Hoek van de Bant - Nu het ijs is verdwenen en de eerste mooie zonnige dagen al weer voorbij zijn, hadden we vandaag als KVW de eerste oefentocht als voorbereiding op het grotere water. Met 7 man sterk vertrokken we vanmiddag naar Hoek van de Bant. Bij een termperatuur van 7 graden (aanvoelend als 2), de lage watertemperatuur en de wind ZW 4 Bft, de grens van de 5 opzoekend, en een beginnend groot water vaarder, hebben we besloten om te starten aan de westkant van het Lauwersmeer. Varend langs de westzijde, zou er wel wind maar geen golfopbouw zijn en dat leek me voor een eerste tocht op groot water een prima start om te beginnen.
Vanaf Oostmahorn zijn we overgestoken, de slenk in naar Zoutkamp. De wind leek in kracht afgenomen en rustig peddelend, af en toe in een kleine surf, bereikten we Stropersplaat.
Daar hebben we in alle rust de lunch tot ons genomen en tot onze verrassing, zagen we een zeearend over vliegen. Liggend op zijn rug, kwam onze vogelkenner tot leven. Dit was de eerste zeearend die hij in het wild was tegengekomen!
De terugweg gaf wat regenspetters te verwerken en eenmaal uit de luwte gekomen, kregen we bij de oversteek naar Oostmahorn toch nog een forse tegenwind te verwerken. Vervolgens liet de vermoeidheid zich gelden. Vanaf Oostmahorn zie je de Hoek van de Bant al liggen en om de een of andere reden is de tocht van Noord naar Zuid, makkelijker te peddelen dan andersom.
Ik heb de tocht afgesloten met een aantal natte oefeningen om te ervaren hoe dat is in dit koude water. Mijn hersenpan is redelijk dun lijkt het, want naarmate ik vaker en langer mijn hoofd in het water hield, trok de kou diep naar binnen, zoals je wel eens ervaart als je je ijs te snel eet en er een pijnscheut door je verhemelte schiet. Hersenbevriezing, noemen mijn jongens het.
Al met al een aardige tocht. Het grijze weer had wat vrolijker gekund, maar voor de spiegel had ik er toch weer wat kleur bij gekregen. Met de complimenten aan Hilde die haar eerste groot water tocht met glans heeft doorstaan.
