Eenmaal boven de kop van Rottumerplaat bleek dat er veel branding stond waar we uiteindelijk moeilijk omheen zouden kunnen. Na een kort uitstel (even West varen) doken we er dan toch maar in. Het was geen branding, kort maar krachtig met een mooi zandstrand waar je weer kon verzamelen. Nee, dit is een branding tussen twee vaargeulen, gescheiden door en plaat van 1 tot 1,5 mijl. Ik voer op kop als richtingaanwijzer, anderen volgden. In de hogere golven raak je elkaar al makkelijk kwijt. Ik liet me vooral met een lage steun langzaam door de branding zakken, zijwaarts in de hoop dat anderen zouden volgen. Uiteindelijk bleek alleen Peter dat te doen, maar dan vooral om mij iets duidelijk te maken (bleek achteraf).
Eén van de deelnemers bleek te zijn gaan zwemmen, nooit fijn als je in een kano zit, maar eruit en dan door een halve mijl branding is ook geen pretje. Redden in de branding is lastig tot onmogelijk. Slepen in de branding is een gevaarlijke optie, maar met de termperatuur van het water vandaag de dag zou het best een goede optie geweest kunnen zijn. Maar de groep was er te klein voor. Een redder en een zwemmer, een onderkoelde tochtleider die met een relatief onbekende peddel zijn steunen en rollen niet goed kon inzetten en een vierde man. Goed in techniek en conditie, maar wellicht niet de man die verantwoordelijk voor dat groepje, moest gaan slepen. En zo sta je voor dilemma's waar je liever van te voren een keer goed over nagedacht hebt. Zelf lag ik veilig achter de branding te wachten op een teken van leven, zodat we de groep weer compleet konden maken. Niks zo erg als twee partijen die elkaar zoeken in de verkeerde richting.
Uiteindelijk kwam het allemaal weer bij elkaar, met een sleep richting Simonszand afgezakt en vervolgens daar de laatste branding genomen voor de plaat die ervoor ligt. Toen eruit, de mensen moesten warm en droog worden, wilden na 5 uur varen wel een keer uit de boot voor een sanitaire stop en een hapje. Vervolgens wadlopen tot aan het zwin en tenslotte nog het zwin al varend over naar Simonszand.
Simonszand, bekend van wind en zand, beide volop aanwezig vandaag, al hadden we de wind vanaf zee in de rug. Snel een aantal tenten opgezet, droge kleren aan, soep en worsten warm gemaakt, en smullen maar van al dat lekkers van thuis. Nadien een korte wandeling over het steeds maar kleinder wordende Simonszand en daarna weer snel te water. De branding was goed te doen, al had ik een herstart nodig om van de kant te komen. Vervolgens in een rustig tempo op huis aan, eerst oostelijk om de Spruit te mijden en toen zuidelijk de Zuid-Oost-Lauwers in . De fut bleek er bij een aantal flink uit te zijn, bij anderen was er nog genoeg. Ik moet die soep van Jasper ook maar eens proberen een volgende keer, het geeft hem vleugels.
Helaas was het Zielhoes al weer gesloten en hebben we op de winderige kade van Noordpolderzijl geevalueerd en afscheid van elkaar genomen. Het is een lange tocht en zeker een herhaling waard. Met dank aan Jasper, Herman, Friedeke, Peter en David.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten