb gezet.

donderdag 28 augustus 2008

KVW Avondtocht 28 augustus 2008

Lauwersoog - Vanavond voer ik de tweede avondtocht onder mijn eigen leiding. Dat bleek knap lastig. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Ik had 4 aanmeldingen en twee halve. Die halve kwamen niet opdagen, dus konden we met 5 man op weg. THW 21.45 uur en daardoor zaten we bij vertrek met een forse stroom tegen. Bovendien stond er een forse westenwind, 4 BF, maar tegen de 5 aan. Wind en stroom in dezelfde richting, dus rustige golven.
Mooi, want ik had twee relatief onervaren zeekayakers erbij en ik kon dan wel een beetje rust in de tent gebruiken. Verder had ik twee zeer ervaren mensen erbij, dus de groep kon het wel aan.
Meteen bij het begin ging het eigenlijk al mis. De opdracht was naar Hoek van de Bant, waarbij we eerst de geul over zouden steken. Even direct een spannend stuk voor Bram, die zijn eerste zeetocht in dit soort zee sinds tijden maakte. De voorvaarder ging voor en vooral voortvarend.
Met de veerboot op komst wilde ik recht oversteken naar de Z18, maar de koers werd door de voorvaarder op de Z16 aangehouden. Dat zou een krappe oversteek worden, als we het al zouden halen zonder in de koers van de veerboot terecht te komen. Eenmaal overgestoken, langs de rode boeien, hadden we de wind en de stroom fors tegen. Op zich is het dan een goed besluit om over de plaat te gaan varen, dan neemt de invloed van de stroom immers af. De afstand tussen de varenden was echter te groot voor verbale communicatie en daardoor had ik geen enkel stuur meer op het verloop van de tocht. Zelfstandig kon ik niet besluiten de koers te verleggen zonder de uiteen gevallen groep nog verder uiteen te laten drijven.
Na drie kwartier hebben we een eerste pauze gegund gekregen; wat mij betreft aan de late kant voor een eerste kennismaking met het wad onder deze omstandigheden.
Vervolgens hebben we de tocht voortgezet tot 20.15 uur om op tijd voor de duisternis weer in de haven te zijn. Hier ben ik zelf ook te optimistisch geweest en heb de jonge honden van het stel door laten varen. Om 20.20 uur kreeg ik van Mathilde het verzoek te keren en nadat de voortvaarders de gele ton gerond hadden konden we terug.
Helaas bleek de wind snel te gaan liggen en bleef er van de verwachte surf weinig over. Tegen 21.00 uur waren we terug in de haven, met dit wolkendek hadden we zonder verlichting eigenlijk eerder terug moeten zijn.

Nadien hebben we bij de loods nog even geevalueerd. Ik had er eigenlijk al geen zin meer in, maar Bram vond het een goed idee om zijn eerste ervaringen even neer te leggen. En gelijk heeft hij. Hij had een duidelijk punt ten aanzien van groepsgedrag en communicatie. Onder deze omstandigheden had hij een strakker regime / sociale controle verwacht ten aanzien van elkaar. En ik geef hem daar volledig gelijk in. Een ervaren vaarder kijkt naar de groep, niet vooral naar zichzelf.
Zelf speelde ik hier ook een duidelijke rol in; ik was zelf vandaag mentaal en ook fysiek niet bij machte om de groep bij elkaar te houden. En dat in combinatie met twee jonge honden in hun eigen achtertuin, die hebben geen tochtleider nodig. Een prima recept voor de vandaag geconstateerde tekortkomingen.

Als tochtleider kan ik dan wel overal een oogje in het zeil houden, ik had eventuele problemen liever niet alleen willen oplossen.

Daar kan ik een volgende keer weer mijn voordeel mee doen. Meer taken bedenken en toewijzen en de groep daarop aanspreken. Verder zouden we aan het begin van een tocht meer de kat uit de boom moeten kijken en vanuit groepsdiscipline de teugels moeten laten vieren en niet achteraf constateren dat er geen groepsdiscipline is waar die door sommigen wel was gewenst. Ook bij de keuze van de route moet ik duidelijker stelling nemen en dit ook afdwingen.

