KVW 8 september - Rondje Rif

Rif – Het programma vermeldde een op en neer naar Schiermonnikoog. Daar was ik vorige week al geweest, dus ik wilde de deelnemers de ruimte laten om iets anders te doen. Nadat ik aanvankelijk de uitnodiging voor deze dag naar het verkeerde e-mailadres had gestuurd en dit pas laat corrigeerde, had ik een beperkt aantal aanmeldingen. Halve toezeggingen van de weken ervoor werden ingetrokken en uiteindelijk had ik drie gegadigden waarvan twee voor een Rondje Rif / vroeg beginnen en een lange dag en een voorzichtige met het verzoek zo laat mogelijk te vertrekken. Tja, dan wordt het drie tegen een en plan ik een rondje Rif in.

Vrijdagavond meldt Sonja zich vervolgens met de vraag of ik het zie zitten dat ze mee de zee op gaat. Ik denk dat ze het binnen de verwachte omstandigheden kan en we treffen elkaar de volgende dag om 6.45 uur bij de loods. Ben komt ook en gezamenlijk laden we de spullen op de trailer en rijden naar Lauwersoog. Om 7.30 uur komt Oege door de sluis en is de groep compleet. We kleden ons om, beladen de schepen, nemen nog snel een bak koffie en gaan te water.

De Dageraad en de veerboot verlaten net voor ons de haven, een andere veerboot komt er net in als wij naar buiten willen.

Aanvankelijk wilde ik met achterop komend verkeer in de vorm van een kotter eerst over rood varen. De kotter blijft echter in de haven en we gaan over groen. Het water ligt er rustig bij, er staat een zwakke wind kracht 3 Bft en we zitten op het eind van de afgaande stroom. Rustig varend benaderen we Kuipersplaat en zoeken de engte op die de plaat doorsnijdt. Een prachtige manier om het wad te beleven, zo vaar je in een watervlakte, en het ander moment zit je tussen de platen met daarop vogels in de vorm van meeuwen en lepelaars en zeehonden. Aan het eind zoeken we nog een uitgang tussen de (het mag geen naam hebben) branding door en maken de oversteek naar het Rif. De zon is af en toe aanwezig en verdwijnt ook regelmatig voor langere tijd achter het wolkendek. De Noordzee boven het Rif ligt er rustig bij, de branding ligt een paar kilometer van de waterlijn. We varen door tot 10.30 uur en leggen de schepen op het noordelijkste puntje op het strand.

Eerst is er tijd voor koffie en een broodje. Daarna worden de schepen al iets hoger gelegd nu het water zo duidelijk opkomt en is er een uur de tijd voor een ieder om te genieten van deze prachtige plek. Alleen op een onbewoond eiland met drie mannen riep Sonja nog, wie had dat gedacht? Nou, de eerste ging een dutje doen, de tweede een wandeling maken en met de derde werd het lunchgesprek voortgezet. Na een fotoshoot van deze plek en een korte wandeling, heb ik een bad genomen in het zeewater en vervolgens bij de inmiddels sterk brandende zon een tweede wandeling gemaakt over het strand om op te drogen en op te warmen.

Net voor twaalf uur gingen we weer te water en dat lag er even iets anders bij. Bij de ingang van het Smeriggat stond duidelijk meer golf en rolden er mooie korte golven naar het strand. Een enkele steun was wellicht nodig, verder was het met rustig peddelen goed te doen. Een prima eerste kennismaking met bewegend water.

Binnen een kwartier lagen we in het Snmeriggat en daar nam de stroom het over en voeren we over een vlakke zee langs de zeehondenpopulatie links en rechts van het vaarwater. Het nam een uur om de scheidingston van het Wierumerwad te bereiken en spoedig daarna keerde onze vriend de stroom zich tegen ons. Ik besloot niet via de geul maar over de plaat boven Paesensrede te gaan varen (minder stroom tegen) en te bekijken of we bij de Z4 (2,3 meter droogvallend) nog op de Kuipersplaat konden landen. Daar zag het vanaf de scheidingston Z3-PR8 niet naar uit en toen hebben we maar een drijfpauze ingelast.  Nabij de Z5a hebben we koers gezet naar Lauwersoog. De zit bleek te lang voor de mannelijke blazen en we hebben dan toch maar (voor mijn doen heel ongebruikelijk) een natte pauze gehouden.

Nabij de spilsluizen stond de familie van Sonja al op de dijk om mama te verwelkomen en op te halen van haar eerste grote zeetocht. Een mooi gebaar en je zag de (ont)spanning op het gezicht van de kinderen.

Eenmaal in de haven heb ik snel een kaart voor het sanitair gekocht en wederom een pauze ingelast. Vervolgens de dril van omkleden, auto halen, boten ontladen en opladen en weer naar huis. Daar zou ik wel wat meer rust in kunnen brengen, zeker als afsluiting van een mooie tocht. Met dank aan de deelnemers: Ben, Oege en Sonja.

Statistieken: lengte 34,5 km; 7,5 uur onderweg waarvan 5,5 uur 'varend'. Bewegend gemiddelde van 6,3 km/u en een maximum van 15 km/u.

KVW 1 september - Rondje Brakzand

Brakzand – De tocht voor zondag 2 september door de Slenk van Schiermonnikoog kon door gebrek aan tochtleiders niet door gaan. Eenmaal terug van een vakantie zonder varen had ik echter wel zin in een tochtje. Derhalve zaterdag een tocht gepland als alternatief voor de zondag, wel rond Brakzand maar dan zonder Slenk. We hadden er een mooie dag voor. Met weinig wind en een gunstige getijdestroom peddelden we over de Zoutkamperlaag naar Schildknopen en aan de top van de Oordt-betonning volgden we een noordelijke koers. We hebben nog een poging gedaan om te landen, maar daar leent het natuurgebied zich niet voor. Aldus na een korte drijfpauze weer enig bevaarbaar water opgezocht en koers gezet naar de jachthaven.

In de jachthaven had ik wel behoefte aan een sanitaire stop en heb die genoten gebruik makend van de voorzieningen die daarvoor zijn ingericht. Direct daarna werd ik echter weer gevolgd en aangesproken door de beheerder, dat dit toch echt niet kon. Ik heb haar uitgelegd dat het na drie uur varen ik mijn prioriteiten even moest stellen. Ik kan natuurlijk op het strand een plekje kiezen volledig in het zicht van het publiek op het terras, of handelen zoals gedaan. Verder wilde ik me eerst omkleden en de kans krijgen me te melden voor de bak koffie, voordat ik een verhaal over de slechte moraal van kanovarend Nederland over me heen wenste te krijgen gecombineerd met de lastige taak van het innen van de toeristenbelasting (waar kanovarend Nederland zich blijkbaar massaal aan onttrekt). We hebben het gesprek goed afgerond.

Vervolgens terug naar de boot, omkleden, zakcentje mee en op naar de koffie. We bestelden een cappuccino en kregen die bij aflevering aangeboden door het huis. De vredespijp hebben we aanvaard.

De pauze beviel ons goed en we besloten een tweede ronde voor eigen rekening te bestellen en verder te genieten van de zon, het uitzicht en het gesprek. Twee uur na hoog water zaten we weer in de boot en we konden nog net varend over Brakzand (en voor een deel door de geul van) de weg terug naar Lauwersoog vinden.

Het was een mooie dag, actief op het water, met mooie natuur aan de wal, eidereenden en een zeehondje onderweg, ontspannen varen in rustig vaarwater en een goed gesprek op een prachtige plek. Ideaal.