NKB Brouwersdam - 5 oktober 2008

Brouwersdam - In de nasleep van het Vlieland kamp heeft er nogal wat e-mail verkeer plaatsgevonden met beloften over samen varen en Zeeland verkennen. In het begin van de week ontving ik van Norbert bericht dat hij met Hans Heupink de NKB tocht bij Brouwersdam zou gaan varen en ik heb Hans ter elfder ure nog zo ver kunnen krijgen mij mee te nemen.

Dat heeft wel nog wat druk opgeleverd. Zo moest ik vrijdag nog de grijplijnen van mijn kayak vastzetten, ik had nog geen tijd gehad om de reparatie door te voeren. Verder moest ik onderdak regelen in het weekend en dat blijkt in de buurt van Renesse in deze tijden nog best lastig. Gelukkig kon ik terecht in Noordwelle bij de familie Passchier van recreatiebedrijf Boot. Keurige goed uitgeruste kamers, een uitstekend verzorgd ontbijt en heel gastvrij. Die onthoud ik voor mijn volgende Zeeland trip.

Verder bleek ik zaterdag te moeten rijden voor de hockey wedstrijd van Tim in Delfzijl. Dus met kayak op het dak, 4 kinderen in de auto en met sportspullen naar Delfzijl, daarna weer terug. Bij het thuisbrengen kreeg ik een deken in het slot van de achterklep en dan heb ik natuurlijk een Franse elektronisch geregelde auto. De computer constateert een open achterklep en weigert te starten, het mechanisme om bij een elektrische storing de klep open te krijgen werkt in dit geval niet, bruut trekken of duwen ook niet. Gelukkig heb ik het nummer van Frank in mijn mobiel (batterij zo goed als leeg!) en weet Frank ook nu wel raad. Hij vertelt me de bypass om de auto gestart te krijgen en vervolgens kan ik de kinderen thuis brengen. Daarna subiet naar de garage in Eenrum, alwaar de mannen van Renault met een vakkundige heup- en armbeweging de achterklep zo opentrekken. Techniek is niets voor mij, zal ik maar zeggen.

Na de garage snel naar huis, spullen inladen, een laatste bak koffie en op naar Rosmalen. Even op bezoek bij mijn schoonmoeder, daar was ik sinds het begin van de vakantie al niet meer geweest. We zijn gaan eten bij de chinees. Prima eten, goed verzorgd en het maakte niet uit dat we wat harder moesten praten om onze ouderdomsdoofheid te overschreeuwen. Om half acht heb ik het wat rap af moeten breken, omdat de familie Passchier ook niet zit te wachten op nachtelijke gasten. Na de koffie heb ik nog even naar Zeeland gebeld en een prognose afgegeven en ben vervolgens met gezwinde spoed op Noordwelle aangereden.

Aldaar werd ik goed ontvangen en kon ik even bijkomen van het gejaag van de dag. Voor ik er erg in had vielen mijn ogen dicht en heb ik het licht uitgedaan.

Vandaag was dan de dag. Ik zou Norbert, Hans en Merel weer zien, Govert kende ik nog van gezicht van een apriltocht van vorig jaar en verder, er stond een ZZW 7 Bf. dus dat werd bikkelen. Ik had veel meer golf verwacht bij deze wind, maar dat viel direct voor de kust reuze mee. Hans had als tochtleider een aantal opties met ons doorgenomen en koos gaande de rit voor een stevige warming up tegen de wind in. Na goed een half uur waren we zeg 1,5 km verder. Dat valt eigenlijk nog wel mee voor een windkracht 7. Toch bleek het erg zwaar voor enkelen onder ons en Dick besloot niet verder te gaan. De groep heeft nog een twintig minuten tegen de wind in gevaren en is toen terug gegaan. Wind in de rug, afgaand water, hier en daar een mooie surf.

Waar ik in de eerste etappe vooral voorin te vinden was met een blik op de achterhoede om te beoordelen of het geheel niet teveel uitwaaierde, zeker in de buurt van die voorbij flitsende windsurfers, zat ik op de terugweg juist van achteren. Ik voelde me goed en juist dan vaar ik achterop. Overzicht voor mijzelf, de mogelijkheid open houden te assisteren in geval van nood en de laatsten niet het idee geven dat ze er alleen voor staan om de voorsten bij te houden.

Het ging verder allemaal redelijk makkelijk en relaxed terug naar de strandtent. Bijna bij de kant, tijd voor de lunch, besloot Hans dat we dichter bij de haven uit moesten komen. Aldaar aangeland, bleek dat hij de tocht verder wilde afbreken. Er stond teveel wind en de leuke branding konden we wellicht wel bereiken, maar daarna waarschijnlijk niet meer terug komen (in elk geval niet op tijd).

Helaas, het weer zit soms mee en soms zit het tegen. Om met Axel te spreken, je moet gebruik maken van de omstandigheden. Vandaag hebben we gekozen voor kennis maken met varen bij deze windsterkte, tegen de wind in, golven en wind van opzij, surfend terug naar het strand. We hebben het lichaam weer even uitgedaagd en af en toe werd ook de psyche weer even getest bij dreigend omslaan en een plotselinge golf schuin van achteren.

Hoewel we kort gevaren hebben, ben ik best tevreden met deze tocht. Het is natuurlijk een mijl op zeven (8 uur rijden voor 1,5 uur netto vaartijd), het is de omgeving die het hem doet. Thuis en op het werk tijd vrij maken, een goed onthaal in een B&B, ruig weer en nieuwe en bekende gezichten op het strand, peddelen in het zoute water, lekker tegen de wind in en de kick dat ik het gewoon goed red in dit soort omstandigheden. Nadien nog een borrel in de strandtent en ik heb een heerlijk weekendje uit. Volgend jaar staat Zeeland zeker weer op het programma. Zie hier de foto's van Hans.