Proefvaart

Lauwersmeer - Na de proefvaart met de Barracuda kon een tocht met andere modellen niet uitblijven. Els beloofde me dat Dick een middag wilde varen met een Tahe Marine Reval en een Point65 XP. Zelf zou hij de Barracuda meenemen. Ik besloot Steven ook te vragen, die is als eigenaar van een Meridian immers ook op zoek naar een ander schip dat minder klapt op de golven om daarmee meer snelheid te behouden.

Zaterdag om 14.00 uur stonden we bij het Uilenest in Kloosterburen en niet veel later zijn we met de vermelde modellen op pad gegaan. Er stond een NO tot Oostenwind, aanvankelijk 3, later aantrekkend tot 4. Eerst heb ik de laadruimte van de schepen nog eens bekeken, de XP heeft duidelijk meer ruimte dan de Barracuda maar de Reval kan wel door voor een High Volume.

We zijn aan de oostzijde ingestapt, Dick had immers al een tijde geen golf meer gevoeld en voeren richting Hoek van de Bant. Steven zat in de XP, zelf zat ik dus in de Tahe Marine. Het schip voelde licht en snel aan en ik kon hem goed in bedwang houden. De golven liepen er van alle kanten mooi onder door en hij liet zich slecht van koers brengen.

Eenmaal op de wal, heb ik nog vlug een klein spurtje met de Barracuda gemaakt. Die is qua maatvoering een beetje kleiner, maar zit daardoor meer als gegoten. Voor veel tochten heb je namelijk geen hoog volume boot nodig en dan is een klein, licht, snel en wendbaar schip een prima vaarmiddel.

Ook nu voelde de boot prima en vertrouwd aan, het kon nog maar eens een moeilijke keuze worden. De terugreis heb ik in de XP gemaakt, heerlijk licht zoefde het schip over het water, snel, wendbaar en alles goed onder controle. Ook een rol was geen enkel probleem, ik bleef prima contact houden met het schip. Dick had wat modificaties aangebracht aan dit exemplaar, het nieuwe zitje zat als gegoten.

Het is wel wat vreemd varen met deze nieuwe modellen. De cockpit ligt iets naar achteren, het achterschip is lager. Vooral de Tahe Marine leek een enorm voorschip te hebben, hoog ook. Mede daarom beviel de XP beter, omdat ik dan mijn knieen minder hoog op hoefde te trekken. De voetsteunen in de XP, zelfs onder het varen goed verstelbaar, zaten ook veel beter dan de standaardsteunen in de Tahe Marine. Het blijft een wat bolle sigaar die voor me uitsteekt. Ook de rechte lijnen, zweeds design? hadden van mij wat ronder gemogen.

Qua afwerking zagen de boten er allemaal goed uit. Het grote voordeel, bijna 10 kilo lichter dan mijn eigen Mariner, hadden ze alle drie. Qua maatvoering gaat mijn hart uit naar de Barracuda, maar voor kampeer- en langere dagtochten met uitjes op het land, kies ik liever voor meer volume. Ik heb een prima ervaring gehad met de schepen, ik zal er een nachtje over slapen voor ik mijn keuzes maak.