Ook nu blijkt weer dat individuele ervaring telt bij de beoordeling van de situatie en de beleving van de gebeurtenissen op zee. Ervaren vaarders denken relatief licht over zwaardere omstandigheden (en daarbij passend gedrag) en als ze dan weer eens in hun boot zitten, dan willen ze ook vooruit. Ik vind het wat te makkelijk om op deze manier de organisatie en de risico's aan de tochtleider te laten. Ga dan alleen varen, dan hebben we als groep er ook nog plezier aan. Nu ervaart de achterblijver een groot (niet te dichten) gat en beleeft daarmee geen lol aan deze tocht. En omdat ik zelf ook van achteren zat vanavond, kan ik dat dubbel en dwars onderschrijven.

dinsdag 26 augustus 2008

KVW Oefeningen in zwembad Winsum

Winsum - Als tegenprestatie voor de demonstratie bij de Avond-4-daagse mogen we van de badmeester een enkele keer het zwembad gebruiken voor onze natte oefeningen. In het voorjaar start de eerste les voor beginners in het zwembad en nu hebben we deze week ook gebruik mogen maken van het zwembad.
Het was een spontane actie naar aanleiding van een oefenmiddag boven Brakzand om te kijken in hoeverre we de medewerking van het zwembad konden krijgen en vandaag bleek dat spontane acties geweldig veel energie leveren. Mensen die ik anders niet zie waren vandaag in het zwembad aan het trainen, de een zette zijn eerste stappen in een polo en een lage steun, een ander bracht zijn kennis over en hervond de geest na 30 jaar kano varen.
Veertien mensen in het bad, het was geweldig om te zien. Met dank aan Jan, die dit waterfeest mogelijk heeft gemaakt en de avond heeft afgeblust met een warme bak koffie en thee voor de deelnemers en toeschouwers. De foto's zijn van David.

zondag 24 augustus 2008

KVW Nachttocht Engelsmanplaat - Schier West

Lauwersoog - Na een paar vervelende regenachtige dagen is het goed om naar iets leuks uit te kijken. De buienradar gaf aan dat het droog zou worden en bij aankomst stond er een flinke NW4 die nog net geen 5 mocht heten. De lucht werd boven zee helemaal schoon geblazen en het zag er prachtig uit, blauw in de lucht en de schuimkoppen op het water.
Daar stonden we dan, Mathilde, Herman en ik. Wat zullen we doen? We hebben eerst maar een kopje soep gegeten in het Pierenend en hebben vervolgens de knoop doorgehakt. De wind zou afvlakken, uit het NW blijven komen en het zou droog blijven. Genoeg om er alle vertrouwen in te hebben dat het een leuke avond kon worden.

Goed uitgerust (qua uitrusting en conditie) ging ik te water. De heenreis naar Engelsmanplaat was een prachtig golvenspel waarbij een enkeling over me heen sloeg leek het wel, afgewisseld met rustiger perioden hebben we zo heerlijk peddelend tegen de wind in (stroom mee) onze eerste halte bereikt. Het was inmiddels half acht en daarom hebben we een korte pauze ingelast van 3 kwartier. Even een hapje en een slokje, de benen strekken bij het baken en daarna de oversteek naar Schiermonnikoog. De wind was beduidend minder en zo ook de stroom. Je kon het terugzien in het golfpatroon waarin het nu rustig varen was met een enkele schuiver van opzij.

