Winters tafelen in Keramiekmuseum Princessehof

Leeuwarden – Vandaag met Marga een dagje uit naar Leeuwarden. Eerst een Cafe Latte met een broodje in de Stadswaag en vervolgens Winters tafelen in het Keramiekmuseum. Een mooi gebouw, veel variatie in de stukken en fraai belicht. De bijzonder gedekte tafels waren aangekondigd als 'over the top'  en bleken ook elk veel verrassende elementen te hebben. Voor mij zeker het bezoeken waard.

KVW - met een rondje Garnwerd - Cafe Hammingh het jaar uit

Aduarderzijl – Op zaterdag 29 december hebben we de laatste tocht van dit jaar gevaren. Op verzoek van Dick met een alternatieve start in idyllische Garnwerd; het Reitdiep af, via Van Starkenborgkanaal en Aduarderdiep naar Aduarderzijl en over Reitdiep weer terug naar Garnwerd. Ik schat een goede 18 km.

De tocht begon met een mooi zonnetje. Er stond een stevige zuidenwind kracht 5 en soms ook meer en dat gaf het eerste uur aardig wat werk te verzetten toen we het Reitdiep tegenstrooms opvoeren richting Groningen. Eenmaal in het van Starkenborgkanaal, kozen we voor de lage wal en konden we rustig voortpeddelen. Bij de Steentilbrug sloegen we het Aduarderdiep op, waarna de tocht in een heerlijk ontspannen slag werd voortgezet.

Het zwart-witte beeld van de omgeving tijdens het Noord-Zuid varen werd veel kleurrijker toen we de zon eenmaal in de rug hadden en het Aduarderdiep afvoeren.

Halverwege het diep moest ik ergens de 1.000 km grens voor dit jaar passeren. Friedeke heeft er foto's van gemaakt en deze later via Facebook gedeeld. Die duizend km is natuurlijk nooit een doel op zich geweest, maar meer het resultaat van wekelijks een rondje varen, al moet ik toegeven dat het me wel motiveerde om ook op de minder mooie dagen van oktober en november nog een stukje te gaan peddelen. Ik was er in mijn loopbaan nog niet eerder zo dichtbij geweest.

Het idee van die 1.000 km heb ik overigens geleend van de kanoclub uit het Antwerpse Schoten, daar houden enkele leden jaarlijks de stand bij. Ik vermoed overigens dat er binnen de KVW meer mensen zijn die de 1.000 km ruim gepasseerd zijn, maar daar ging het zoals gezegd mij niet echt om.

Na 2,5 uur ongeveer, legden we de boten op de kant bij de camping van Aduarderzijl. Eenmaal op de kant bleek het in de wind een stuk kouder aan te voelen dan varend in de boot. Gelukkig werden we uitgenodigd plaats te nemen in de gemeenschappelijke ruimte van de camping. Aldaar hebben we uit de wind, maar met de jas aan, de verlate lunch genuttigd en de wereld via Facebook kond gedaan van het bereiken van deze mijlpaal. Het aantal reacties stond binnen 5 minuten al op 3, dus er lagen een paar mensen aan het mobiele infuus zeg maar. Dank daarvoor.

De laatste loodjes bleken het zwaarst. Dat moet ook wel, het eerste stuk had van menigeen wel wat geeist en na een luxe pauze binnen, is het buiten dan snel weer koud en moeilijk opstarten. De aanvang gaf de burger nog moed, een restje wind mee, het laatste licht scherend over het landschap. Eenmaal de laatste meander door voorbij Koepon, was het even flink doorscheppen om het eindpunt gemarkeerd door de rode lamp op de hefbrug van Garnwerd te halen.

Net voor het vallen van het duister hadden we de spullen in en op de auto, waarna we nog een laatste ronde hebben genomen in Cafe Hammingh om het vaarseizoen en een mooie en verfrissende tocht af te sluiten.

Op naar de 1.000

Reitdiep – vandaag een extra rondje gevaren, 26 km over het Reitdiep, afzakkend naar het van Starkenborgkanaal en vervolgens via het Aduarderdiep weer terug naar Aduarderzijl.

Opde kop van het Aduarderdiep vond ik op de heenweg een tas in het water. Hij dreeef nog en het zag er niet naar uit dat hij er al heel lang in had gelegen. Ik ben terug gepeddeld en heb hem aan boord gehesen. Er kwamen geen afzichtelijke dampen vanaf zodat ik eerst naar Garnwerd ben doorgevaren en daar bij een steiger de inhoud heb gescand. Bovenop lagen creditcard-formaat kaarten van IKEA, de voetbalbond, een rijbewijs en een zorgpas. Serieus genoeg voor een aan- en afgifte bij de politie, dus tas onder het luik en de tocht voortgezet.

Tegen de stroom in, wind tegen, zon laag voor me, peddelend langs de heropende afslag naar Sauwerd, de Wetsingersluis, Wierumerschouw, Gaarkeuken, Steentilbrug. Het glijdt allemaal aan mij voorbij, zelf associeer ik vrij over de geschiedenis van die tas.

Nadat ik zelf het Aduarderdiep in was geslagen, had ik de wind in de rug en de stroom mee. Het tempo liet ik wat varen, met grote rustige halen gleed het landschap aan mij voorbij. Ik had meer oog voor mijn omgeving, nu ik de laag hangende zon achter me had gelaten en het strijklicht het landschap kleurde. 