KVW - Lauwersoog - Schiermonnikoog

Schier - Als alternatief voor een afgelast weekend Den Oever werd zaterdag een tocht ingelast vanuit Lauwersoog waarbij de tocht is afgestemd op de deelnemers. Uiteindeiljk hebben we bij een NW 4-5 gekozen voor een oversteek naar de passantenhaven waarbij alternatieven als Engelsmanplaat en Strandhotel nog wel de revue passeerden.
Het was de dag van de Garnaal in de haven van Lauwersoog en bij vertrek zagen we fotografen met de camera in de aanslag. Omdat wij relatief vroeg waren, dacht ik dat ze van ons wel een kiekje zouden maken, maar ze kwamen duidelijk alleen de reddingboot op volle snelheid voorbij te zien stuiven.
Eenmaal de haven uit werden we geconfronteerd met de volle opbouw van de golven bij de NW 5. Het was prachtig water om mijn leenboot in te testen. Voor deze tocht had ik bij het Uilennest in Kloosterburen een Barracuda geleend als alternatief voor mijn Mariner. Bij het inpakken bleek al snel dat de boot veel lichter is dan mijn eigen schip en dat er ook veel minder in past. Met een beetje passen en meten kan er net het spul in dat je om veiligheidsredenen mee moet nemen aangevuld met proviand en kleding voor een dagtocht. Daarbij moet ik de kanttekening maken dat het schot voor het dagluik nog ontbrak waardoor ik veel loze ruimte achter mijn zitje had (ik houd nl niet van losse lading in mijn kuip).
Wat varen betreft, het voelde meteen vertrouwd. De stabiliteit is goed en hij vaart lekker licht. Hij reageert goed op opkanten en een rol is makkelijk uit te voeren. Verder was hij wel erg gevoelig voor de wind, bij zijwaartse wind moest ik de scheg voortdurend aan de kracht van de wind bijstellen, wat uiteindelijk een zwabberende koers tot gevolg had. Gaande de tocht kreeg ik meer en meer last van mijn rug en de plaatsing van mijn voeten. Dit schip had duidelijk pluspunten, maar scoorde niet op alle punten naar verwachting.
Eenmaal in de haven, hebben we ons omgekleed en de lunch tot ons genomen. Daarna hadden we nog 3 uur de tijd voordat we terug konden. De zon was inmiddels gaan schijnen, dus we hebben alles te drogen achter ons gelaten en een mooie strandwandeling gemaakt. Benieuwd naar de golven en de branding in de verte hebben we daarbij de waterlijn opgezocht en geconstateerd dat we best varend het Strandhotel hadden kunnen bereiken. Met die constatering hebben we een duik in het zeewater genomen, waarna we onze tocht naar de koffie met koek hebben voortgezet.
Het Strandhotel heeft heerlijke chocolade gebak en een eerste bak koffie smaakt prima zo vroeg in de middag, zeker voor een koffie-adept als ik. Na de koffie zijn we terug gewandeld naar de haven en hebben we ons klaargemaakt voor de terugreis; omkleden, het thuisfront een nieuwe verwachting afgegeven, een laatste sanitaire stop. Het water stond nog lager dan bij aankomst,
waardoor we meer gedwongen werden de betonning te volgen. De wind was afgenomen en de zon scheen uitbundig. Met de lage waterstand is het veel mooier wadvaren dan de heenreis. Genietend van opvliegende lepelaars en de bewegingen van de bruine vloot, peddelden we in een heel rustig tempo huiswaarts. Dit zijn de mooie momenten; modderplaten, water, manoevrerende schepen, vogels, wijdsuitzicht en de stilte van de ruisende wind om je heen. Dit keer iets beter de lijn langs het Roode Hoofd gevolg en vervolgens via de Zoutkamperlaag weer terug. Aan het eind heb ik nog een rol gemaakt en genoten van het opkanten van de Barracuda. Helaas schoot ik er een keer doorheen en wilde de rol toen niet lukken. Dat gaf nog een aardige zwempartij waarop de groep niet direct reageerde. Een re-entry zonder een schot achter het zitje wilde maar niet lukken; zodra ik zelf in de boot hing, liep de ruimte achter het zitje vol met water waardoor de boot zo scheef kwam te liggen dat ik geen richtingsgevoel meer over had. Zelf reddend achter op het dek klimmen wilde ook niet, omdat het schip al beladen was, drukte ik met mijn 85 kilo het achterschip zover naar beneden dat het water in mijn kuip liep, zo de ruimte voor het dagluik in en ik er een onderzeeboot van maakte. Uiteindelijk hebben we het schip weten te legen en ben ik er met een Kiwi-rol weer in geklommen; met de pomp heb ik een deel van het restant weten te lozen. De laatste meters gingen vervolgens weer snel, het schip lag diep door het extra water en ging als een speer vooruit (wind en stroom mee). Het extra water zorgde wel voor minder stabiliteit, maar dat is verder geen probleem geworden.
Al met al zat het schip op de terugweg ook lekkerder en heb ik minder problemen gehad met mijn voeten en mijn rug. Nu duurde de terugtocht ook een uur korter, dus dat kan zeker een rol gespeeld hebben.