Bij Schier West is het altijd even zoeken naar een leuk plekje. Zelf hoefde ik maar tot het invallen van de duisternis te bivakkeren, maar Herman had een ander plan. Op zoek naar een steile helling (geeft minder gesjouw met de boten) en zachte bodem (dan kun je makkelijk kuilen graven) hebben we even langs de kustlijn gepeddeld. Maar Schier heeft nu eenmaal een vlak opgaande kustlijn dus dan maar aan wal. Herman en Mathilde brachten de eerste boot weg en ik was ze al bijna uit het zicht verloren toen ze hem lieten zakken. Vervolgens de boot van Herman en daarna was ik aan de beurt. Tijdens het overdragen brak mijn tokkel af, waar hij vorig jaar op Vlieland ook al was afgebroken. Reparatie geeft de kracht blijkbaar niet terug aan de constructie, dus daar moet ik voor het komende Vlieland kamp nog snel wat anders op verzinnen.

Afijn, Herman begon als volleerd Duitser met het graven van kuilen en het creëren van bergen. Verrassing, we gaan een schutting maken die ons beschermt tegen de wind. Goed plan, want het woei redelijk en met al die natte kleding koelden we snel af (ondanks droge onderkleding en beschermende regenjacks). Dit jaar geen muggen, zoals vorig jaar, dus we konden rustig gaan zitten en genieten van ons avondmaal. Brood, koffie en thee, en voor mij een zakje noodles. De tijd vloog en voor we het wisten was de duisternis compleet en de stroom voldoende gekenterd dat we met wind in de rug de reis huiswaarts konden aanvangen. Helaas moesten we de boten het hele eind weer terug sjouwen, het water was nog onvoldoende opgekomen om deze inspanning te verminderen.

Verlicht met breekstaafjes op onze rug (met dank aan Herman) en gewapend met lees-/fiets-/mijnwerkerslampen voor op het hoofd en een enkel lampje bevestigd boven op een helm, gingen we van start. De branding was nog flink, je zag niets (buiten de flikkerende boeien in de verte) en het was steeds maar een verrassing wat er nu weer over je heen kwam. Herman heeft Mathilde en mij een goede start gegeven en we zouden achter de branding op hem wachten. We bleven redelijk samen, maar door het wachten dreven we richting kust. Plotseling klonk er gefluit en een duidelijk HALLO! door de nacht. Klootzak! dacht ik nog, Herman had ons immers gewaarschuwd dat hij nog iets in petto had. Hij was de eerste keer niet door de branding gekomen, was gaan zwemmen (kan de beste overkomen) en wilde ons niet kwijtraken. Goede actie dus om de groep daarop te attenderen. Maar zijn boot lag om, zijn hoofdlamp was uitelkaar gevallen en alleen een licht schijnsel van een zwakke lantaarn zag ik in de buurt, maar dat kwam van onder water! Okay, een echte zwemmer was mijn conclusie, ik kijk om, niets te zien. Mathilde had de lamp uit en kon voor hetzelfde geld ook omgegaan zijn. Voor mij vroeg Herman weer de aandacht. Ik wilde gaan redden, maar dat bleek niet nodig. Hij kon staan en heeft de hele handel naar de kant gebracht. We lagen al weer zo dicht op de kustlijn dat Mathilde en ik direct naar zee moesten om zelf niet te stranden. Zo gezegd, zo gedaan. Herman had Mathilde gezien en ik peddelde in een heel rustig tempo naar zee. Achterom kijkend kon ik niet zien of Mathilde volgde, maar Herman zou ook haar dezelfde instructie hebben gegeven. Toen ik eenmaal goed uit de branding was zag ik dat ze een flink eind achter me lag, haar breeklichtje was te zien dus lag ze in de Noord-Zuid richting waar we westelijk moesten varen. Met 5 minuten wachten (van Herman nog geen spoor te bekennen) zou ze zo weer in de branding liggen. Gelukkig bleek Herman dichter in de buurt dan ik dacht en waren we snel weer bij elkaar. Eind goed al goed, maar soms vraag ik me af wat voor situaties ik opzoek en hoe we het hadden gedaan als er twee mensen waren omgegaan.

