KVW - Termunterzijl - Emden - Ditzum

Ditzum - De dollard was voor mij nog redelijk onontgonnen gebied. Een keer heb ik met Rein een poging gedaan om vanaf Nieuw Statenzijl naar Termunterzijl te varen, maar dat is in het voor ons pre-marifoon tijdperk, vrij snel na de start afgeblazen na een onweersmelding vanaf een zeilschip.

Een andere toenaderingspoging reikte vanaf de Eemshaven niet verder dan Delfsail. Maar vandaag, na 5 jaar varen, mocht ik dan deze 'beginnerstocht' in mijn vaarschema opnemen.

Gisteren stond er een stevige wind en was het mooi weer. Vandaag vertrokken we met een vlakke Dollard en een grijze deken boven ons. De enige afleiding werd geboden door een autoschip, de Marine ACE. We volgden het tot Emden en aldaar werden we de havenmonding uitgestuurd omdat het schip een keer maneuvre moest maken. Met een korte drijfpauze voor de haven hielden we het in de gaten, om vervolgens snel naar Ditzum door te varen. Er was ons Kaffee mit Kuchen beloofd. Het was een korte oversteek, in totaal een 18,6 km dacht ik, dus 10 zeemijl. Tijdens de drijfpauze hadden we 2 knoop stroom mee.

Ditzum zag er onder de grijze deken troosteloos uit. Snel de boten op de kant bij de buitenhaven van het pontje, omkleden en op weg naar een warme kneipe. Het visrestaurant in de haven viel af en daarna snel in het dorp een koffie met grootmoeders appelgebak besteld. Zodra het gesprek kwam op het gestuntel binnnen het CDA en de uitspraken van de geblondeerde leider wiens naam hier maar verder niet genoemd zal worden, werd het tijd voor wat frisse lucht. Herman tracteerde op een rondje molen om zo het dorp en omgeving vanuit de lucht te kunnen aanschouwen.

Nadien hebben we nog een wandeling gemaakt langs het water en de waterwerken en verder de tijd gedood met lanterfanten in een oer degelijk Duits havendorpje. Het druilerige weer had de sfeer niet treffender kunnen schetsen.

Om niet helemaal nat te regenen hebben we versneld de boten opgezocht en de terugreis aangevangen. De wind kwam nu met een kracht drie uit het Westen, dus wind tegen stroom gaf nog net een beetje diepgang voor deze zo goed als laatste tocht van de zeesectie.

Het was even wennen, met de drill van het NKB zeekamp nog in het geheugen, aan de vrijheid die wij binnen de vereniging geven en nemen tijdens het varen. Verder was het een mat tochtje. Goed om even bij te praten, het seizoen nadert het einde.

Onder de rook van Aldel en de chemiebedrijven in Delfzijl, is het varen op het kanaal voor Emden maar een matige ervaring. Land in overvloed, de lucht lang niet zo fris als je zou willen. Een grauw verslag van een grauwe dag. Een dag die in mijn herinnering zal blijven omdat ik er waarschijnlijk niet nog een keer zal komen.