PEDDELPRAAT Urk - Trintelhaven - 17 oktober

Trintelhaven - Op zaterdag stond de wekker al weer op vroeg; Herman had de vertrektijd loods op 6.40 uur gesteld om tijdig in de Trintelhaven te zijn. Het verzoek van Dick had hij gelukkig gepareerd, die wilde graag dat we via Fort Aalden zouden reizen, minimaal één uur extra reistijd enkele reis erbij.
Uiteindelijk vertrokken we tegen 7.00 uur en stonden we om 8.45 uur als eerste bij de Trintelhaven. Kort daarna arriveerden er meer mensen met kano en al snel liep de parkeerplaats vol. Een korte bezichtiging van het havengebied leverde niet direct een mooie instapplaats op, die bleek vlak bij de afslag aan de andere kant van de dijk te liggen. Onno stond ons daar al op te wachten.
Na een snel handen schudden met namen als Kees, Jaap, Daan, Onno, Sandra, Dick, Marjanne, Fons en een paar waarvan ik de naam al weer ben vergeten, bereidden we ons snel voor op de komende tocht. Het was een gemengde groep en ik was benieuwd naar hoe het samen zou varen.
Eenmaal de kano's aan het water, gaf Onno een korte instructie. De windvoorspelling voor de heenreis was ZW 3-4, later 4-5. Een enkel buitje zou ons te beurt kunnen vallen. Het was een gemengde groep, met snelle en langzame vaarders. Onno stelde veiligheid voorop en wilde zonder formele rollen toe te delen dat een ieder het zicht op de groep hield.

Met goede moed gingen we op pad, ik hoorde nog een kreet "Wie er het eerste is!" en dat schiep verwachtingen. Eenmaal op het water bleek het even zoeken wie de koers zou bepalen. Een koers 80 graden bleek niet door iedereen op dezelfde manier gehanteerd te worden en uiteindelijk werd duidelijk wie de echte hazen zouden zijn. De wind schuin van achteren, golven van opzij, deels van achteren komend. Het bleek voor een enkeling moeilijk te besturen. Zelf had ik ook last om mijn scheg goed te gebruiken, als ik me niet vergis zat die van Jaap helemaal vast en toen dat eenmaal was verholpen, gingen we in een heel rustig tempo op naar Urk.

Urk zie je al vanaf een afstandje liggen waardoor het op koers varen kon worden verlaten door op zicht te gaan varen. Dat gaf al meer rust in de groep. De karakteristieke bouw van de kern van Urk zag er fotogeniek uit; laag licht tussen gebroken bewolking, ik denk dat er mooie foto's van gemaakt zijn.

Bij aankomst lieten twee mensen zich verrassen door de rollers en zij kozen voor een wandeling naar de wal. Eenmaal daar, heb ik mijn materiaal nog een keer gecontroleerd en de scheg goed vrijgemaakt, daarna droge kleren aan en een hapje eten achter de kademuur.
De sanitaire voorzieningen aan het strandje waren afgesloten, dus dat betekende voor mij een gang naar de kroeg. "De Kaap" bleek meer een restaurant te zijn, waardoor ik me ook nog tegoed kon doen aan een warme chocolademelk. Herman volgde uiteindelijk, met zijn camera voor de vastlegging van deze dag. Na de soep hebben we nog een korte wandeling door de oude kern gemaakt en uiteindelijk hebben we ons om 13.00 uur gemeld bij de groep.