Groepen vogels die zich gescheiden naar soort verzamelen op het grasland. Eenden, ganzen, waterkippen en een enkele zwaan. De winter brengt ze samen, de soorten stellen zich gescheiden op.

Eenmaal de brug naar Feerwerd voorbij heb ik navraag gedaan of er mensen bekend waren met een Portugese bewoner van een van de woonschepen. Bij de laatste groep schepen nabij Aduarderzijl wist iemand me wel te vertellen dat er wel eens een Nederlander heeft gelegen die ook in Portugal woont. Na de tocht even langs de Koning en de Dame, dat van die Portugees klopte, een leeftijdsverschil van zeker 50 jaar deed vermoeden dat het toch om iemand anders ging. Dan maar naar Zuidhorn. Marga speelde tomtom aan de telefoon en leidde me naar het politiebureau. De tas werd in ontvangst genomen omdat het gemeentehuis toch dicht was; de politie doet niet meer in gevonden voorwerpen. Met de handschoentjes aan zou ze de zaak onderzoeken. Naam en telefoon achterlatend heb ik koers gezet naar huis.

Onderweg nog even gestopt bij Dick. Dick zit al ruim anderhalf jaar in de lappenmand en heeft sindsdien niet meer gevaren. Eén van de kanjers van het zeevaren, ex-marathonzwemmer, man met inhoud zeg maar en goed voor de vrolijke noot onderweg. Ik trof hem thuis en onder het genot van een bak koffie hebben we wat bijgepraat over wat je al niet mee kunt maken in een jaar. Vorig jaar trof ik hem herstellend van een carpaaltunnelsyndroom, daarna arm gebroken, operatie aan de rug om een beknelde zenuw te bevrijden en nu toe aan de behandeling van een hernia. Je kunt het maar treffen, zo peddel je de zwaarste elfstedentocht ooit, een paar jaar later kom je haast niet van de bank. Een boom van een kerel, een dijk van een vent, blik op de toekomst, haast niet stuk te krijgen. Ik mag hopen dat na de hernia het leed is geleden, de pijn is verdreven en het leven weer een normale wending zal nemen.

We hebben het niet voor het kiezen.

KVW wintervaren - rondje baflo

Winsum - Het tochtje over het Lauwersmeer werd vandaag niet gedragen door de beoogd tochtleider. Derhalve heb ik een tocht aangeboden op zaterdag waarop twee mensen intekenden. Een derde kon ook op zondag en had die dag ook vrijgehouden. Aldus de tocht verschoven naar zondag. Vanmorgen belden twee deelnemers echter af, december als feestmaand zullen we maar zeggen.
Op weg naar de loods kreeg ik een fikse bui op de kop. Eerst maar een kopje thee, de buienradar had al aangegeven dat het na 10.30 uur droger zou zijn. Na de thee nog even de opties besproken; Schiermonikoog, Lauwersmeer of gewoon een lokaal rondje? Het is een rondje Baflo geworden. Een kleine 21 kilometer in een zondags tempo, ik kreeg het er wel warm van zonder er echt voor te hoeven werken.
De wind viel mee en de ZZW konden we vooral in de rug houden, verder voeren we over de Groninger maren op de andere stukken in de luwte. Een rietkraag biedt de kanovaarder de nodige beschutting. Binnen 3 uur stonden we weer op de kant, een lager tempo maakt ook dat je niet hoeft te pauzeren onderweg en verdient zichzelf zo makkelijk terug.
Inmiddels zit ik lekker warm op de bank. Bakje zalmsoep stond al klaar bij thuiskomst, warm broodje erbij uit de oven en zo geniet ik op een winterse zondag van het goede van buiten en van binnen. Nog een kleine 60 km te gaan en ik passeer dit kalenderjaar voor het eerst de 1.000 grens varend in mijn kayak. Zou het lukken tussen de eindejaars borrels en partijen door?

KVW 8 december - winterweer

Eenden hebben zich verzameld in het wak bij de overloop van de waterzuiveringsinstallatie. Tocht afgeblazen wegens ijsgang en als alternatief de wandelschoenen aangetrokken voor een rondje dorp.

Trainingsrondje Baflo - 2 december

Gisteren heb ik de verenigingstocht voorbij laten gaan en die bleek niet gevaren te worden (onstuimige verwachtingen en een deelnemer die daar niet zoveel trek in had). 's Avonds hebben we het programma voor komend jaar in elkaar gezet. Beginnend met de tochten die we in elk geval willen varen, kijkend naar de condities (warm water, zwemmen, lang verblijf op een plaat) en daar vervolgens de gebruikelijke korte dagtochten tussendoor gepland.

Het resultaat mag er zijn, nu nog wat mensen vinden die de kleinere tochten en de avondtochten mee willen invullen als tochtleider of tochtleider in spe.

Vandaag was het aanmerkelijk rustiger. Vanaf een uur of 11 bleef het droog en ook de buienradar gaf geen waarschuwingen. De zon scheen in het Oosten dus heb ik het wolkendek achter me gelaten en het rondje Baflo vanuit Winsum weer eens tegen de klok in gevaren. Ik stond niet op tijd en ben rustig begonnen, onderweg nog wat kiekjes nemend van het winterse veld. Bij thuiskomst stond oma's groentesoep al klaar en heb ik de laatste oliebol verorberd. Dat wat je eraf vaart moet ook weer gecompenseerd worden zeg maar. Het lijf geeft al weer aan dat het gewerkt heeft vandaag, ik doe het verder maar rustig aan. Kan ik even broeden op een paar functies binnen GasTerra. Zien er uitnodigend uit.