Rondje Baffelt II - 30 april

Koninginnedag - Een prima dag om me voor te bereiden op de koninginnetocht, een rondje Rottumerplaat - Simonszand vanaf Noordpolderzijl, volgende week zaterdag.

Dat is een lange tocht met een heel lange zit (van minimaal 5 uur) langs gebieden waar we niet uit de kano mogen stappen en door gebieden die vanaf 15 mei weer gesloten zijn om te kunnen dienen als rustgebied voor zeehonden en vogels.  

We gaan dan natuurlijk buiten om, met kans op veel zeehonden, vogels en mooi zicht op de eilanden vanaf het water. Met een beetje geluk kan er ook nog op het water gespeeld worden, al vind ik dat dit soort tochten zich daar om veiligheidstechnische redenen niet echt voor lenen. Er is geen hulpverlening in de buurt en het is minimaal 2 uur varen voor je weer een beetje in de bewoonde wereld bent. Kortom, er mag dus niets gebeuren waar je anderen voor nodig hebt om het op te lossen.

Vandaag de proef op de som genomen met de Point65 XP; hetzelfde rondje in een ander schip. Er stond beduidend meer wind dan de vorige keer, dat leidde ertoe dat ik met gezwinde spoed van start kon, gemiddeld 4,8 knoop met een top van 6,3. Het vreemde was echter dat ik in dezelfde tijd de afstanden aflegde tussen de verschillende mijlpalen en uiteindelijk maar 5 minuten eerder binnen was dan met de Barracuda. Misschien lopen mijn horloge en de GPS niet synchroon?

Het voordeel van een hoog volume boot met lengte is bij wind in de rug groot. Dat bleek wel uit de metingen. Het nadeel bij tegenwind lijkt even groot. De gemiddelde snelheid liep gestaag terug bij tegenwind, de 4,8 nam af tot 4,3 en daar heb ik het het laatste uur in de beschutting van de walbegroeiing op kunnen houden. Maar na anderhalf uur is de energie op, het lijf teert op zijn reserves en dan kan ik met de Barracuda een snelheid van 4 knoop halen, waar ik in de XP een 4,3 weet vast te houden. Lengte loont dus lijkt het, het geeft meer snelheid. Maar niet bij tegen-/zijwind, dan moet deze hoogvolumeboot het gevoelsmatig afleggen tegen een ranker model. 

Om de eigenschappen van de boot te testen moet mijn batterij misschien wel niet leeg zijn, maar juist vol energie zitten. Pas dan kan ik met een flinke krachtsinspanning de rompsnelheid benaderen. De proefopzet zal ik op dat punt nog een keer wijzigen; ik denk aan een vaste route, korter dan de huidige, met daarin een rustige warming up en een sprint of twee, onder vergelijkbare omstandigheden. En door veel proefnemingen te doen, zou het gemiddelde iets moeten zeggen over de combinatie van mens en materiaal.

De grap is wel dat ondanks de licht betere GPS waarden ik voor mijn gevoel veel harder heb gewerkt dan bij de eerste tocht. Dat meet ik dan maar even af aan de hoeveelheid vocht die ik verloren heb, de moeite die ik had met mijn knieën na afloop en het energieniveau achteraf. Het is allemaal nog redelijk subjectief en daarmee amateuristisch van opzet. De lezer mag er dus geen conclusies aan verbinden.

Morgen stap ik in mijn oude Mariner. Dan varen we een verenigingstocht over het Lauwersmeer en gaat het niet om snelheid. Eens ervaren hoe dat zit ten opzichte van de twee andere schuiten en welke GPS parameters dit oplevert.    