Eenmaal op open water was het speuren naar de route. Ik wist nog van het voorjaar dat we eerst ruim de geul in moesten om niet weer door de wind op het strand gezet te worden, en dat we als je naar de nachtkaart kijkt, een geul in moesten als twee Quick boeien op één lijn zouden liggen. Goed ontworpen, dacht ik nog toen ik dat tijdens de voorbereiding had ontdekt en daar had ik ook mijn nachtkoers op gebaseerd. Maar Herman was al gaan zwemmen, liet zich niet uit over hoe het ging en hield koers op een boei ver in de Zoutkamperlaag; mogelijk had hij gelet op de gebeurtenissen zijn plan aangepast. Prima richtpunt dacht ik nog, maar ergens moet je wenden als je die geul in wilt varen. Afijn, ik had niet de leiding en volgde Mathilde op de voet. We liepen vast op de zandbank (ook een mooie plek om uit elkaar te vallen overigens, iedereen wil zo ver mogelijk doorvaren!) en besloten iets terug te varen (we waren het geultje immers voorbij) en dan de koers te verleggen naar de Quick flikker achter de scheidingston. De terugtocht verliep verder voorspoedig. Er stond een flinke stroom mee en we hebben geen onverlichte boeien geramd.

Het laatste stuk hebben we genoten van een sterrenhemel, een vallende ster resp. een sateliet, een halve maan, de rust en de ruimte van het nachtelijk wad. Het was op deze manier echt een gevarieerde tocht. Veel wind en golven in het begin, een rustige oversteek naar Schier, een hectisch begin van de terugtocht en een goed gevoel aan het eind.

Qua communicatie begin ik waardering te krijgen voor de militaire afspraken waarbij korte, duidelijke opdrachten worden gegeven die ook worden herhaald als teken van begrip en worden doorgegeven. Een fluitsignaal kan van alles betekenen, van wachten tot de groep compleet is, verzamelen tot Help de tochtleider zwemt!. Een HALLOOO! in de nacht roept meer vragen op dan ze beantwoordt en het ontbreken van duidelijke verlichting boven de man, resp. voor en achter op het schip maken je zo goed als onzichtbaar. Zelf moest ik kiezen tussen de persoon in nood en de persoon met de minste ervaring in de groep. Dat is niet echt een keuze die je wilt maken, de één is (schijnbaar!) in nood, de ander zou daarin kunnen komen (waarbij ik het risico niet zou willen nemen haar in het donker kwijt te raken). En zoals gezegd, zonder duidelijke verlichting ben ik ze kwijt voordat ik het weet. En er moet meer gepraat worden, ook door mij, zodat je op het geluid af kunt gaan en kunt horen hoe iemand het maakt.

Al met al heb ik weer een boodschappenlijstje voor Vlieland, een reparatie en een hoop ervaring erbij met deze mooie tocht.
Met dank aan Herman en Mathilde.

vrijdag 22 augustus 2008

KVW Nachttocht Engelsmanplaat - Schier West (voorbereiding)

Als voorbereiding heb ik de hydrografische kaart "aangepast" zodat ik de verlichtingsschema's beter kan lezen in de nacht.

vrijdag 15 augustus 2008

KVW - natte oefeningen

Lauwersoog - Vandaag heb ik met Steven natte oefeningen gedaan boven Brakzand. Keurig halverwege het tij hadden we nog genoeg water voor een steun en een eskimorol. Voor de ondersteuning stond ik in het water en had ik mijn kano aan de sleeplijn bevestigd zodat hij niet weg kon drijven. Steven heeft zich van zijn beste kant laten zien en zijn oefeningen goed uitgevoerd. Het lukte helaas niet altijd, dus dat is wat minder voor het zelfvertrouwen.

Goed is dat we het dit keer op zee hebben gedaan, zout water hebben gesnoven en je doet het dan ook bijna met de ogen dicht. Het waddenwater geeft je geen zicht op de buitenwereld, daarvoor is het te modderig.

Zelf heb ik ook een aantal rollen gedaan en ik heb gemerkt dat het belangrijkste is dat ik de rust bewaar. Dan gaat het als op rolletjes, zal ik maar zeggen.