De plannen waren gewijzigd, de wind was opgestoken en van de groep van 14 bleven er 4 in Urk achter. Er werd snel geregeld wie welke auto terug naar Urk zou rijden en de rest stak van wal. Binnen 500 m bedacht een 5e groepslid zich en nadat die was teruggebracht ging de groep met gezwinde spoed van start. Er waren lekkere golven en er stond een prima wind. Hier kom ik voor dacht ik nog en ik kreeg er plezier in. Ik hoorde .. uit Oosterhout nog tegen zijn kanomaatje roepen van "Dank je wel dat je me hebt meegenomen!" en hij stoof zichtbaar en hoorbaar genietend door de golven. Hij zou uiteindelijk de hele tocht de voorhoede met de achterhoede blijven verbinden.
Het was een lange terugweg, één koers, geen tussenliggende mijlpalen. Het werd in die zin eentonig en saai. De fut raakte eruit, de slag werd minder soepel en de benen begonnen te sputteren. Ik heb het euforische moment niet lang kunnen vasthouden en het voelde als werken om bij te blijven. Mijn hoofd raakte wat afwezig en versuft en ik heb de terugweg grotendeels alleen / in mijzelf afgerond. Ik bleek niet de enige te zijn die gaande de tocht naar Trintelhaven het mentaal wat moeilijker kreeg.
Onno heeft de hele tocht van achteruit gecontroleerd en ... met zijn NDK Explorer heeft voortdurend een wakend oog en een goed woord gehad voor de achterblijvers. "Als ik sterk ben, dan vaar ik achter" zeg ik altijd en door op de tweede lijn te varen liet ik zien dat ik vandaag niet echt sterk was. De voorvaarders bepaalden richting en tempo en ik kon niet goed beoordelen of er genoeg contact was met de achterhoede om de groep bij elkaar te houden. Door het relatief hoge tempo, werd de rest overigens gedwongen door te varen, hetgeen natuurlijk maakt dat we ons doel ook zouden halen.

De trintelhaven was al snel in zicht; eerst door de bomenrij, later onderkende ik ook het café. Maar om er echt aan te komen, bleken we toch zeker een uur nodig te hebben. Enfin, na 2,5 uur varen tegen de wind in stonden we weer op de kant. Een genot voor blaas en benen.
Dan komt alles weer in een soort van stroomversnelling. Opruimen, opladen, omkleden, rap, rap, rap. Het staat ergens in schril contrast met de rust die ik wil ervaren tijdens een tocht. Lekker tempo, genieten van het spel van wind en golven, genieten van de rust, de ruimte, het uitzicht en het mooie weer.

Na afloop hebben we de auto's van de achterblijvers voor zover mogelijk terug naar Urk gereden (je kunt die afstand bijna beter peddelend afleggen!) en nadien heb ik met Herman en Dick nog een visje gegeten in "de Kaap". Om 19.00 uur gingen we weer op huis aan, lekker rozig en voldaan.

LEGO Billund 9 - 12 oktober

Billund - Afgelopen weekend zijn we op uitnodiging van LEGO naar Billund afgereisd. Met medewerking van school zijn we donderdagavond al bij Schiphol op het vliegtuig gestapt. Het verblijf was prima geregeld, na de korte KLM vlucht zijn we keurig opgevangen in het Legoland Hotel in Billund. Aldaar lagen de verrassingspakketten klaar voor Tim en Jeroen en kon er meteen gebouwd worden.

Terwijl andere gasten uit de diverse werelddelen arriveerden, konden wij die in zekere zin het dichtste bij woonden, vrijdagochtend na het ontbijt direct het park in. De lunch werd geopend door Mats Nipper, de tweede man van LEGO. Aan grote tafels, versierd met de nodige LEGO stenen, konden we plaats nemen en onze eigen lunch bouwen (hamburgers, hotdog en/of pannenkoeken, gevolgd door zelf te scheppen ijs).

Na de lunch en de eerste bouwwerken werden we in drie groepen door de fabriek geleid. De stenen worden dan wel gefabriceerd in China, het inpakken gebeurd in variabele productielijnen nog in Denemarken. Het blijkt nog een heel karwei om geautomatiseerd de zakjes te vullen met al die mini onderdelen die in grote bakken worden aangeleverd. Eerst zakjes met een bepaalde vulling maken, later verschillende zakjes in de verpakkingsdozen doen. Het vullen van de dozen gebeurde nog handmatig, omdat de machinerie nog niet goed in staat was om de dozen vlak af te vullen. Het verlijmen ging vervolgens weer wel geautomatiseerd. De vloer bleek overigens een el dorado voor gelukzoekers op zoek naar extra steentjes.