Rondje Baflo - 23 april

Baflo - Gisteren had ik een verplichte vrije dag. Normaliter werk ik de uren die ik moet maken om mijn klus te klaren, nu heb ik een klant die niet wil dat ik meer uren draai dan op grond van het contract is vereist. Dan houden ze meer grip op de financien. Prima, een uurtje thuis gewerkt, wat administratieve zaken afgehandeld en daarna de boot in. Ik had net een nieuw anorak gekocht dat ik wilde testen op waterdicht zijn en ademen. De dagen eerder deze week heb ik gebruikt om de latex seals bij pols en hals op te rekken en op maat te knippen. Bij de hals moesten wel 5 ringen weg en nog zit het niet echt comfortabel. Maar wel lekker droog.

Het bootje heb ik ook nog even bijgekit, er leek water via de schegkabel in de kuip te lopen. Half uurtje laten drogen en hup het water in. Eerst 10 minuten doorpeddelen, even afkoelen met een rol in het water, dan weer 5 minuten doorpeddelen, weer even afkoelen en vervolgens naar Onderdendam. Dat kan blijkbaar in 40 minuten, tegen gemiddeld 4 zeemijl / uur (7,4 km/h voor de landrotten). De splitsing Warffum/Baflo neemt dan nog eens 20 minuten, en na 1,5 uur zit ik in Baffelt/Rasquert. Bij Eenrum heb ik nog een keer een duik gemaakt en na 2 uur draaide ik het Mensingeweersterloopdiep op richting Mens-in-geweer (om met Harold te spreken).

Het voelde als een lange zit en ik moest regelmatig even rug en benen strekken. Uiteindelijk heb ik de 21 km in 2h40min volbracht tegen gemiddeld 4 knopen. De kleding hield me goed droog (onder water) en boven water was het ademende effect minder dan ik had verwacht. Het heet dan wel een droogpak, maar je wordt net zo nat als wanneer je zeg maar gaat hardlopen, hetgeen niet slecht is. Het pak is overigens bijzonder snel weer droog, de onderkleding neemt wat meer tijd, al is het maar dat het aan te bevelen is om het eerst in de was te doen.

Hetzelfde rondje wil ik de komende week nog een keer met mijn Mariner en met de Point65 XP varen. Eens kijken of dit relevante verschillen oplevert. Mijn basisconditie is redelijk stabiel, dus de rompsnelheid van de boot zou hier een merkbare rol kunnen spelen. We zullen het eens opmeten. Ik heb ook net een nieuwe GPS nadat mijn andere niet zo waterdicht bleek als was aangegeven. Het binnenwerk was door het zoute water aangetast en onbruikbaar geworden. En de nieuwe heeft natuurlijk een volledig andere interface die lang niet zo intuitief is. Het is maar wat je gewend bent, denk ik, al levert me dat wel weer even een leermomentje op.

Op de foto de restanten van de spoorbrug, de peilers van het spoor van Winsum naar Zoutkamp. Het spoor is opgeruimd, maar de bakstenen hebben ze laten liggen. Op de achtergrond een geknotte boom, langs de weg van Mensinge naar Eenrum.

KVW - Oefentocht III

Duinpan - Vandaag stond de derde oefentocht op het programma. Het was bijzonder mooi weer, zacht briesje en een prachtige zon. Ik had gerekend op veel aspirant zeevarenden en ook op de vaste kern. Het mocht niet zo zijn. Met zijn drieën togen we vanaf Lauwersoog naar de jachthaven op Schiermonnikoog. Dat deden we rond het moment van hoog water en we waren er binnen het uur.
Daar troffen we Menzo van de kanoclub van Dokkumer Nieuwzijlen die wel zo slim dacht te zijn om het eerste uur na hoog water weer door te steken naar Lauwersoog. Wij niet, trokken onze kayak op de kant bij de boothelling, kleedden ons om en met de lunch vertrokken wij naar Schier West. Het natuurpad volgend kwamen we bij een duinpan en namen het er van. Een hapje en een drankje, vogels kijken, een uiltje knappen en de eerste zonnestralen oppikken (niet alleen figuurlijk).
De terugweg hadden we op tijd ingezet om rond 18.00 uur weer in Winsum te zijn. Helaas hadden we iets in de haven laten liggen, dus toen we goed en wel de haven uit waren moesten we dat nog even rechtzetten. Een half uur later dan gepland zetten we koers naar wal. Omdat we midden op het getij wegvoeren, hadden we last van maximale stroom (afgaand) en NNO wind. De Geul van Brakzand bleek in het midden al weer droog te liggen, wat de nodige meters klunen opleverde. Ik zag wel water, maar zakte tot mijn knieen weg in de blubber. Jasper had wel een geultje ontdekt naast de hoofdgeul waar hij nog net doorheen kon varen. Hij was uiteindelijk sneller aan de overkant van Brakzand.

