Pieterpad

Gennep - Afgelopen weekend was het tijd voor ons halfjaarlijkse stukje Pieterpad. We doen dit al een aantal jaren, elk weekend twee etappes, in het voor- en in het najaar. Dit keer stonden de etappes Groesbeek - Gennep - Vierlingsbeek op het programma.

Vanaf Groesbeek zijn we direct het bos in gelopen. Het was wat dringen aan het begin, maar verderop na de eerste fotosessie hadden we toch de indruk dat we het bos voor ons zelf hadden. Het was een prachtige wandeling, door bos, langs akkerbouw en veeteelt, een enkel steil stuk en verder een prachtig glooiend gebied met mooie doorzichten naar Hoch Elten, Duitsland, over de maasvallei, de keizers kop, bronnen, vennetjes, stronken, holle paden en Christoffel taart net over de grens in Limburg. Als Limburger, Brabander en Limburger van Brabantse ouders heeft het toch iets speciaals om in de eigen omgeving te wandelen na 300 km in "vreemd" gebied in het Oosten van ons land.

Het was een korte etappe, dus nadat we onze spullen hadden achtergelaten in Hotel De Kroon in Gennep, moest Harold op zoek naar de rivier van dit stadje aan de Maas. Het bleek dat we door eerst de winkelstraat af te lopen parallel aan de rivier hadden gelopen. Uiteindelijk na het oversteken van de N271 en een dijk tegen het hoogstaande rivierwater ter bescherming van de weg, kwamen we bij de Maasbrug. "Als de Maas nu eens vol bier waas (hoorde ik onze gids nog zeggen)", lijkt me de tekst van een lokale carnavalskraker, maar de gedachte bracht ons weer terug naar het oorspronkelijke idee, een biertje op een mooi terras. Nu we hadden genoten van het uitzicht op de Maas, konden we genoegen nemen met het terras voor Hotel de Kroon, niet dat daar iets mis mee is, maar van een stadje aan de Maas, verwacht je een boulevard met terrassen met leven en uitzicht.

Het eten is iedere keer weer een discussiepunt. Vandaag had Harold de schone taak om de behoefte aan asperges (streekgebonden gerecht) van Theo, te schikken met de andere wensen, Chinees (Theo) en een eetcafé (in elk geval geen asperges) (Harm). We hebben nog even getwijfeld om in te gaan op het asperge menu van onze gastheren, maar uiteindelijk besloten we naar Loong Foong te gaan. Bij aankomst bleek "de chinees" a la carte te serveren en een buffet te hebben. Het buffet zag er zo uitnodigend uit dat we het a la carte gedeelte voor een volgende keer bewaren. Na een halve dag openbaar vervoer, gecombineerd met een halve dag wandelen, hebben we heerlijk gegeten en bijna alles kunnen proeven van het heerlijke buffet.

Na al die heerlijkheden had het lichaam behoefte aan enige rust. We hebben genoten van een extra rondje door het dorp, langs de Niers gewandeld en uiteindelijk onze opties nog eens bekeken. De Witte Olifant klonk veelbelovend (Harold kan vast nog wel uitleggen waarom (een heilig dier (want wit) en daarmee nutteloos (want niet inzetbaar voor het werk)) maar bleek ook later op de avond een lege dop. De Typhoon vlakbij de Kroon bleek ook op de tijdstippen dat wij er kwamen moeite te hebben klandizie te trekken. Dan maar terug de winkelstraat in en bij de Happerij en Tapperij een nazit georganiseerd. Bij een enkeling zat het buffet nog in de weg om vrijelijk te genieten van een Gulpener Korenwolf, maar dat mocht de pret verder niet drukken.

Om half een had Theo de mededeling dat als we na 24.00 uur wilden terugkeren naar het hotel, dat we dan van te voren even iets hadden moeten regelen. Toevallig(?) had hij bij aankomst in Nijmegen al de stelling gehuldigd dat het niet bij één leugen dit weekend zou blijven en gelukkig pastte één van beide sleutels op de voordeur en hebben we ons bed gevonden.

Na een goede nachtrust in dit zo rustige stadje, hebben we het ontbijt tot ons genomen en vervolgens de wandeling voortgezet. Eenmaal Gennep uit wandel je door prachtige bossen, heidevelden en cultuurland. In Afferden hebben we nog een Apfelstrudel tot ons genomen en een uur later waren we in Vierlingsbeek. Het toeval wilde dat het station toch iets verder van de kerk af lag waardoor we bij aankomst de trein naar Nijmegen net zagen wegrijden. Dan konden we nu Harold uitzwaaien naar Maastricht, ware het niet dat Veolia de trein van 13.37 uur uit het rooster had gehaald. Zonder kaartje (want de automaat was stuk) hebben we de reis naar Nijmegen gemaakt en van daaruit zijn we ieder ons weegs gegaan.

Het was een mooi weekend, alle onderwerpen zijn de revue weer gepasseerd en de goede voornemens voor een volgende tocht zijn alweer gemaakt. Dat worden langere etappes en daar ga ik toch maar eens beter voorbereid aan meedoen. Ook met nieuwe schoenen en korte etappes loop ik blaren en heb ik een geirriteerde spier opgelopen. Dat kan ik dan niet gebruiken.