Pieterpad : Roermond - Echt - Sittard

Echt - Jaarlijks loop ik met twee studievrienden twee keer een weekend delen van het Pieterpad. Inmiddels zijn we afgezakt van Pieterburen tot aan Roermond. Dit weekend stonden Echt en Sittard op het programma.

Het wandelen is dan een mooi vehikel om herinneringen aan vroeger op te halen, stellingen te bediscussieren, ervaringen te delen, nieuwe ideeën op te doen. En natuurlijk dit alles onder het genot van een prachtige zon, heerlijke Limburgse vlaai met koffie en later op de dag met een lekker en smaakvol biertje.

Echt stond wel als Wildersrijk te boek, gekscherend dan. Regelmatig gingen de stellingen tijdens de wandeling over de PVV en de overtrokken mediaaandacht die werd gegeven of gegenereerd als er niets te melden was over Geert of zijn beweging. Limburg heeft zichzelf geen dienst bewezen de laatste jaren. In bepaalde kringen is Maxime door zijn verraad aan het christelijk sociale deel van het CDA op zijn minst niet geliefd, wordt Maria voor zover al niet vergeten, nog aangeduid met van der Ho-Even, is Camiel gevlucht voor het echte werk nadat hij met een referendum de kilometerbeprijzing vakkundig heeft geparkeerd zonder daar zelf de schuld voor te krijgen en heeft Geert de bekende stellingen betrokken zonder iets op te lossen. Erg zwart-wit en eenzijdig geschetst allemaal, het zegt wellicht meer over de kennis van zaken van degene die oordeelt dan over de beoordeelde. Maar politiek is beeldvorming en daarmee verliest ook de reactie op de politiek aan inhoud.

Na het wandelen is het goed toeven in de horeca. Lijf en leden zijn stram en vermoeid, rozigheid slaat snel toe bij de eerste slok van het gerstenat.

Deze keer werd besloten het witte goud, dat dit jaar langs de door ons gelopen route overigens niet door de Limburgers zelf gestoken lijkt te worden maar door onze nieuwe Medelanders, te laten voor wat het is en traditioneel Chinees te gaan eten. Aldus vonden we in het centrum op aangeven van een Echtenaar het restaurant en hebben wij heerlijk genoten van een prima maaltijd en uitstekende service. Het toeval wil dat we tijdens het eten geconfronteerd werden met het openen van de buitendeur en de verschijning van een blonde meid (jaar of 16 schat ik) waarbij twee vriendinnen buiten bleven staan. Er werd iets onduidelijks naar binnen geschreeuwd, wat ik niet direct als dialect of Nederlands kon inschatten. De reactie van het personeel was echter tekenend. 

Het deed me denken aan films over de jaren waarin in het Zuiden van de VS of in Zuid-Afrika de gekleurde medemens bejegend en gepest werd. Ik wist niet wat me overkwam. Voordat ik goed en wel door had wat er gebeurd was, hadden de drie meiden zich al uit de voeten gemaakt op hun fiets. Ik hoop maar dat ik de feiten verkeerd geinterpreteerd heb; al ben ik bang voor het tegendeel. 

Al snel wordt de link gelegd tussen het succes van de oranje-blanje-bleu beweging in Echt en deze actie. Wellicht niet juist, in elk geval niet de kant waarop ik met de maatschappij heen zou willen. Was Midden-Limburg 17 jaar mijn thuis, op deze manier ga ik er zonder problemen afstand van nemen.

In de afgelopen 7 jaar hebben we een enkele keer om gezondheidsreden verstek moeten laten gaan. Terugkijkend zien we toch dat er het een en ander binnen de diverse gezinnen gespeeld heeft en wat het met ons heeft gedaan. Uiteindelijk heb je dan bij de terugreis in de trein alle tijd om over bepaalde zaken na te denken.

Maar het leven van alledag mag niet verstoord, Den Bosch en Eindhoven lopen uit voor het kampioensfeest in de hoofdstad en vanaf Utrecht zit de trein weer vol met mensen die lekker een dagje uit geweest zijn of studenten/scholieren die zich voorbereiden op de tentamens.

Het openbaar vervoer geeft je even een geurspoor en geluidsbeeld van de rest van de wereld, iets wat ik in de luchtbel van mijn auto dagelijks goed kan missen. Een enkele keer werkt het heel verhelderend en geest verruimend, maar daarover misschien een andere keer meer.