Aan de gang van de veerboot kon ik zien dat er in de geul een flinke stroom stond. Peilend op een boei en de bebouwing op de achtergrond zag ik dat zelfs een correctie van 30 graden niet voldoende was om de stroom de baas te kunnen.
Ik draaide bij en ging op 60 graden afwijkend van de koers varen. Dat leverde me een tocht over Brakzand op (daar is door de ondiepte de stroom minder sterk) die me uiteindelijk bij de Z18 bracht. Traverserend op 120 graden bereikte ik de haven tegen 17.30 uur. Het was een mooi dagje uit met een beetje varen en lummelen in het duin.
Het kan ook anders. Sido en Marieke stonden ook op de kade, zij hadden vandaag een rondje Schier gedaan en omdat ze de Eilanderbalg niet konden vinden door de hoge golfruggen, waren ze via de ZuidOostLauwes en het wantij weer teruggekomen in Lauwersoog. Petje af!

KVW - Tochtplanavond

Loods - Het planproces voor de zeetochten kwam gisteren in fase II. De eerste fase is ergens in februari, waarbij we als tochtleiders gezamenlijk bij Herman thuis een hapje eten, zeg maar gerust een hap, wat wordt afgeblust met een heuse Irish coffee. Vervolgens als de tongen redelijk los zijn en de eerste verhalen zijn verstomd, dan pakken we de kalender erbij en bepalen we grosso modo welke tochten we in welk weekend gaan varen. Natuurlijk gebeurt dat ook op basis van gegevens van het getij en de verwachte kentermomenten (voor zover die cruciaal zijn voor de desbetreffende tocht).

Gisteravond hadden we dan de eerste planavond, waarbij de diverse tochtleiders hun plannen in detail doornemen en de leden van de zeesectie en de collega tochtleiders kritisch toehoren of er wel met alle relevante aspecten rekening is gehouden. Het doel van de avond is een ding, of er wat van komt is een ander. Herman had de koffie op tijd klaar en de koeken stonden gereed, later waren er ook borrelnoten en er restte nog wat frisdrank van de klusdag. Dus op zich was het weer goed geregeld.

Eerst natuurlijk weer stoere en sterke verhalen, de vakantieplannen en het nodige sociale geduw en getrek. En uiteindelijk wist Herman ons tot de orde te roepen voor het overleg. De eerste tocht bleek een misser. Ergens had ik bij het samenstellen van de voorbereidende sheet, ten onrechte een tocht naar Engelsmanplaat ingepland voor het weekend van de 1e mei. Dick twijfelde al een beetje, maar hij had groot gelijk dat de tocht niet gevaren kon worden. Die wordt omgeruild met de Lauwersmeertocht van het weekend ervoor. Gelukkig voor mij konden de andere tochten qua getij allemaal gevaren worden en die hebben we dan ook doorgenomen. Rondje Noordpolderzijl - Rottumeroog - Simonszand - N'zijl, L'oog - Schier Passantenhaven, Rondje Schier met de klok mee, L'oog - Noordpolderzijl en een kampeerweekend met Pinksteren, waarbij we aansluiting zoeken bij het kajakfestijn op het Duitse Borkum georganiseerd door Emjak.

Eén probleempje bleek echter nog bij de tocht naar het Willemsduin; die stond gepland in een weekend dat het gebied nog gesloten is t.b.v. de natuur. Tja, je kunt op alles berekend zijn en bij een globale jaarplanning toch weer ergens een aspect over het hoofd zien. Maar goed dat we zo'n aparte planavond hebben om de details ruim van te voren met elkaar door te nemen.