Na afloop nog een kibbeling bij Visser's vis restaurant en we hebben er een prachtige middag op zitten. Dat is vatbaar voor herhaling. Steven, dat doen we vaker!

donderdag 14 augustus 2008

KVW Avondtocht 14 augustus 2008

Lauwersmeer - Na de windkracht 7 van gisteren zou het vandaag in de avond afnemen naar 3. Prima weer voor een tocht op het wad. Helaas wilden de voorspellingen volgens KNMI en Kustwacht ons doen geloven dat de wind pas later op de avond zou gaan liggen en niet rond het moment dat wij te water zouden gaan en Dick besloot als tochtleider dan het risico niet te nemen.

Aldus togen we naar het Lauwersmeer. Na wat haperingen in de verkleedpartij lagen we om 7 over 7 te water (bij de boothelling net voor de camping) en peddelden we tegen een lage zon in in westelijke richting. Aanvankelijk stonden er nog een paar leuke golven, maar dat werd al rap minder. Op onze sloffen hebben we rustig Oostmahorn bereikt en Esonstad met een rondje vereerd. Na een uitgebreide pauze op één van de lege vingerpieren keerden we in alle rust huiswaarts. Het meer zo vlak als een spiegel en verschillende wolktypen om ons heen. Dick blies nog even om ons wat wind in de zeilen te geven, het mocht niet baten. De (bijna) volle maan werd al snel door een wolk aan het zicht onttrokken en al pratend hebben we de tocht in alle rust afgerond genietend van de ondergaande zon.

Het was een gezellig tochtje in een mooi gebied met mooie zon en een beetje wind. Morgen ga ik aan de slag met Steven, dan gaan we natte oefeningen doen.

zondag 10 augustus 2008

Tim wint hoofdprijs : weekendje Legoland

LEGOLAND - Afgelopen donderdag werden we gebeld door een medewerker van Lego. Of we de ouders waren van Tim Lammers en of we in het weekend van 10-12 oktober tijd hadden voor een uitje. Tim had als Lego fanaat meegedaan aan een wedstrijd en was uit 300 NL inzendingen gekozen als 's lands beste bouwer. We mogen nu een weekend naar Legoland, incl. vlucht, hotel en rondleiding door de fabrieken. Daar staat tegenover dat Tim wel aan de bak moet om de Lego meesterbouwers met 37 prijswinnaars uit andere landen inzicht te geven in hoe kinderen met Lego spelen. Dat is wel iets om trots op te zijn!

zondag 3 augustus 2008

KVW Rondom Schier

Herman de Win - Voor de gevorderden had de zeesectie afgelopen zaterdag een tocht Rondje Schier gepland. Van de vier gegadigden hebben uiteindelijk twee mensen de stoute schoenen aangetrokken en zo komt het dat ik met Herman de Win (tochtleider) een rondje Schier heb gevaren.
De windverwachting was fors, Zw 4-5, later afnemend naar drie; Meteonet had het nog over 6, afnemend naar 4-5 en buien met kans op onweer in de vroege avond. Deze keer hebben we vertrouwd op Windguru en dat heeft ons een mooie tocht opgeleverd.

Om 9.30 uur vertrokken we gelijk met de veerboot uit de haven. Met een stevige wind in de rug voeren we 6 knopen en in anderhalf uur zaten we al bij EilanderBalg 10, een uur voor het geplande tijdstip voor de drijfpauze op het wantij. We hebben rustig doorgesurft naar EB 12A en zijn daar aan land gegaan op Schier voor een korte pauze waarbij we even de benen konden strekken. We zijn daarbij een geultje ingevaren dat ons bijna tot aan de Noordzeekant van Schier bracht.