's Avonds hadden we een groots buffet met veel vis en vlees en een prima selectie voor de kinderen. Wat opviel is dat je in een internationaal gezelschap snel de verschillende taalgebieden bij elkaar ziet kruipen. Het mag dan ook niet verbazen dat bij afwezigheid van Belgen, wij regelmatig met de Japanners aan tafel hebben gezeten.

Zaterdag was de officiele dag; de huldiging, de prijzen, een bouwopdracht voor de masterbouwers en een bezigheidstherapie voor de overige familieleden (vullen van panels met lego die tezamen een wereldkaart vormen).

Na de goed verzorgde lunch kregen we een presentatie van een master builder die uitleg gaf over hoe de grote LEGO bouwwerken tot stand komen en van ondersteunend staal worden voorzien. Na een korte presentatie werden veel vragen gesteld aan de aanwezige ontwerpers, elk taalgebied (engels, spaans, duits) om een eigen ontwerper.

De middag werd vervolgd in het creatieve lab van LEGO, een korte inleiding, een tour langs de museumstukken van LEGO zelf om aan nieuwe medewerkers de ontwikkeling van het product te laten zien en de verschillende kwaliteitsaspecten daarbij te benadrukken en een tour langs de productportfolio 2008. De portfolio voor 2009 bleef voor ons echter achter gesloten deuren.
Ook hier kregen de kinderen ter afleiding een doos LEGO tot hun beschikking om de ouderen de tijd te geven te genieten van nostalgische beelden.

Het avondeten vond plaats in het Lego Castle in het park. BBQ eten, goed verzorgd en begeleid met entertainment door een goochelende clown. Nadien hebben we de producten van de ochtendsessie opgeruimd om de organisatie daar niet mee op te zadelen.

Zondag was qua weer de mooiste dag en voor ons een vrije dag, vrij te besteden in het park. Zelf konden we als een van de laatsten weg waar anderen soms al vroeg in de ochtend een vlucht naar huis hadden. Al met al zijn we heerlijk in de watten gelegd door LEGO en hebben we kunnen genieten van alles wat met LEGO te maken heeft.

Prompt werden we maandag gebeld, eerst het nieuwsblad en later Kidsweek. Ik wil geen interviews maar wel een paar vragen beantwoorden zei Tim nog.

NKB Brouwersdam - 5 oktober 2008

Brouwersdam - In de nasleep van het Vlieland kamp heeft er nogal wat e-mail verkeer plaatsgevonden met beloften over samen varen en Zeeland verkennen. In het begin van de week ontving ik van Norbert bericht dat hij met Hans Heupink de NKB tocht bij Brouwersdam zou gaan varen en ik heb Hans ter elfder ure nog zo ver kunnen krijgen mij mee te nemen.

Dat heeft wel nog wat druk opgeleverd. Zo moest ik vrijdag nog de grijplijnen van mijn kayak vastzetten, ik had nog geen tijd gehad om de reparatie door te voeren. Verder moest ik onderdak regelen in het weekend en dat blijkt in de buurt van Renesse in deze tijden nog best lastig. Gelukkig kon ik terecht in Noordwelle bij de familie Passchier van recreatiebedrijf Boot. Keurige goed uitgeruste kamers, een uitstekend verzorgd ontbijt en heel gastvrij. Die onthoud ik voor mijn volgende Zeeland trip.

Verder bleek ik zaterdag te moeten rijden voor de hockey wedstrijd van Tim in Delfzijl. Dus met kayak op het dak, 4 kinderen in de auto en met sportspullen naar Delfzijl, daarna weer terug. Bij het thuisbrengen kreeg ik een deken in het slot van de achterklep en dan heb ik natuurlijk een Franse elektronisch geregelde auto. De computer constateert een open achterklep en weigert te starten, het mechanisme om bij een elektrische storing de klep open te krijgen werkt in dit geval niet, bruut trekken of duwen ook niet. Gelukkig heb ik het nummer van Frank in mijn mobiel (batterij zo goed als leeg!) en weet Frank ook nu wel raad. Hij vertelt me de bypass om de auto gestart te krijgen en vervolgens kan ik de kinderen thuis brengen. Daarna subiet naar de garage in Eenrum, alwaar de mannen van Renault met een vakkundige heup- en armbeweging de achterklep zo opentrekken. Techniek is niets voor mij, zal ik maar zeggen.