Na afloop hebben we nog even lekker nagepraat en wat stickers uitgewisseld. Tevreden over het programma togen we om 21.30 uur weer naar huis.

KVW - Oefentocht II

Steile oevers - De tweede oefentocht voor de grootwatervaarders werd vandaag gevaren tussen Steile oevers II en Stropersplaat. Een stevige NO 4-5 met een dik pakket wolken mocht vandaag de sfeer bepalen. Na het invaren, konden we de hele weg naar Oostmahorn lekker surfen en na een korte stop bij Esonstad hebben we koersgezet naar Stropersplaat. Via de Slenk zijn we daarheen gevaren, de oversteek was leuk om te doen, met golven van opzij. De Slenk zelf lag in de luwte, dus peddelden we in redelijke rust naar Stropersplaat. Daar stond de wind pal op de vuurplaats, zodat we een plekje elders uit de wind hebben opgezocht. Ook dan krijgt de mens het koud. Nat neopreen met een forse wind erop, koelt het lichaam behoorlijk af. En zo heb je vanzelf de groep bereid om weer in te stappen.

Eenmaal uit de slenk, gaf de tekening van het water aan dat de windkracht licht was afgenomen. Desalniettemin was het voor menig deelnemer een flink eind terug peddelen, in een behoorlijk tempo en tegen de wind in. Het laatste stuk hebben we dan ook weer in alle rust gedaan. Eenmaal op de wal laat de wind je weer snel afkoelen, dus in no time hadden we ons omgekleed en de schepen weer vastgebonden. Een volgende keer mag de zon wel weer zichtbaar schijnen.

KVW - Klusdag 10 april

De klusdag gisteren was een behoorlijk succes. Er is weer veel onderhoud gepleegd in de vorm van schoonmaken, verven van het houtwerk buiten en de muren binnen. Daarnaast heeft Jan M. een traphekje geplaatst (op de zolder), een zelfgemaakte peddelsteun gemonteerd op de trailer en een start gemaakt met het herstel van het voegwerk aan de voorgevel om het doorslaande water tegen te gaan.
Onder het genot van een lekker zonnetje is ook de trap naar de steiger hersteld met hulp van Pieter en materieel van de firma Everts. De kinderen van Sonja hebben geholpen bij het opruimen van de buitenplaats en ook Jonas (1 jaar!) heeft een bezem ter hand genomen om vader en moeder te helpen.
Al met al een gezellige dag waarbij we ons clubgebouw weer een spatje verder hebben geholpen en hopelijk ook droger hebben gekregen. De kozijnen van de voorgevel zijn echter niet meer te redden, dus daar wordt nu echt actie op ondernomen.

NKB: Paaseilandentocht

Paaseilanden - Ik heb mezelf getrakteerd op een kadootje door me in te schrijven voor de Paaseilandentocht van de NKB. Wat ik me niet realiseerde was dat het nog erg vroeg in het jaar was dat ik 4 dagen, wild kamperend, over de Duitse wadden moest trekken. Pasen heeft toch de geur van de lente, het strijklicht en het nieuwe leven over zich. Dit jaar was het vooral koud, gelukkig ook droog en af en toe een flinke bui.

Zo vlak na de winterstop met vorst op het water tot eind februari, was het natuurlijk moeilijk om gelijk een goede conditie op te bouwen. Verder kende ik de tochtleider als een zoutwater generaal en dat in combinatie met het frisse weer (met buien en naar verwachting weinig wind), maakten toch dat ik er niet geheel vrij in ging. Gelukkig was vrijdags het ijs al snel gebroken toen ik in de haven van Noordpolderzijl arriveerde. Wat van ver komt is op tijd en omdat het voor mij een thuiswedstrijd was, bleek ik ook als laatste te arrriveren.

