PEDDELPRAAT Urk - Trintelhaven - 17 oktober

Trintelhaven - Op zaterdag stond de wekker al weer op vroeg; Herman had de vertrektijd loods op 6.40 uur gesteld om tijdig in de Trintelhaven te zijn. Het verzoek van Dick had hij gelukkig gepareerd, die wilde graag dat we via Fort Aalden zouden reizen, minimaal één uur extra reistijd enkele reis erbij.
Uiteindelijk vertrokken we tegen 7.00 uur en stonden we om 8.45 uur als eerste bij de Trintelhaven. Kort daarna arriveerden er meer mensen met kano en al snel liep de parkeerplaats vol. Een korte bezichtiging van het havengebied leverde niet direct een mooie instapplaats op, die bleek vlak bij de afslag aan de andere kant van de dijk te liggen. Onno stond ons daar al op te wachten.
Na een snel handen schudden met namen als Kees, Jaap, Daan, Onno, Sandra, Dick, Marjanne, Fons en een paar waarvan ik de naam al weer ben vergeten, bereidden we ons snel voor op de komende tocht. Het was een gemengde groep en ik was benieuwd naar hoe het samen zou varen.
Eenmaal de kano's aan het water, gaf Onno een korte instructie. De windvoorspelling voor de heenreis was ZW 3-4, later 4-5. Een enkel buitje zou ons te beurt kunnen vallen. Het was een gemengde groep, met snelle en langzame vaarders. Onno stelde veiligheid voorop en wilde zonder formele rollen toe te delen dat een ieder het zicht op de groep hield.

Met goede moed gingen we op pad, ik hoorde nog een kreet "Wie er het eerste is!" en dat schiep verwachtingen. Eenmaal op het water bleek het even zoeken wie de koers zou bepalen. Een koers 80 graden bleek niet door iedereen op dezelfde manier gehanteerd te worden en uiteindelijk werd duidelijk wie de echte hazen zouden zijn. De wind schuin van achteren, golven van opzij, deels van achteren komend. Het bleek voor een enkeling moeilijk te besturen. Zelf had ik ook last om mijn scheg goed te gebruiken, als ik me niet vergis zat die van Jaap helemaal vast en toen dat eenmaal was verholpen, gingen we in een heel rustig tempo op naar Urk.

Urk zie je al vanaf een afstandje liggen waardoor het op koers varen kon worden verlaten door op zicht te gaan varen. Dat gaf al meer rust in de groep. De karakteristieke bouw van de kern van Urk zag er fotogeniek uit; laag licht tussen gebroken bewolking, ik denk dat er mooie foto's van gemaakt zijn.

Bij aankomst lieten twee mensen zich verrassen door de rollers en zij kozen voor een wandeling naar de wal. Eenmaal daar, heb ik mijn materiaal nog een keer gecontroleerd en de scheg goed vrijgemaakt, daarna droge kleren aan en een hapje eten achter de kademuur.
De sanitaire voorzieningen aan het strandje waren afgesloten, dus dat betekende voor mij een gang naar de kroeg. "De Kaap" bleek meer een restaurant te zijn, waardoor ik me ook nog tegoed kon doen aan een warme chocolademelk. Herman volgde uiteindelijk, met zijn camera voor de vastlegging van deze dag. Na de soep hebben we nog een korte wandeling door de oude kern gemaakt en uiteindelijk hebben we ons om 13.00 uur gemeld bij de groep.

De plannen waren gewijzigd, de wind was opgestoken en van de groep van 14 bleven er 4 in Urk achter. Er werd snel geregeld wie welke auto terug naar Urk zou rijden en de rest stak van wal. Binnen 500 m bedacht een 5e groepslid zich en nadat die was teruggebracht ging de groep met gezwinde spoed van start. Er waren lekkere golven en er stond een prima wind. Hier kom ik voor dacht ik nog en ik kreeg er plezier in. Ik hoorde .. uit Oosterhout nog tegen zijn kanomaatje roepen van "Dank je wel dat je me hebt meegenomen!" en hij stoof zichtbaar en hoorbaar genietend door de golven. Hij zou uiteindelijk de hele tocht de voorhoede met de achterhoede blijven verbinden.
Het was een lange terugweg, één koers, geen tussenliggende mijlpalen. Het werd in die zin eentonig en saai. De fut raakte eruit, de slag werd minder soepel en de benen begonnen te sputteren. Ik heb het euforische moment niet lang kunnen vasthouden en het voelde als werken om bij te blijven. Mijn hoofd raakte wat afwezig en versuft en ik heb de terugweg grotendeels alleen / in mijzelf afgerond. Ik bleek niet de enige te zijn die gaande de tocht naar Trintelhaven het mentaal wat moeilijker kreeg.
Onno heeft de hele tocht van achteruit gecontroleerd en ... met zijn NDK Explorer heeft voortdurend een wakend oog en een goed woord gehad voor de achterblijvers. "Als ik sterk ben, dan vaar ik achter" zeg ik altijd en door op de tweede lijn te varen liet ik zien dat ik vandaag niet echt sterk was. De voorvaarders bepaalden richting en tempo en ik kon niet goed beoordelen of er genoeg contact was met de achterhoede om de groep bij elkaar te houden. Door het relatief hoge tempo, werd de rest overigens gedwongen door te varen, hetgeen natuurlijk maakt dat we ons doel ook zouden halen.

De trintelhaven was al snel in zicht; eerst door de bomenrij, later onderkende ik ook het café. Maar om er echt aan te komen, bleken we toch zeker een uur nodig te hebben. Enfin, na 2,5 uur varen tegen de wind in stonden we weer op de kant. Een genot voor blaas en benen.
Dan komt alles weer in een soort van stroomversnelling. Opruimen, opladen, omkleden, rap, rap, rap. Het staat ergens in schril contrast met de rust die ik wil ervaren tijdens een tocht. Lekker tempo, genieten van het spel van wind en golven, genieten van de rust, de ruimte, het uitzicht en het mooie weer.

Na afloop hebben we de auto's van de achterblijvers voor zover mogelijk terug naar Urk gereden (je kunt die afstand bijna beter peddelend afleggen!) en nadien heb ik met Herman en Dick nog een visje gegeten in "de Kaap". Om 19.00 uur gingen we weer op huis aan, lekker rozig en voldaan.