Simonszand - De eerste dagtocht van het kalenderjaar op het open water. Normaal bouwen we dat op met bestemmingen als Schiermonnikoog - Haven en Engelsmanplaat, maar dit jaar direct naar Simonszand. Jasper heeft dit aangegrepen om de normale route via de Zuid Oost Lauwers te vervangen door vanuit de haven van Noordpolderzijl rechstreeks over te steken naar Reepriel en zo via het/de Schild tussen Rottumeroog en
Rottumerplaat door te varen. Normaal gesproken is dit gebied gesloten van 15 mei tot 1 september. En omdat we dit jaar deze tocht vroeg gepland hebben, proberen we vandaag deze nieuwe variant uit. Zuid - Zuidwest 5, mogelijk 6, afnemend naar 4, zelfs 2 is genoemd. Af en toe een bui. Een prachtige voorspelling waar je niets mee kunt. Met acht personen zijn we een half uur / uur na hoog water Delfzijl vertrokken en we hadden daar best wel haast mee. Het wad valt zo'n 2 meter droog (boven LAT) en we moesten voor 11 uur in de buurt van Reepriel zijn. Friedeke heeft ons daar heen gebracht en fungeerde daarbij zowel als haas als als loods. Dat ging best lekker, aanvankelijk een rugwindje, later wat minder en uiteindelijk zette de wind weer wat aan. Boven het Schild werd het even wat ruiger maar toen we de betonning eenmaal in beeld hadden werd ook het vaarwater rustiger.
Links en rechts hadden we goed zicht op misschien wel honderd zeehonden die in de verte lagen te zonnen. Ongemerkt hadden we ook al begeleiding gekregen en als je goed keek zag je regelmatig een zestal kopjes boven het water uit steken en ons geamuseerd volgen. Af en toe waagde een zeehond het wat dichterbij te komen, maar over het algemeen bleven we op flinke afstand genieten van een drijfpauze langs de platen.
Na de ronding van de gele boeien die de grens van het gemarkeerde gebied aangeven, kwamen velen van ons voor het eerst (of sinds lange tijd) boven het wad uit. Met de kust in zicht zetten we een koers van 300 graden in tot de ronding van Rottumerplaat. Een kleine rustpauze werd ingelast om de oversteek naar Simonszand te maken. Die zou naar verwachting tegen stroom en wind in moeten plaatsvinden en daarmee best een hele kluif kunnen worden. We waren ondertussen al 3 uur onderweg met slechts één drijfpauze achter de rug. Vooral het laatste stuk naar Simonszand leek het alsof er geen schot meer in zat. Je ziet dan toch wonderlijke dingen gebeuren in de mens. Vooral Dick rook de stal en de zekerheid van Simonszand aan de kim gaf hem vleugels. Het enthousiasme van mijzelf en de rest van de groep eindelijk onze bestemming bereikt te hebben werd door Jasper beloond met een fikse wandeling. Simonszand is een vlakke plaat en niet al het zand is hard en droog genoeg om te bivakkeren. We moesten op zoek naar een geul die ons verder de plaat op bracht zodat we de schepen dichter bij het kamp konden leggen (of niet zover met de schepen hoefden te zeulen ter bescherming tegen het opkomende water).
De pauze was zwaar verdiend. Een voor ons doen lange tocht, met wind en golf, zeehonden, zon en een onverwachte route in een onbekend gebied. Snel hebben we droog goed aangedaan, een kamp ingericht tegen zand en wind en vervolgens genoten van eieren, warme worst, een tostie of andere lekkernijen die je zoal als lunch mee je schip in kunt nemen. Een enkeling heeft nog een wandeling gemaakt naar een groep wadlopers die een eind verderop hun kamp aan het opslaan waren.
Om 4 uur, een anderhalf uur na de kentering, hebben we de terugtocht aangevangen. De wind was ineens verdwenen, een subtropisch buitje overgoot ons met water en hagel en daarna brandde de zon. Een heerlijk soepele terugweg met de luxe van een flinke stroom mee en geen tegenwind. Varend in de Zuid Oost Lauwers zagen we de buien en onweerswolken boven het land hangen. We hebben er een heel stuk langs kunnen peddelen en uiteindelijk moesten we er toch aan geloven. Regen, het geroffel van Donar en flinke wind tegen in de vaargeul naar Noordpolderzijl maakten er bijna een feest van.
Het was een bijzonder mooie dag, alle weertypen hebben we ondervonden, mooi uitzicht, golven, wind, van alles wat zonder dat het te lang ging duren of eentonig werd. Een prachtige route om te onthouden voor een volgende keer.