Na de garage snel naar huis, spullen inladen, een laatste bak koffie en op naar Rosmalen. Even op bezoek bij mijn schoonmoeder, daar was ik sinds het begin van de vakantie al niet meer geweest. We zijn gaan eten bij de chinees. Prima eten, goed verzorgd en het maakte niet uit dat we wat harder moesten praten om onze ouderdomsdoofheid te overschreeuwen. Om half acht heb ik het wat rap af moeten breken, omdat de familie Passchier ook niet zit te wachten op nachtelijke gasten. Na de koffie heb ik nog even naar Zeeland gebeld en een prognose afgegeven en ben vervolgens met gezwinde spoed op Noordwelle aangereden.

Aldaar werd ik goed ontvangen en kon ik even bijkomen van het gejaag van de dag. Voor ik er erg in had vielen mijn ogen dicht en heb ik het licht uitgedaan.

Vandaag was dan de dag. Ik zou Norbert, Hans en Merel weer zien, Govert kende ik nog van gezicht van een apriltocht van vorig jaar en verder, er stond een ZZW 7 Bf. dus dat werd bikkelen. Ik had veel meer golf verwacht bij deze wind, maar dat viel direct voor de kust reuze mee. Hans had als tochtleider een aantal opties met ons doorgenomen en koos gaande de rit voor een stevige warming up tegen de wind in. Na goed een half uur waren we zeg 1,5 km verder. Dat valt eigenlijk nog wel mee voor een windkracht 7. Toch bleek het erg zwaar voor enkelen onder ons en Dick besloot niet verder te gaan. De groep heeft nog een twintig minuten tegen de wind in gevaren en is toen terug gegaan. Wind in de rug, afgaand water, hier en daar een mooie surf.

Waar ik in de eerste etappe vooral voorin te vinden was met een blik op de achterhoede om te beoordelen of het geheel niet teveel uitwaaierde, zeker in de buurt van die voorbij flitsende windsurfers, zat ik op de terugweg juist van achteren. Ik voelde me goed en juist dan vaar ik achterop. Overzicht voor mijzelf, de mogelijkheid open houden te assisteren in geval van nood en de laatsten niet het idee geven dat ze er alleen voor staan om de voorsten bij te houden.

Het ging verder allemaal redelijk makkelijk en relaxed terug naar de strandtent. Bijna bij de kant, tijd voor de lunch, besloot Hans dat we dichter bij de haven uit moesten komen. Aldaar aangeland, bleek dat hij de tocht verder wilde afbreken. Er stond teveel wind en de leuke branding konden we wellicht wel bereiken, maar daarna waarschijnlijk niet meer terug komen (in elk geval niet op tijd).

Helaas, het weer zit soms mee en soms zit het tegen. Om met Axel te spreken, je moet gebruik maken van de omstandigheden. Vandaag hebben we gekozen voor kennis maken met varen bij deze windsterkte, tegen de wind in, golven en wind van opzij, surfend terug naar het strand. We hebben het lichaam weer even uitgedaagd en af en toe werd ook de psyche weer even getest bij dreigend omslaan en een plotselinge golf schuin van achteren.

Hoewel we kort gevaren hebben, ben ik best tevreden met deze tocht. Het is natuurlijk een mijl op zeven (8 uur rijden voor 1,5 uur netto vaartijd), het is de omgeving die het hem doet. Thuis en op het werk tijd vrij maken, een goed onthaal in een B&B, ruig weer en nieuwe en bekende gezichten op het strand, peddelen in het zoute water, lekker tegen de wind in en de kick dat ik het gewoon goed red in dit soort omstandigheden. Nadien nog een borrel in de strandtent en ik heb een heerlijk weekendje uit. Volgend jaar staat Zeeland zeker weer op het programma. Zie hier de foto's van Hans.