De zon scheen en na de handen geschud te hebben heb ik met gezwinde spoed de kano beladen en de auto geparkeerd bij het Zielhoes. De tocht verliep voorspoedig, met een zuiden wind, kracht 3 tot 4, voeren we de betonning af richting wantij en Meeuwestaart. Aldaar zijn we traverserend overgestoken recht op de haven van Borkum af. Het was tenslotte Pasen en er was vrijwel geen vrachtverkeer op het water. Onder Borkum hebben we nog even een kleine surf gemaakt en onze tocht volbracht tegen de stroom van het afgaande water in de geul in. Vlak langs de kant, gebruikmakend van de keerstroom tussen de kribben en langs de havenmond bereikten wij de Burkana hafen, alwaar wij onze tent opsloegen. Later kwam de havenmeester toch nog even kennis maken, hetgeen ons de beschikking opleverde over het toiletgebouw. Het was dan wel in renovatie, zoals dat heet, maar wild kamperen op een verlaten voormalige basis is toch iets anders dan in de natuur.

Na de tent uitgezet te hebben volgde het avondeten (buiten) en de planning voor de volgende dag. Tegen het vallen van de duisternis hebben we nog een wandeling gemaakt en het restaurant van de jachthaven verkend. Er was nog net tijd voor een biertje tijdens de laatste ronde en om 10.00 uur stonden we al weer buiten.

De planning voor het vertrek op zaterdag was gesteld op 10.30 uur. Om 7 uur ging mijn interne wekker en om 9.30 uur stonden we klaar voor vertrek. Het kostte nog wat tijd om uit te denken hoe we in de kano zouden stappen, door het lage water was onze aankomstplek qua schade aan het vaarmateriaal risicovol geworden. Uiteindelijk heeft Chris ons voorgesteld om langs de oostzijde van de oostelijke pier de boten te laten zakken en vervolgens via de ladder af te dalen. En zo geschiedde.

Varen met laag water heeft zijn charme. Uitermate rustig leidde Chris ons langs de vaargeul in noordoostelijke richting naar Juist. Af en toe wat buikschuiven over het wantij, een enkeling nam de benenwagen. Na een korte pauze op Hohe Horn, staken we de oostelijke Ems over richting Memmert en voer Chris ons langs de betonning richting Juist. Het leermoment van deze dag was dat je als tochtleider alle beslissingen zelf moet nemen en dat je voorvaarders / koersvaarders moet aanstellen zodat je zelf een positie kunt kiezen van waaruit je overzicht hebt op de groep en toch nog in staat bent om de mensen voor en achterin van instructies te voorzien. Het was een mooie dag, geen regen gezien maar wel de tijd genomen voor de oversteek. Uiteindelijk besloten om niet naar Norderney door te varen, mede omdat het programma voor de volgende dag dan onnodig zwaar belast zou worden. En ook nu, konden we al surfend op de zuiden wind, de oversteek over het wad onder Juist maken naar de jachthaven.

Eenmaal aangekomen konden we voor 2 euri / tent een plekje uitzoeken, een warme douche nemen en onze natte kledij te drogen hangen in de doucheruimte. Dat was ook wel nodig, want we waren nog maar net gearriveerd of een flinke bui overviel ons, met een stevige wind, kracht 5 en een gordijn van regen.

In willekeurige volgorde werd er gedouched en een tent opgezet, waarna het weer verbeterde en we ervoor kozen om ook vandaag zelf te koken. De havenmeester had een afgeschermd plaatsje, met stoelen en een enkele tafel, waar we gezamenlijk onze maaltijd bereidden en oppeuzelden. Voor de snelle beslissers, kon dit droog gebeuren, de meer luxueuze kookgasten kregen er een gratis nat pak bij.

Na de afwas, alles in het drooghok gehangen en vervolgens op zoek naar een warme kroeg voor een stevige warme chocomel en een biertje. Aldaar beraamden we de plannen voor de volgende dag. Besloten werd tot een wandeling naar de noordzijde van het eiland (zeg 2 km bij laag water) en een aanvang aan de Noordzeezijde, rustpauze op de Kachelotplatte en vervolgens langs de geul terug naar de Burkana Hafen op Borkum.