Alles bij elkaar was het een zeer geslaagde en ontspannen vaardag, die alleen qua tijdsplanning een beetje uit de hand liep. De geplande 17.00 uur aankomst werd 19.00 uur en als ik dan nog zeker een uur reken voor de tocht naar huis (incl afladen en afspuiten van het materiaal) dan wordt niet iedereen daar gelukkig van. Dat kan ik wel begrijpen, maar het varen in een groep onder condities die je niet kunt plannen maakt nu eenmaal dat het soms anders loopt dan anders.
De tocht werd afgesloten in het Pierenend, voor mij met een bak koffie, voor anderen met een maaltijd en mooie verhalen.

Met dank aan Dick en Els voor de Barracuda en Herman en Friedeke voor de zeer geslaagde dag.

KVW - Avondtocht 17 juni

Brakzand - Er waren veel aanmeldingen voor deze avond maar de uiteindelijke groep bleek een stuk kleiner dan aanvankelijk verwacht. Hiermee werden ook de ervaringsgraad en het conditiie niveau hoger zodat we hebben gekozen voor een rondje Brakzand.

Tegen de klok en stroom in vertrokken we vanuit Lauwersoog. Om het effect van de tegenstroom te temperen, kozen we voor een route net over de rand van de plaat. Naarmate we noordelijker kwamen, bleek het ook ondieper te worden. Uiteindelijk hebben we even moeten zoeken naar bevaarbaar water, Noordelijk van de Oort 11 in de Schildknoopen. Toen we uiteindelijk het geultje hadden bevonden, zijn we van daaruit langs Sprutel richting de veerhaven van Schier gevaren om vervolgens bij Groote Siege 9A een zuidelijke koers te volgen. Naarmate het later werd, liep er ook steeds meer water van de plaat en bij de oversteek van Brakzand werden we gedwongen de loopschoenen aan te trekken. Het waren twee flinke wandelingen waarbij we met de kano's over het wad hebben moeten zeulen. Gelukkig stond er enig water zodat de schepen relatief soepel over en door de modder getrokken konden worden.

Aan het eind van de tocht hebben we nog een spurt gemaakt naar de haven, waarbij de Cetus de Mariners achter zich liet. Het is dan nog maar de vraag of dit aan de conditie van de vaarders ligt of aan de rompsnelheid van het schip.

Al met al een leuke tocht met allerlei zee elementen in zich; platen, afgaand water met de wind mee, wind tegen stroom, een weg zoeken over het leeglopende wad, wadlopen en een conditionele spurt.

KVW - Avondtocht 10 juni

Kuipersplaat - Als ik een keer een avondtocht overslaat, lijkt het de volgende keer net alsof ik in geen tijden gevaren heb. De sfeer bij de avondtochten ervaar ik zelf toch als veel gemoedelijker dan een dagje op het wad. Zodra ik op de dijk sta ben ik de werkdag al weer vergeten en met een prachtige zon bij laag water, hadden we bovendien een mooi zicht op de platen.
Het was rustig weer en We kwamen net de drempel over en vervolgens voeren we met opkomend water door het geultje terug. De zeehonden die langs de rand van het water lagen te rusten, vonden onze aanwezigheid dit keer aanleiding om ons te begroeten in de geul. Vol belangstelling volgden ze de groep rare snuiters. Steven wilde nog een foto maken, maar had de pech dat het koord losschoot van het toestel en dat toestel en andere attributen voor het ruime sop kozen. Jammer, want hoe waterdicht en stootvast het toestel ook moge zijn, Olympus heeft nog geen drijvend apparaat op de markt gebracht. Ik zal het eens voorstellen.
Verder hebben we nog lekker gevaren op weg naar de haven van Lauwersoog. Een leuk tochtje voor een doordeweekse avond.
Met het avondrood in de rug voeren we rond 21.30 uur de haven in.

EMJAK - Borkum (Pinksteren)

Borkum - Afgelopen weekend hebben we vanuit de KVW deelgenomen aan een kanotreffen op Borkum. Het bleek een eerste opzet te zijn voor een kamp in samenwerking tussen NKB (Hans Heupink) en Emjak, een lokale vereniging in het Noorden van ons buurland.

