KVW - Rondje Schier met de klok mee

Schier - Het jaarlijkse hoogtepunt qua duurtocht is binnen de KVW zeesectie toch wel het rondje Schier. Een zestigtal kilometers peddelen en je stukbijten op het lange rechte eind boven langs. Gisteren verliep voor mij de tocht wel anders. Na een paar dagen van W6 stond er behoorlijk wat deining aan de noordzijde en stond er een golfopbouw van 2.10 - 2.40. Zo op het land gemeten lijkt dat goed te doen maar mijn maag denkt daar anders over.

Bij het begin beginnen, zeg maar. Dit jaar waren we ineens met 8 mensen, 6 van de KVW en 2 ex-Futen. Dat is een behoorlijke groep voor onze doen. Om 7.45 uur vertrokken we vanuit Lauwersoog Haven en redelijk voorspoedig kwamen we bij Schier West. Er stond minder wind dan de verwachte W4-5 en de Waddenzee lag er rustig bij. Vanaf Schier West hadden we zicht op een stukje branding boven het plaatje naast het WestGat. Om er een echte zeetocht van te maken hebben we dat maar even aan gedaan, zo vaak komen we daar immers niet. Nou, dat kunnen we volgend jaar wellicht beter wel doen om meer speelervaring op te doen.

Het ging er rustig te keer, al weet je in zo'n tobbe nooit van welke kant je nu weer opgepakt wordt en soms interfereren de golven tot een heuse heksenketel. Ik ging er zelf al niet lekker in. Mijn nieuwe schip had nog geen golf gezien en voelde ook als een enorme lange plank waar van alle kanten aan getrokken werd. Ik kon er mijn draai niet echt in vinden. De heenreis ging goed, de terugreis leverde een zwempartij op. En dan blijk eskimoteren op kalm water heel anders dan in een wastobbe. Eenmaal zwemmend, werd ik weer in de boot geholpen door Dick en nadien heeft Michiel de boot nog geleegd. Bij het strandhotel zijn we even geland na wederom een ritje door de branding. Dat leverde een drietal rechtstandige landingen op, Dick viel daarbij plat voorover met zijn snufferd in het zand. Dat zal Aquaman wel niet in zijn hoofd gehad hebben toen hij zich bekeerde tot de kanosport. Het liep allemaal gelukkig af, al spoelde er wel wat materiaal de zee in.

Na de pauze voeren we de branding weer door en maakten we ons op voor het lange rechte eind richting Willemsduin. Er stond een flinke deining die op zich geen "gevaar" inhield, maar ik blijk er niet van te houden. Het zilte water van de eerste zwempartij nog in mond en maag hielpen daar niet bij en ik ging steeds meer in mezelf gekeerd peddelen. Uiteindelijk heb ik geaccepteerd dat ik dit op deze manier niet wilde afronden en besloot naar het strand te gaan. Dat leek me ook veiliger en leuker voor de groep, een half zeezieke in je groep die er mentaal niet meer bij is, daar heb je in dit soort omstandigheden alleen maar last van.

De reis naar de kant leverde voor velen een zwempartij op, die ik ze graag had bespaard. Maar het zou voor hen toch een dag van zwemmen en flinke golfpartijen en dito sterke verhalen worden.

Eenmaal op de kant heb ik de wieltjes eronder gezet en verder de amfibische eigenschappen van mijn kano getest. Die vielen best mee, al is 4 km wandelen met een vol bepakte kano toch een hele opgave. En zo komt de aap toch nog uit de mouw, en is nu de mol bekend. Want het hele jaar door gonst het al binnen de club, de KVW is toch geen wandelvereniging? En ja, nu valt moeilijk te ontkennen dat ik toch ook graag een stukje loop tussen het kanoen door :) .

Afijn, eenmaal in de jachthaven heb ik het spul weer vaar gereed gemaakt en ben ik met laagwater vertrokken. Er stond een flinke wind, maar aan deze kant van Schier heb je daar eerder als een fietser last van zeg maar, het landschap krijgt er niet een extra glooiend karakter van zoals aan de noordkant.

Al met al was het een fijne dag met veel zon (en regen), heb ik lekker gepeddeld en ook mindere ervaringen opgedaan. Het ontzag voor de watermassa aan de zeezijde is weer even toegenomen en nu zit ik met de vraag: Neem ik naar Vlieland de Mariner of de XP mee? Ze toeren allebei lekker, de XP vaart sneller/lichter, maar in de grotere golven voel ik me nog niet helemaal prettig in mijn nieuwe boot.

KVW - Delfsail

Delfsail – Afgelopen zaterdag startte Delfsail. Met de KVW zijn we in alle vroegte in de Eemshaven te water gegaan. Aldaar hebben we een rondje door de haven gevaren om de tall ships vanaf het water te beleven. Het viel qua grootte reuze mee en er was nog weinig bedrijvigheid. Tegen half 10 zijn we de haven uitgevaren in de verwachting dat om 10.00 uur de parade opgezet zou worden en dat we dan onderweg konden aanhaken.
Niets bleek minder waar. De tall ships gingen op eigen kracht op een door hun zelf gekozen moment de haven uit. Allemaal op de motor, geen zeil te bekennen. En sporadisch kwam je onderweg een schip tegen. Wij hebben vooral enkele begeleidende zeilschepen kunnen bewonderen.
De haven van Delfzijl is vrij lang en voor een kano moet je daar zeg maar flink voor om varen (van Noord naar Zuid om de ingang te bereiken en vervolgens weer terug naar Noord om bij de tall ships te komen, nadien te herhalen om weer thuis te kunnen komen). De leiding had ’s ochtends dan ook bedacht dat we de haven zelf niet in zouden varen. Dat was voor mij een tegenvaller omdat ik onderdeel van de parade had willen zijn met bollende zeilen in de wind en mensenmassa’s aan de kant. Afijn, we zijn in Delfzijl gestrand en dat heeft ons een route langs het industriecomplex bespaard, hebben we ons omgekleed en een wandeling over het Delfsail terrein gemaakt. Ingeklemd tussen de kade en de tenten met friet, worst, drank, etc. liepen we tussen mensen die zich beklaagden over de prijzen van de versnaperingen. Voor mij een grote deceptie, de have nots die de grandeur van de schepen komen bewonderen en zich vervolgens beklagen over de horeca. Dat is een totaal ander beeld dan TV Noord ons voorspiegelt over de grandeur van deze happening.
Voor mij staat de volgende keer gewoon het tochtje Willemsduin weer op het programma, van de natuurlijke rust en schoonheid kan ik geen genoeg krijgen.

Qua varen was het een rustdag zeg maar. Toeren door de Eemshaven en vervolgens langs de Hondpaap afzakken naar Delfzijl. Daar wordt een mens niet moe van en de wind was ons goed gezind (W3 en flink wat zon). Toch had ik ’s avonds flink wat spieren die lieten weten dat ze er waren, dat zal het wennen aan de boot en de nieuwe peddel zijn (hoop ik), anders krijg ik het nog zwaar binnenkort op Vlieland.