Na de pauze, via de zuidkust van Schier verder de EilanderBalg afgevaren langs Simonszand. Het plan was om hier nog even voet aan wal te zetten op de zuidelijke plaat. Uiterlijk 14.45 hadden we hier moeten zijn. Om 13.42 uur lagen we al voorbij EB 28, het eindpunt van de betonning, te genieten van het zicht op zonnende zeehonden op Simonszand. Om de dieren niet in hun rust te verstoren hebben we de tocht onmiddellijk westwaarts voortgezet, de start van de lange tocht boven langs het eiland. Aanvankelijk hadden we nog forse stroom mee tot een vaart van 6 knopen, maar dit werd op den duur minder. Niet alleen de stroom viel langzaam weg, ook mijn batterij liep langzaam leeg en het lichaam begon tegen te sputteren. Tegen 15.30 uur zijn we aan de Noordkant op Schier geland (6 19' E), precies tegenover het punt waar we even na 12.00 uur gepauzeerd hadden. Een wandeling naar het duin bracht ons hetzelfde uitzicht op het schip Orpheus, zoals we dat bij de middagpauze hebben gehad; we hadden ons zeg maar nog geen 400 m in Noordelijke richting verplaatst via een lange omweg.

Rond 16.00 uur gingen we verder en we probeerden wat verder op de Noordzee meer stroom mee te pakken. De teller bleef steken op 4 knopen, dus 4 zeemijl per uur. Een vlugge afschatting van de afstand tot Engelsmanplaat bracht me op 9 mijl, dus om 18.30 uur moesten we ons kamp kunnen opslaan voor het avondeten.

Herman had me al eerder verteld dat het een eindeloos lang stuk leek, die tocht langs de Noordkant. En dat is het ook gebleken. Niet alleen bleef het zicht op de vuurtoren voortdurend hetzelfde van een afstandje, later toen hij goed in beeld was en de kleur bepaald kon worden, bleef hij maar op dezelfde plek liggen (relatief dan t.o.v. de vaarrichting). We moesten er in een grote boog omheen en dan blijft het centrum alsmaar links van je liggen zeg maar. Dat begon dus al bij de PL1 en bleef zo tot PL9A, 3 zeemijl die ons toch maar een uur peddelen kostten. Eigenlijk hadden we gewoon de tijd moeten nemen voor een bak koffie bij het Strandhotel. We peddelden namelijk nog tegen het uitgaande water in en de tijd die we hadden verloren aan het tegenstroomse peddelen hadden we makkelijk kunnen nemen om met een heerlijke bak koffie en een goed stuk gebak te genieten van de middagzon. Punt van aandacht voor een volgende keer.

Uiteindellijk belandden we om 20.00 uur op Engelsmanplaat. Vier uur in de boot, mijn lijf is in tijden niet zo stram geweest.

Met buien op komst en door het late tijdstip heb ik er van afgezien om de pannenkoeken voor de avondmaaltijd te bakken. We hebben de laatste resten proviand in de vorm van repen, worst, broodjes etc. verorberd en de zaak afgeblust met een restje koffie en "warme" chocolademelk.


Om 20.30 uur gingen we wederom te water om nog voor het donker binnen te zijn. Met een forse stroom mee en een klein windje in de rug voeren we uiteindelijk om 21.30 uur de haven binnen .


Het was een mooie tocht, we hadden prima wind en mooie golven. Niet teveel zon, bijna geen regen, het zat allemaal goed mee. Conditie speelt hier wel een rol; alleen tochtjes van één/twee uur enkele reis bieden onvoldoende voorbereiding voor een tocht als deze. 66 Kilometer stond er op de teller van Herman, dat is dan best fors.

Vermoeidheid maakt ook dat ik in mijzelf gekeerd raak, ook eigen keuzes ga maken over vaarrichting en zo. Dat kon gelet op de omstandigheden geen kwaad, maar mag in een groep niet voorkomen. De wil reageert op het lichaam, de geest bepaalt dan meer vanuit zichzelf het gedrag. Herman heeft dit alles, getraind als hij is (hij heeft dit jaar 2* zoveel kilometers gemaakt als ik) goed verdragen en we zijn er goed uit gekomen. Een volgende keer zal ik meer gehoor moeten geven aan de leiding. Waarvan akte.