Vanuit diverse havens werd de oversteek gemaakt; de kortste was van de GKV vanuit de Eemshaven, verder ook uit Noordpolderzijl, Lauwersoog, Emden, Nock en zelfs Termunterzijl. Een veertig-tal zeekajakers verzamelden zich in de loop van vrijdagavond in de haven van Borkum. De dagen erna zouden enkelen zich nog bij de groep aansluiten.

Het weer was deze dagen overdonderend gunstig gestemd, een flinke wind, veel zon en vooral droog. De zaterdag hebben we gebruikt voor verkenning en ontmoeting (incl BBQ en bier), de zondag hebben we gebruikt voor een rondje Borkum (sommigen deden het dorp aan, anderen voeren een rondje om het eiland) en maandag ging een ieder weer naar huis.

Omdat wij pas vrij laat weg konden voor de terugreis hebben we een alternatief gevaren; via Rottumerplaat naar Simonszand en daarna naar Noordpolderzijl. Het was een flinke omweg om een uur of twee eerder thuis te komen, maar zeker de moeite van het varen waard.

De vrijdag hebben we als groep nog even aan de samenstelling moeten wennen, evenals het varen met vol beladen boot met deklast. Dat ging niet altijd even makkelijk en de communicatie over en weer hebben we weer even opnieuw moeten definieren en uitvinden. Zaterdag was voor menigeen een rustdag, in elk geval voor mij, waarbij twee clinics gevolgd konden worden in peddeltechniek en rollen. Ik heb voornamelijk gewandeld en de horeca goed bezocht omdat ik niet al te veel verwachtingen had van de culinaire resultaten op een 1-pits gasbrandertje. De zondag kwam moeizaam op gang en kreeg allengs meer vaart nadat de grote groep naar Borkum-dorp zich had gesplitst in een groep voor een rondje om het eiland en de rest. Met veel pijn en moeite hebben we de NoordWest punt al overdragend afgesneden, waarna we de NNW 5 op het Noordzeestrand weerstand konden bieden. Helaas heb ik in de haast op het strand mijn dagluik niet goed dichtgedaan, dus dat leverde flink wat extra ballast op (en stabiliteit) wat ik heb moeten bekopen met kapotte electronica die weliswaar spatwater dicht is maar niet houdt van een zwempartij van 1,5 uur.

We hebben op de noordpunt van het strand een pauze gehouden tot ongeveer 15.15 uur en zijn daarna doorgepeddeld naar de haven. Het laatste stuk hebben we rustig surfend afgelegd, voortgestuwd door de wind en een beetje geremd door opkomend water. De dag werd afgesloten met een opgewarmde noodle en restanten die de volgende dag niet meer mee naar huis hoefden, dus een feestmaal met bier, worst, pannenkoeken met kaas, appel, jam, pasta en soms in combinatie.

Na het eten hebben we nog een rondleiding gehad over de reddingsboot. De schipper had ons vrijdag zien varen op weg naar Borkum en was daarbij verrast door het feit dat hij ons pas (mede door het zonlicht) enkele honderden meters van tevoren zag peddelen in de geul. Een lesje in veilig varen was in zijn ogen op zijn plaats; maar goed dat we hem al eerder hadden aangesproken op hetgeen die vrijdag heeft gespeeld.

Zondag hebben we snel ingepakt en waren als eerste groep al om 9.30 uur op pad. We hebben genoten van een lange en mooie terugtocht, waarbij we voor de natuurbeleving iets te ver van de kust zijn afgebleven. Het was wel beter voor het meepikken van de uitgaande stroom. Na een rustige lunch en zwempartij op de plaat onder Simonszand, zijn we huiswaarts gegaan. Inmiddels vertrouwd met het water en met elkaar bleken de eerder gemaakte afspraken in vaargedrag voor het gevoel niet meer nodig of op hun plaats.

Al met al hebben we een goed weekend gehad. Drie dagen varen achter elkaar en het is net alsof ik in geen tijden anders gedaan heb. Dit soort evenementen / tochten mogen vaker op de agenda.