Op de terugweg nog even het paasvuur aan gedaan, de brandstapel was inmiddels al geheel in vlammen opgegaan maar gaf desondanks nog een weldadige warmte af. Met de rook in de neus hebben we ons te ruste gelegd.

De volgende dag om 7 uur heerste er weer volop bedrijvigheid en om 9.00 uur stond een ieder klaar voor vertrek naar het strand. De kracht van grote wielen doet zich gelden op het rulle zand, desondanks waren minimaal twee mensen per kano nodig om de oversteek over het strand te maken. Dit bleek een goede warming up, al weerhield dit Nico er niet van om dat later nog een keer over te doen. Rustig, in slow motion, beginnen, dan een sprintje en vervolgens nog wat rek en strek oefeningen. Leuk om te doen, leerzaam ook om de laatste inzichten in de techniek van de voorwaartse slag nog eens door te nemen. De ware instructeur komt ook dan weer even boven.

Eenmaal uit de luwte van de duinen, kwam de wind hard over de plaat van de westpunt van Juist. Hier deed het gebrek aan conditie zich al gelden, het lichaam had niet echt krachten over om er flink tegen in te gaan. Het navigeren op onbekend terrein leidt altijd tot verrassingen. Zo hadden we 's avonds een plan gemaakt en half en half uitgerekend hoe we de tocht moesten aanvaren, toch bleken de berekeningen niet helemaal te kloppen. Het mooie is dan dat je op het water altijd bedacht moet zijn op verrassingen. Het boekje kan je wel vertellen hoeveel snelheid je wint/verliest bij een bepaalde windkracht en -richting, de stroom zal gemiddeld genomen op een bepaald moment gemeten ten opzicht van het tijdstip hoog water wel een bepaalde richting en sterkte hebben, maar of dat op de dag zelf ook allemaal geldt en samenwerkt, dat is iedere keer maar weer de vraag. Zo bleek deze tocht dat we veel vertraging ondervonden bij de ronding van Juist en op weg naar de Kachelotplatte. Dit is op zich geen punt, maar je moet je dan wel realiseren dat er geen ANWB borden staan (of anderszins betonning aanwezig is), waaraan je je positie kunt afmeten. Natuurlijk is er altijd wel iemand met een GPS op zak en hebben we daar dankbaar ter verificatie van onze overwegingen, gebruik van gemaakt.

Eenmaal het spoor weer teruggevonden, hebben we een korte pauze gehouden op de Kachelotplatte. Waar de wadcode je vertelt dat je als watersporter een flinke afstand moet houden van zeehonden die zich op land bevinden, geldt dat blijkbaar niet voor de commerciele vaart die toeristen langs de populatie zeehonden leidt. Het kan wellicht geen kwaad en die mensen willen nu ook eenmaal een kiekje voor de kinderen.

Met een koers 240 zijn we de Oster Ems weer overgestoken op weg naar Borkum. Met transitopeilingen bepaalden we de plek van aankomst op Borkum (door de stilstaande windmolen te bepalen op de achtergrond). Wederom hebben we een korte stop gemaakt op Hohe Horn, alwaar we een 100 m hebben afgekort door al wadlopend onze schepen over de modder te trekken. Nico houdt van variatie en bracht op geheel eigen wijze de speelse elementen in het programma :)

De havenmeester van Borkum stond ons al op te wachten, met touwen in de hand om de schepen uit het water te tillen. Omdat het hoog water was, konden we de kano's echter onder de loopbruggen van de drijvende steiger varen en aldaar uitstappen. Helaas voor de goed man, zijn mooie aanbod werd om goede redenen afgeslagen.

Na een paar dagen kom je dan in een ritme. Snel de boten via het tallud op de kade getild, tentje opgezet en iets droogs en warms aangetrokken. Douchen zit er op Borkum nog steeds niet in, maar een sanitaire stop is al een hele luxe. Vervolgens kwamen de voorraden die op moesten op tafel (nou ja, het terras). Wijn, bier, noten, worstjes, pinda's, het ging allemaal schoon op om het lichaam van voldoende energie te voorzien. Een tochtevaluatie heeft zeker zijn goede en vrolijke kanten, waarna we met goede zin kozen voor een serieuze tocht op onze laatste dag; via Simonszand terug naar Noordpolderzijl.

De ene helft van de groep koos voor wederom zelf koken in de buitenlucht, de andere helft deed zich te goed aan een goed verzorgde warme maaltijd (op Paaszondag aan de bar!) in het restaurant van de jachthaven. Aldaar werden de snode plannen uitgewerkt en wellicht heeft het optimisme van de borrel een vertekend beeld opgeleverd bij de planning. Feit is dat we de volgende dag weliswaar op tijd vertrokken, maar tegen het eind van de ochtend ruim een uur op het schema achter lagen, wat opliep tot 2 uur. En dat is met een cyclus van 6 uur in het getij, geen kleinigheid.

Om de lange tocht te kunnen maken, moesten we er vroeg uit. Een deel van de tijd hadden we al weggegeven, om de mensen niet te vroeg uit het bed te laten komen. Daardoor vertrokken we dus later dan eigenlijk had gemoeten, wat meer stroom nadeel opleverde dan waarmee we gecalculeerd hadden. Maar laat ik daarover ophouden. Het was een prachtige tocht langs Rottumeroog, Rottumerplaat en Simonszand. Met zon, wind en knobbelig water. Met surfen over de Schildgronden, langs het strand op tegen de stroom in krabbelen, tussen de branding door varen, een vervelende uitgaande stroom langs de westpunt van Rottumerplaat (zelfs 2 uur na de kentering!) en uiteindelijk die bevrijdende glinstering in de verte van een streep zand. We arriveerden na 6 uur op Simonszand, ipv de geplande 4 uur. Daar moet ik dus nog een keer goed over nadenken. Maar de bevrijding die dat gaf was geweldig. Voor de een was het rusten, de ander eten en drinken en voor mijzelf, het spoelen van de nieren. Want een droogpak mag dan geweldig zijn, je kunt niet even uit je boot stappen en een plas doen. Dat kan wel met neopreen, maar je droogpak loopt dan meteen vol.

De pauze op Simonszand was veel korter en tochtiger dan gepland. Bovendien stond het water al veel hoger, dus verdween een groot deel van de grandeur van het wad onder water. Jammer voor degenen die net deze dag wilden kennis maken met dit stukje Waddenzee.

De reis naar huis duurde dus ook iets langer, we hadden minder stroom mee dan gedacht. Bovendien bleek ik zo vermoeid dat ik nog even een verfrissende duik moest nemen om weer bij de les te blijven. De batterij bleef echter leeg en op mijn eigen tempo haalde ik de eindstreep. De anderen wisten nog te genieten van het surfen op de ZW wind, dat zal ik over een week of 4 weer kunnen doen.

We hebben het weekend afgesloten met een warme chocomel in het Zielhoes, alwaar Nico ons nog vertelde over wat te doen als je het niet bij kunt houden als kanovaarder. Dan ligt het waarschijnlijk aan de kleur van je boot, en als het dat niet is, dan aan het merk. En als het dat niet is, dan misschien wel aan je techniek of heel uitzonderlijk, aan de conditie van de andere vaarders. En dat nemen we dan maar als wijze les mee het nieuwe seizoen in.

Het was al met al een prachtig weekend. Soms koud en nat, maar niet heel hinderlijk. Wel vroeg in het seizoen en het lichaam heeft veel moeten geven. Maar al met al een kadootje, en zo was het ook bedoeld. Met dank aan Nico, Chris, Peter, Jannes en Hendra en de hulp van de mensen in Noordpolderzijl, Borkum en Juist.